Վիքիպեդիա

Maison Margiela

Maison Margiela («Մարտին Մարջիելա», ֆրանսերենից թարգմանաբար՝ Մարջիելայի տուն, ի սկզբանե՝ Maison Martin Margiela), հագուստի, բույրերի և աքսեսուարների ֆրանսիական նորաձևության տուն, որի գլխամասային գրասենյակը գտնվում է Փարիզում, հիմնադրվել է 1988 թվականին բելգիացի կուտյուրիեր Մարտին Մարջիելայի կողմից։ Նորաձևության մեջ դեկոնստրուկտիվիզմի գլխավոր ներկայացուցիչներից մեկը[3]։

Maison Margiela
Изображение логотипа
Տեսակբիզնես ձեռնարկություն, ձեռնարկություն և նորաձևության տուն
Հիմնադրված է1988[1]
ՀիմնադիրՄարտին Մարջիելա
ՎայրՓարիզ
Երկիր Ֆրանսիա
Արդյունաբերություննորաձևություն և Q112166087?[2]
Մայր ընկերությունOTB Group?
Կայքmaisonmartinmargiela.fr և maisonmargiela.com/ie
 Maison Margiela Վիքիպահեստում

Նորաձևության տունն արտադրում է ինչպես անհատական հագուստ, այնպես էլ զանգվածային հավաքածուներ[4][5]։ Բրենդի արտադրանքը ներառում է կանացի և տղամարդու հագուստ, աքսեսուարներ, զարդեր, կոշիկներ, օծանելիք[6], ինչպես նաև ներքին հարդարման իրեր[7]։ Տունը հայտնի է իր դեկոնստրուկտիվիստական կտրվածքով և ավանգարդ դիզայնով[6]։ Maison Margiela-ն իր ցուցադրություններն անցկացնում է անսովոր վայրերում, ինչպիսիք են դատարկ մետրոյի կայարանները[8] կամ փողոցների խաչմերուկները[9]։ Մոդելների դեմքերը հաճախ ծածկում են կտորով կամ երկար մազերով[10]։ Սա թույլ է տալիս հանդիսատեսի ուշադրությունը կենտրոնացնել հագուստի վրա[11]։Maison Margiela-ի տունը մոդելների ընտրության ժամանակ նոր սկզբունք է կիրառել՝ նրանք ընտրվել են անցորդների մեջ՝ նախապատվությունը տալով ոչ ստանդարտ արտաքինով մարդկանց։ Նորարարական էր ռեսայկլինգի օգտագործումը, որը կապված էր վերամշակված հագուստի օգտագործման հետ[12]։ Maison Margiela-ն կապված է կայուն նորաձևության գաղափարի հետ և շատ առնչություն ունի դրա սկզբունքները սահմանելու հետ[13]։

Maison Martin Margiela-ն հանրային ընկերություն դարձավ 2002 թվականին, երբ այն ձեռք բերվեց OTB Group-ի կողմից[6]։ Մարտին Մարջիելան լքել է կրեատիվ տնօրենի պաշտոնը 2009 թվականին[14], այս պաշտոնում նրան 2014 թվականին փոխարինեց Ջոն Գալիանոն[15]։

Ընկերությունը համագործակցել է բազմաթիվ ապրանքանիշերի հետ, այդ թվում՝ Barneys New York[4], Converse[16], G-Shock[17], Opening Ceremony (англ.)[7], Hermès[9], H&M[18], L’Oréal[9], Swarovski[19] и The North Face[20], Reebok.

Պատմություն խմբագրել

Ձևավորում և վաղ շրջան խմբագրել

Maison Margiela նորաձևության տունը հիմնադրվել է բելգիացի մոդելավորող Մարտին Մարջիելայի կողմից 1988 թվականին։ Մինչ այդ Մարջիելան նորաձևություն է սովորել Անտվերպենի Գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայում[9], և թեև ավարտել է 1979 թվականին[7], նրան հաճախ սխալմամբ դասում են Անտվերպենի վեցյակի նորաձևության դիզայներների ավանգարդային կոլեկտիվի շարքին (անգլ.՝ Antwerp Six), որոնք հանդես են եկել 1980-1981 թվականներին[11][21]։ 1980-ականներին Մարգելի համար ոգեշնչման կարևոր աղբյուրը փիլիսոփայության, նորաձևության և ճարտարապետության դեկոնստրուկտիվիզմն էր[22]։

Մարջիելան սկսեց օգտագործել կոնստրուկտիվիստական ոճը 1980-ականներին[23]՝ աշխատելով որպես ֆրիլանս դիզայներ Իտալիայի Միլան քաղաքում[24], հաճախ մերկացնելով հագուստի կառուցվածքը, ինչպիսիք են դիտավորյալ տեսանելի բարձիկներն ու կարերը[9]։1984 թվականին Մարգելան դառնում է Ժան-Պոլ Գոտիեի օգնականը Փարիզում ՝ այդ դերում ծառայելով մինչև 1987 թվականը[6]։

