Վիքիպեդիա

Ալեքսեյ Օստրովսկի

ռուս քաղաքական գործիչ

Ալեքսեյ Վլադիմիրովիչ Օստրովսկի (ռուս.՝ Островский, Алексей Владимирович, հունվարի 14, 1976(1976-01-14), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։

Ալեքսեյ Օստրովսկի
 
Կուսակցություն՝ Ռուսաստանի Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցություն
Կրթություն՝ Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտ և Moscow State Open University?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և Պետական Դումայի անդամ
Ծննդյան օր հունվարի 14, 1976(1976-01-14) (48 տարեկան)
Ծննդավայր Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Ռուսաստան
 
Պարգևներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան և Stolypin Medal, 2nd class

2012 թվականի ապրիլի 26-ից մինչև 2023 թվականի մարտի 17-ը Սմոլենսկի մարզի նահանգապետ (ժամանակավոր պաշտոնակատար 2012 թվականի ապրիլի 20-26, 2015 թվականի մայիսի 18 - սեպտեմբերի 28)։ Ռուսաստանի IV-VI գումարումների Դաշնային ժողովի պետական դումայի պատգամավոր (2003-2012 թվականներ)։ Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության բարձրագույն խորհրդի անդամ։ Ռուսաստանի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության Գերագույն խորհրդի նախագահության նախագահի տեղակալ։

Կենսագրություն

խմբագրել

Ծնվել է 1976 թվականի հունվարի 14-ին Մոսկվայում։

Իր կարիերան սկսել է որպես ֆոտոլրագիր և արտասահմանյան պարբերականների սթրինգեր։ Աշխատել է «Մոսկովսկի Կոմսոմոլեց» թերթում[1]։

1994 թվականից մինչև 2003 թվականը աշխատել է Պետական դումայում՝ Ռուսաստանի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության խմբակցության ղեկավարի օգնականի պաշտոնում, այնուհետև եղել է Պետական դումայի նախագահի տեղակալ Վլադիմիր Ժիրինովսկու, ավելի ուշ՝ նրա դումայի քարտուղարության ղեկավարի[2], ՌԼԴԿ մամուլի քարտուղարի, ՌԼԴԿ խմբակցության միջազգային վարչության ղեկավարի կարգավիճակում։

1995 թվականին Օստրովսկու ճակատագրով հետաքրքրվել է Պավել Պավլիկովսկին, որը «BBC»-ի համար պատրաստել է «Ճանապարհորդություն Ժիրինովսկու հետ» վավերագրական ֆիլմը[3]։ Ալեքսեյ Օստրովսկին ծառայել է որպես Պավլիկովսկու «Սթրինգեր» գեղարվեստական ֆիլմի գլխավոր հերոսի նախատիպ, որը թողարկվել է 1998 թվականին[4]։

1999 թվականի սեպտեմբերին Ռուսաստանի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցությունը Պետական դումայի ընտրություններում առաջադրել է պատգամավորության թեկնածուների դաշնային ցուցակը, որը նախատեսված է եղել 1999 թվականի դեկտեմբերի 19-ին։ 23-ամյա Օստրովսկին ընդգրկվել է «Կենտրոնական ռեգիոն» տարածաշրջանային խմբում՝ 5-րդ համարի ներքո։ Նույն թվականի հոկտեմբերի 11-ին Ռուսաստանի Դաշնության կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովը մերժել է կուսակցության ցուցակի գրանցումը 82 թեկնածուների ունեցվածքի վերաբերյալ ոչ հավաստի տեղեկությունների առկայության, ինչպես նաև դաշնային ցուցակում 2-րդ համարի թեկնածու, Կրասնոյարսկի գործարար Անատոլի Բիկովի առկայության պատճառով։

