Մասնակից:Anahit Israyelyan/Ավազարկղ2

Կարճ դիրք, զբաղեցնել կարճ դիրք ֆինանսներում նշանակում է կատարել այնպիսի ներդրում, երբ ներդրողը շահույթ է ստանում գների անկման պարագայում։ Սա առավել տարածված երկար դիրքի հակառակն է, երբ ներդրողը շահույթ է ստանում ակտիվի գնի բարձրացման դեպքում։

Կարճ դիրք զբաղեցնելու մի շարք եղանակներ կան։ Հիմնարար եղանակներից է այսպես կոչված «ֆիզիկապես» կարճ դիրք զբաղեցնելը, որը ենթադրում է փոխառությամբ ակտիվներ վերցնել (առավել հաճախ արժեթղթեր, օրինակ՝ բաժնետոմս կամ պարտատոմս) և դրանք վաճառել։ Հետագայում նեդրողը պետք է գնի նույն տեսակի ակտիվից վերադարձնելու այն փոխատուին։ Եթե այս ընթացքում ակտիվի գինը ընկնում է, ներդրողը իր նախկինում կատարած վաճառքի և այդ պահին կատարած գնման գների տարբերության չափով շահույթ է ապահովում։ Եվ հակառակը, եթե գները աճում են ներդրողը վնաս է կրում։ Սովորաբար փոխառուն ակտիվների փոխառության համար վճարում է փոխատուին (որը սովորաբար հաշվարկվում է որոշակի տոկոսով փոխառության ժամանակահատվածի համար․ նման է տոկոսների վճարմանը), ինչպես նաև հատուցում է բաց թողնված այնպիսի եկամուտները, ինչպիսին է դիվիդենդը, որը պետք է վճարվեր դրա տիրոջը փոխառության ժամանակահատվածում։

Կարճ դիրքը կարելի է նաև ձեռք բերել ֆյուչերսների, ֆորվարդների կամ օպցիոնների միջոցով, երբ ներդրողը ստանձնում է ակտիվը ապագա ամսաթվով վաճառելու պարտավորություն կամ իրավունք այն գնով, որն ամրագրված է պայմանագրի կնքման պահին: Եթե ակտիվի գինը նվազում է համաձայնեցված գնից, ապա ակտիվը կարող է գնվել ավելի ցածր գնով և միևնույն ժամանակ վաճառվել ֆորվարդային կամ օպցիոն պայմանագրում նշված ավելի բարձր գնով: Կարճ դիրք կարելի է զբաղեցնել նաև սվոփի միջոցով։

Քանի որ կարճ վաճառողը պարտավորություն է կրում փոխատուի առջև այն ժամանակ, երբ գինը բարձրանում է, և քանի որ կարճ վաճառքը սովորաբար իրականացնում է բրոքերի միջոցով, կարճ վաճառողից սովորաբար պահանջվում է մարժային վճարում կատարել բրոքերին որպես գրավ երաշխավորելու համար պարտավորության կատարումը, իսկ վնասների սահմանված չափը գերազանցելու պարագայում կարող է պահանջվել մարժային հաշվի համալրում։

Համանման կերպով ածանցյալ գործիքներով կարճ դիրք զբաղեցնելը ևս կարող է պահանջել մարժային վճարման կատարում: Մարժային հաշվի համալրումից հրաժարվելու դեպքում բրոքերը կամ գործընկերը կարող է փակել դիրքը:

Կարճ վաճառքը հատկապես տարածված պրակտիկա է պետական արժեթղթերի, ֆյուչերսների կամ արժույթների շուկաներում, որոնք բավարար չափով իրացվելի են:

Կարճ վաճառքը կարող է ունենալ տարբեր նպատակներ: Սպեկուլյատորները կարող են կարճ վաճառք անել՝ հույս ունենալով, որ գերարժևորված գործիքից շահույթ կստանան, ճիշտ այնպես, ինչպես երկար դիրք զբաղեցնող ներդրողներն ու սպեկուլյանտները հույս են ունենում շահույթ ստանալ թերագնահատված ակտիվի գնի բարձրացումից: Մյուս կողմից, թրեյդերները կամ ֆոնդի կառավարիչները կարող են օգտագործել կարճ դիրքերը հեջավորելու համար պորտֆելի որոշ ռիսկեր, որոնք առաջանում են երկար դիրքերից կամ այլ պատճառներից։

Հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ կարճ վաճառքների արգելումը հանգեցնում է շուկայում ոչ արդյունավետ ու բացասական հետևանքների։ Այնուամենայնիվ, այն հաճախ է դառնում հասարակության քննադատության առարկան։

