Հեկտոր Գանդոլֆի

Հեկտոր Գանդոլֆի
Ի ծնե անուն	իտալ.՝ Ettore Gandolfi
Ծնվել է	1862; Բիելլա, Պիեմոնտ, Իտալիա
Երկիր	ԽՍՀՄ
Մահացել է	հուլիսի 19, 1931; Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Նովոդեվիչյան գերեզմանոց
Ժանրեր	օպերա
Մասնագիտություն	երաժշտության ուսուցիչ և օպերային երգիչ
Երգչաձայն	բաս
Գործիքներ	վոկալ
Աշխատավայր	Ուկրաինայի Չայկովսկու անվան ազգային երաժշտական ակադեմիա

Հեկտոր (Էտտորե) Պետրովիչ Գանդոլֆի (իտալ.՝ Ettore Gandolfi, 1862, Բիելլա, Պիեմոնտ, Իտալիա - հուլիսի 19, 1931(1931-07-19), Մոսկվա, ԽՍՀՄ^[1]), իտալացի օպերային երգիչ (բաս), ռուսական և խորհրդային վոկալի ուսուցիչ, Կիևի և Մոսկվայի կոնսերվատորիաների պրոֆեսոր։ Հանրապետության վաստակավոր արտիստ (1927)^[2]։

Կենսագրություն խմբագրել

Ծագումով իտալացի։ Ծնվել է Բիելլայում^{[Ն 1]} Թուրինից ոչ շատ հեռու, բանասերի ընտանիքում^[1]։ Հայրը ցանկանում էր, որ տղան դառնա մաթեմատիկոս, այդ իսկ պատճառով Էտտորեն ընդունվում է Պիզայի համալսարան։ Սակայն նա ինքը ցանկանում էր դառնալ թավջութակահար և չնայած հոր արգելքներին՝ թավջութակի hնչյունների նման ձայներ էր արտաբերում, երբ մաթեմատիկական խնդիրներ էր լուծում։ Հայրը նկատելով տղայի ընդունակությունները՝ թույլ է տալիս նրան զբաղվել երաժշտությամբ^[3]։

Երգեցողություն սովորել է Նեապոլի կոնսերվատորիայում Ֆ․ Սկաֆատտիի և Ջ․ Միչելլի մոտ։ 1882 թվականին առաջին անգամ հանդես է եկել որպես օպերային երգիչ Իտալիայի, Իսպանիայի, Մեծ Բրիտանիայի, Սկանդինավիայի, Ռուսաստանի, Հյուսիսային և Հարավային Ամերիկայի թատրոններում։ 1908 թվականին ավարտել է օպերային կարիերան, որից հետո մասնակցել է կամերային համերգների և զբաղվել մանկավարժությամբ^[1]։

Գանդոլֆիի ձայնն առանձնանում էր իր ուժով և գեղեցիկ տեմբրով։ Երգիչը տիրապետում էր բարձր կատարողական տեխնիկայի և աչքի էր ընկնում երգացանկի բազմազանությամբ։ Առավել հայտնի դերերգերից են Դոն Ժուանը Մոցարտի համանուն օպերայում, Դոն Բազիլիոն «Սևիլյան սափրիչում», Մեֆիստոֆելը «Ֆաուստում», Ֆիլիպ II-ը «Դոն Կառլոս» օպերայում, Մարսելը «Հուգենոտներում»^[1]^[2]։ Կամերային երաժշտության մեջ բացի իր հայրենի Իտալիայի կոմպոզիտորների աշխատանքներից, սիրում էր նաև օտարազգի կոմպոզիտորների ստեղծագործությունները` Ֆ. Շուբերտ, Ռ. Շուման, Յ. Բրամս, Մոցարտ^[3]։

1904 թվականից դասավանդել է Բեռլինի երգեցողության ակադեմիայում։ 1907 թվականին վերադարձել է Ռուսաստան, աշխատել է Կիև երաժշտական ուսումնարանում, այնուհետև Կիևի կոնսերվատորիայում։ 1913 թվականին դարձել է պրոֆեսոր։ 1923 թվականին հրավիրվել է Մոսկվայի կոնսերվատորիա, որտեղ աշխատել է մինչև 1927 թվականը։ Միաժամանակ դասավանդել է Սկրյաբինի և Գնեսինի անվան երաժշտական տեխնիկումներում։ 1927 թվականին արժանացել է Հանրապետության վաստակավոր արտիստի կոչման^[1]^[2]։