Հոկտեմբերի 13-ին տեղի է ունեցել Ռուսաստանի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության արտահերթ համագումարը, որտեղ ստեղծվել է «Ժիրինովսկու դաշինք» ընտրական դաշինքը։ Դաշինքից առաջադրվել է թեկնածուների նոր ցուցակ, որտեղ ընդգրկվել է նաև Օստրովսկին՝ «Կենտրոնական ռեգիոն» տարածաշրջանային խմբում՝ 3-րդ համարի ներքո[5]։ Այս ցուցակի ընդհանուր դաշնային մասը պարունակել է թեկնածուների առավելագույն հնարավոր թիվը՝ 18: Նոյեմբերի 2-ին՝ դաշինքի ցուցակի գրանցումից հետո, պարզվել է, որ 71 թեկնածու, այդ թվում նաև Օստրովսկին, ընդգրկված են եղել միաժամանակ երկու ցուցակներում՝ Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության և «Ժիրինովսկու դաշինք»-ի։ Դեկտեմբերի 4-ին Ռուսաստանի Դաշնության կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովը նրանց բոլորին հանել է Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության ցուցակից, իսկ դեկտեմբերի 9-ին վերջնականապես հանել է կուսակցության գրանցումից։

2000 թվականին Օստրովսկին ավարտել է Մոսկվայի հումանիտար և տնտեսագիտական համալսարանի համաշխարհային տնտեսագիտության ֆակուլտետը։

Որպես թղթակից աշխատել է «Մոսկովսկի կոմսոմոլեց», «Երեկոյան Մոսկվա», «Կոմսոմոլսկայա պրավդա» թերթերում, ինչպես նաև արտասահմանյան ԶԼՄ-ներում։

2003 թվականին ավարտել է Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի իրավագիտության ֆակուլտետը[6]։

ՌԴ ԿԸՀ անդամ (2003 թվական)

խմբագրել

2003 թվականի օգոստոսի 1-ին Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցությունը որոշել է Ռուսաստանի Դաշնության կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի անդամ Վիկտոր Կորնիենկոյին փոխարինել Ալեքսեյ Օստրովսկիով։ 2003 թվականի օգոստոսի 27-ից Օստրովսկին դարձել է կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի անդամ՝ խորհրդակցական ձայնի իրավունքով։

Պետական դումայի պատգամավոր

խմբագրել

2003 թվականի սեպտեմբերի սկզբին լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցությունն առաջադրել է 4-րդ գումարման Պետական դումայի 2003 թվականի դեկտեմբերի 7-ի ընտրությունների թեկնածուների ցուցակները։ Առաջին եռյակում են եղել Վլադիմիր Ժիրինովսկն, անվտանգության դաշնային ծառայության պաշտոնաթող գնդապետ Պավել Չեռնովը և Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի 27-ամյա ասպիրանտ Ալեքսեյ Օստրովսկին[7]։ Սակայն մեկ շաբաթ անց Չեռնովին փոխարինել է Ժիրինովսկու որդին՝ Իգոր Լեբեդևը, իսկ Օստրովսկին տեղափոխվել է ցուցակի երկրորդ հորիզոնական[8]։ Ընտրություններում կուսակցությունը ստացել է ձայների 11,45%-ը, այդպիսով Օստրովսկին ստացել է պատգամավորի մանդատ։ Պետդումայում նա դարձել է միջազգային գործերի կոմիտեի նախագահի տեղակալ, տեղեկատվական քաղաքականության կոմիտեի նախագահի տեղակալ, մանդատային հարցերի և պատգամավորական էթիկայի հարցերի հանձնաժողովների անդամ և օտարերկրյա պետություններում մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների ապահովման պրակտիկայի ուսումնասիրության, դրանց ապահովման վերահսկողության հարցերով պատասխանատու։

2007 թվականին համերկրային ցուցակով կրկին ընտրվել է Պետական դումայի պատգամավոր, որտեղ գլխավորել Է ԱՊՀ գործերի և հայրենակիցների հետ կապերի կոմիտեն։ Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության համագումարում, որը տեղի է ունեցել 2011 թվականի սեպտեմբերի 13-ին, առաջադրվել է վեցերորդ գումարման Պետական դումայի պատգամավորության թեկնածու 2-րդ համարի ներքո՝ թեկնածուների ցուցակի դաշնային մասի կազմում[9]։ 2011 թվականի դեկտեմբերի 4-ին ընտրվել է Պետական դումայի պատգամավոր։ 2011 թվականի դեկտեմբերի 21-ին նոր դումայի առաջին նիստում նշանակվել է հասարակական միավորումների և կրոնական կազմակերպությունների գործերի կոմիտեի նախագահ։

