Մասնակից:Armenak Margarian/Ավազարկղ

Ալբերտո Կոնտադոր; Alberto Contador Velasco
Անձնական տվյալներ
Քաղաքացիություն	Իսպանիա
Մականուն	El Pistolero
Ծննդյան ամսաթիվ	դեկտեմբերի 6, 1982 (41 տարեկան)
Ծննդավայր	Պինտո, Իսպանիա

Սա Armenak Margarian մասնակցի սևագրության էջն է՝ «ավազարկղը», և մասնակցի էջի ենթաէջերից մեկն է։ Այն ծառայում է որպես սևագիր և փորձարկումների վայր։ Սա հանրագիտարանային հոդված չէ։

Ձեր անձնական ավազարկղը ստեղծելու համար սեղմեք այստեղ։

Այլ ավազարկղեր՝ Ընդհանուր ավազարկղ

Լուսանկարչությունը պատկերի պահպանման տեխնոլոգիա է էլեկտրամագնիսական ճառագայթների գրանցման շնորհիվ, որը իրականացվում է ֆոտոնյութերի կամ ֆոտոմատրիցայի շնորհիվ: Լուսանկար կոչվում է այն լուսանկարչական պատկերները, որոնք քիմիական միջոցներով պատկերում եմ ֆոտոթղթի վրա կամ սովորական թղթի վրա թվային տպիչով:

Լուսանկարչական տեխնոլագիայի վրա է հիմնված լուսանկարչական արվեստը, որը համարվում է կերպարվեստի մի տեսակ և հատուկ տեղ է զբաղեցնում ժամանակակից մասսայական մշակույթի մեջ: Առաջին լուսանկարչական հաստատուն պատկերը ստեղծվել է 1822 թվականին Ժոզեֆ Նյեպսի կողմից, սակայն այն չի պահպանվել մինչ մեր օրերը:^[1]^[2] IX Միջազգային կոգրեսի որոշմամբ լուսանկարչութայն կիրառական տեխնոլոգիայի ստեղծման տարեթիվ համարվում է 1839 թվականի հունվարի 7-ը, երբ Ֆրանսուա Արգոն զեկուցում տվեց դագերոտիպիայի մասին, ֆրանսիական գիտական ակադեմիայի նիստի ժամանակ:^[3]^[4]^[5]^[6]

Լուսանկարչությունը իրագործող մարդը կոչվում է լուսանկարիչ: Մեծ մասամբ հենց այդ մարդն է իրականացնոմ նաև լուսանկարչական պատկերի ստեղծման այլ փուլերը, սակայն հաճախ աշխատանիքի տեխնիկական մասը կատարվում է ֆոտոլաբորատորիաների, ֆոտոխմբագրողների, ռետուշ կատարողների և այլ մասնագետների կողմից: Պրոֆեսիոնալ ստուդիական լուսանկարչությունում լուսանկարիչը, որոշ պարտականություններ հանձնարարում է իրեն օգնականներին:^[7]