1988 թվականին Մարգելան հիմնում է իր սեփական նորաձևության տունը, որը կոչվում է իր անունով ՝ Maison Martin Margiela[6], բիզնես գործընկեր և դիզայներ Ջենի Մեյրենսի հետ[9][24]։ Սկզբնապես, աշխատելով Փարիզի բնակարանում[4], նրանք բացեցին իրենց առաջին խանութը[25] և փոքրիկ ստուդիան Անտվերպենի Leopoldstraat, 12 հասցեում[24]։ New York Magazine-ը ապրանքանիշի մասին իր հոդվածում գրել է. «Դիզայներին արագորեն հաջողվեց ստեղծել դեկոնստրուկցիոն տեսք [իր նոր ապրանքանիշով]... անորոշ դադաիզմը, կարծես Մարսել Դյուշանը վերամարմնավորվեց որպես նորաձևության դիզայներ, Մարջիելան կասկածի տակ դրեց նորաձևության և գլամուրի հաստատված կանոնները»[25]։ Vogue-ն ավելի ուշ գրել է, որ իր վաղ գաղափարները «ցնցում և ինտրիգ են առաջացրել» նորաձևության ոլորտում[6]։ Հագուստի վրա կարված պիտակը սպիտակ ուղղանկյուն էր ՝ սեւ տեքստով և չորս կարերով եզրերին[6], դրանով իսկ նշելով ապրանքանիշի յուրահատկությունը[25]։ Արտադրանքի կոնկրետ տեսակները պիտակի վրա նշվել են թվերով, ընդ որում ՝ պատահական կարգով[6]։

Առաջին ցուցադրություններ և անանունություն խմբագրել

«New York Magazine» ամսագիրը նկարագրել է նորաձևության տան առաջին ցուցադրությունները որպես «գուցե ավելի շատ արվեստի արտադրություններ հիշեցնող, քան թեմատիկ կամ օպերետային շոուներ, որոնք հայտնի են Փարիզում ութսունական թվականներին»[25]։ 1988 թվականին Փարիզում Maison Martin Margiela-ն ներկայացրել է կանանց հագուստի իր դեբյուտային հավաքածուն[6][25] 1989 թվականի գարնան համար[26]։ Իր ցուցադրություններից հետո հրաժարվելով դուրս գալ խոնարհվելու համար[10]՝ Մարգելան խուսափում էր լուսանկարվելուց[25] և հարցազրույցների համար ֆաքսի միջոցով սկսեց կապվել բոլոր լրատվամիջոցների հետ[9][27], որոնք մենք ստորագրությամբ անցնում էին նորաձևության տան դիզայներների մի ամբողջ թիմի հետ[23][25][27]։ Նորաձևության աշխարհի շատ մարդիկ սկսեցին ընկալել Մարգելայի անանունությունը որպես հատուկ PR քայլ, չնայած Maison Martin Margiela ապրանքանիշն ինքը մեկնաբանեց իր ստեղծողի ոչ հրապարակայնությունը ՝ արձագանքելով ժամանակակից նորաձևության[23] չափազանց առևտրայնացմանը և փորձելով ուշադրության կենտրոնացումը տեղափոխել հենց արտադրանքի վրա, այլ ոչ թե դրանք արտադրող մարդկանց[27]։ Այս դիրքորոշման պատճառով մամուլը Մարտին Մարջիելային անվանել Է «Գրետա Գարբո նորաձևության աշխարհում»՝ շնորհիվ ոչ հանրային կյանքի իրենց նմանատիպ փիլիսոփայության[14][21]։ 2008 թվականին New York Times-ը Մարջիելային անվանեց «անտեսանելի նորաձևության աշխարհում»[28]։

OTP Group ընկերության վաճառք խմբագրել

1998 թվականին Maison Martin Margiela-ն իր դեբյուտը կատարեց տղամարդկանց հագուստի գծով, որը պիտակի վրա ստացավ 10 համարը[6]։ Ինքը՝ Մարտին Մարջիելան, 1997 թվականից մինչև 2003 թվականը վերահսկում էր ֆրանսիական Hermès նորաձևության տան կանացի հագուստի արտադրությունը[6][6][9], Hermès-ի տնօրեն Ժան-Լուի Դյումայի ղեկավարությամբ աշխատող դիզայներների թիմի հետ[6]։ 2002 թվականին բորսա դուրս գալուց հետո Maison Martin Margiela ընկերության բաժնետոմսերի վերահսկիչ փաթեթը ձեռք է բերվել[6][29] OTB Group-ի կողմից[6], հոլդինգը ղեկավարում է Ռենցո Ռոսոն, որի սեփականությունն է նաև հագուստի իտալական Diesel ապրանքանիշը[6][29]։ 2004 թվականի դեկտեմբերին, Maison Martin Margiela տեղափոխվել է Փարիզի 11-րդ թաղամասի 18-րդ դարի նախկին վանքի շենքի նոր գրասենյակ։ Գլխամասային գրասենյակի ամբողջ ինտերիերը և ամբողջ կահույքը ամբողջովին ներկված էին սպիտակ գույնով՝ էմուլսիայի կիրառմամբ՝ ինտերիերին տալով հնացած տեսք։ Բացի սպիտակ միջավայրից, բոլոր աշխատակիցները պետք է կրեն սպիտակ խալաթներ (ֆր.՝ blouse blanche), ինչպես նաև սպիտակ վերարկուներ, որոնք ավանդաբար կրում են կուտյուրային հագուստի դիզայներները։ Սպիտակ վերարկուները հարգանքի տուրք են պատմությանը և հավասարեցման հատուկ գեղագիտությանը, երբ բոլոր աշխատողները, անկախ պաշտոնից, նույն կերպ են հագնված[23]։ 2008 թվականի ամռանը ընկերության տասնչորս բուտիկներն արդեն բացվել էին[9]։

