Քրիստոֆեր Փեյջ
Քրիստոֆեր Փեյջ (անգլ.՝ Christopher Page, ապրիլի 8, 1952, Լոնդոն, Միացյալ Թագավորություն), բրիտանացի երաժշտագետ, դիրիժոր, կիթառահար և լյուտնիստ։ Արևմտյան Եվրոպայի միջնադարյան երաժշտության մասնագետ։
| Քրիստոֆեր Փեյջ | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | ապրիլի 8, 1952 (72 տարեկան) Լոնդոն, Միացյալ Թագավորություն |
| Երկիր | .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Մասնագիտություն | դիրիժոր, երաժշտագետ, երաժշտության տեսաբան և երաժշտական լրագրող |
| Աշխատավայր | Գրեշեմ քոլեջ |
| Կրթություն | Յորքի համալսարան[1] |
| Անդամակցություն | Եվրոպական ակադեմիա[2] |
| Պարգևներ | |
 Christopher Page Վիքիպահեստում | |
Կենսագրական տեղեկանք
խմբագրելԱվարտել է Օքսֆորդի համալսարանը (Բալիոլ քոլեջ)՝ որպես բանասեր։ 1977-1985 թվականներին դասավանդել է Օքսֆորդի համալսարանում, 1989 թվականից՝ Քեմբրիջի համալսարանում, 1997 թվականից անգլերեն դասավանդում է միջնադարյան գրողներ և երաժիշտներ դասընթացը (Sidney Sussex քոլեջի ակտիվ անդամ)։ Դոկտորական թեզ. «Anglo-Saxon „hearpan“: their Terminology, Technique, Tuning and Repertory of Verse, 850-1066» (Յորքի համալսարան, 1981)։ Ղեկավար պաշտոններ է զբաղեցրել բրիտանական հասարակական կազմակերպություններում՝ «Հին երաժշտության ազգային ասոցիացիա»-ում (National Early Music Association) և «Երգչախմբային և միջնադարյան երաժշտության հասարակություն»-ում։ «Early Music» (Oxford University Press) և «Plainsong and Medieval Music» (Cambridge University Press) երաժշտական ամսագրերի խմբագրական խորհրդի անդամ։
Փեյջը հեղինակ է մի շարք գիտական մենագրությունների, այդ թվում ՝ «Քրիստոնյա Արևմուտքը և նրա երգիչները. առաջին հազար տարին» (2010)՝ գիրք, որը ճանաչվել է ուշ հնությունից մինչև Գվիդո Արեցինսկի եկեղեցական-երգչական ավանդույթների հիմնարար ուսումնասիրություն, միևնույն ժամանակ պարունակում է որոշ պարադոքսալ եզրակացություններ և «սխալների բացահայտումներ», որոնք առաջացրել են քննադատության բացասական արձագանք։ «Լատինական պոեզիան և միջնադարյան ֆրանսիական դիրիժորի ռիթմը» (1997) փոքրիկ գրքում Փեյջը առաջարկեց իր (հեռու ուղղափառ) տեսլականը վաղ դիրիժորների ռիթմիկ տառադարձման սուր հակասեմական խնդրի վերաբերյալ։ Զբաղվել է հին երաժշտության խմբագրմամբ և հրատարակմամբ, այդ թվում թողարկել է Հիլդեգարդ Բինգենցու անտիֆոնների (1982) և տրուվերի երգերի (1995) ժողովածուներ։
Փեյջը հին երաժշտական, գիտության, պատմության վերաբերյալ արժեքավոր ուսումնասիրությունների հեղինակ է։ Պատրաստել է «Երաժշտության գումարը» անանուն տրակտատի քննադատական հրատարակությունը և թարգմանությունը, որը նախկինում վերագրվում էր Հովհաննես դե Մուրիսին (1991)։ Պատրաստել է նաև Հովհաննես դե Գրոկեյոյի[3] և Հովհաննես Թինկտորիսի երաժշտական տրակտատների նոր (վերանայված) թարգմանությունը[4]։ «Jerome of Moravia on the rubeba and viella» հոդվածում[5] քննադատորեն վերանայել է Հիերոնիմոս Մորավացու պատմական ապացույցները երաժշտական գործիքների մասին։ Երաժշտական գործիքների մասին այս և այլ հոդվածները, ըստ հին տրակտատների և գրական հուշարձանների ուսումնասիրության արդյունքների, ընդգրկվել են «Միջին դարերի երաժշտություն և գործիքներ» հեղինակային ժողովածուում (1997)։ Ներկայումս Փեյջը աշխատում է «Music in Medieval Literature: Readings from the Fall of Rome to Gothic Europe» թարգմանության վրա՝ «Cambridge University Press» հրատարակչության պատվերով։