Սմոլենսկի մարզի նահանգապետ

խմբագրել

2012 թվականի ապրիլի 20-ին՝ Սմոլենսկի շրջանի նահանգապետ Սերգեյ Անտուֆևի հրաժարականից հետո, Ռուսաստանի նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի հրամանագրով Ալեքսեյ Վլադիմիրովիչ Օստրովսկին նշանակվել է շրջանի ղեկավարի ժամանակավոր պաշտոնակատար։ «Միասնական Ռուսաստան»-ի նահանգապետի պաշտոնում առաջարկել է նաև Օստրովսկու թեկնածությունը[10]։

2012 թվականի ապրիլի 25-ին Ռուսաստանի նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը Սմոլենսկի Մարզային դումա է ներկայացրել Ալեքսեյ Օստրովսկու թեկնածությունը՝ նրան Սմոլենսկի մարզի նահանգապետի պաշտոնում հաստատելու համար[11]։ Ապրիլի 26-ին Սմոլենսկի Մարզային դուման նրան հաստատել է մարզպետի պաշտոնում միաձայն գաղտնի քվեարկությամբ[12]։

Մարզի ղեկավարման ընթացքում Օստրովսկին ձևավորել է Ռուսաստանում առաջին կոալիցիոն վարչակազմը, որտեղ տեղ են զբաղեցրել ՌԼԴԿ-ի, Ռուսաստանի Դաշնության կոմունիստական ​​կուսակցության և «Միասնական Ռուսաստան» քաղաքական կուսակցությունների ներկայացուցիչները[13]։

 
Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ, 2015 թվական

2015 թվականի մայիսի 18-ին սեփական խնդրանքով Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի կողմից ազատվել է նահանգապետի պարտականություններից և նշանակվել ժամանակավոր պաշտոնակատար։ Վլադիմիր Պուտինը պաշտպանել է Օստրովսկու որոշումը՝ առաջադրել նրա թեկնածությունը 2015 թվականի նահանգապետի ընտրություններում[14]։ Օստրովսկին հավաքել է ձայների ավելի քան 65%-ը և 2015 թվականի սեպտեմբերի 28-ին կրկին ստանձնել է Սմոլենսկի մարզի նահանգապետի պաշտոնը[15]։

2017 թվականին Վլադիմիր Ժիրինովսկին հայտարարել է, որ եթե իրեն ընտրեն Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ, նա Օստրովսկուն կդարձնի վարչապետ[16]։

2017 թվականի մայիսի 26-ից նոյեմբերի 22-ը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Պետական խորհրդի նախագահության անդամ[17][18]։

2020 թվականի սեպտեմբերի Սմոլենսկի շրջանի նահանգապետի ընտրություններում կայացած քվեարկության ժամանակ մեկ օրվա ընթացքում Ալեքսեյ Օստրովսկին, հավաքելով ձայների 56,54%-ը գրանցված ընտրողների ընդհանուր թվի 29,67%-ի մասնակցության դեպքում, առաջ է անցել իր բոլոր հակառակորդներից, հաղթանակ է տարել և շարունակել է աշխատել տարածաշրջանի ղեկավարի պաշտոնում[19]։

2023 թվականի մարտին ներկայացրել է սեփական ցանկությամբ լիազորությունների վաղաժամկետ դադարեցման դիմում, որը 2023 թվականի մարտի 17-ին բավարարվել է Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի կողմից[20]։

Եկամուտներ

խմբագրել

2013 թվականի ապրիլի դրությամբ Ալեքսեյ Օստրովսկին է պատկանել «Բելռուսբրենդ» ՍՊԸ առևտրային ձեռնարկության 50 տոկոս բաժնեմասին։ Սմոլենսկի մարզի վարչակազմի մամուլի ծառայության հաղորդմամբ՝ 2006 թվականից տվյալ ձեռնարկությունը գործունեություն չի ծավալել[21]։ 2014 թվականի հունիսի 9-ին «Բելռուսբրենդը» թիվ 46 դաշնային հարկային ծառայության միջտարածաշրջանային տեսչության կողմից հանվել է միասնական պետական ռեգիստրի ցուցակներից[22]։