Լուսանկարչության պատմություն խմբագրել

Լուսանկարչության հայտնագործությունը հնարավոր դարձավ մի քանի հայտնագործությունների շնորհիվ, որոնք կատարվել էին շավ ավելի վաղ ժամանակներում: Հին չինացի փիլիսոփա Մո Ցզին դեռևս մ.թ.ա. V դարում նկարագրել է օբսկուրի խցիկի գործողությունը:^[8] Ավելի ուշ մ.թ.ա. IV և V դարերում հույն մաթեմատիկոսներ Արիստոտելը և Էվկլիդեսը իրարից անկախ նույնպես նկարագրել են նման սարգավորումներ: Միջնադարում գեղանկարիչները սկսեցին օգտագործել այդ հարմարանքը, որպեսզի ստեղծեն տարածական նկարներ: Վերածննդի ժամանակաշրջանում օբսկուրի խցիկը հայտնի է եղել «մութ սենյակ» անվամբ: 1694 թվականին Վիլհելմ Հոմբերգը գիտական նկարագրություն տվեց ֆոտոքիմիական ռեակցիաների, որոց հետևանքով առարկաները փոխում էին իրենց գույնը լույսի ազդեցության ներքո: Նա ուշադրություն դարձրեց նաև արծաթի նիտրատի լուսազգայունության վրա, սակայն այս երևույթը հատնաբերվել էր երեք հարուամյակ ավելի շուտ Ալբերտ Մեծի կողմից:^[9] Առաջին մարդը, որ ապացուցեց, որ լուսնը այլ ոչ թե միայն ջերմությունը դարձնում եմ փայլուն աղը մուգ, գերմանացի ֆիզիկոս Հենրիխ Շուլցեն էր: 1725 թվականին, փորձելով պատրաստել փայլող նյութ նա պատահական միախանեց կավիճը ազոտական թթվի հետ, որի մեջ կար մի քիչ լուծված արծաթ: Շուլցեն ուշադրություն դարձրեց այն հանգամանքի վրա, որ երբ արևի ճառագայթները ընկնում էին սպիտակ լուծույթի վրա այն դառնում էր մուգ, մինչ արևից պաշտպանված լուծույթը ընդանրապես չէր ենթարկվում փոփոխությունների: Այդ գիտափորձը մի շարք ուսումնասիրությունների, քիմիայի բնակավառում բացահայտումների, շարժառիթ դարձավ և այս ամենը նպաստեց, որպեսզի մեկ հարյուրամյակ հետո հայտնագործվեր լուսանկարչությունը:

Լուսանկարչության հայտնագործությունը խմբագրել

Первая известная попытка фиксации изображения химическим способом предпринята Томасом Веджвудом и Гемфри Дэви. Уже в 1802 году они могли получать фотограммы при помощи солей серебра, не зная способа их закрепления. Первым практическим успехом на пути к появлению фотографии стало изобретение Нисефором Ньепсом гелиографии (фр. Héliographie). Наиболее раннее из сохранившихся изображений, снятых с помощью этой технологии камерой-обскурой, датировано 1826 годом и известно под названием «Вид из окна в Ле Гра». С небольшими усовершенствованиями гелиография позднее широко использовалась для тиражирования готовых снимков, полученных другими способами, но для съёмки с натуры она оказалась непригодной, давая слишком контрастное изображение почти без полутонов и мелких деталей.

Առաջին փորձը քիմիական մեթոդով ֆիքսելու լուսնկարը նախաձեռնել է Թոմաս Վեդժուվի և Գեմֆրի Դեյվիդի կողմից: 1802 թվականին նրանք կարողանում էին ստանալ ֆոտոգրամներ արծաթի և աղերի օգնությամբ:

14 декабря 1829 года Ньепс заключил нотариальный договор о дальнейшей совместной работе с создателем первой диорамы Луи Дагером, проводившим собственные опыты в области закрепления изображения. Некоторое время изобретатели вели свои работы параллельно, однако успех был достигнут Дагером уже после смерти партнёра. В 1839 году он опубликовал способ получения изображения на меднойпластине, покрытой серебром. После экспонирования пластина проявлялась парами нагретой ртути, а затем закреплялась в растворе поваренной соли. Получаемый таким способом единственный экземпляр снимка при определённом освещении выглядел, как высококачественный позитив, подробно отображающий мельчайшие детали объектов съёмки. Свой способ получения фотографического изображения Дагер назвал «дагеротипия» и 14 июня 1839 года передал в общественное достояние в обмен на пожизненную пенсию.

Практически одновременно англичанин Уильям Генри Фокс Тальбот изобрёл негативно-позитивную технологию получения фотографического изображения, которую назвал «калотипия». В качестве носителя изображения Тальбот использовал бумагу, пропитанную хлористым серебром. Процесс позволял тиражировать позитивное изображение с помощью контактной фотопечати. Получаемый позитив уступал дагеротипу в качестве из-за отображения волокнистой структуры бумаги и грубых полутонов. Этот факт наряду с необходимостью патентных отчислений за пользование технологией сыграл ключевую роль в том, что дагеротипия надолго стала доминирующим фотопроцессом. Одним из её главных применений стало портретирование. Уже к середине 1840-х годов дагеротипный фотопортрет почти полностью вытеснил портретную миниатюру, заставив большинство художников этого направления переквалифицироваться в фотографы.

