Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (ֆիլմ)
Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (վրաց.՝ მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი), 1963 թվականին «Վրացֆիլմ» կինոստուդիայում նկարահանված գեղարվեստական ֆիլմ[1]։ Նկարահանվել է ռեժիսոր Թենգիզ Աբուլաձեի կողմից Նոդար Դումբաձեի համանուն վեպի հիման վրա։
 | |
|---|---|
.jpg) | |
| Երկիր |  Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Ժանր | կատակերգություն |
| Թվական | 1963 |
| Լեզու | վրացերեն |
| Ռեժիսոր | Թենգիզ Աբուլաձե |
| Սցենարի հեղինակ | Նոդար Դումբաձե Թենգիզ Աբուլաձե |
| Դերակատարներ | Սերգո Օրջոնիկիձե Սեսիլիա Թաղայշվիլի Ալեքսանդր Ժորժոլիանի Գրիգոլ Տկաբլաձե |
| Օպերատոր | Գեորգի Կալատոզով |
| Երաժշտություն | Արչիլ Կերեսելիձե Նուգզար Վացաձե |
| Կինոընկերություն | Վրացֆիլմ |
| Տևողություն | 90 րոպե |
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (այլ կիրառումներ)
ՍյուժեԽմբագրել
Ֆիլմը պատմում է Զուրիկոյի մասին, ով գյուղացի տղա է։ Գործողությունները տեղի են ունենում նախապատերազմական Վրաստանում։ Զուրիկոն սովորում է դպրոցում, սիրահարվում է առաջին անգամ, պատերազմ է ճանապարհում իր համագյուղացիներին, դիմավորում հաղթանակը։ Դպրոցն ավարտելուց հետո Զուրիկոն մեկնում է Թբիլիսի՝ կրթությունը շարունակելու։ Ուսումն ավարտելուց նա հետո վերադառնում է հայրենի գյուղ՝ իր առաջին սիրո ու ընկերների մոտ։
ԴերերումԽմբագրել
- Սերգո Օրջոնիկիձե – Զուրիկո
- Սեսիլիա Թաղայշվիլի – Օլգա տատիկ
- Ալեքսանդր Ժորժոլիանի – Իլիկո
- Գրիգոլ Տկաբլաձե – Իլարիոն
- Մանանա Աբազաձե – Մերի
- Կիրա Անդրոնիկաշվիլի – Ցիրա
- Թենգիզ Դաուշվիլի – Կուկուրի
- Ալեքսանդր Գոմելաուրի – Անտիպ
- Եկատերինա Վերուլաշվիլի – գյուղացի կին
- Միխո Բորաշվիլի – Ռոմուլի Կալանդաձե, համադասարանցի
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ «Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» ֆիլմը kinopoisk.ru կայքում
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- «Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» ֆիլմը Internet Movie Database կայքում
- «Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» ֆիլմը youtube.com կայքում
- «Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» ֆիլմը kino-teatr.ru կայքում