Նոր դիզայներական թիմ և հավաքածուներ խմբագրել

2009 թվականի հոկտեմբերին հայտարարվեց, որ Մարտին Մարջիելան հեռանում է Maison Martin Margiela-ի կրեատիվ տնօրենի պաշտոնից, որը լուրերի և շահարկումների ալիք առաջացրեց նրա հեռանալու պատճառի վերաբերյալ[6][28]։ Մարջիելայի հեռանալուց հետո անանուն դիզայներական թիմը շարունակեց հագուստի արտադրությունը՝ առանց կրեատիվ տնօրենի գլխավորությամբ[6]։ Գործադիր տնօրեն Ջովաննի Փանջեթին հայտարարել է. «Մենք դեռ ցանկանում ենք մնալ ավանգարդ և սադրիչ ապրանքանիշ, բայց այժմ առանց կրեատիվ տնօրենի։ Սա յուրօրինակ մարտահրավեր է մեզ համար։ Մենք դա հասկանում ենք։ Հնարավոր է, որ մենք սխալներ թույլ տանք, բայց ամենակարևորը դրանից հետո այդ սխալներից սովորելն է»։ 2010 թվականին ընկերությունն ընդլայնեց տան և ինտերիերի արտադրանքի արտադրությունը[14], իսկ 2011 թվականի հուլիսին Փարիզի Ելիսեյան դաշտերում գտնվող la Maison Champs-Élysées հյուրանոցում մշակեց մի քանի կոնցեպտուալ սենյակների դիզայն[6]։

2014 թվականի աշնանը ապրանքանիշի ընդհանուր շրջանառությունը կազմում է տարեկան մոտ 126 միլիոն դոլար՝ մոտ հիսուն սեփական խանութներով։ 2014 թվականի հոկտեմբերին հայտարարվեց, որ Ջոն Գալյանոն կզբաղեցնի կրեատիվ տնօրենի տեղը[15], որը նախկինում նույն դիրքն էր զբաղեցնում Givenchy, Dior ապրանքանիշերում և իր սեփական John Galliano նորաձևության տանը[30]։ Ըստ The Guardian-ի, Maison Martin Margiela-ի նպատակներն առաջին հերթին ուղղված էին նոր կրեատիվ տնօրենին «յուրային» դարձնելուն[31]։ Տալով հազվագյուտ հարցազրույցներ[32], Գալյանոն ներկայացրել է իր դեբյուտային հավաքածուն Maison Margiela-ի համար 2015 թվականի հունվարին, որն ընդհանուր առմամբ դրական արձագանքներ է ստացել[30]։ Գալյանոյի հետ առաջին հավաքածուի թողարկումից հետո նորաձևության տունը հրաժարվել է «Martin» անունից՝ այն կրճատելով մինչև Maison Margiela։ Ընկերության ներկայացուցիչը հայտարարել է, որ նոր անվանումը «արտացոլում է նորաձևության տան էվոլյուցիան»[33]։ 2015 թվականի վերջին ընկերության շահույթն աճել է 30%-ով[31]։

Մարտին Մարջիելա և դեկոնստրուկցիայի սկզբունք խմբագրել

Maison Margiela-ի տան աշխատանքը համարվում է նորաձևության դեկոնստրուկտիվիզմի ամենակարևոր օրինակը[22][34][35]։ Maison Margiela-ն օգտագործում է ձևածք, որը կառուցված է հագուստի ձևը բացահայտելու վրա։ «Մարտին Մարջիելայի աշխատանքները կապված էին ձևածքի հիմնական մասերին», - նշում է արվեստաբան Եկատերինա Վասիլևան[36]։

Նորաձևության դեկոնստրուկցիան համարվում է որպես կոստյումների կառուցվածքային կառուցման մեթոդ[37], որը դարձել է 20-րդ դարի վերջին տասնամյակների զգեստների հիմնական գաղափարախոսությունը[38]։ Միևնույն ժամանակ, նորաձևության մեջ դեկոնստրուկցիայի հայեցակարգը կապված է ատրիբուտների պայմանական շարքի հետ՝ արտաքին բաց թողնված կարեր, ընդգծված կտրվածքի տարրեր, հագուստի ասիմետրիկ կառուցվածք[22][37]։ Այս պաշտոնական տարրերը հայտնվում են Maison Margiela հավաքածուներում[5][36]։