Практически неизвестным в истории фотографии остался Ипполит Байар, в 1839 году представивший фотографии, полученные с помощью собственного прямопозитивного метода. Кроме того, в 1833 году метод получения фотографии при помощи нитрата серебра опубликовал франко-бразильский изобретатель и художник Эркюль Флоранс. Свой метод он не запатентовал, и о его исследованиях стало известно лишь в 1970-х годах. Дагеротипия и калотипия использовались до второй половины XIX века, уступив место мокрому коллодионному процессу, соединившему преимущества негативно-позитивного метода Тальбота и высокой светочувствительности. Появившаяся тогда же альбуминовая печать давала высококачественные бумажные отпечатки со стеклянных коллодионных негативов. Главным недостатком мокрого коллодия оказалась необходимость экспонирования и лабораторной обработки влажных фотопластинок в течение нескольких минут после полива эмульсии, пока светочувствительный слой остаётся проницаемым для обрабатывающих растворов. Проблема была решена только после изобретения английским врачом Ричардом Меддоксом в 1871 году желатиносеребряного процесса и так называемых «сухих» фотопластинок.

Завершающей инновацией стала возможность использования в качестве подложки целлулоида вместо стекла, благодаря изобретению Ганнибалом Гудвином желатинового противоскручивающего контрслоя в 1887 году. Так место фотопластинок в начале XX века заняла листовая и рулонная фотоплёнка с желатиносеребряной эмульсией, доминирующая в аналоговой фотографии до сегодняшнего дня.

Ալբերտո Կոնտադոր Վելասկո (իսպ.՝ Alberto Contador Velasco, , իսպանացի պրոֆեսիոնալ խճուղային հեծանվորդ, որ հանդես է գալիս Trek-Segafredo թիմի կողմից, երկակի Տուր դը Ֆրանսի հաղթող (2007 և 2009), երկակի Ջիրո դ'Իտալիայի հաղթող (2008 և 2015), եռակի Վուելտա Իսպանիայի հաղթող (2008, 2012, 2014)։ Աշխարհում հիգերորդ և Իսպանիայում առաջին հեծանվորդ է որ շահել է բոլոր երեք մեծ մրցաշարերը (2008): Բացի դրանից հաղթել է Տուր դը Ֆրանսում 2010 թվականին և Դժիրո դ'Իտալիային 2011 թվականին, սակայն հետագայում զրկվել է բոլոր տիտղոսներից խթանիչներ գործածելու պատճառով: Սպորտային կեղծանունը El Pistolero:

Կարիերա խմբագրել

Победа на 5 этапе Tour Down Under 2005 — это его первая победа после болезни, во время которой он поборол большой кровяной сгусток в мозге, перенес опасную операцию и длинное мучительное восстановление. Кровяной сгусток был обнаружен, после того как он упал и бился в конвульсиях на первом этапе Vuelta a Asturias 2004. Он страдал от головной боли несколько дней до этого. После распада команды Liberty Seguros-Würth, Контадор был без команды до середины января 2007, когда он подписал контракт с командой Discovery Channel.

Հինգերորդ փուլում հաղթանակը Tour Down Under 2005, դա նրա առաջին հաղթանակն է հիվանդությունից հետո: Liberty Seguros-Würth թիմի կազմալուծվելուց հետո Կոնտադորը մնաց առանց թիմի մինչև 2007 թվականի հունվարի կես: Հետո նա ստորագրեց համաձայնագիր Discovery Channel թիմի հետ:

Էլոյի գործակիցը դա մի մեթոդ է, որով հաշվում են խաղացողների մոտավոր ուժը այնպիսի խաղերում որտեղ կան երկու խաղացող օր՝ շախմատ, գո: Գործակցի այս տեսակը մշակել է ամերիկացի ֆիզիկայի պրոֆեսոր Արպադ էլոն: (հունգ.՝ Árpád Élő; 1903 —1992).