2014 թվականին Ալեքսեյ Օստրովսկու եկամուտը, ըստ տրամադրված հայտարարագրերի, կազմել է 55,3 միլիոն ռուբլի, իսկ 2015 թվականին՝ 1,9 միլիոն ռուբլի[23]:2014 թվականին եկամուտների նման զգալի աճը կապված է եղել Մոսկվայում գտնվող բնակարանի վաճառքի հետ[24]։

Ընտանիք

խմբագրել

Ամուսնացել է Նադեժդա Ալեքսանդրովնայի (ծնված 1973 թվականին) հետ։ Ունեցել է երեք դուստր։

Խաղացել է սեղանի թենիս։ Սիրել է ռեպորտաժային լուսանկարչությամբ զբաղվել[25]։

Քննադատություն

խմբագրել

1993 թվականին Ալեքսեյ Օստրովսկին Մոսկվայում մասնակցել է մանկական մարմնավաճառության մասին «Time» ամսագրի պատվերով ռեպորտաժի ստեղծմանը։ 1993 թվականի սեպտեմբերի 11-ին «Washington Post» թերթը հրապարակել է մի հոդված, որում, հիմնվելով Մոսկվայի ներքին գործերի գլխավոր վարչության մամուլի ծառայությունից ստացված տվյալների վրա, նշվել է, որ «Time» ամսագրի ռեպորտաժը կեղծիք է եղել, իսկ լուսանկարիչը հարցազրույցում խոստովանել է, որ վստահ չէ, որ երեխաները մարմնավաճառներ են եղել[26][27][28]։ Լրագրողները գտել են նյութի հերոսներին՝ 11-ամյա երկու տղաների, որոնցից մեկը նկարահանումների ժամանակ մարմնավորել է աղջկա կերպար։ Երեխաները հայտարարել են, որ Օստրովսկին վճարել է իրենց և նկարահանել է ամբողջ ռեպորտաժը սկզբից մինչև վերջ[29]։ Ավելի ուշ Օստրովսկին բազմիցս մեկնաբանել է այս դրվագը տարբեր լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների հետ հարցազրույցի ժամանակ։ Մասնավորապես, հարցազրույցներից մեկում Օստրովսկին ընդգծել է, որ տվյալ նյութը պատրաստելիս հանդես է եկել լուսանկարչի դերում, իսկ «Washington Post»-ում բացահայտող հոդվածը կարող է թելադրված լինել մրցակցին «զայրացնելու» ցանկությամբ[30][31]։

2012 թվականի հունիսի 1-ին Օստրովսկին Սմոլենսկի առողջապահության դեպարտամենտի ղեկավար է նշանակել Վլադիմիր Ստեպչենկովին, որը նախկինում զբաղեցրել է «Սմոլենսկ-Ֆարմացիա» բաց բաժնետիրական ընկերության գլխավոր տնօրենի պաշտոն։ «Սմոլենսկ-Ֆարմացիա» ԲԲԸ-ի նոր ղեկավար Իգոր Բոգատովը նշել է, որ Ստեպչենկովի գործողությունների արդյունքում՝ «տարբեր խարդախությունների, գորշ սխեմաների ստեղծման» և ընկերությունում սնանկացմամ փորձի տեսքով «ֆինանսական անկում է կեղծել»՝ ավելի քան 100 միլիոն ռուբլի գումար։ Ազգային հակակոռուպցիոն կոմիտեի նախագահ Կիրիլ Կաբանովը ևս հանդես է եկել այս նշանակման քննադատությամբ՝ նշելով, «պետք է պարզել, թե ինչպես է առողջապահության դեպարտամենտի ղեկավարի պաշտոնում նշանակվել ոչ թե փակ, այլ միայն կասեցված քրեական գործեր ունեցող անձը»։ Կաբանովը նաև նշել է, որ դատախազությունը պետք է «նահանգապետին նախազգուշացում տար»[32]։ 2018 թվականի փետրվարին Վլադիմիր Ստեպչենկովը պաշտոնանկ է արվել։

