Լուի Օգյուստ Բլանկի
Լուի Օգյուստ Բլանկի (անգլ.՝ Louis Auguste Blanqui, փետրվարի 7, 1805[1], Պյուժե Տենիե - հունվարի 1, 1881[2][3][4][…], Փարիզ), ֆրանսիական հեղափոխական, ուտոպիստ–կոմունիստ։
| Լուի Օգյուստ Բլանկի ֆր.՝ Louis Auguste Blanqui և ֆր.՝ Auguste Blanqui | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 7, 1805[1] |
| Ծննդավայր | Պյուժե Տենիե |
| Մահացել է | հունվարի 1, 1881[2][3][4][…] (75 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Փարիզ |
| Գերեզման | Պեր Լաշեզ և Grave of Louis Auguste Blanqui |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ֆրանսիա |
| Մայրենի լեզու | ֆրանսերեն |
| Կրթություն | Շարլեմաժ լիցե |
| Մասնագիտություն | փիլիսոփա, քաղաքական գործիչ, լրագրող և կոմունար |
| Ամուսին | Amélie-Suzanne Serre? |
| Ծնողներ | հայր՝ Ժան Դոմոնիկ Բլանկի |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Q59849782? |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
 Louis Auguste Blanqui Վիքիպահեստում | |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Սկզբնական կրթությունը ստացել է Կառլ Մեծի քոլեջում, ապա սովորել է իրավաբանություն և բժշկություն։ Մասնակցել է Բուրբոնների վերահաստատման (1814–1830), Հուլիսյան միապետության (1830–1840) շրջանի հանրապետական–դեմոկրատական շարժմանը, Հուլիսյան հեղափոխությանը (1830)։ Գ․ Բաբյոֆի գաղափարների ազդեցությամբ 1832–1834 թվականներին հանգեց կոմունիստական համոզմունքների։ 1835–1839 թվականներին կազմակերպել և ղեկավարել է գաղտնի հանրապետական «Ընտանիքների ընկերությունը» և «Տարվա եղանակների ընկերությունը»։ 1839 թվականի մայիսի 12-ի Փարիզի ապստամբության ճնշումից հետո դատապարտվել է մահապատժի, որը փոխարինվել է ցմահ բանտարկությամբ։ 1848 թվականի հեղափոխության շնորհիվ ազատվել է բանտից, կազմակերպել «Կենտրոնական հանրապետական ընկերություն» դեմոկրատական ակումբը և պրոպագանդել սոցիալիստական գաղափարներ։ 1848 թվականի մայիսի 15-ի ցույցից հետո Բլանկին դատապարտվեց 10 տարվա ազատազրկման։ 1861–1865 թվականներին կրկին բանտում էր։ 1870 թվականի հոկտեմբերի 31-ի ապստամբությանը մասնակցելու համար վերստին դատապարտվեց ցմահ բանտարկության։ Բանտում գտնվելիս, հեռակա կարգով ընտրվեց Փարիզի կոմունայի անդամ, բայց Վերսալյան կառավարությունը հրաժարվեց Բլանկիին փոխանակել կոմունայի պատանդների հետ։ Բանտից ազատվեց 1879 թվականին և շարունակեց քաղաքական գործունեությունը։ Ընդունելով հանդերձ դասակարգային պայքարի առկայությունը՝ Բլանկին շահագործվող զանգվածների մեջ չէր առանձնացնում պրոլետարիատին։ Նա գտնում էր, որ դասակարգային շահագործմանը կարելի է վերջ տալ միայն սոցիալական հեղափոխության միջոցով, սակայն հեղափոխության հաջողությունը կապում էր խնամքով նախապատրաստված դավադրության հետ։ Մարքսիզմ–լենինիզմի դասականները բարձր գնահատելով Բլանկիին որպես հեղափոխականի և սոցիալիզմի ջերմ կողմնակցի՝ միաժամանակ քննադատում էին նրա դավադրական մարտավարությունը։
Տես նաևԽմբագրել
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 GeneaStar
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Encyclopædia Britannica
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 451)։ 
|