Փեյջը հին երաժշտության ակտիվ քարոզիչ է։ 1989-97 թվականներին Բի-Բի-Սի ռադիոյում (ԲԲՍ 3) անցկացրել է «Spirit of the Age» (Դարաշրջանի ոգին) ճանաչողական հաղորդումների շարքը։ 2014 թվականից Լոնդոնի Գրեշեմ քոլեջում կարդում է (անվճար) ոչ գեղարվեստական դասախոսություններ կիթառի երաժշտության պատմության վերաբերյալ։
1981 թվականին հիմնադրել և մինչև 2005 թվականը ղեկավարել է հին երաժշտության «Գոթական ձայներ» (Gothic Voices) վոկալ համույթը, որը ղեկավարել է, ինչպես նաև երբեմն նրա հետ հանդես է եկել որպես լյուտնիստ։ Փեյջի ղեկավարությամբ «Գոթական ձայներ» անսամբլը ձայնագրել է ավելի քան 20 ձայնասկավառակ (բոլորը՝ Hyperion Records լեյբլում)։ Առաջին ալբոմը («Փետուր Տիրոջ բերանից» խորագրի ներքո, անգլ.՝ A Feather on the Breath of God; 1981), որի ծրագիրը կազմել են Հիլդեգարդ Բինգենցու հիմներն ու սեքվենցիաները, հաջողության հասնելու ճանապարհին կարևորագույն քայլ է դարձել ոչ միայն Փեյջի և նրա երաժիշտների, այլև ալբոմը թողարկած Hyperion Records երիտասարդ ձայնագրման ընկերության համար. վաճառվել է ձայնասկավառակի ավելի քան 350 000 օրինակ ընդհանուր տպաքանակով[6]։ 1980-ականների երկրորդ կեսից սկսած «Գոթական ձայներ» անսամբլը ձեռք է բերել համաշխարհային կարգի վոկալ կոլեկտիվի համբավ՝ ունենալով միջնադարյան երաժշտության սեփական (այսինքն՝ «փեյջյան») կատարողական հայեցակարգ։
Շարադրություններ
խմբագրել- Voices and instruments of the Middle Ages: instrumental practice and songs in France, 1100—1300. London: Dent, 1987.
- The owl and the nightingale: musical life and ideas in France 1100—1300. Berkeley: University of California Press, 1989.
- The Summa musice: a thirteenth century manual for singers. Cambridge [England], New York: Cambridge University Press, 1991; R 2007.
- Discarding images: reflections on music and culture in medieval France. Oxford : Clarendon Press, 1993.
- Songs of the trouvères. Moretonhampstead etc.: England Antico Ed., 1995.
- Voices and instruments of the Middle Ages: studies on texts and performance. Aldershot (Great Britain): Variorum, 1997 (сборник статей).
- Latin poetry and conductus rhythm in medieval France. London: Royal Musical Association, 1997. IX, 76 pp.
- The Christian West and its singers: the first thousand years. New Haven: Yale University Press, 2010. xxiii, 692 pp., ill., maps.
- The guitar in Tudor England: A social and musical history. Cambridge: Cambridge University Press, 2015.
- The guitar in Stuart England: A social and musical history. Cambridge: Cambridge University Press, 2017.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ https://etheses.whiterose.ac.uk/13998/
- ↑ https://www.ae-info.org/ae/Member/Page_Christopher
- ↑ Johannes de Grocheio on Secular Music: a Corrected Text and a New Translation’, Plainsong and Medieval Music, II (1993), pp. 17-41.
- ↑ Reading and Reminiscence: Tinctoris on the Beauty of Music // Journal of the American Musicological Society, XLIX (1996), pp.1-31.
- ↑ Galpin Society Journal 32 (1979), pp.77-98.
- ↑ Lewis Foreman. Ted Perry Արխիվացված 2010-08-25 Wayback Machine // The Independent, 13 February 2003.(անգլ.)
Գրականություն
խմբագրել- Leech-Wilkinson D. The modern invention of medieval music. Cambridge: Cambridge University Press, 2002.