Ռուսաստանի 83 տարածաշրջանների ղեկավարների քաղաքական ազդեցության վարկանիշում, որը կազմվել է «Քաղաքական և տնտեսական հաղորդակցությունների գործակալության» կողմից, Ալեքսեյ Օստրովսկին 2012 թվականի դեկտեմբերին զբաղեցրել է 81-րդ տեղը՝ մեկ ամսվա ընթացքում 11 դիրք կորցնելով[33][34]։ Վարկանիշում Օստրովսկու դիրքի անկման պատճառներին «The Moscow Post»-ի լրագրող Միխայիլ Դմիտրիևը վերագրել է Օստրովսկու կասկածելի կադրային որոշումները և նահանգապետի հետ կապված քաղաքական հակամարտությունների առաջացումը։ Մեկ տարի անց՝ 2013 թվականի դեկտեմբերին, նույն գործակալությունը կազմել է նոր վարկանիշ, որտեղ Օստրովսկին զբաղեցրել է 39-րդ տեղը՝ ընդգրկվելով «ուժեղ ազդեցություն ունեցող նահանգապետերի» խմբում[35][36][37]։ 2020 թվականի սեպտեմբերի արդյունքներով Օստրովսկին այս վարկանիշում զբաղեցրել է 38-րդ տեղը[38]։

Սմոլենսկի մարզից Պետական դումայի պատգամավոր Ալեքսեյ Կազակովը «Արգումենտի շաբաթ»-ին տված հարցազրույցում նշել է Օստրովսկու տարածաշրջանային քաղաքականության անհետևողականությունը և կտրուկ քննադատել այն[39]։ Քաղաքական գործիչների դիմակայությունը մի քանի տարի շարունակվելով՝ Ալեքսեյ Օստրովսկին բազմիցս հրապարակավ պատասխանել է հակառակորդի քննադատությանը՝ նշելով նահանգապետարանի հասցեին իր առաջադրած մեղադրանքների անապացուցելիությունն ու անհիմն լինելը։ Ալեքսեյ Օստրովսկու խոսքով՝ իր հակառակորդին ոչ լավագույն կողմից բնորոշում է նաև նահանգապետի ընտրություններին չմասնակցելը, որտեղ նրանք հիանալի հնարավորություն կունենային պայքարելու «արդար մրցակցային պայքարում»[40][41][42]։

Քաղաքագետ, քաղաքական գիտությունների դոկտոր Դ. Ն. Նեչաևը մատնանշել է 2015-2016 թվականներին Սմոլենսկի շրջանի տնտեսական և սոցիալական զարգացման բացասական միտումները, որոնք հատկապես ակնհայտորեն դրսևորվել են Սմոլենսկի Կենտրոնական դաշնային շրջան (ՌԴ) զարգացումը Կենտրոնական այլ շրջանների զարգացման հետ համեմատելիս։ Նեչաևը նշել է նահանգապետի թիմի անարդյունավետությունը, «տարածաշրջանի զարգացման հստակ մշակված ռազմավարության» բացակայությունը և Օստրովսկու «ցանկալի թողնելու» ինտելեկտուալ մակարդակը, որը դրսևորվել է տարածաշրջանի զարգացման քննադատությանը նրա հետևյալ արձագանքով. «Նայեք Բելգորոդի և Վորոնեժի շրջաններին՝ այնտեղ սև հող կա։ Այնտեղ մի փայտ վերցրու, կպցրու գետնին, և բերք կստանաս»[43]։

Միևնույն ժամանակ, դաշնային մակարդակում բազմիցս նշվել են այն հաջողությունները, որոնք Սմոլենսկի մարզին հաջողվել է հասնել Ալեքսեյ Օստրովսկու ղեկավարությամբ։ Այսպիսով, 2016 թվականին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը նշել է Սմոլենսկի շրջանի հաջողությունները կենտրոնական ոչ Չեռնոզեմի գյուղատնտեսության զարգացման վերաբերյալ խորհրդակցության ժամանակ։ Պետության ղեկավարի խոսքով՝ անհրաժեշտ է կենտրոնանալ դրական օրինակների վրա, օրինակ՝ Բրյանսկի, Կալուգայի, Օրյոլի, Սմոլենսկի և Տվերի մարզերի փորձի վրա, որտեղ կառուցվել են խոշոր մսամթերքի և ջերմոցային համալիրներ[44]։

