Պարթևերեն
լեզու
Պարթևերեն, մեռած իրանական լեզու, որը պատկանում է հյուսիսարևմտյան ենթախմբին և տարածված է եղել Պարթևստանում (այժմ՝ Խորասան)։ Պետական լեզու է եղել Պարթև Արշակունիների և Սասանյան կայսրության սկզբնական ժամանակի (Ք.ա. 248 թվական — Ք.հ. 224 թվական) համար։ Այն Կենտրոնական Ասիայի մանիքեության հիմնական գրականության լեզուն էր, որով կատարվում էին նաև քարոզներ[1]։
Պարթևերեն Parsīk, Pahlavīk | |
---|---|
Տեսակ | լեզու և հին լեզու |
Ենթադաս | հյուսիսարևմտյան իրանական լեզուներ և միջին իրանական լեզուներ |
Երկրներ | Պարթևստան, Խորասան |
Շրջաններ | Իրան |
Պաշտոնական կարգավիճակ | Պարթևստան, Սասանյան Պարսկաստան (սկզբնական շրջանում) |
Խոսողների քանակ | 0 մարդ |
Լեզվակիրների թիվը | 0 մարդ |
Ռեյտինգ | մեռած լեզու, հիմնականում դուրս եկավ գործածությունից V—VI դարերի ընթացքում, Տուրֆանի մանիքեության գաղութներում միչև 13-րդ դարը պահպանվել է որպես պաշտամունքային լեզու |
Դասակարգում | Հնդեվրոպական ընտանիք
|
Գրերի համակարգ | Արամեական գիր, մանիքեական գիր |
IETF | xpr |
ISO 639-3 | xpr |
Parthian language Վիքիպահեստում |
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Молчанова Е.К. Парфянский язык. «Языки мира». Иранские языки. II. Северо-западные иранские языки. М. 1999
Արտաքին հղումներ
խմբագրելՎիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պարթևերեն» հոդվածին։ |