Պարթևերեն, մեռած իրանական լեզու, որը պատկանում է հյուսիսարևմտյան ենթախմբին և տարածված է եղել Պարթևստանում (այժմ՝ Խորասան)։ Պետական լեզու է եղել Պարթև Արշակունիների և Սասանյան կայսրության սկզբնական ժամանակի (Ք.ա. 248 թվական — Ք.հ. 224 թվական) համար։ Այն Կենտրոնական Ասիայի մանիքեության հիմնական գրականության լեզուն էր, որով կատարվում էին նաև քարոզներ[1]։

Պարթևերեն
Parsīk, Pahlavīk
Տեսակլեզու և հին լեզու
Ենթադասհյուսիսարևմտյան իրանական լեզուներ և միջին իրանական լեզուներ
ԵրկրներՊարթևստան, Խորասան
ՇրջաններԻրան
Պաշտոնական կարգավիճակՊարթևստան, Սասանյան Պարսկաստան (սկզբնական շրջանում)
Խոսողների քանակ0 մարդ
Լեզվակիրների թիվը0 մարդ
Ռեյտինգմեռած լեզու, հիմնականում դուրս եկավ գործածությունից V—VI դարերի ընթացքում, Տուրֆանի մանիքեության գաղութներում միչև 13-րդ դարը պահպանվել է որպես պաշտամունքային լեզու
ԴասակարգումՀնդեվրոպական ընտանիք
Հնդիրանական ճյուղ
Իրանական խումբ
Հյուսիսարևմտյան ենթախումբ
Գրերի համակարգԱրամեական գիր, մանիքեական գիր
IETFxpr
ISO 639-3xpr
 Parthian language Վիքիպահեստում

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. Молчанова Е.К. Парфянский язык. «Языки мира». Иранские языки. II. Северо-западные иранские языки. М. 1999

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պարթևերեն» հոդվածին։