Ռուսաստանի կառավարությունը 243 միլիոն ռուբլի գումար է հատկացրել «Ֆինիքս» ինդուստրիալ պարկի ենթակառուցվածքի շինարարությունն ավարտելու համար, որի նախաձեռնողը Սմոլենսկի մարզի վարչակազմն է եղել՝ Օստրովսկու գլխավորությամբ։ Սակայն, ինչպես ասվել է տարածաշրջանային պարբերականներից մեկի նյութում, որի լրագրողներն իրենց հետաքննությունն անցկացրել են 2017 թվականի վերջին, գործընթացը գրեթե կանգ է առել, տնտեսական էֆեկտ չի նկատվել, բնակիչները թուլացել են։ Նախագծի համաձայն՝ դեռ 2016 թվականին առաջին ռեզիդենտներն այնտեղ պետք է տեղավորվեին։ Բացի այդ, նկարահանվել է «Ֆինիքս» ինդուստրիալ պարկի իբր հաջողությունների մասին կեղծ տեսանյութ[45][46][47]։

Այնուամենայնիվ, մարզի տարածքում տեղակայված արդյունաբերական պարկերի զարգացման թեման պարբերաբար բարձրացվել է մարզի վարչակազմում անցկացվող հանդիպումների ժամանակ։ Այսպես, անցած 2020 թվականի վերջին նահանգապետը կրկին խորհրդակցություն է անցկացրել, որի ընթացքում քննարկման առանցքում են եղել «Ֆինիքս» և «Սաֆոնովո» արդյունաբերական պարկերի կառուցման և բնակիչների լցման հարցերը։ Նշվել է, որ 2020 թվականին «Ֆինիքս» արդյունաբերական պարկը համալրվել է երեք նոր բնակիչներով[48][49]։

2018 թվականի մայիսի 9-ին ՖԲ ցանցում՝ իր էջի մեկնաբանություններում, Օստրովսկին սմոլյանկա Աննա Ազարենկովային անվանել է «Շիզոիդ հիմար»[50]. Эта реплика вскоре была удалена, губернатор заявил, что его аккаунт взломали[51]:

Սմոլենսկի շրջանի նահանգապետի ընտրությունների նախաշեմին, որոնք տեղի են ունեցել 2020 թվականի աշնանը, նախագահ Վլադիմիր Պուտինը պաշտպանել է Սմոլենսկի նահանգապետի առաջադրումը նոր ժամկետով[52]։