Ընդհանուր նկարագիր

«ֆիզիկապես» կարճ դիրք զբաղեցնել փոխառու արժեթղթերով

Արժեթղթի գնի նվազումից շահույթ ստանալու համար կարճ վաճառք անող ներդրողը կարող է փոխառությամբ վերցնել արժեթղթերը և վաճառել դրանք՝ հույս ունենալով, որ դրանք հետ կգնի ապագայում ավելի ցածր գնով ու կմարի փոխառութունը։ Երբ ներդրողը որոշում է, որ շուկայական իրավիճակը բարենպաստ է (կամ երբ փոխատուն է հետ պահանջում արժեթղթերը), նա գնում է նույն տեսակի արժեթղթերից ու վերադարձնում է դրանք փոխատուին։ Այսպիսով՝ նախկինում վաճառված արժեթղթերի հետ գնումով ներդրողը փակում է իր դիրքը։ Դիրքը կարող է փակվել մինչև արժեթղթերի փոխատուին հետ վերադարձի ժամկետն ընկած ցանկացած ժամանակ։ Երբ դիրքը արդեն փակված է, շուկայական գների փոփոխությունը այլևս ազդեցություն չի ունենում ներդրողի շահույթի վրա, քանի որ նա արդեն տիրապետում է այն արժեթղթերը, որոնք պարտատավորվել էր հետ վերադարձնել։ Այս գործընթացի իրականացման պարտադիր պայման է կարճ վաճառքի առարկա հանդիսացող ակտիվի մատչելիությունը շուկայում՝ այն ցանկացած պահի հետ գնելու համար։

Քանի որ արժեթղթերի գների փոփոխությունը տեսականորեն սահմանափակված չէ, սահմանափակված չէ նաև ներդրողի հավանական վնասը կամ օգուտը։

Օրինակ 1 (շահույթով)

ACME Inc.-ի մեկ բաժնետոմսի գինը այս պահին 10 դոլար է։

1. Կարճ վաճառք անող ներդրողը փոխառությամբ վերցնում է ACME Inc.-ի 100 բաժնետոմս և անմիջապես դրանք վաճառում է ընդհանուր 10×100=1000 դոլարով։
2. Այնուհետև մեկ բաժնետոմսի գինը ընկնում է մինչև 8 դոլար։
3. Այդ ժամանակ ներդրողը գնում է շուկայից ACME Inc.-ի 100 բաժնետոմս ընդհանուր 8×100=800 դոլարով։
4. Կարճ վաճառք անող ներդրողը վերադարձնում է նույն քանակով և նույն տեսակի արժեթղթեր փոխատուին, որը պարտավոր է հետ վերցնել նույն քանակությունը՝ չնայած շուկայում դրանց գնի նվազմանը։
5. Ներդրողը արդյունքում ստանում է 200 դոլար շահույթ, որը կազմում է իր կատարած վաճառքի ու գնման գների տարբերությունը (սրանից հանվում է նաև փոխառության համար վճարվող գումարը)։

Օրինակ 2 (վնասով)

ACME Inc.-ի մեկ բաժնետոմսի գինը այս պահին 10 դոլար է։

1. Կարճ վաճառք անող ներդրողը փոխառությամբ վերցնում է ACME Inc.-ի 100 բաժնետոմս և անմիջապես դրանք վաճառում է ընդհանուր 10×100=1000 դոլարով։
2. Այնուհետև մեկ բաժնետոմսի գինը բարձրանում է մինչև 25 դոլար։
3. Ներդրողը պարտավոր է վերադարձնել ACME Inc.-ի 100 բաժնետոմս փոխատուին, ուստի շուկայից ձեռք է բերում յուրաքանչյուրը 25 դոլարով, ընդհանուր՝ 25×100=2500 դոլարով։
4. Կարճ վաճառք անող ներդրողը վերադարձնում է նույն քանակով և նույն տեսակի արժեթղթեր փոխատուին։
5. Ներդրողը արդյունքում կրում է 1500 դոլարի վնաս, որը կազմում է իր կատարած վաճառքի ու գնման գների տարբերությունը (սրան գումարվում է նաև փոխառության համար վճարվող գումարը)։

Սինթետիկ կարճ վաճառք ածանցյալներով

Կարճ վաճառքը առավել լայն իմաստով վերաբերում է ցանկացած գործարքի, որը ակտիվի կամ ֆինանսական գործիքի գնի անկումից շահույթ ստանալու նպատակ է հետապնդում։ Այս նպատակի համար կարող են օգտագործվել ածանցյալ գործիքներ, ինչպիսիք են ֆյուչերսները, օպցիոնները, սվոփները։ Նման գործարքները չեն ենթադրում գործարքի առարկա հանդիսացող ակտիվի առք ու վաճառք, իսկ շահույթն ու վնասը հաշվարկվում են գների տարբերությունների հիման վրա հաշվանցով։

Պատմություն

Հոլանդական արևելահնդկական ընկերությունը և նրա բաժնետերերը կարևոր դեր են խաղացել ժամանակակից համաշխարհային ֆինանսական շուկաների վերափոխման գործում ՝ պատճառ դառնալով մի շարք «նորամուծությունների» ներդրման, ինչպիսիք են ֆյուչերսային պայմանագրերը, բաժնետոմսերի օպցիոնները, կարճ վաճառքը և այլն:

