Բենիամին Դարբինյան
Բենիամին (Բենո) Սիրակի Դարբինյան (1973 թ․ մայիսի 29, Երևան - 1992 թ․ մայիսի 17, Երասխավան), Արցախյան ազատամարտի մասնակից, ազատամարտիկ։
| Բենիամին Դարբինյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մայիսի 29, 1973 թ․ |
| Ծննդավայր | Հայկական Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետություն, Երևան |
| Մահացել է | մայիսի 17, 1992 թ․ |
| Մահվան վայր | Արարատի մարզ, գ․ Երասխավան |
| Քաղաքացիություն | Հայկական Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետություն,  Հայաստան |
| Ազգություն | Հայ |
| Ծնողներ | Դարբինյան Սիրակ Հովհաննեսի, Շմավոնյան Թամարա Բենիամինի |
| Պարգևներ և մրցանակներ | ՀՀ Արիության մեդալ ԱՀ «Մայրական երախտագիտություն» մեդալ |
| Անդամություն | ՀՀ Երկրապահ կամավորականների միություն |
Կենսագրություն խմբագրել
Բենիամին Դարբինյանը[1] ծնվել է 1973 թվականի մայիսի 29-ին, Երևանում։ 1980-1988 թվականներին սովորել է Մ․ Աբեղյանի անվան հ․ 3 դպրոցում։ 1988 թվականին՝ 8-րդ դասարանն ավարտելուց հետո, Բենիամինը լիարժեքորեն նվիրվում է ազատամարտին․ ընտանիքից թաքուն անդամագրվում է Հայոց ազգային բանակին (ՀԱԲ), ապա միանում է «Գարեգին Նժդեհ» կամավորական ջոկատին, չնայած նրան, որ ընդամենը 15 տարեկան էր[2]։ Ծնողների անվերջ և կայուն հորդորները ոչ մի ազդեցություն չեն ունենում պատանու վրա։ Հրամանատարը սկզբում նրան արգելում էր թեժ մարտերին մասնակցել, բայց Բենոն մշտապես ձգտում էր դրան, և երբ հրամանատարը տեղի է տալիս, նա ուրախությամբ մեկնում է մարտադաշտ։
Բենիամինը մասնակցել է Հադրութի, Մարտունու, Շահումյանի, Հաթերքի, Իջևանի, Նոյեմբերյանի, Գորիսի, Բերձորի, Խնձորեսկի և Կոռնիձորի ինքնապաշտպանական և ազատագրական մարտերին[3]։
1992 թվականին մասնակցում է Երասխավանի բարձունքի ազատագրմանը։ Մայիսի 15-ին, չհասցնելով հրաժեշտ տալ տանեցիներին, Գարեգին Նժդեհի անվան շտաբից մեկնում է Երասխավան, որտեղ երկու օր շարունակ կատաղի մարտեր են ընթանում։
Մայիսի 17-ի երեկոյան, երբ բարձունքն արդեն ազատագրված էր, դարանակալած թշնամու վերջին կրակոցից Բենոն զոհվում է։ 11 օր անց կլրանար նրա 19-ամյակը։
Բենիամինը թաղված է քաղաքային գերեզմանատան պանթեոնում (Թոխմախ), նրա շիրմաքարին փորագրված է․
«Ամենայն տեղ մահը մի է,
Մարդ մի անգամ պիտ մեռնի,
Բայց երանի, որ յուր ազգի
Ազատության կզոհվի․․․[4]»։
Բենիամինի հարազատ եղբայրը՝ Արան, և հորեղբոր որդին՝ Հովհաննեսը, իրենց որդիներին անվանակոչել են նրա անունով։
Պարգևներ խմբագրել
- Հայաստանի Արիության մեդալ (հետմահու),
- Արցախի Հանրապետության «Մայրական երախտագիտություն» մեդալ (հետմահու),
- Երկրապահ կամավորականների միության պատվավոր անդամ (հետմահու)։
Պատկերասրահ խմբագրել
-
«Գարեգին Նժդեհ» կամավորական ջոկատի մարտիկները -
Բենոն և զինակից ընկերները Հայոց ցեղասպանության զոհերի հուշահամալիրում -
Բենիամինը և նրա զինակից ընկերները
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Հ. Մ. Այվազյան, Հ. Մ. Այվազյան (2004). Ղարաբաղյան ազատագրական պատերազմ (1988-1994) հանրագիտարան. Երևան: «Հայկական հանրագիտարան» հրատարակչություն. էջ 760. ISBN 5-89700-023-9.
- ↑ Ասլանյան, Արփինե (05․06․1997). «Հայրենի հողի պաշտպանը». Հայք (927 ed.) (101): 6.
- ↑ Մկրտչյան, Գոհար (1997). «Անմահանալու իրավունք». Հայ զինվոր: 11.
- ↑ Ս․, Հ․ (28․07․1993). «Ծռերի զարմը՝ 15-ամյա ազատամարտիկը». Երկիր: 6.