Maison Margiela-ն նորաձևության մեջ դեկոնստրուկցիայի ամենակարևոր ներկայացուցիչն է։ Նրա հավաքածուները[5] գնահատվում են որպես նորաձևության դեկոնստրուկցիայի առավել բացահայտող և նշանակալի օրինակներ[39]։ Որոշ հեղինակներ կարծում են, որ կոստյումի դեկոնստրուկցիայի գաղափարը կարող է գալ բացառապես Մարտին Մարջիելայի անունից[5][22][35]։

Բուտիկներ խմբագրել

 
Maison Margiela բուտիկը Փարիզում, Ֆրանսիա 2012 թվական

2002 թվականին OTP Group ընկերության գնումից առաջ ապրանքանիշի խանութները չեն գրանցվել հեռախոսային տեղեկատուներում, իսկ Մարջիելայի անունը չի հայտնաբերվել խանութներից դուրս[28]։2008 թվականի ամռան վերջին ստեղծվել են ապրանքանիշի տասնչորս բուտիկներ, որոնք տեղակայված են այնպիսի քաղաքներում, ինչպիսիք են Դուբայը, Հոնկոնգը, Մոսկվան և Մյունխենը, որոնք բացվել են հաջորդ վեց ամիսներին[9]։ 2009 թվականի աշնանը ապրանքանիշը Art Basel Miami Beach արվեստի ցուցահանդեսում բացեց իր փոփ-ափ խանութը[29]։ Ընկերության բուտիկների թիվը 2010-ին հասել է տասնյոթի, իսկ հանրախանութներում տեղակայված քսանմեկ խանութ[14]։ 2014 թվականին ընկերության բուտիկների թիվն արդեն հասել էր հիսունի[15], իսկ 2017 թվականին «Maison Margiela»-ն խանութներ ունի այնպիսի երկրներում, ինչպիսիք են Ֆրանսիան, Մեծ Բրիտանիան, Բելգիան, Չինաստանը, Գերմանիան, Հոնկոնգը, Իտալիան, Ճապոնիան, Հարավային Կորեան, Թայվանը, ԱՄՆ-ը և Թաիլանդը[40]։

Ապրանքներ խմբագրել

Maison Margiela-ն իր արտադրանքի յուրաքանչյուր շարքին տալիս է 0-ից 23 համարը որպես որոշակի հղում՝ առանց որևէ ժամանակագրական կարգի։ Օրինակ՝ զարդերն ունեն 12 համարը, կոշիկները՝ 22, ակնոցները՝ 8, զարդերը՝ 13 և օծանելիքները՝ 3[6]։ Նորաձևության տունը արտադրում է ինչպես հագուստի հավաքածուներ, որոնք կարված են պատվերով, այնպես էլ պատրաստ են կրելու, և հաճախ առաջինի դիզայներները ոգեշնչվում են երկրորդի գաղափարներով[4]։ Ընկերության պաշտոնական ռազմավարությունն այն է, որ պարտավորություն չունեն որոշակի նորաձևության միտումների նկատմամբ[27]։ Maison Margiela-ն հայտնի է իր դեկոնստրուկտիվիստական հատկանիշներով, ինչպես նաև, օրինակ, բաց կարերով կամ հագուստի չափազանց մեծ մոդելներով[41]։ Մեկ այլ դեկոնստրուկտիվիստական մարտավարություն, որն օգտագործում է Maison Margiela-ն, ներառում է ավանդական գործվածքների ծածկոցների կիրառումը որպես հագուստի արտաքին շերտեր[26]։ 1988 թվականի կանանց հագուստի դեբյուտային հավաքածուն[6] ապրանքանիշի կողմից վերանայվել է The Independent-ում որպես «մսագործի գոգնոց, որը վերափոխվել է գայթակղիչ երեկոյան զգեստի»[26]։ Ոչ ավանդական նյութերի հետ կապված այլ աշխատանքներ ներառում էին պլաստմասե պայուսակներից կամ մետաղալարով պատված կախիչներից պատրաստված հագուստ[10],1970-ականների հին հագուստից պատրաստված շալվարային կոստյումներ և գունավոր սառցե զարդեր, որպեսզի հագուստը գունավորվի, երբ այն հալվի[6]։

Առաջին անգամ ցուցադրվել է 1989 թվականին[42] և ներկայացվել 1992 թվականին[28], ապրանքանիշի ամենաճանաչված տեսակներից մեկը՝ Տաբի կոշիկներն են, ավանդական ճապոնական գուլպաների ինտերպրետացիան է՝ ընդգծված բութ մատով[42]։

 
«Օբմանկա»-ն Maison Martin Margiela-ի զգեստի դեկորի վրա, S/S 1996 (ձախից) և 2012 H&M-ի կրկնօրինակը (աջից)