Իր երգեցողական ձայնին համապատասխան՝ Գանդոլֆին հիմնականում դասավանդում էր բասերի և բարիտոնների։ Այդուհանդերձ, նա աշխատել է նաև տենորների և կին երգիչների հետ։ Նա համոզված էր, որ հնարավոր է երգել սովորեցնել յուրաքանչյուրին և բազմիցս ապացուցել է դա գործնականում։ Ուսանողների հետ աշխատելիս Գանդոլֆին ձգտում էր զարգացնել ուղիղ, ազատ և բնական ձայն, չէր ընդունում ֆալցետը և պահանջում էր խստորեն հետևել ստեղծագործությունների հեղինակների մտահղացմանը^[3]։

Հեկտոր Գանդոլֆիի ուսանողներից են եղել Գնեսիններիի անվան ինստիտուտի պրոֆեսոր Գենադի Ադենը, Մոսկվայի կոնսերվատորիայի պրոֆեսոր Գուգո Տիցը, Թատերական արվեստի պետական ինստիտուտի պրոֆեսոր Դորա Բելյավսկայան^[4]։ Ինչպես գրել է Մոսկվայի Մ․ Վ․ Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանի արվեստի ֆակուլտետի ավագ դասախոս Վ․ Դալսկայան, Հեկտոր Գանդոլֆին Ռուսաստանում դարձավ վոկալ դպրոցի հիմնադիրը, որը 2000-ական թվականներին գիտականորեն հիմնավորվեց Վլադիմիր Մորոզովի ռեզոնանսային երգեցողության տեսության մեջ^[5].:

Ընտանիք խմբագրել

Կին՝ Նադեժդա Կալնին-Գանդոլֆի (1855֊1946), վոկալ երաժշտության ուսուցիչ^[6]
Փեսա՝ Գենադի Ադեն (1900֊1981), վոկալ երաժշտության ուսուցիչ^[6]

Նշումներ խմբագրել

↑ Այլ աղբյուրներում որպես ծննդավայր հնարավոր է նշված լինի Պիելլան (իտալ.՝ Piella)^[2]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Яковлева А. С. Гандольфи (Gandolfi) Гектор (Гектор Петрович) // Московская консерватория от истоков до наших дней. — Прогресс-Традиция, 2005. — С. 122.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 гл. ред. Ю. В. Келдыш (1973—1982). Гандольфи Гектор (Этторе) Петрович. М.: Советская энциклопедия : Советский композитор, т. 1 (Энциклопедии. Словари. Справочники : Музыкальная энциклопедия : [в 6 т.]
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Тиц Г. И. Мой учитель — Э. Гандольфи(ռուս.) // Вопросы вокальной педагогики. —М., 1984. — № 7.
↑ Забияко В. Г. Творческий облик и особенности вокально-педагогического метода выдающегося педагога и общественного деятеля профессора Адена Г. Г. (Белорукова).(ռուս.) // Музыкально-педагогическое мастерство : сборник. — ГПУ г. Тольятти, 2007.(չաշխատող հղում)
↑ Дальская В.А. Резонансная теория пения и педагогическая практика // Вопросы вокального образования. —М, 2005. — С. 24—29.
↑ ^6,0 ^6,1 Музыкальная академия. — Композитор, 2004. — С. 144. — 472 с.

[3] Այլ աղբյուրներում որպես ծննդավայր հնարավոր է նշված լինի Պիելլան (իտալ.՝ Piella)^[2]։

[:0-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Яковлева А. С. Гандольфи (Gandolfi) Гектор (Гектор Петрович) // Московская консерватория от истоков до наших дней. — Прогресс-Традиция, 2005. — С. 122.

[:1-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 гл. ред. Ю. В. Келдыш (1973—1982). Гандольфи Гектор (Этторе) Петрович. М.: Советская энциклопедия : Советский композитор, т. 1 (Энциклопедии. Словари. Справочники : Музыкальная энциклопедия : [в 6 т.]

[:2-4] 3,0 ^3,1 ^3,2 Тиц Г. И. Мой учитель — Э. Гандольфи(ռուս.) // Вопросы вокальной педагогики. —М., 1984. — № 7.

[5] Забияко В. Г. Творческий облик и особенности вокально-педагогического метода выдающегося педагога и общественного деятеля профессора Адена Г. Г. (Белорукова).(ռուս.) // Музыкально-педагогическое мастерство : сборник. — ГПУ г. Тольятти, 2007.(չաշխատող հղում)

[6] Дальская В.А. Резонансная теория пения и педагогическая практика // Вопросы вокального образования. —М, 2005. — С. 24—29.

[:02-7] 6,0 ^6,1 Музыкальная академия. — Композитор, 2004. — С. 144. — 472 с.

[1]

[2]

[Ն 1]

[3]

[4]

[5]

[6]