Վերջալույս Միրիջանյան
հայ դերասան
Վերջալույս Կարպի Միրիջանյան (դեկտեմբերի 22, 1916[1], Իգդիր - փետրվարի 3, 1992[1], Երևան, Հայաստան), հայ դերասանուհի։ ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ։
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | դեկտեմբերի 22, 1916[1] |
| Ծննդավայր | Իգդիր |
| Մահացել է | փետրվարի 3, 1992[1] (75 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայաստան |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Մասնագիտություն | դերասանուհի և կինոդերասանուհի |
| Ամուսին(ներ) | Գևորգ Ասլանյան |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
ԿենսագրությունԽմբագրել
1933 թվականից աշխատել է Երևանի Առաջին պետթատրոնում (Սունդուկյանի անվան թատրոն) և, միաժամանակ, համատեղել ուսումը թատրոնին կից ստուդիայում, որն ավարտել է 1936 թվականին։ 1937-1947 թվականներին աշխատել է Ալավերդու թատրոնում, որից հետո կրկին վերադարձել է Երևանի Սունդուկյանի անվան թատրոն։ Կինոյում սկսել է նկարահանվել 1957 թվականից։ Արժանացել է ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստի կոչմանը։ Մահացել է 1992 թվականի փետրվարի 3-ին Երևանում[2]։
ՖիլմադարանԽմբագրել
- 1957 – Մոր սիրտը
- 1958 – Առաջին սիրո երգը – Փառանձեմ
- 1958 – Ինչու է աղմկում գետը – Պայծառ
- 1961 – Ճանապարհ
- 1962 – Ջրերը բարձրանում են – Աշխեն
- 1964 – Մսյո Ժակը և ուրիշները- Սողոմե
- 1966 – Մեր քաղաքի մարդիկ. Գառնի
- 1968 – Ապրում էր մի մարդ
- 1970 – Մորգանի խնամին
- 1972 – Տղամարդիկ
- 1972 – Վերադարձ
- 1973 – Ժայռը – Սաթենիկ
- 1974 – Համագյուղացիները – Նվարդ
- 1974 – Այստեղ, այս խաչմերուկում – Մուկուչի կինը
- 1974 – Դեղին թոնիր
- 1975 – Հարսնացու հյուսիսից – Արուսյակ
- 1975 – Նորից ամառ եկավ... – տատ
- 1975 – Այս կանաչ, կարմիր աշխարհը
- 1977 – Հեղկոմի նախագահը
- 1978 – Աստղային ամառ
- 1980 – Թռիչքն սկսվում է երկրից
- 1980 – Ձախորդ Փանոսը
- 1982 – Երջանկության մեխանիկան
- 1982 – Հին օրերի երգը – Հայաստան
- 1983 – Հրդեհ – Հրանուշ
- 1985 – Կապիտան Առաքել
- 1986 – Մենավոր ընկուզենի – Հայկանուշ
- 1987 – Ճանապարհ դեպի Սասունցի Դավիթ – հորաքույր Գոհար, Իսմիլ-Խաթուն
- 1980 – Մեզանից երեքը
- 1989 – Դեմքով դեպի պատը
- 1990 – Արյուն – Վերջալույս
- 1992 – Ընկեր Փանջունի – Սառա խաթուն
ԾանոթագրություններԽմբագրել
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- Վերջալույս Միրիջանյան (ռուս.)