Մարտին Մաջելան 1997 թվականից[6] մինչև 2003 թվականը[6] եղել է ֆրանսիական Hermès նորաձևության տան կանանց հագուստի բաժնի կրեատիվ տնօրենը, իսկ Maison Martin Margiela-ի[9] դիզայներական թիմը տարին երկու անգամ թողարկել է հագուստի շարք Ռյու Սեն-Օնորում գտնվող Hermès խանութի համար Փարիզում[9]։ The Independent-ը հավաքածուներն անվանել է «թերագնահատված»՝ տղամարդկանց անձև կարով և անփույթ սև երեկոյան զգեստներով[9]։ New York Magazine-ը հավաքածուները նկարագրել է որպես «շքեղության հանգիստ ուսումնասիրություններ, որոնք հիմնված են նուրբ և վարպետ կորերով դասական հագուստի վրա»[25]։ Maison Martin Margiela-ն թողարկել է իր առաջին բարձր նորաձևության հավաքածուն 2006 թվականին[6]։ 2008 թվականի նոյեմբերին ապրանքանիշը գործարկեց զարդերի և ակնոցների փոքր հավաքածու, ներառյալ ապրանքանիշի առաջին զույգ արևային ակնոցները, որոնք նկարագրվում են որպես «անթափանց սև գիծ, որը շրջապատում է դեմքը»[9]։ Տան առաջին օծանելիքը ստեղծվել է L’Oréal-ի հետ համատեղ 2009 թվականին[9]։ Maison Margiela-ն H&M-ի համար թողարկել է կապսուլային հավաքածու 2012 թվականին, որը բաղկացած է հիմնականում ապրանքանիշի արխիվից վերափոխված կտորներից[18]։ Ընկերությունը համագործակցել է նաև Converse կոշիկի ընկերության հետ՝ 2013 թվականին թողարկելով կոշիկներ[16], ինչպես նաև աշխատել է G-Shock ժամացույցի ապրանքանիշի[17] և Swarovski բիժուտերիայի ապրանքանիշի հետ 2013 թվականին զարդեր ստեղծելիս[19]։

Նորաձևության ցուցադրություններ և շոուներ խմբագրել

Maison Margiela-ն հայտնի է իր անտիպ և օրիգինալ հավաքածուների ցուցադրությամբ[9]։ The New York Times-ը ցուցադրությունները նկարագրում է որպես հերթափոխով էլեկտրաֆիկացնող, զվարճալի, սեքսուալ կամ պարզապես տարօրինակ[28]։ New York Magazine-ը վաղ ցուցադրությունները բնութագրում է որպես «հնարավոր է ավելի շատ ներկայացում, քան ութսունականների թեմատիկ ցուցադրությունները Փարիզի նորաձևության մեջ», ինչպես նաև որպես «արմատական և հումանիստական արտահայտություններ հագուստի մեջ, այն ժամանակ, երբ նորաձևությունը կարծես հեռու էր ժամանակակից իրողություններից»[25]։ Maison Margiela-ի ցուցադրությունները հատկապես հետաքրքիր են նրանով, որ մոդելների դեմքերը հաճախ ծածկված են գլխարկներով[10], գործվածքով կամ երկար մազերով՝ այդպիսով հեռուստադիտողների ամբողջ ուշադրությունն ուղղելով անմիջապես հագուստին, այլ ոչ թե դրանցով հագած մոդելներին[11]։1989 թվականին Maison Margiela-ն ցուցադություն է կազմակերպել Փարիզի ծայրամասում գտնվող խաղահրապարակում, որտեղ տեղի երեխաները հանգիստ շփվել են մոդելների հետ[25]։ Business of Fashion-ի քննադատները թերահավատորեն են վերաբերվել նման գաղափարին[42]։ 1992 թվականի գարնանը ցուցադրության հաջորդ անսովոր վայրը Փարիզի մետրոյի լքված կայարանն էր, որտեղ մոդելներն իջնում էին մոմերով զարդարված աստիճաններով[8]։ The Independent-ի տեղեկատվության համաձայն, ցուցադրությունների այլ վայրեր ներառում էին կլոր սեղաններ, որոնք տեղակայված էին լքված պահեստներում, հին քաղաքային տների սանդուղքներ և մետրոյի լքված վագոններ[9]։

Չնայած այն հանգամանքին, որ ապրանքանիշը սովորաբար խուսափում է հայտնի մոդելների ցուցադրությունների համար վարձելուց[10], 1993 թվականի գարնանը Քեյթ Մոսը մասնակցեց «մինիմալիզմը վիկտորյական դարաշրջանի հետ միավորող» ցուցադրությանը[21]։ 1993 թվականին տեղի ունեցավ ցուցադրություն, որտեղ մոդելներն անցնում էին փողային նվագախմբի երաժիշտների միջով, որոնք նվագում էին թռիչքուղու վրա[25]։ 1994 թվականին հավաքածուն ստեղծելիս լեյբլը ոգեշնչվել Է Բարբի տիկնիկից և ներկայացրել աղջիկների համար հարմարեցված հագուստի իր գաղափարը[28]։ 1995 թվականին մոդելները հանդիսատեսի հետ նստած էին դահլիճում[21], իսկ 1997 թվականին ընկերությունն օգտագործեց քարտեզը՝ մամուլին հրավիրելու ցուցադրության ֆրանսիական խաչմերուկում, որտեղ մոդելները հերթափոխով դուրս էին գալիս Routemaster երկհարկանի ավտոբուսից[9]։ Vogue ամսագրի տվյալներով՝ 1998 թվականի երկու սեզոնների ընթացքում ապրանքանիշը ցուցադրություններ է անցկացրել առանց կենդանի մոդելների՝ դրանցից մեկում օգտագործելով Ջեյն Հոու Անգլի պատրաստած խաղատիկնիկները[21]։

