Գառնիկ Մանասյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մանասյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Գառնիկ Խաչատուրի Մանասյան (1930, Ղափանի շրջան - դեկտեմբերի 20, 2008, Երևան, Հայաստան), խորհրդահայ շինարար, Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (1971 թվական))[1], ԽՍՀՄ Պետական մրցանակի դափնեկիր (1979 թվական), Հայկական ԽՍՀ պետական մրցանակի (1978 թվական)։ ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի 10-րդ գումարման պատգամավոր։
| Գառնիկ Մանասյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1930 |
| Ծննդավայր | Ղափանի շրջան |
| Մահացել է | դեկտեմբերի 20, 2008 |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայաստան |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Մասնագիտություն | շինարարություն և քաղաքական գործիչ |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | ԽՍՀՄ գերագույն խորհրդի պատգամավոր |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |   և  |
Կենսագրություն խմբագրել
Գառնիկ Խաչատուրի Մանասյանը ծնվել է 1930 թվականին Հայկական ԽՍՀ Ղափանի շրջանի Վերին Հանդ գյուղում (գյուղի տարածքում 1958 թվականին հիմնադրվել է Քաջարան քաղաքը, այժմ այն գտնվում է Հայաստանի Սյունիքի մարզում)[2]։ Գառնիկն ընտանիքի հինգ երեխաներից ավագն էր։ 1942 թվականին Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ Կերչի համար մղված մարտերում զոհվել է նրա հայրը։ Դրանից կարճ ժամանակ անց մահացել է Գառնիկի մայրը, և ընտանիքի հոգսն ընկել է նրա ուսերին[3]։ 1944 թվականից Մանասյանը աշխատել է կոլտնտեսությունում[4]։ 15 տարեկանում հայրենի Վերին Հանդ գյուղում իր, իր եղբայրների և քույրերի համար Մանասյանը կառուցել է մի տուն, որը գյուղի միակ տունն էր, որը փրկվել է 1968 թվականի երկրաշարժից հետո[2]։
Գառնիկ Մանասյանը ստացել է թերի միջնակարգ կրթություն[4]։ 1949 թվականին՝ արհեստագործական ուսումնարանում ուսումն ավարտելուց հետո[5], Մանասյանն աշխատանքի է անցել որպես ԽՍՀՄ արդյունաբերական շինարարության նախարարության «Քաջարանստրոյ» տրեստի շինարարական վարչության ծեփող[4]։ Շուտով Մանասյանը դարձել է հարդարման համալիր բրիգադի բրիգադիր, որը բաղկացած է եղել ավելի քան երեսուն շինարար-բանվորներից[6][7]։ Բրիգադն անմիջական մասնակցություն է ունեցել Քաջարան քաղաքի հիմնադրման տրեստի քաղաքաշինական նախագծերին[5]։ Երկարամյա շինարարական գործունեության ընթացքում Մանասյանի ղեկավարած բրիգադը հասել է աշխատանքի բարձր արտադրողականության, նա առանձնացել է օղակների տարբեր աշխատանքների արդյունավետ փոփոխականությամբ, տեխնիկայի նվազագույն կիրառմամբ[8]։
1968 թվականին Քաջարան քաղաքի հիմնադրման 10 տարիներից հետո քաղաքում և նրա շրջակայքում տեղի ունեցած երկրաշարժի հետևանքով (Զանգեզուրի երկրաշարժ) խիստ տուժել են բնակելի շինություններ։ Խոշոր վնաս է ստացել նաև Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատը։ Մանասյանի բրիգադն ակտիվորեն մասնակցել է քաղաքի վերականգնմանը, առանց ուշացումների վերացվել են ստացված վնասները և վերականգնվել են պղնձամոլիբդենային կոմբինատի աշխատանքները։ 1970 թվականից սկսած՝ բրիգադը[3], առաջինy Հայկական ԽՍՀ-ում, բրիգադի ջոկատի մեթոդը կիրառել է շինարարական գործունեության մեջ և մեծ հաջողությունների է հասել[6]։
ԽՍՀՄ Գերագույն որհրդի Նախագահության 1971 թվականի ապրիլի 5-ի հրամանագրով հնգամյա պլանի առաջադրանքների կատարման մեջ ձեռք բերված ակնառու արտադրական հաջողությունների համար Գառնիկ Խաչատուրի Մանասյանին շնորհվել է Սոցիալիստական աշխատանքի հերոսի կոչում՝ Լենինի շքանշանի և «Մանգաղ և մուրճ» ոսկե մեդալի շնորհմամբ[9]։
Հետագայում, 9-րդ հնգամյակի տարիներին (1971-1975) Մանասյանի բրիգադը մասնակցել է Ղափանի շրջանի վարչական կենտրոնի Ղափան քաղաքում նոր բնակելի թաղամասի շինարարական աշխատանքներին[10]։ Բնակելի տները կառուցվել են ռեկորդային ժամկետում՝ երեքից չորս ու կես ամսում, և հանձնվել են գերազանց գնահատականներով[11]։ Բրիգադի մասնակցությամբ կառուցվել են նաև արդյունաբերական շինություններ[6]։ Ընդհանուր առմամբ, իններորդ հնգամյակի պլանը Մանասյանի բրիգադը կատարել է երկուսուկես տարում[2]։
