Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (վեպ)
«Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» (վրաց.՝ მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი), Նոդար Դումբաձեի վեպը՝ տպագրված 1960 թվականին վրացերենով։
Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი | |
|---|---|
| Հեղինակ | Նոդար Դումբաձե |
| Տեսակ | գրավոր աշխատություն |
| Թեմա | Հումանիզմ |
| Բնօրինակ լեզու | վրացերեն |
| Երկիր | .svg){kind=small} Վրացական ԽՍՀ |
| Հրատարակման տարեթիվ | 1960 |
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (այլ կիրառումներ)
1964 թվականին Թբիլիսիի «Լիտերատուրա դա խելովնեբա» հրատարակչությունում հրատարակվել է ռուսերեն թարգմանությունը՝ արված Զուրաբ Ախվլեդիանիի կողմից, որից հետո վեպը ոչ միայն Վրաստանում է մեծ ճանաչում ստացել, այլև ողջ ԽՍՀՄ-ում։ 1966 թվականին Դումբաձեն ստացել է Լենինյան կոմերիտմիության մրցանակը «Ես տեսնում եմ արևը» և «Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» ստեղծագործությունների համար[1]։
Սյուժե Խմբագրել
Վեպը պատմում է Զուրիկոյի՝ վրացական գյուղի մի տղայի կյանքի մասին։ Գործողությունները տեղի են ունենում նախապատերազմական Վրաստանում, որտեղ Զուրիկոն սովորում է դպրոցում, առաջին անգամ սիրահարվում է, ապա պատերազմ է ճանապարհում համագյուղացիներին և Հաղթանակի է հանդիպում։ Զուրիկոն ավարտում է դպրոցը և մեկնում սովորելու Թբիլիսի, սակայն ուսումն ավարտելուց հետո կրկին վերադառնում է իր գյուղը՝ առաջին սիրո և ընկերների մոտ։
Կերպարներ Խմբագրել
- Զուրիկո
- Օլգա տատիկ
- Իլիկո
- Իլարիոն
- Մերի
- Ցիրա
- Կուկուրի
- Անտիպ
Վերամշակումներ Խմբագրել
1963 թվականին վեպի հիման վրա ռեժիսոր Թենգիզ Աբուլաձեն նկարահանում է «Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» ֆիլմը «Վրացֆիլմ» կինոստուդիայում[2]։
Վեպի հիման վրա ներկայացումներ են բեմադրվել, մասնավորապես՝ Մոսսովետի անվան թատրոնում[3], որտեղ Իլիկոյի դերը խաղացել է Սերգեյ Յուրսկին[4] և Ալեքսանդր Լենկովը, իսկ տատիկի դերը՝ Օլգա Օստրոումովան[3]։ Ստեղծագործության հիման վրա ներկայացում է բեմադրվել նաև Մոսկովյան ՏՅՈՒԶ-ում, որտեղ տատիկի դերը կատարում էր Լիա Ախեջակովան (1973 թվականին)[5]։
Ծանոթագրություններ Խմբագրել
- ↑ Лауреаты премий Ленинского комсомола Archived 2016-04-09 at the Wayback Machine. «Огонёк» 22 мая 1966, стр 26
- ↑ Мировая история. Хроника человечества. XX век. (Школьная энциклопедия) Книга 2. Стр. 68 — Олма-Пресс, 2004 г.
- ↑ 3,0 3,1 Մոսսովետի անվան թատրոն. Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը
- ↑ «Сергей Юрский отмечает свой 80-летний юбилей.»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-05-10-ին։ Վերցված է 2015-10-03
- ↑ Лия Ахеджакова – стойкий оловянный солдатик — Театрал