 
Քանյե Ուեսթը Maison Margiela-ի հագուստով և դիմակով իր Yeezus ալբոմի ներկայացման շրջագայության ժամանակ, 2013 թվական

Maison Martin Margiela-ն բարձր նորաձևության իր առաջին հավաքածուով Փարիզ է հրավիրվել Ֆրանսիայի նորաձևության ֆեդերացիայի կողմից 2006 թվականին[6]։ 2008 թվականին նորաձևության տունը Փարիզում[15] ընկերության հիմնադրման 20-ամյակի առթիվ[43] անցկացրեց հոբելյանական ցուցադրություն՝ տոնական տորթով, որը քայլում էր պոդիումի վրա՝ ընկերության աշխատողների հագուստով հագնված օգնական մոդելների հետ միասին[26]։ Նորաձևության տունը 2013 թվականին ռեփեր Քանյե Ուեսթի Yeezus շրջագայության համար մի ամբողջ հանդերձարան է մշակել[44]։

2015 թվականի սկզբին ապրանքանիշը ներկայացրեց առաջին երկու հավաքածուները Ջոն Գալիանոյի հետ որպես կրեատիվ տնօրեն, որոնցից առաջինն ուներ արհեստական զարդանախշեր, իսկ երկրորդը բաղկացած էր երեսուն հագուստի հավաքածուներից, այդ թվում՝ նեոնային աքսեսուարներից, «Մերի Ջեյն կոշիկներ» և արհեստական բրդյա հողաթափեր, կարճ կիսաշրջազգեստներ և երկար վերարկուներ[30]։ Գալյանոն պահելով ավանդույթը՝ ցուցադրությունից հետո դուրս չի եկել խոնարհվելու, թեև ցուցադրության ժամանակ ներկա է եղել դահլիճում[45]։ 2016 թվականի հուլիսին բրենդը ներկայացրել է ռազմական ոճով վերարկու, օդապարիկ զգեստ, դեմքի նեոնային ներկ[46] և 19-րդ դարի ոճի հագուստ[47]։ 2016 թվականի սեպտեմբերին Maison Margiela-ն, Barneys New York-ի հետ համատեղ, օգտագործեց Madison Avenue-ի չորս ցուցափեղկերը՝ հայելիների և այլ հարմարանքների միջոցով ցուցադրելու իր նոր հավաքածուն[4]։