Ամստերդամի ֆոնդային բորսայի բակը։

Կարճ վաճառքի պրակտիկան, ամենայն հավանականությամբ ներդրվել է 1609 թվականին հոլանդացի գործարար Իսահակ Լե Մաերի կողմից, որը հանդիսանում էր Հոլանդական արևելահնդկական ընկերության բաժնետեր: Էդվարդ Սթրինգհեմը հիշատակել է տասնյոթերորդ դարում Ամստերդամի ֆոնդային բորսայում բարդ պայմանագրերի մշակման մասին, այդ թվում նաև կարճ վաճառքի պայմանագրերը։ Կարճ վաճառքը կարող է ակտիվի գնի վրա դեպի նվազեցումը ազդել, այս պատճառով էլ պատմականորեն այն քննադատության առարկա է հանդիսացել։ Տարբեր ժամանակներում պետությունները արգելել են կարճ վաճառքի իրականացումը։

«Կարճ» տերմինը տասնիններորդ դարի կեսերից։ Սովորաբար «կարճ» (այսինքն պակասուրդով) բառը օգտագործվում է, քանի որ կարճ վաճառք անողը բացասական դիրք է ունենում իր բրոքերի նկատմամբ։ Ջեյքըբ Լիթլը, Ուոլ Սթրիթում հայտնի որպես Մեծ Արջ, ԱՄՆ-ում սկսել է բաժնետոմսերի կարճ վաճառքը 1822թ․-ից։

Կարճ վաճառքով զբաղվողները մեղադրվում էին 1929թ․-ի Ուոլ Սթրիթի անկման մեջ։ Այս գործառնությունների կարգավորման իրավական դաշտը ԱՄՆ-ում ստեղծվել է 1929թ․-ից 1940թ․-ը։ 1929թ․-ի անկումը ստիպես Կոնգրեսին ընդունել անկման ժամանակ կարճ վաճառք անողներին բաժնետոմսերի վաճառքը արգելող օրենք, որը գործեց մինչև 2007 թվականի հուլիսի 3-ը, երբ վերացվեց Արժեթղթերի և բորսայի հանձնաժողովի կողմից։ Նախագահ Հերբերտ Հուվերը դատապարտում էր կարճ վաճառքը, իսկ Էդգար Հուվերը նույնիսկ ասում էր, որ հետապնդում է իրականացնելու կարճ վաճառք անողների նկատմամբ ճգնաժամը երկարացնելու մեղադրանքով։ Մի քանի տարի անց՝ 1949 թվականին, Ալֆրեդ Ուինսլոու Ջոնսը հիմնադրեց ֆոնդ (իրավական առումով այն չէր կարգավորվում), որով նա գնեց արժեթղթեր միաժամանակ այլ արճեթղթերով կարճ վաճառելով՝ այսպիսով հեջավորելով շուկայական ռիսկի մի մասը, և այսպես ստեղծվեցին հեջ ֆոնդերը։

Միևնույն ժամանակ բացասական նորությունները, ինչպիսիք են ընկերության դեմ դատական գործընթացները, կարող են գայթակղել արհեստավարժ առևտրականներին արժեթղթերի կարճ վաճառք անել՝ հույս ունենալով, որ բաժնետոմսերի գինը կնվազի:

Mechanism

Տե՛ս նաև՝ Securities lending

A short seller typically borrows through a broker, who is usually holding the securities for another investor who owns the securities; the broker himself seldom purchases the securities to lend to the short seller. The lender does not lose the right to sell the securities while they have been lent, as the broker usually holds a large pool of such securities for a number of investors which, as such securities are fungible, can instead be transferred to any buyer. In most market conditions there is a ready supply of securities to be borrowed, held by pension funds, mutual funds and other investors.

Shorting stock in the U.S.

To sell stocks short in the U.S., the seller must arrange for a broker-dealer to confirm that it can deliver the shorted securities. This is referred to as a locate. Brokers have a variety of means to borrow stocks to facilitate locates and make good on delivery of the shorted security.

The vast majority of stocks borrowed by U.S. brokers come from loans made by the leading custody banks and fund management companies (see list below). Institutions often lend out their shares to earn extra money on their investments. These institutional loans are usually arranged by the custodian who holds the securities for the institution. In an institutional stock loan, the borrower puts up cash collateral, typically 102% of the value of the stock. The cash collateral is then invested by the lender, who often rebates part of the interest to the borrower. The interest that is kept by the lender is the compensation to the lender for the stock loan.

Brokerage firms can also borrow stocks from the accounts of their own customers. Typical margin account agreements give brokerage firms the right to borrow customer shares without notifying the customer. In general, brokerage accounts are only allowed to lend shares from accounts for which customers have debit balances, meaning they have borrowed from the account. SEC Rule 15c3-3 imposes such severe restrictions on the lending of shares from cash accounts or excess margin (fully paid for) shares from margin accounts that most brokerage firms do not bother except in rare circumstances. (These restrictions include that the broker must have the express permission of the customer and provide collateral or a letter of credit.)

Most brokers allow retail customers to borrow shares to short a stock only if one of their own customers has purchased the stock on margin. Brokers go through the "locate" process outside their own firm to obtain borrowed shares from other brokers only for their large institutional customers.

