Վիքիպեդիա

Ալեքսանդր Կիսլյակով

ռուս նկարիչ

Ալեքսանդր Վլադլենովիչ Կիսլյակով (ռուս.՝ Александр Владленович Кисляков, փետրվարի 12, 1954(1954-02-12), Միլլերովո, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս նկարիչ։

Ալեքսանդր Կիսլյակով
Ծնվել էփետրվարի 12, 1954(1954-02-12) (70 տարեկան)
ԾննդավայրՄիլլերովո, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունՌոստովի գեղարվեստի ուսումնարան
Մասնագիտություննկարիչ
Ժանրինստալյացիա
 Alexander Kislyakov Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Ալեքսանդր Կիսլյակովը ծնվել է 1954 թվականի փետրվարի 12-ին Միլլերովոյում[1]։ Միջնակարգ դպրոցն ավարտել է Դոնի Ռոստովում։ 1978 թվականից մինչև 1982 թվականը սովորել է Ռոստովի Մ․ Գրեկովի անվան գեղարվեստի տեխնիկումում (Յուրի Ֆեսենկոյի արվեստանոց)[2]։

1982-1999 թվականներին ապրել և աշխատել է Տագանրոգում, ուր տեղափոխվել է կնոջ՝ Նատալյա Դուրիցայայի հետ Ռոստովի Մ․ Գրեկովի անվան գեղարվեստի ուսումնարանն ավարտելուց հետո[1][3]։

1986 թվականին ձևակերպել է իր հնարած «Չգրված բանստեղծություններ» (ռուս.՝ «Ненаписанные стихи») գրական ժանրի հիմնական սկզբունքները[1][4][5]։ Առանձին գրքով ընտրյալ «Չգրված բանաստեղծությունները» հրատարկվել են 2017 թվականին «Հավերժական արժեքներ։ Էկորշե» (ռուս.՝ «Вечные ценности. Экорше») ցուցահանդեսի կատալոգի տեսքով[5]։

1988 թվականին դարձել է «Արվեստ կամ մահ» (ռուս.՝ «Искусство или смерть») միության անդամ[6][7][8]։

1990 թվականին մշակել է Տագանրոգի ռադիոտեխնիկական ինստիտուտի պատկերանիշը, որը հետագայում ռեդիզայնի արդյունքում դարձել է Տագանրոգի տեխնոլոգիական ինստիտուտի պաշտոնական խորհրդանիշը[9][10]։

2015 թվականին հանդես է եկել որպես նկարիչ «Կինոյի հրավեր» (ռուս.՝ «Приглашение в кино») կարճամետրաժ ֆիլմում (ռեժիսոր՝ Մաքսիմ Կապլյա)[11]։

2017 թվականին Նատալյա Դուրիցկայայի և մի խումբ ընկերների հետ բացել է ZHDANOV պատկերասրահը[12][13][14]։

Ալեքսանդր Կիսլյակովի աշխատանքները պահվում են մասնավոր հավաքածուներում Ռուսաստանում, Գերմանիայում, ԱՄՆ-ում, Լատվիայում։

Ապրում և աշխատում է Դոնի Ռոստովում[9]։

Անհատական ցուցահանդեսներ խմբագրել

  • 2018 – «Маятник», ZHDANOV պատկերասրահ, Ռուսաստանի նկարիչների միության ցուցասրահ, Տագանրոգ[3][15][16][17]
  • 2017 – «Հավերժական արժեքներ։ Էկորշե» (ռուս.՝ «Вечные ценности. Экорше»), MAKARONKA արտ-կենտրոն, Դոնի Ռոստով[5][10][18][19][20]
  • 2002 – «Недвижимость, неслышимость, невидимость» (Նատալյա Դուրիցկայայի հետ համատեղ), Բնակարանային ցուցահանդես, Դոնի Ռոստով
  • 1996 – «Պյութագորասի սիրուհին» (ռուս.՝ «Любовница Пифагора»), Մշակույթի քաղաքային տան ցուցասրահ, Տագանրոգ[10][21][22][23]
  • 1995 – «Два приношения: горькое и сладкое» (Յուրի Շաբելնիկովի հետ համատեղ), Քաղաքաշինության և կենցաղի թանգարան, Տագանրոգ[24][25][26][27][28]