Ցուցադրություններ և ցուցանմուշներ խմբագրել

Անտվերպենի նորաձևության թանգարանում պահվում է 2008 թվականի լեյբլի հավաքածուների ռետրոսպեկտիվը[27]։ Այս հավաքածուն 2010 թվականին Լոնդոնի Սոմերսեթ Հաուս քաղաքում ցուցադրության էր հանվել[6]։ 2015 թվականի սկզբին ռեժիսոր Ալիսոն Չերնիկը նկարահանել է «նկարիչը բացակայում է» փոքրիկ կենսագրական ֆիլմը Մարտին Մարջելի մասին, որը ցուցադրվել է Տրայբեկա կինոփառատոնում[10][48]։2017 թվականին MoMu-ն ցուցադրել է նորաձևության տան 12 հավաքածուների ցուցադրությունը, որոնք ստեղծվել են այն ժամանակ, երբ Մարջիելան աշխատում էր Hermès-ում[49]։ 2017 թվականի հոկտեմբերի 23-ին տեղի ունեցավ նիդերլանդացի ռեժիսոր Մեննա Լայրա Մեյերի «Մենք՝ Մարջիելա» վավերագրական ֆիլմի պրեմիերան[50], եզրափակիչ կադրում պատկերված են Ջենի Մեյրենսի՝ բիզնես գործընկերոջ և «Maison Martin Margiela» ապրանքանիշի համահիմնադիր Ջենի Մեյրենսի կյանքի տարեթվերը, որը մահացել է 2017 թվականի հուլիսի 1-ին 73 տարեկան հասակում[51]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ https://www.boijmans.nl/en/collection/artists/10588
  2. ↑ SIRENE (ֆր.)
  3. ↑ Васильева Е. Деконструкция и мода: порядок и беспорядок // Теория моды: одежда, тело, культура. 2018. № 4. С. 60
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Yotka, Steff (2016 թ․ սեպտեմբերի 2), «The Designer Is Present! John Galliano Discusses His Maison Margiela Window Collaboration at Barneys New York», Vogue, Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ նոյեմբերի 14-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Samson A., Saillard O. Martin Margiela: The Women’s Collections 1989—2009. New York: Rizzoli Electa, 2018.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 6,17 6,18 6,19 6,20 6,21 6,22 6,23 6,24 6,25 6,26 Leaper, Caroline (2012 թ․ հոկտեմբերի 15), «Martin Margiela», Vogue, Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 1-ին, Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 25-ին
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «About Margiela, the Man Behind the Brand». www.thefashionlaw.com. The Fashion Law. 2016 թ․ նոյեմբերի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 Yotka, Steff (2015 թ․ նոյեմբերի 10), «The Sound of Margiela: Frédéric Sanchez Remembers Creating the Soundtracks for Martin Margiela's First Shows», Vogue, Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 12-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 9,14 9,15 9,16 9,17 «Martin Margiela: Fashion's invisible superstar», The Independent, 2008 թ․ հուլիսի 16, Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 3-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 12-ին
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Cartner-Morley, Jess (2015 թ․ ապրիլի 27), «Margiela documentary: The Artist is Absent – what do we learn about the Greta Garbo of fashion?», The Guardian, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 26-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 The Artist Is Absent: A Short Film On Martin Margiela. YouTube. 2015 թ․ ապրիլի 27. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 25-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 8-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 22-ին.
  12. ↑ «The Maison Martin Margiela Reference Guide | THIRD LOOKS» (անգլերեն). www.thirdlooks.com. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ սեպտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 10-ին.
  13. ↑ Васильева Е. Стратегия моды: феномен нового и принцип устойчивости // Теория моды: тело, одежда, культура. № 52, 2019, с. 19-35.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Oxberry, Eve (2009 թ․ դեկտեմբերի 9), «Martin Margiels Exits Margiela», Drapers Online, Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 27-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Socha, Miles (2014 թ․ հոկտեմբերի 6). «John Galliano Joins Maison Martin Margiela». New York: Women's Wear Daily. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. {{cite news}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  16. ↑ 16,0 16,1 Evans, Jonathan (2013 թ․ սեպտեմբերի 6), «Converse and Maison Martin Margiela Redefine the White Sneaker», Esquire, Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 22-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  17. ↑ 17,0 17,1 Bhasin, Kim (2016 թ․ օգոստոսի 31), «How Does G-Shock Compete in a World of Fitbits and Apple Watches?», Bloomberg, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 18-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  18. ↑ 18,0 18,1 «Maison Martin Margiela collaborates with H&M - GQ.co.uk». GQ. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 26-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 25-ին.
  19. ↑ 19,0 19,1 Dee, Britteny (2013 թ․ հուլիսի 10), «Swarovski Crystals: Atelier Swarovski, Maison Martin Margiela Collaborate on Jewelry Collection», Fashion Times, Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 16-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  20. ↑ Dazed (2020 թ․ փետրվարի 16). «MM6 Maison Margiela just unveiled a new North Face collab» (անգլերեն). Dazed. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 21-ին.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Borrelli-Persson, Laird (2015 թ․ նոյեմբերի 10), «From the Archives: 14 Shows from the Man, the Myth, the Legend Martin Margiela», Vogue, Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 14-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Васильева Е. Деконструкция и мода: порядок и беспорядок // Теория моды: одежда, тело, культура. 2018. № 4. С. 58-79.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 «Inside Martin Margiela's All-White Maison». Another Magazine. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 25-ին.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Agerman, Johanna (2009 թ․ ապրիլ), «Martin Margiela», Icon, Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 16-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին Արխիվացված է Փետրվար 16, 2017 Wayback Machine-ի միջոցով:
  25. ↑ 25,00 25,01 25,02 25,03 25,04 25,05 25,06 25,07 25,08 25,09 25,10 Lewis, Jeremy (2015 թ․ ապրիլի 17), «A Peek Behind the Martin Margiela Mystique», New York Magazine, Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 21-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 Walker, Harriet (2009 թ․ դեկտեմբերի 6). «Out of sight, not out of mind: Celebrating two decades of Martin Margiela magic». The Independent. London. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ սեպտեմբերի 26-ին. Վերցված է 2009 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 Kusoth Studio, Joseph (2008 թ․ սեպտեմբերի 1), «Maison Martin Margiela», Interview Magazine, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 27-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 15-ին
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 28,5 Wilson, Eric (2008 թ․ հոկտեմբերի 1). «Fashion World Studies Margiela's Looks and His Next Move». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 26-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 25-ին.
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 Menkes, Suzy (2009 թ․ դեկտեմբերի 8), «Martin Margiela to Leave Fashion House He Founded», The New York Times, Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 10-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 12-ին
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 Ostler, Catherine (2015 թ․ ապրիլի 24), «John Galliano is Back and Ready to Take Over the Fashion World», Newsweek.com, Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 27-ին, Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 26-ին
  31. ↑ 31,0 31,1 Cochrane, Lauren (2016 թ․ հուլիսի 6), «Maison Margiela: topsy-turvy designs with historical depth», The Guardian, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 26-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  32. ↑ «In rare interview, John Galliano explains how Maison Margiela helps him be freer and more calm», Fashion & Luxury, 2016 թ․ դեկտեմբերի 22, Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունվարի 10-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին {{citation}}: More than one of |archivedate= and |archive-date= specified (օգնություն); More than one of |archiveurl= and |archive-url= specified (օգնություն)
  33. ↑ «Maison Margiela Changes Name Loses Martin». Vogue UK. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 25-ին.
  34. ↑ Wilcox C. Radical Fashion. London: V&A Publications, 2003.
  35. ↑ 35,0 35,1 Granata F. Deconstruction and the Grotesque: Martin Margiela / Experimental Fashion: Performance Art, Carnival and the Grotesque Body. London; N.Y.: I. B. Tauris, 2017. Pр. 74-102.
  36. ↑ 36,0 36,1 Васильева Е. Деконструкция и мода: порядок и беспорядок // Теория моды: одежда, тело, культура. 2018. № 4. С. 71.
  37. ↑ 37,0 37,1 Gill A. Deconstruction Fashion: The Making of Unfinished, Decomposing and Re-Assembled Clothes // Fashion Theory: The Journal of Dress, Body & Culture. 1998. Vol. 2.1. Pp. 25-49.
  38. ↑ Васильева Е. Деконструкция и мода: порядок и беспорядок // Теория моды: одежда, тело, культура. 2018. № 4. С. 59
  39. ↑ Granata F. Deconstruction and the Grotesque: Martin Margiela / Experimental Fashion: Performance Art, Carnival and the Grotesque Body. London; N.Y.: I. B. Tauris, 2017. Pр. 74-102
  40. ↑ Find a store, Maison Margiela, 2017, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 26-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  41. ↑ Menkes, Suzy (1994 թ․ սեպտեմբերի 6). «Martin Margiela». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 O’Mahony, Richard (2016 թ․ փետրվարի 16), «Remembered: The Game-Changing Martin Margiela Show of 1989», Business of Fashion, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 16-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  43. ↑ Mower, Sarah (2015 թ․ նոյեմբերի 10), «Margiela, Mon Amour», Vogue, Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 25-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  44. ↑ Alexander, Ella (2013 թ․ նոյեմբերի 6), «Why Margiela Teamed Up With Kanye», Vogue, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 15-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 12-ին
  45. ↑ Cartner-Morley, Jess (2016 թ․ մարտի 2), «John Galliano takes Maison Margiela non-traditional», The Guardian, Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 15-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  46. ↑ Dacre, Karen (2016 թ․ հուլիսի 6), «John Galliano offers a point of extreme difference at the end of couture week with latest Maison Margiela spectacle», The Standard, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 26-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  47. ↑ Adamson, Thomas (2016 թ․ հուլիսի 6), «Paris haute couture fashion week reaches creative climax in Maison Margiela and Elie Saab», National Post, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 17-ին
  48. ↑ «Martin Margiela Documentary - Tribeca Film Festival Shorts, Yoox - Vogue». Vogue. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ օգոստոսի 14-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 25-ին.
  49. ↑ .Singer, Olivia (2015 թ․ ապրիլի 27), «The Artist is Absent: Martin Margiela», Another Magazine, Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 26-ին, Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 12-ին
  50. ↑ «We Margiela — Trailer on Vimeo». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 10-ին.
  51. ↑ Dazed (2017 թ․ հուլիսի 3). «Maison Martin Margiela co-founder Jenny Meirens has died». Dazed (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ սեպտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 10-ին.