Stock exchanges such as the NYSE or the NASDAQ typically report the "short interest" of a stock, which gives the number of shares that have been legally sold short as a percent of the total float. Alternatively, these can also be expressed as the short interest ratio, which is the number of shares legally sold short as a multiple of the average daily volume. These can be useful tools to spot trends in stock price movements but for them to be reliable, investors must also ascertain the number of shares brought into existence by naked shorters. Speculators are cautioned to remember that for every share that has been shorted (owned by a new owner), a 'shadow owner' exists (i.e., the original owner) who also is part of the universe of owners of that stock, i.e., despite having no voting rights, he has not relinquished his interest and some rights in that stock.

Securities lending

Հիմնական հոդված՝ Securities lending

When a security is sold, the seller is contractually obliged to deliver it to the buyer. If a seller sells a security short without owning it first, the seller must borrow the security from a third party to fulfill its obligation. Otherwise, the seller fails to deliver, the transaction does not settle, and the seller may be subject to a claim from its counterparty. Certain large holders of securities, such as a custodian or investment management firm, often lend out these securities to gain extra income, a process known as securities lending. The lender receives a fee for this service. Similarly, retail investors can sometimes make an extra fee when their broker wants to borrow their securities. This is only possible when the investor has full title of the security, so it cannot be used as collateral for margin buying.

Sources of short interest data

Time delayed short interest data (for legally shorted shares) is available in a number of countries, including the US, the UK, Hong Kong, and Spain. The number of stocks being shorted on a global basis has increased in recent years for various structural reasons (e.g., the growth of 130/30 type strategies, short or bear ETFs). The data is typically delayed; for example, the NASDAQ requires its broker-dealer member firms to report data on the 15th of each month, and then publishes a compilation eight days later.

Some market data providers (like Data Explorers and SunGard Financial Systems) believe that stock lending data provides a good proxy for short interest levels (excluding any naked short interest). SunGard provides daily data on short interest by tracking the proxy variables based on borrowing and lending data it collects.

Short selling terms

Days to Cover (DTC) is the relationship between the number of shares in a given equity that has been legally short-sold and the number of days of typical trading that it would require to 'cover' all legal short positions outstanding. For example, if there are ten million shares of XYZ Inc. that are currently legally short-sold and the average daily volume of XYZ shares traded each day is one million, it would require ten days of average trading for all legal short positions to be covered (10 million / 1 million).

Short Interest relates the number of shares in a given equity that have been legally shorted divided by the total shares outstanding for the company, usually expressed as a percent. For example, if there are ten million shares of XYZ Inc. that are currently legally short-sold, and the total number of shares issued by the company is one hundred million, the Short Interest is 10% (10 million / 100 million). If, however, shares are being created through naked short selling, "fails" data must be accessed to assess accurately the true level of short interest.

Borrow cost is the fee paid to a securities lender for borrowing the stock or other security. The cost of borrowing the stock is usually negligible compared to fees paid and interest accrued on the margin account – in 2002, 91% of stocks could be shorted for less than a 1% fee per annum, generally lower than interest rates earned on the margin account. However, certain stocks become "hard to borrow" as stockholders willing to lend their stock become more difficult to locate. The cost of borrowing these stocks can become significant – in February 2001, the cost to borrow (short) Krispy Kreme stock reached an annualized 55%, indicating that a short seller would need to pay the lender more than half the price of the stock over the course of the year, essentially as interest for borrowing a stock in limited supply. This has important implications for derivatives pricing and strategy, for the borrow cost itself can become a significant convenience yield for holding the stock (similar to additional dividend) – for instance, put–call parity relationships are broken and the early exercise feature of American call options on non-dividend paying stocks can become rational to exercise early, which otherwise would not be economical.

Major lenders

• State Street Corporation (Boston, United States)
• Merrill Lynch (New Jersey, United States)
• JP Morgan Chase (New York, United States)
• Northern Trust (Chicago, United States)
• Fortis (Amsterdam, Netherlands, now defunct)
• ABN AMRO (Amsterdam, Netherlands, formerly Fortis)
• Citibank (New York, United States)
• Bank of New York Mellon Corporation (New York, United States)
• UBS AG (Zurich, Switzerland)
• Barclays (London, United Kingdom)

Naked short selling

Հիմնական հոդված՝ Naked short selling

A naked short sale occurs when a security is sold short without borrowing the security within a set time (for example, three days in the US.) This means that the buyer of such a short is buying the short-seller's promise to deliver a share, rather than buying the share itself. The short-seller's promise is known as a hypothecated share.

When the holder of the underlying stock receives a dividend, the holder of the hypothecated share would receive an equal dividend from the short seller.

Naked shorting has been made illegal except where allowed under limited circumstances by market makers. It is detected by the Depository Trust & Clearing Corporation (in the US) as a "failure to deliver" or simply "fail." While many fails are settled in a short time, some have been allowed to linger in the system.

