Տիբեթերեն, տիբեթցիների լեզուն։ Պատկանում է չին-տիբեթական լեզվաընտանիքի տիբեթա-բիրմանական ճյուղին։ Խոսվում է ՉԺՀ-ում (Տիբեթական ինքնավար շրջանում և հարակից որոշ վայրերում), մասամբ՝ Հնդկաստանում, Նեպալում, Բութանում․ խոսողների թիվը՝ մոտ 4,5 միլիոն (1974)։ Հնչյունական համակարգում կա 16 ձայնավոր, 36 բաղաձայն։ Քերականական հորինվածքն անջատական է։
Վանկը և ձևույթը համընկնում են։ Գոյականն ու դերանունն ունեն թվի կարգ, բայը՝ դեմքի, եղանակի, կերպի, ժամանակի կարգեր։ Բառակազմությունն իրացվում է մասնիկավորումով, բառաբարդումով և կրկնությամբ։ Գրավոր հնագույն աղբյուրները VII–10-րդ դարերից են։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 694)։
Չինաստան[2], 
Նեպալ[3] և 
Հնդկաստան[4]
Tibetan language Վիքիպահեստում