Ընտրյալ խմբակային ցուցահանդեսներ խմբագրել

  • 2016 – «Ռոստովի ժամանակակից արվեստը», Լիգա Պարկ, Դոնի Ռոստով[29]
  • 2010 – «Կոնցեպտուալիզմ. այստեղ և այնտեղ», Ժամանակակից արվեստի հարավռուսական բիենալե, Դոնի Ռոստով[4][30]
  • 2009 – «Արվեստ կամ մահ» միություն, Ժամանակակից արվեստի թանգարան, Մոսկվա[1][6][31]
  • 2009 – «Remake», М-պատկերադրահ, Դոնի Ռոստով[32]
  • 2008 – Մահկանացուի մասին արվեստում։ Նիկոլայ Կոնստանտինովի հիշատակին, М-պատկերադրահ, Դոնի Ռոստով[33]
  • 1992  – «Հերոսական / Կենդանի ուժ» (ռուս.՝ «Героическая / Живая сила», Յուրի Շաբելնիկովի հետ համատեղ), Ռոստովի կերպարվեստների մարզային թանգարան, Դոնի Ռոստով
  • 1989 – «Իտալիան ունի երկարաճիտ կոշկի ձև» (ռուս.՝ «Италия имеет форму сапога»), Նկարիչների միության ցուցասրահ Նաբերեժնայայում, Դոնի Ռոստով
  • 1988 – «Жупел», Նկարիչների միության ցուցասրահ Գորկու փողոցում, Դոնի Ռոստով[1][34]
  • 1988 – «Մեկօրյա ցուցահանդես» (ռուս.՝ «Однодневная выставка»), «Прибой» գործարանի մշակույթի պալատ, Տագանրոգ[1]

Պատկերասրահ խմբագրել

  •  
    «Два приношения: горькое и сладкое» (Յուրի Շաբելնիկովի հետ համատեղ), 1995
  •  
    «Ինքնադիմանկար», 150х150, 1994
  •  
    «Սիեստա», 116х175, 1990
  •  
    «Կոմպոզիցիա», 110х81,5, 1994
  •  
    «Յուրա», 19х13, 1990
  •  
    «Կոմս»
    (Լեոնիդ Ստուկանովի դիմանկարը), 19х13, 1990
  •  
    «Գիշեր», 66х66, 1989
  •  
    «Образец ритуального изображения», 78х60, 1988
  •  
    «Ուխտագնացներ №1», 31,5х42, 1988
  •  
    «Բեթհովենի կաղնին», 20х28,5, 1988
  •  
    «Կարմիր ծաղիկներ», 19х27, 1988
  •  
    «Անծանոթուհի», 110х60, 1985

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Կուրատորական նախագծեր խմբագրել

