Կամիլո Խոսե Սելա (իսպ.՝ Camilo José Cela, մայիսի 11, 1916(1916-05-11)[1][2][3][…], Iria Flavia, Պադրոն, Լա Կորունյա նահանգ, Գալիսիա, Spain under the Restoration, Իսպանիա[4] - հունվարի 17, 2002(2002-01-17)[1][2][3][…], Մադրիդ, Իսպանիա), իսպանացի հեղինակ՝ վիպասան, էսսեիստ, պատմվածագիր, բանաստեղծ, բառարանի հեղինակ, ամսագրերի հրատարակիչ, լրագրող, դասախոս։ Իսպանիայի Թագավորական Ակադեմիայի անդամ (1957

Կամիլո Խոսե Սելա
իսպ.՝ Camilo José Cela
Camilo José Cela. Fototeca. Biblioteca Virtual del Patrimonio Bibliográfico.jpg
Ծնվել էմայիսի 11, 1916(1916-05-11)[1][2][3][…]
ԾննդավայրIria Flavia, Պադրոն, Լա Կորունյա նահանգ, Գալիսիա, Spain under the Restoration, Իսպանիա[4]
Վախճանվել էհունվարի 17, 2002(2002-01-17)[1][2][3][…] (85 տարեկան)
Վախճանի վայրՄադրիդ, Իսպանիա
ԳերեզմանAdina Cemetery
Մասնագիտությունգրող, բանաստեղծ, վիպասան, քաղաքական գործիչ, լրագրող, ակնարկագիր, համալսարանի դասախոս և կինոդերասան
Լեզուիսպաներեն
ՔաղաքացիությունFlag of Spain.svg Իսպանիա
ԿրթությունCentro Universitario Villanueva?
Գիտական աստիճանգիտությունների դոկտոր
Ժանրերպոեզիա և վեպ
Ուշագրավ աշխատանքներՊասկուալ Դուարտեի ընտանիքը, Փեթակը, Journey to the Alcarria?, Del Miño al Bidasoa? և Pabellón de reposo?
ԱնդամակցությունՊատաֆիզիկայի դպրոց, Իսպանիայի արքայական ակադեմիա[5] և Թագավորական Գալիսիական ակադեմիա
ԱշխատավայրUniversity of the Balearic Islands?
Պարգևներ
ԱմուսինMaría del Rosario Conde Picavea? և Marina Concepción Castaño López?
ԶավակներԿամիլո Խոսե Սելա Կոնդե
Կամիլո Խոսե Սելա Վիքիդարանում
Commons-logo.svg Camilo José Cela Վիքիպահեստում

1989 թվականին նրան շնորհվել է Գրականության Նոբելյան մրցանակ «Պասկուալ Դուարտեի ընտանիքը» վեպի համար։ Վեպը նոր էջ է բացել իսպանական գրականության մեջ՝ հիմք դնելով «դաժան ռեալիզմ» կոչվող ուղղությանը։ Խոսե Սելայի ոճին բնորոշ է գրոտեսկի աստիճանի հասնող հեգնանքը։

Մանկություն և վաղ գործունեությունԽմբագրել

Կամիլո Խոսե Սելան ծնվել է Իրիա Ֆլավիայում (Պադրոն, Լա-Կորունյա, Իսպանիա) գյուղական ծխական քահանայի ընտանիքում 1916 թվականի մայիսի 11-ին[15]։ Նա ինը երեխաներից ավագն էր[16]։ Նրա հայրը՝ Կամիլո Կրիսանտո Սելա Ֆերնանդեսը գալիսիացի էր, մայրը՝ Կամիլա Էմանուելան ևս գալիսիացի էր անգլիական և իտալական արմատներով։ Ընտանիքը միջինից բարձր խավի էր, և Սելան իր մանկությունը վերհիշում է որպես «այնքան երջանիկ ու մեծանալը շատ դժվար էր»[16]։

1921-1925 թվականներին նա ընտանիքի հետ ապրել է Վիգոյում, որտեղ նրանք մնում են մինչև Մադրիդ մեկնելը։ Այստեղ Սելան սովորել է պիարիստների դպրոցում։ 1931 թվականին նրան ախտորոշում են տուբերկուլյոզ և բուժումն անցնում է Գուադառամայի առողջարանում, որտեղ էլ ազատ ժամանակ աշխատում է իր «Pabellón de reposo» վեպի վրա։ Ապաքինումից հետո նա սկսում է ինտենսիվորեն կարդալ Խոսե Օրգետայի և Անտոնիո դը Սոլիսի աշխատանքները։

Երբ 1936 թվականին բռնկվում է Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմը, Սելան 20 տարեկան էր և նոր էր բուժվել հիվանդությունից։ Նրա քաղաքական ուղղվածությունը պահպանողական էր, և ցանկանում էր անցնել ապստամբների գոտի ու զինվորագրվել, սակայն վիրավորվում և հոսպիտալացվում է Լոգրոնյոյում։

ՍտեղծագործություններԽմբագրել

  • Մարսելո Բրիտո, «Գարուն», 2000, № 8

ԾանոթագրություններԽմբագրել

ԱղբյուրներԽմբագրել

  • Արդի իսպանալեզու պատմվածք, հատոր 1, Ե., «Գրական էտալոն», 2011, էջ 279։