In the US, arranging to borrow a security before a short sale is called a locate. In 2005, to prevent widespread failure to deliver securities, the U.S. Securities and Exchange Commission (SEC) put in place Regulation SHO, intended to prevent speculators from selling some stocks short before doing a locate. More stringent rules were put in place in September 2008, ostensibly to prevent the practice from exacerbating market declines. These rules were made permanent in 2009.

Fees

Կաղապար:Unreferenced section When a broker facilitates the delivery of a client's short sale, the client is charged a fee for this service, usually a standard commission similar to that of purchasing a similar security.

If the short position begins to move against the holder of the short position (i.e., the price of the security begins to rise), money is removed from the holder's cash balance and moved to their margin balance. If short shares continue to rise in price, and the holder does not have sufficient funds in the cash account to cover the position, the holder begins to borrow on margin for this purpose, thereby accruing margin interest charges. These are computed and charged just as for any other margin debit. Therefore, only margin accounts can be used to open a short position.

When a security's ex-dividend date passes, the dividend is deducted from the shortholder's account and paid to the person from whom the stock is borrowed.

For some brokers, the short seller may not earn interest on the proceeds of the short sale or use it to reduce outstanding margin debt. These brokers may not pass this benefit on to the retail client unless the client is very large. The interest is often split with the lender of the security.

Dividends and voting rights

Where shares have been shorted and the company that issues the shares distributes a dividend, the question arises as to who receives the dividend. The new buyer of the shares, who is the holder of record and holds the shares outright, receives the dividend from the company. However, the lender, who may hold its shares in a margin account with a prime broker and is unlikely to be aware that these particular shares are being lent out for shorting, also expects to receive a dividend. The short seller therefore pays the lender an amount equal to the dividend to compensate—though technically, as this payment does not come from the company, it is not a dividend. The short seller is therefore said to be short the dividend.

A similar issue comes up with the voting rights attached to the shorted shares. Unlike a dividend, voting rights cannot legally be synthesized and so the buyer of the shorted share, as the holder of record, controls the voting rights. The owner of a margin account from which the shares were lent agreed in advance to relinquish voting rights to shares during the period of any short sale.

As noted earlier, victims of naked shorting sometimes report that the number of votes cast is greater than the number of shares issued by the company.

Markets

Futures and options contracts

When trading futures contracts, being 'short' means having the legal obligation to deliver something at the expiration of the contract, although the holder of the short position may alternately buy back the contract prior to expiration instead of making delivery. Short futures transactions are often used by producers of a commodity to fix the future price of goods they have not yet produced. Shorting a futures contract is sometimes also used by those holding the underlying asset (i.e. those with a long position) as a temporary hedge against price declines. Shorting futures may also be used for speculative trades, in which case the investor is looking to profit from any decline in the price of the futures contract prior to expiration.

An investor can also purchase a put option, giving that investor the right (but not the obligation) to sell the underlying asset (such as shares of stock) at a fixed price. In the event of a market decline, the option holder may exercise these put options, obliging the counterparty to buy the underlying asset at the agreed upon (or "strike") price, which would then be higher than the current quoted spot price of the asset.

Currency

Selling short on the currency markets is different from selling short on the stock markets. Currencies are traded in pairs, each currency being priced in terms of another. In this way, selling short on the currency markets is identical to going long on stocks.

Novice traders or stock traders can be confused by the failure to recognize and understand this point: a contract is always long in terms of one medium and short another.

When the exchange rate has changed, the trader buys the first currency again; this time he gets more of it, and pays back the loan. Since he got more money than he had borrowed initially, he makes money. Of course, the reverse can also occur.

An example of this is as follows: Let us say a trader wants to trade with the US dollar and the Indian rupee currencies. Assume that the current market rate is US$1 to Rs. 50 and the trader borrows Rs. 100. With this, he buys US$2. If the next day, the conversion rate becomes US$1 to Rs. 51, then the trader sells his US$2 and gets Rs. 102. He returns Rs. 100 and keeps the Rs. 2 profit (minus fees).

One may also take a short position in a currency using futures or options; the preceding method is used to bet on the spot price, which is more directly analogous to selling a stock short.

Risks

Կաղապար:More citations needed Note: this section does not apply to currency markets.

Short selling is sometimes referred to as a "negative income investment strategy" because there is no potential for dividend income or interest income. Stock is held only long enough to be sold pursuant to the contract, and one's return is therefore limited to short term capital gains, which are taxed as ordinary income. For this reason, buying shares (called "going long") has a very different risk profile from selling short. Furthermore, a "long's" losses are limited because the price can only go down to zero, but gains are not, as there is no limit, in theory, on how high the price can go. On the other hand, the short seller's possible gains are limited to the original price of the stock, which can only go down to zero, whereas the loss potential, again in theory, has no limit. For this reason, short selling probably is most often used as a hedge strategy to manage the risks of long investments.

Many short sellers place a stop order with their stockbroker after selling a stock short—an order to the brokerage to cover the position if the price of the stock should rise to a certain level. This is to limit the loss and avoid the problem of unlimited liability described above. In some cases, if the stock's price skyrockets, the stockbroker may decide to cover the short seller's position immediately and without his consent to guarantee that the short seller can make good on his debt of shares.