Գրականություն խմբագրել

  • Васильева Е. Деконструкция и мода: порядок и беспорядок // Теория моды: одежда, тело, культура. 2018. № 4. С. 58-79.
  • Agerman J. Martin Margiela // Icon, 2009, April
  • Becho A. How radical Japanese fashion inspired Belgium’s avantgarde // Dazed, 2016.
  • Benjamin A. Deconstruction and Art/The Art of Deconstruction/’ What is Deconstruction. London; N.Y.: Academy Editions/St. Martin’s Press, 1988.
  • Borrelli-Persson L. From the Archives: 14 Shows from the Man, the Myth, the Legend Martin Margiela // Vogue, 2015, November 10
  • Cartner-Morley J. Margiela documentary: The Artist is Absent — what do we learn about the Greta Garbo of fashion? // The Guardian, 2015, April 27
  • Debo K., Mower S., Arnold R. Margiela. The Hermes Years. Tielt: Lannoo Publishers, 2018.
  • Gill A. Deconstruction Fashion: The Making of Unfinished, Decomposing and Re-Assembled Clothes // Fashion Theory: The Journal of Dress, Body & Culture. 1998. Vol. 2.1. pp. 25–49.
  • Granata F. Deconstruction and the Grotesque: Martin Margiela / Experimental Fashion: Performance Art, Carnival and the Grotesque Body. London; N.Y.: I. B. Tauris, 2017. Pр. 74-102.
  • Leaper C. Martin Margiela // Vogue, 2012, 15 October
  • Lewis J. A Peek Behind the Martin Margiela Mystique // New York Magazine, 2015, April 17
  • Samson A., Saillard O. Martin Margiela: The Women’s Collections 1989—2009. New York: Rizzoli Electa, 2018.
  • Wilcox C. Radical Fashion. London: V&A Publications, 2003.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Maison_Margiela&oldid=9805674» էջից