Էլոյի սկզբունքները կարող են կիրառվել նաև այլ տեսակի սպորտաձևերում, ինչպես օրինակ՝ ֆուտբոլում, բասկետբոլում, դոմինոյում և նման այլ սպորտաձևերում:

Նախապատմություն խմբագրել

Անհատական գործակցի միտքը առաջ է քաշել Ս. Զեֆիրով շախմատիստի կողմից, 1939 թվականին: Լ. Աբրահամովը օգտագործեց մոսկովյան մաթեմատիկոս, ՍՍՀՄ սպորտի վարպետ Ա. Ա. Խաչատուրովի հաշվարկային համակարգը, որպեսզի հաշվի սովետական գրոսմայստերների և վարպետների անձնական գործակիցները 1947-ից 1949 թվականների մրցումներ խաղացած մասնակիցների արդյունքներով:

1. Մ. Բոտվիննիկ
2. Վ. Սմիսլով
3. Դ. Բրոնշտեյն
4. Ի. Բոլեսլավսկի
5. Ա. Կոտով
6. Պ. Կերես
7. Ս. Ֆլոր
8. Ա. Լիլիենտալ
9. Ի. Բոնդարևսկի
10. Յ. Ավերբախ և այլն

Էլո գործակցի ստեղծումը խմբագրել

Արպադ Էլոն որակավորված՝ վարպետի կոչում ունեցող, շախմատիստ էր և ակտիվ աշխատում էր ամերիկյան շախմատային ֆեդերացիայում վերջինիս հիմնադրված օրվանից (1930). Ամերիկյան շախմատային ֆեդերացիան օգտագործում էր թվային համակարգ գործակիցները հաշվելու համար, որը հնարավորություն է տալիս հետևելու շախմատիստների առաջընթացին։ Սակայն այդ համակարգը ուներ թերություններ և հանգեցնում էր գործակցի անհիմն աճի։ ԱՄՆ-ի շախմատային ֆեդերացիայի հանձնարարությամբ Էլոն մշակում է նոր համակարգ, վիճակագրական հիմքով։ Էլոյի գործակցի համակարգը արաջարկվել է ԱՄՆ շախմատային ֆեդերացիային 1960 թ․ ։ 1970 թ․ ՖԻԴԵՆ որպես հիմք ընդունեց էլոյի գործակցային համակարգը միջազգային վարպետների և գրոսմայստերների կոչումների հետ կապված հարցիրի լուծման հարցում՝ հավաքագրելով ընտրական և այլ տուրնիրային պարտիաները։

↑ Лекции по истории фотографии, 2014, էջ 15
↑ Очерки по истории фотографии, 1987, էջ 187
↑ Общий курс фотографии, 1987, էջ 3
↑ Творческая фотография, 1986, էջ 9
↑ Краткий справочник фотолюбителя, 1985, էջ 11
↑ Химия и жизнь, 1966, էջ 45
↑ «Новое видение (фотография)» (ռուսերեն). 2018-02-21. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
↑ Лекции по истории фотографии, 2014, էջ 11
↑ Очерки по истории фотографии, 1987, էջ 186

[Лекции_по_истории_фотографии—2014——15-1] Лекции по истории фотографии, 2014, էջ 15

[Очерки_по_истории_фотографии—1987——187-2] Очерки по истории фотографии, 1987, էջ 187

[Общий_курс_фотографии—1987——3-3] Общий курс фотографии, 1987, էջ 3

[Творческая_фотография—1986——9-4] Творческая фотография, 1986, էջ 9

[Краткий_справочник_фотолюбителя—1985——11-5] Краткий справочник фотолюбителя, 1985, էջ 11

[Химия_и_жизнь—1966——45-6] Химия и жизнь, 1966, էջ 45

[7] «Новое видение (фотография)» (ռուսերեն). 2018-02-21. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)

[Лекции_по_истории_фотографии—2014——11-8] Лекции по истории фотографии, 2014, էջ 11

[Очерки_по_истории_фотографии—1987——186-9] Очерки по истории фотографии, 1987, էջ 186

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]