Short sellers must be aware of the potential for a short squeeze. When the price of a stock rises significantly, some people who are shorting the stock cover their positions to limit their losses (this may occur in an automated way if the short sellers had stop-loss orders in place with their brokers); others may be forced to close their position to meet a margin call; others may be forced to cover, subject to the terms under which they borrowed the stock, if the person who lent the stock wishes to sell and take a profit. Since covering their positions involves buying shares, the short squeeze causes an ever further rise in the stock's price, which in turn may trigger additional covering. Because of this, most short sellers restrict their activities to heavily traded stocks, and they keep an eye on the "short interest" levels of their short investments. Short interest is defined as the total number of shares that have been legally sold short, but not covered. A short squeeze can be deliberately induced. This can happen when large investors (such as companies or wealthy individuals) notice significant short positions, and buy many shares, with the intent of selling the position at a profit to the short sellers, who may be panicked by the initial uptick or who are forced to cover their short positions to avoid margin calls.

Another risk is that a given stock may become "hard to borrow". As defined by the SEC and based on lack of availability, a broker may charge a hard to borrow fee daily, without notice, for any day that the SEC declares a share is hard to borrow. Additionally, a broker may be required to cover a short seller's position at any time ("buy in"). The short seller receives a warning from the broker that he is "failing to deliver" stock, which leads to the buy-in.

Because short sellers must eventually deliver the shorted securities to their broker, and need money to buy them, there is a credit risk for the broker. The penalties for failure to deliver on a short selling contract inspired financier Daniel Drew to warn: "He who sells what isn't his'n, Must buy it back or go to pris'n." To manage its own risk, the broker requires the short seller to keep a margin account, and charges interest of between 2% and 8% depending on the amounts involved.

In 2011, the eruption of the massive China stock frauds on North American equity markets brought a related risk to light for the short seller. The efforts of research-oriented short sellers to expose these frauds eventually prompted NASDAQ, NYSE and other exchanges to impose sudden, lengthy trading halts that froze the values of shorted stocks at artificially high values. Reportedly in some instances, brokers charged short sellers excessively large amounts of interest based on these high values as the shorts were forced to continue their borrowings at least until the halts were lifted.

Short sellers tend to temper overvaluation by selling into exuberance. Likewise, short sellers are said to provide price support by buying when negative sentiment is exacerbated after a significant price decline. Short selling can have negative implications if it causes a premature or unjustified share price collapse when the fear of cancellation due to bankruptcy becomes contagious.

Strategies

Hedging

Հավելյալ տեղեկություն՝ Hedge (finance)

Hedging often represents a means of minimizing the risk from a more complex set of transactions. Examples of this are:

• A farmer who has just planted their wheat wants to lock in the price at which they can sell after the harvest. The farmer would take a short position in wheat futures.
• A market maker in corporate bonds is constantly trading bonds when clients want to buy or sell. This can create substantial bond positions. The largest risk is that interest rates overall move. The trader can hedge this risk by selling government bonds short against his long positions in corporate bonds. In this way, the risk that remains is credit risk of the corporate bonds.
• An options trader may short shares to remain delta neutral so that they are not exposed to risk from price movements in the stocks that underlie their options

Arbitrage

Հավելյալ տեղեկություն՝ Arbitrage

A short seller may be trying to benefit from market inefficiencies arising from the mispricing of certain products. Examples of this are

• An arbitrageur who buys long futures contracts on a US Treasury security, and sells short the underlying US Treasury security.

Against the box

One variant of selling short involves a long position. "Selling short against the box" consists of holding a long position on which the shares have already risen, whereupon one then enters a short sell order for an equal number of shares. The term box alludes to the days when a safe deposit box was used to store (long) shares. The purpose of this technique is to lock in paper profits on the long position without having to sell that position (and possibly incur taxes if said position has appreciated). Once the short position has been entered, it serves to balance the long position taken earlier. Thus, from that point in time, the profit is locked in (less brokerage fees and short financing costs), regardless of further fluctuations in the underlying share price. For example, one can ensure a profit in this way, while delaying sale until the subsequent tax year.

U.S. investors considering entering into a "short against the box" transaction should be aware of the tax consequences of this transaction. Unless certain conditions are met, the IRS deems a "short against the box" position to be a "constructive sale" of the long position, which is a taxable event. These conditions include a requirement that the short position be closed out within 30 days of the end of the year and that the investor must hold their long position, without entering into any hedging strategies, for a minimum of 60 days after the short position has been closed.

Regulations

United States

The Securities and Exchange Act of 1934 gave the Securities and Exchange Commission the power to regulate short sales. The first official restriction on short selling came in 1938, when the SEC adopted a rule (known as the uptick rule) that a short sale could only be made when the price of a particular stock was higher than the previous trade price. The uptick rule aimed to prevent short sales from causing or exacerbating market price declines. In January 2005, The Securities and Exchange Commission enacted Regulation SHO to target abusive naked short selling. Regulation SHO was the SEC's first update to short selling restrictions since the uptick rule in 1938.