Ընտանիք խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Товарищество «Искусство или смерть» / Под ред. О. Головановой. — М.: ГМСИ, 2009. — 304 с. — ISBN 978-5-91611-006-7.
  2. ↑ Белозор М. Влад Протопопов // www.rostovnews.net. — 2015. — 20 марта.
  3. ↑ 3,0 3,1 Седова Н. Маятник Фуко Александра Кислякова // rostov-dom.info. — 2018. — 18 марта.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Фестиваль современного искусства «2012». Каталог. — Ростов-на-Дону: Омега-принт, 2012. — 298 с.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Кисляков А. Вечные ценности / Экорше. — Зурбаган: БАМbook, 2017. — 24 с.
  6. ↑ 6,0 6,1 Толстова А. Ростовские великие. Товарищество «Искусство или смерть» в Москве // Коммерсантъ. — 2009. — 29 сент.
  7. ↑ Немиров М. М. А. С. Тер-Оганьян: Жизнь, Судьба и контемпорари арт. — М.: GIF, 1999. — 96 с. — ISBN 5-9237-0002-6.
  8. ↑ Белозор М. Волшебная страна. — С.-Пб: Красный матрос, 1999. — 158 с. — ISBN 5-7187-0358-2.
  9. ↑ 9,0 9,1 Кисляков Александр Владленович // Донская энциклопедия. — Таганрогː Айкен, 2015. — Т. 1. — С. 354. — ISBN 978-5-900948-17-1.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Жаркова Н. Александр Кисляков: «Таганрог для меня оказался эмиграцией в тёплую страну» // Новый таганрогский курьер. — 2017. — 8 июня. — С. 7.
  11. ↑ Пилипенко Г. «Золотой кадр» в Ростове // www.rostovnews.net. — 2015. — 22 апр.
  12. ↑ Кононова Л. Авангардист в винном баре // Город N. — 2017. — 29 авг. — С. 12.
  13. ↑ 13,0 13,1 Пилипенко Г. В Ростове откроется новая галерея // www.rostovnews.net. — 2017. — 21 авг.
  14. ↑ 14,0 14,1 Собств. корр. Художественная галерея ZHDANOV // КТО ГЛАВНЫЙ. — 2017. — 24 авг.
  15. ↑ Собств. корр. Выставка Александра Кислякова «Маятник» // Кто главный. — 2018. — 7 марта.
  16. ↑ Жаркова Н. Выставка «Маятник» Արխիվացված 2018-03-09 Wayback Machine // www.ntk-61.ruю. — 2018. — 6 марта.
  17. ↑ Собств. корр. В Таганроге откроется выставка Александра Кислякова «Маятник» // bloknot-taganrog.ru. — 2018. — 7 марта.
  18. ↑ Павливская Н. В Ростове откроется концептуальная выставка «Вечные ценности» // Панорама. — 2017. — 25 мая.
  19. ↑ Собств. корр. Открытие выставки «ВЕЧНЫЕ ЦЕННОСТИ. ЭКОРШЕ» // Кто главный. — 2017. — 25 мая.
  20. ↑ Собств. корр. В Ростове открылась выставка концептуального художника Александра Кислякова // РОССИЯ. Вести-Дон. — 2017. — 29 мая.
  21. ↑ Медведев С. Любовница Пифагора // Комсомольская правда. — 1996. — 12 июля.
  22. ↑ Чередникова Н. Первая и единственная любовь Пифагора // Таганрогская правда. — 1996. — 11 июля.
  23. ↑ Басов М. Михаил и Наталья Басовы // 2000. — Ростов-на-Дону: Фонд современной культуры «Дон», 2016. — С. 148-152.
  24. ↑ Боде М. Два приношения: горькое и сладкое // Художественный журнал. — 1996. — № 9.
  25. ↑ «Кошляков, Шабельников, Тер-Оганьян, Сигутин». Д/ф, «Art via Video», 2006.
  26. ↑ Собств. корр. Сладкое и горькое приношение победителям // Город N. — 1995. — 17 мая.
  27. ↑ Медведев С. Горько-сладкий вкус победы // Комсомольская правда. — 1995. — 12 мая.
  28. ↑ Пилипенко Г. В Ростове открылась выставка концептуального художника Александра Кислякова // РОССИЯ. Вести-Дон. — 2017. — 29 мая.
  29. ↑ Горшкова Я. Историю современного искусства в Ростове представляют в «Лига Парке» Արխիվացված 2018-02-19 Wayback Machine // Город N. — 2016. — 2 авг. — № 29.
  30. ↑ Первая Южно-Российская биеннале современного искусства. Каталог. — Ростов-на-Дону: Омега-принт, 2010. — С. 158. — ISBN 978-5-91575-029-5.
  31. ↑ Собств. корр. Вернисажи недели. 5–11 октября // OpenSpace.Ru. — 2009. — 5 окт.
  32. ↑ Простаков С. Дерзкий художник, которого как бы и нет // Вечерний Ростов. — 2009. — 16 июля.
  33. ↑ Котелевская В. Короткая жизнь — долгая смерть // Эксперт Юг. — 2008. — 7 июля.
  34. ↑ Синеок С. Как фанера над Парижем // Комсомолец. — 1988. — 28 июня.
  35. ↑ Пилипенко Г. Раздражённый кувшин Натальи Дурицкой // www.rostovnews.net. — 2010. — 12 авг.
  36. ↑ Мирвода А. Премьера фильма «O, Sortie!» в галерее «Вата» // Новая таганрогская газета. — 2010. — 28 авг.
  37. ↑ Смирнов И. «O, Sortie!» на Газетном // www.rostovnews.net. — 2010. — 3 сент.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալեքսանդր Կիսլյակով» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսանդր_Կիսլյակով&oldid=8729227» էջից