1975 թվականից Գառնիկ Մանասյանը աշխատել է Երևանում՝ որպես Հայկական ԽՍՀ արդյունաբերական շինարարության նախարարության «Երպրոմստրոյ» շինարարական տրեստի թիվ 31 շինվարչության բրիգադիր[4]։ Ավելի քան քառասուն հոգուց բաղկացած բրիգադը հասել է աշխատանքի բարձր արդյունքների[6]։ Նա առաջ էր անցել Խորհրդային Միության տասը լավագույն տնտեսվարող բրիգադների սոցիալիստական մրցման մեջ[12]։ Տասներորդ հնգամյակի ծրագիրը (1976-1980) բրիգադը կատարել է մեկ տարի և տաս ամիս ժամկետում[2]։ 1979 թվականին աշխատանքի բարձր արտադրողականության հասնելու համար հիմնվելով շինարարության ծավալների ավելի քիչ թվով աշխատողների վրա, Գառնիկ Մանասյանը կոլեկտիվի կազմում արժանացել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակի՝ աշխատությունում ակնառու նվաճումների համար[13]։ Նույն թվականին Մանասյանը միացել է ԽՄԿԿ-ին[4]։
Գառնիկ Մանասյանը ակտիվ զբաղվել է նաև հասարակական գործունեությամբ։ 19-րդ գումարման ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր է ընտրվել Երևանի Խորհրդային թիվ 734 ընտրատարածքից[14]։ Եղել է ԽՍՀՄ Խորհրդային Միության Բարձրագույն խորհրդի շինարարարական հանձնաժողովի շինարարական նյութերի արդյունաբերության անդամ[4]։ Ընտրվել է նաւ Հայաստանի ԽՍՀ Բարձրագույն խորհրդի պատգամավոր։ Որպես պատգամավոր Մանասյանը տարբեր հարցերում[2] օգնություն է ցուցաբերել Երևանի բնակիչներին։ Նա մասնակցել է նաև Արցախյան շարժմանը։ 1989 թվականին երիտասարդների խմբի հետ միասին Երևանի Թատերական հրապարակում Մանասյանը 13 օր տևողությամբ հացադուլ է հայտարարել՝ հասնելով հանրապետության ղեկավարի հետ զրույցին[15]։
Գառնիկ Խաչատուրի Մանասյանը մահացել է 2008 թվականի դեկտեմբերի 20-ին Երևանում[9]։
Մրցանակներ խմբագրել
- Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի նախագահության 1971 թվականի ապրիլի 5-ի հրամանագիր, Լենինի շքանշան և «Մանգաղ և մուրճ մեդալ»)՝ ստացել է հնգամյա պլանի առաջադրանքների կատարման մեջ ձեռք բերած ակնառու արտադրական հաջողությունների համար[9]։
- Լենինի շքանշան (11.08.1966))[9]
- ԽՍՀՄ պետական մրցանակ (1979)՝ բարձր արտադրողականության հասնելու համար, որը հիմնված է աշխատողների պակաս թվով շինարարության ծավալների կատարման վրա[13]։
- Հայկական ԽՍՀ պետական մրցանակ (1978)՝ աշխատանքի մեջ ակնառու նվաճումների, արտադրվող արտադրանքի արտադրողականության և որակի բարձրացման, անձնական և բրիգադային պլանների ներդրման, տեխնիկայի արդյունավետ օգտագործման և առաջավոր փորձի հիման վրա սոցիալիստական մրցումների զարգացման գործում ցուցաբերած նախաձեռնության համար[16]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Лица, удостоенные почётных званий СССР. Герои Социалистического Труда // Армянская советская энциклопедия / В. А. Амбарцумян. — Ер., 1987. — Т. 13. Советская Армения. — С. 667. — 688 с.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Порсугян, 1989, էջ 25
- ↑ 3,0 3,1 Ханзадян, 1976, էջ 348
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Депутаты Верховного Совета СССР, 1979, էջ 277
- ↑ 5,0 5,1 Ханзадян, 1976, էջ 349
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Промышленность Армении, 1980, էջ 12
- ↑ Ханзадян, 1976, էջ 352
- ↑ Ханзадян, 1976, էջ 350
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Գառնիկ Մանասյան «Երկրի հերոսներ» կայքում
- ↑ Ханзадян, 1976, էջ 349—350
- ↑ Ханзадян, 1976, էջ 352—353
- ↑ Промышленность Армении, 1980, էջ 13
- ↑ 13,0 13,1 Лауреаты Государственных премий СССР 1979 года // Ежегодник Большой советской энциклопедии. — М.: Советская энциклопедия, 1980. — Т. 24. — С. 575. — 584 с.
- ↑ «Депутаты Верховного Совета СССР X-го созыва». Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 8-ին.
- ↑ Порсугян, 1989, էջ 27—29
- ↑ Лауреаты Государственной премии Армянской ССР // Армянская советская энциклопедия / В. А. Амбарцумян. — Ер., 1987. — Т. 13. Советская Армения. — С. 678. — 688 с.
Գրականություն խմբագրել
- Порсугян А. По зову совести // Промышленность, строительство и архитектура Армении. — 1989. — № 7. — С. 25—29.
- Быть хозяином стройки. Гарник Манасян // Промышленность Армении. — 1980. — № 3. — С. 12—14.
- Манасян Гарник Хачатурович // Депутаты Верховного Совета СССР. Десятый созыв. — М., 1979. — С. 277.
- Ханзадян С. Труд — отдаю людям // Рабочая доблесть. Сборник очерков. — М.: Экономика, 1976. — С. 347—354. — 383 с. — (Герои девятой пятилетки).
Արտաքին հղումներ խմբագրել
Գառնիկ Ռազմիկի Սիմոնյան «Երկրի հերոսներ» կայքում- «Մանասյան Գառնիկ Խաչատուրի». Կինոֆոտոդումենտների ռուսական պետական արխիվ. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 8-ին.