The regulation contains two key components: the "locate" and the "close-out". The locate component attempts to reduce failure to deliver securities by requiring a broker possess or have arranged to possess borrowed shares. The close out component requires that a broker be able to deliver the shares that are to be shorted. In the US, initial public offers (IPOs) cannot be sold short for a month after they start trading. This mechanism is in place to ensure a degree of price stability during a company's initial trading period. However, some brokerage firms that specialize in penny stocks (referred to colloquially as bucket shops) have used the lack of short selling during this month to pump and dump thinly traded IPOs. Canada and other countries do allow selling IPOs (including U.S. IPOs) short.

The Securities and Exchange Commission initiated a temporary ban on short selling of 799 financial stocks from 19 September 2008 until 2 October 2008. Greater penalties for naked shorting, by mandating delivery of stocks at clearing time, were also introduced. Some state governors have been urging state pension bodies to refrain from lending stock for shorting purposes. An assessment of the effect of the temporary ban on short-selling in the United States and other countries in the wake of the financial crisis showed that it had only "little impact" on the movements of stocks, with stock prices moving in the same way as they would have moved anyhow, but the ban reduced volume and liquidity.

Europe, Australia and China

In the UK, the Financial Services Authority had a moratorium on short selling of 29 leading financial stocks, effective from 2300 GMT on 19 September 2008 until 16 January 2009. After the ban was lifted, John McFall, chairman of the Treasury Select Committee, House of Commons, made clear in public statements and a letter to the FSA that he believed it ought to be extended. Between 19 and 21 September 2008, Australia temporarily banned short selling, and later placed an indefinite ban on naked short selling. Australia's ban on short selling was further extended for another 28 days on 21 October 2008. Also during September 2008, Germany, Ireland, Switzerland and Canada banned short selling of leading financial stocks, and France, the Netherlands and Belgium banned naked short selling of leading financial stocks. By contrast with the approach taken by other countries, Chinese regulators responded by allowing short selling, along with a package of other market reforms. Short selling was completely allowed on 31 March 2010, limited to " for large blue chip stocks with good earnings performance and little price volatility." However in 2015, short selling was effectively banned due to legislative restrictions on borrowing stocks following the stock market crash the same year.

Views of short selling

Advocates of short selling argue that the practice is an essential part of the price discovery mechanism. Financial researchers at Duke University said in a study that short interest is an indicator of poor future stock performance (the self-fulfilling aspect) and that short sellers exploit market mistakes about firms' fundamentals.

Such noted investors as Seth Klarman and Warren Buffett have said that short sellers help the market. Klarman argued that short sellers are a useful counterweight to the widespread bullishness on Wall Street, while Buffett believes that short sellers are useful in uncovering fraudulent accounting and other problems at companies.

Shortseller James Chanos received widespread publicity when he was an early critic of the accounting practices of Enron. Chanos responds to critics of short-selling by pointing to the critical role they played in identifying problems at Enron, Boston Market and other "financial disasters" over the years. In 2011, research oriented short sellers were widely acknowledged for exposing the China stock frauds.

Commentator Jim Cramer has expressed concern about short selling and started a petition calling for the reintroduction of the uptick rule. Books like Don't Blame the Shorts by Robert Sloan and Fubarnomics by Robert E. Wright suggest Cramer exaggerated the costs of short selling and underestimated the benefits, which may include the ex ante identification of asset bubbles.

Individual short sellers have been subject to criticism and even litigation. Manuel P. Asensio, for example, engaged in a lengthy legal battle with the pharmaceutical manufacturer Hemispherx Biopharma.

Several studies of the effectiveness of short selling bans indicate that short selling bans do not contribute to more moderate market dynamics.

See also

• Anthony Elgindy
• The Big Short
• Inverse exchange-traded fund
• James Chanos
• Joseph Parnes
• Magnetar Capital
• Manuel P. Asensio
• Margin
• Repurchase agreement
• Sharia and securities trading
• Short squeeze
• Socially responsible investing
• Straddle

References

• Sloan, Robert. Don't Blame the Shorts: Why Short Sellers Are Always Blamed for Market Crashes and Why History Is Repeating Itself, (New York: McGraw-Hill Professional, 2009). 978-0-07-163686-5
• Wright, Robert E. Fubarnomics: A Lighthearted, Serious Look at America's Economic Ills, (Buffalo, N.Y.: Prometheus, 2010). 978-1-61614-191-2
• Fleckner, Andreas M. 'Regulating Trading Practices' in The Oxford Handbook of Financial Regulation (Oxford: Oxford University Press, 2015). 978-0-19-968720-6

Արտաքին հղումներ

• Porsche VW Shortselling Scandal
• "Short-Selling Bans Dampen 130/30 Strategies Worldwide," Global Investment Technology, Sept. 29, 2008
• SEC Discussion of Naked Short Selling

Կաղապար:Перенаправление Продажа без покрытия (անգլ.՝ short selling — короткая продажа, шорт, короткая позиция, игра на понижение) — продажа ценных бумаг, товаров или валюты, которыми торговец на момент продажи не владеет.