Միջազգային պատժամիջոցներ

խմբագրել

2022 թվականի դեկտեմբերի 15-ից ԱՄՆ-ի կողմից ենթարկվել է պատժամիջոցների[53]։

Պարգևներ

խմբագրել
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան (2010 թվականի հունվարի 9)՝ օրինաստեղծ գործունեության և ռուսական պառլամենտարիզմի զարգացման գործում ունեցած վաստակի համար[54]։
  • «Ստոլիպինի Պ. Ա.» II աստիճանի մեդալ (2014 թվականի փետրվարի 13)՝Սմոլենսկ քաղաքի հիմնադրման 1150-ամյակի տոնակատարությանը նվիրված միջոցառումների նախապատրաստման և անցկացման գործում ունեցած մեծ ավանդի համար[55]։
  • «Ջութակահարը տանիքում» մրցանակ «Տարածաշրջանային ղեկավար» անվանակարգում (2017 թվական)՝ Սմոլենսկի մարզի բազմազգ մշակույթի զարգացման գործում ներդրած ավանդի և հրեական «Լյուբավիչի» թանգարանային համալիրի ստեղծմանը նպաստելու համար[56]։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ «Справка РИА Новости». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 10-ին.
  2. ↑ «ОСТРОВСКИЙ Алексей Владимирович». Администрация Смоленской области. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 2-ին.
  3. ↑ Максим Кузьмин, Светлана Савенок Алексей Островский: «Я в Смоленске всерьёз и надолго» // «О чём говорит Смоленск» : журнал. — 2012. — № 12 (58). Архивировано из первоисточника 2 Դեկտեմբերի 2020.
  4. ↑ «Алексей Островский: «В фильме «Стрингер» меня сыграл Сергей Бодров-младший»». «Рабочий путь». 2012 թ․ սեպտեմբերի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ հունիսի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 14-ին.
  5. ↑ «О регистрации федерального списка кандидатов в депутаты Государственной Думы Федерального Собрания Российской Федерации третьего созыва, выдвинутого избирательным блоком «Блок Жириновского»». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 4-ին.
  6. ↑ «Островский Алексей Владимирович — Официальный сайт ЛДПР» (ռուսերեն). ldpr.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 17-ին.
  7. ↑ ««ЛДПР меняет головы». Независимая газета 9.09.2003». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 4-ին.
  8. ↑ «Жириновский поменял сына резидента на внука юриста. Газета.ru 19.09.2003». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 4-ին.
  9. ↑ Общефедеральная часть партии ЛДПР. Выборы в Государственную Думу России 4 декабря 2011 года
  10. ↑ Смоленская аномалия. «Единая Россия» может поддержать губернатора из другой партии Արխիվացված 2019-12-25 Wayback Machine//Коммерсантъ от 21 апреля 2012
  11. ↑ «Дмитрий Медведев внёс кандидатуру Алексея Островского на должность губернатора Смоленской области». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 24-ին.
  12. ↑ «Алексей Островский вступил в должность губернатора Смоленской области». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 1-ին.
  13. ↑ Сергей Якимов (2013 թ․ ապրիլի 26). «В Смоленской области оппозиции дали шанс». «Рабочий путь». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 24-ին.
  14. ↑ «Путин принял досрочную отставку губернатора Смоленской области Островского». «ТАСС». 2015 թ․ մայիսի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 7-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 8-ին.
  15. ↑ «Алексей Островский вступил в должность губернатора Смоленской области | АиФ Смоленск». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 1-ին.
  16. ↑ «Доходное место губернатора Смоленщины Алексея Островского». Рамблер. ИД «Собеседник». 2017 թ․ դեկտեմբերի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 20-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  17. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 26.05.2017 г. № 179-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 3-ին.
  18. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 22.11.2017 г. № 400-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 29-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 3-ին.
  19. ↑ «Смоленский облизбирком признал победу Алексея Островского на выборах губернатора области». ТАСС. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  20. ↑ «Василий Анохин назначен временно исполняющим обязанности губернатора Смоленской области». Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 17-ին.
  21. ↑ Д. Раичев (2013 թ․ ապրիլի 26). «Смоленский губернатор заявил, что его ООО не работает». «Российская газета». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 28-ին.
  22. ↑ Выписка из ЕГРЮЛ. Страницы 1(չաշխատող հղում), 2(չաշխատող հղում).
  23. ↑ «Губернатор Смоленской области за минувший год стал беднее в 29 раз». Смоленск 2.0. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 17-ին.
  24. ↑ «Алексей Островский продал квартиру в Москве». «О чём говорит Смоленск». 2015 թ․ մայիսի 1. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ ապրիլի 25-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 19-ին.
  25. ↑ «Как проводит свободное время губернатор Алексей Островский?» (ռուսերեն). Информагентство "О чем говорит Смоленск". 2016 թ․ դեկտեմբերի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 8-ին.
  26. ↑ Сергей Мельников Алексей Островский, губернатор Смоленский области // «Огонёк» : журнал. — 2013. — № 21. — С. 6. Архивировано из первоисточника 20 փետրվարի 2019.
  27. ↑ Александра Гармажапова, Ксения Павлова (2010 թ․ հունվարի 13). «Детская проституция: кто поможет новому УППР?». «Фонтанка.ру». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 10-ին.
