Միհրդատ Բ Պարթև, (պարթ.` 𐭌𐭄𐭓𐭃𐭕Mihrdāt, անհայտ, Նիսա, Hyrcania - մ. թ. ա. 88, Տիզբոն, Ասորեստանի սատրապություն) Մեծ («Մեծ» մականունն ստացել է դեռևս իր կենդանության օրոք[1]), Եպիփանոս, Պարթևաստանի Արշակունի արքա մ.թ.ա. 123 - 88 թթ։ Նրա օրոք Պարթևական տերությունը հասել է իր հզորության գագաթնակետին՝ ջախջախելով Արևելքից Պարթևաստան ներխուժող սկյութական ցեղերին, որոնց դեմ ճակատամարտներում զոհվել էին երկրի նախորդ երկու արքաները։ Պատերազմ է վարել նաև Մեծ Հայքի արքա Արտավազդ Ա -ի դեմ՝ խլելով նրանից սահմանակից 70 հովիտների շրջանը և պատանդ վերցնելով հայոց արքայի եղբորորդուն՝ ապագա Տիգրան Մեծին։ Մ.թ.ա. 123 և 115 թթ ընդունել է չինացի դեսպաններին համաձայնության գալով նրանց հետ «Մետաքսե ուղին» վերաբացելու հարցում։ Շարունակել է Սելևկյան տերության դեմ պատերազմները Ասորիքում։ Նա առաջին Պարթև արքան էր, որը մ.թ.ա. 92 թ բանակցություններ է վարել Հռոմի հետ, որն այդ ժամանակ ներկայացված էր ԿիլիկիայիպրետորԼուցիոս Կոռնելիուս Սուլլայի կողմից։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 551)։