Такая операция возможна, если условия контракта предусматривают его исполнение (поставку) через некоторое время или при маржинальной торговле, когда разрешено продавать взятый у брокера в кредит товар с предполагаемой последующей покупкой аналогичного товара и возврата кредита в натуральном (товарном) виде. Торговец надеется, что цена упадёт и он сможет дешевле выкупить ранее проданный товар. Этот механизм обеспечивает возможность получать прибыль при снижении цен.

Продажа без покрытия является одним из видов спекуляций. Наиболее часто она проводится на условиях маржинальной торговли, которые позволяют заключать торговые сделки на суммы, в несколько раз больше реального капитала торговца.

Торговцев, заключающих продажи без покрытия (играющих на понижение цены), называют «медведями».

Примеры продажи без покрытия

В условиях маржинальной торговли

Допустим, ожидается, что акции Сберегательного банка Российской Федерации в ближайшее время подешевеют. Под залог оговорённой суммы, можно взять у брокера кредит в форме 20 акций Сбербанка и продать их по существующей сейчас цене.

Если цена действительно упадёт, то через некоторое время можно купить 20 акций по более низкой стоимости и отдать их брокеру. Результатом будет оставшаяся разница между суммой, которая была получена при продаже акций на первом этапе и суммой, которую уплачивают при последующей их покупке.

Так как акции берутся у брокера в кредит, обычно предусматривается уплата процентов от стоимости акций за пользование кредитом в форме ценных бумаг. При этом, если сделка закрывается до окончания торгового дня, комиссия обычно не взимается.

Կաղապար:Начало цитатыХитрость «медвежьей» стратегии заключается в следующем: трейдеры выбирают акции тех компаний, которые, по их мнению, в ближайшее время будут дешеветь. Это может быть связано с публикацией корпорацией плохой отчётности, увольнением гендиректора, аварией на предприятии и другими факторами. Тогда они берут на бирже ценные бумаги этой компании под залог. Например, одалживают 1 тысячу акций и сразу же начинают от них избавляться. После продажи по 1 доллару за акцию на их биржевой счёт поступает 1 тысяча долларов. В случае дальнейшего падения цен на эти бумаги в течение торговой сессии «медведи» начинают скупать все акции обратно, но уже не по 1 доллару, а по 50 центов. Выкупив акции, трейдеры возвращают их владельцу, оставляя себе прибыль в 500 долларов с вычетом комиссионных за сделку.Կաղապար:Конец цитаты

В условиях отсрочки исполнения поставки

Допустим, ожидается, что акции Сберегательного банка Российской Федерации в ближайшее время подешевеют. В начале месяца можно заключить контракт на продажу 20 акций по существующей сейчас цене, но с поставкой акций (полного переоформления прав собственности) в конце месяца.

Если цена действительно упадёт, то через некоторое время можно заключить контракт на покупку 20 акций по более низкой стоимости с поставкой немедленно или не позднее конца месяца. В конце месяца происходит окончательная поставка акций по второму контракту, и теперь можно исполнить обязательства по первому контракту. Результатом будет оставшаяся разница между суммой, которая была получена при продаже акций на первом этапе и суммой, которую уплачивают при последующей их покупке.

Так как не возникает отношений займа, дополнительные проценты не уплачиваются. Но из-за увеличения риска срыва поставки, цена контракта с отсрочкой поставки обычно ниже, чем с немедленной поставкой.

Законодательные ограничения

В России список ценных бумаг доступных для непокрытых продаж устанавливает Банк России (до 2013 года - Федеральная служба по финансовым рынкам, до 2004 года - Федеральная комиссия по рынку ценных бумаг), и брокеры не могут открывать клиентам короткие позиции по ценным бумагам вне этого списка.

Регуляторные органы в кризисных ситуациях дополнительно ограничивают возможность проведения маржинальных операций, в том числе непокрытых продаж. Для борьбы с паникой и слухами, охватившими Wall Street, Комиссия по торговле ценными бумагами США экстренно ограничила с 21 июля 2008 года короткие продажи бумаг 19 крупных финансовых компаний, а с 19 сентября 2008 года этот список расширился до 799 финансовых компаний. Управление по финансовому регулированию и надзору Великобритании (FSA) ввело временный запрет на «короткую продажу» акций на Лондонской фондовой бирже с 19 сентября 2008 года до 16 января 2009 года.

Федеральная служба по финансовым рынкам России 17 сентября 2008 года приостановила торги по всем ценным бумагам на российских фондовых биржах. В комментарии руководителя ФСФР России Владимира Миловидова этот шаг объяснялся тем, что «брокеры продолжают заключать маржинальные сделки и открывать короткие позиции, ещё больше дестабилизируя ситуацию».

См. также

• Покупка ценных бумаг
• Маржинальная торговля
• Сделка РЕПО

Примечания

Կաղապար:Внешние ссылки Категория:Продажа без покрытия