  28. ↑ Fred Hiatt (1993 թ․ սեպտեմբերի 11). «Boy Prostitute Photos Staged; Russian Paid `Pimp' to Pose In Pictures Used by Time». HighBeam Research (անգլերեն). The Washington Post. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 20-ին.
  29. ↑ W. Glaberson (1993 թ․ հոկտեմբերի 5). «Time Says Photographs of Moscow 'Child Prostitutes' Were Staged» (անգլերեն). New York Times. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 14-ին.
  30. ↑ «Алексей Островский: «Мне нечего скрывать и прятать» | Газета «Рабочий путь»». www.rabochy-put.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 23-ին.
  31. ↑ «Островский: от фотографа до губернатора». club-rf.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 23-ին.
  32. ↑ «Глава смоленского здравоохранения привлек внимание борцов с коррупцией». «Росбалт». 2012 թ․ հուլիսի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 29-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 28-ին.
  33. ↑ Михаил Дмитриев (2013 թ․ փետրվարի 1). «На карьеру Островского найдется свой «Брут»?». The Moscow Post. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 6-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 28-ին.
  34. ↑ «Губернатор Смоленщины оказался на 81-м месте в рейтинге политического влияния». «Комсомольская правда». 2013 թ․ հունվարի 17. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 29-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 28-ին.
  35. ↑ Юлия Моисеева (2014 թ․ հունվարի 10). «Алексей Островский вошёл в число губернаторов с сильным влиянием». «О чём говорит Смоленск». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 1-ին.
  36. ↑ «Алексей Островский вошёл в число губернаторов с сильным влиянием». «Комсомольская правда». 2014 թ․ հունվարի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 15-ին.
  37. ↑ «Рейтинг влияния глав субъектов Российской Федерации в декабре 2013 г.». «Агентство политических и экономических коммуникаций». 2014 թ․ հունվարի 9. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 15-ին.
  38. ↑ «РЕЙТИНГ ВЛИЯНИЯ ГЛАВ СУБЪЕКТОВ РФ. РОССИЙСКИЕ РЕГИОНЫ И РЕГИОНАЛЬНАЯ ПОЛИТИКА В СЕНТЯБРЕ 2020 ГОДА». apecom.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  39. ↑ О. Арцева (2013 թ․ հուլիսի 11). «Попытки наведения порядка в сфере ЖКХ похожи на конвульсии в трясине». «Аргументы недели» №26(368). Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 31-ին. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 24-ին.
  40. ↑ «Политическая борьба в эпистолярном жанре». club-rf.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  41. ↑ SmolGazeta.ru. «Алексей Островский: «Надеюсь, пока я буду работать здесь, оппозиционной мне силой будет депутат Казаков и его соратники»». smolgazeta.ru (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 12-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  42. ↑ «Алексей Островский: «Все губернаторы могут только мечтать о такой оппозиции, а повезло мне» | Газета «Рабочий путь»». www.rabochy-put.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  43. ↑ «Национальный Рейтинг Губернаторов (Январь-Февраль, 2017)». Центр информационных коммуникаций «Рейтинг». 2017 թ․ փետրվարի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 10-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 20-ին.
  44. ↑ Евгений (2016 թ․ հուլիսի 28). «Президент привел в пример работу смоленского агропрома». Корпорация инвестиционного развития Смоленской области (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  45. ↑ Деньги на поле. В Смоленский индустриальный парк не идут резиденты Արխիվացված 2021-01-16 Wayback Machine (17.01.2018)
  46. ↑ ««Прорыв» ролика об инвестициях на Смоленщине оказался фейком». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 1-ին.
  47. ↑ «Инвестиционный портал Смоленской области: Индустриальный парк Феникс». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.
  48. ↑ «Смоленский индустриальный парк «Феникс» пополнился новыми резидентами». Информагентство "О чем говорит Смоленск" (ռուսերեն). 2020 թ․ դեկտեմբերի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 12-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  49. ↑ «В администрации региона обсудили вопросы развития индустриальных парков». www.admin-smolensk.ru (ռուսերեն). 2020 թ․ հոկտեմբերի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  50. ↑ «Смолянку с аккаунта губернатора в Facebook обозвали «шизоидной дурой», она обратилась в суд». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 5-ին.
  51. ↑ «Губернатор Смоленской области назвал провокацией скандал под его постом о «Бессмертном полке»». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 5-ին.
  52. ↑ «Путин поддержал выдвижение смоленского губернатора на новый срок». РБК (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 25-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  53. ↑ «Russia-related Designations and Designations Updates». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ դեկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
  54. ↑ «Указ Президента РФ от 9 января 2010 г. № 32 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 28-ին.
  55. ↑ «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 13 февраля 2014 года № 189-р «О поощрении Правительством Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 28-ին.
  56. ↑ ФЕОР вручила премию «Скрипач на крыше»

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսեյ_Օստրովսկի&oldid=9947426» էջից