Արմեն Խանդիկյան
Արմեն Սամվելի Խանդիկյան (սեպտեմբերի 18, 1946, Բեյրութ, Լիբանան), հայ բեմադրիչ, Հայաստանի ժողովրդական արտիստ (2005)։
Արմեն Խանդիկյան | |
---|---|
Ծնվել է | սեպտեմբերի 18, 1946 (78 տարեկան) |
Ծննդավայր | Բեյրութ, Լիբանան |
Կրթություն | Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ |
Քաղաքացիություն | Հայաստան |
Ամուսին | Գոհար Իգիթյան |
Պարգևներ |
Կենսագրություն
խմբագրելԱրմեն Խանդիկյանը ծնվել է 1946 թվականին, Բեյրութում։ 1947 թվականին հայրենդարձել է։ 1965-1970 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսորական բաժնում։ 1968 թվականին ընդունվել է Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոն` որպես դերասան։ 1971 թվականին բեմադրել է առաջին ներկայացումը` Ժ. Անույի «Ուղևորն առանց ծանրոցի»։ 1985 թվականին Մոսկվայի Մոսսովետի անվան թատրոնում բեմադրել է Ալեքսանդր Պուշկինի «Փոքրիկ ողբերգությունները»։ 1986-1989 թվականներին եղել է Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնի գլխավոր ռեժիսորը, 1989 թվականից մինչ օրս թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն է։ 1988 թվականին Մոսկվայում «Ավտոբուս» ներկայացման համար արժանացել է «Լավագույն ռեժիսուրա» մրցանակին։ 2002 թվականին բեմադրություններ է արել Մեծ Բրիտանիայի Բրիստոլ թատրոնում («Մոռանալ Հերոստրատին»):
1980 թվականին բեմադրել է Ուիլյամ Շեքսպիրի «Համլետ» ողբերգությունը, Համլետի դերում հանդես է եկել ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ Վլադիմիր Մսրյանը: Այս բեմադրությունը արժանացել է անվանի շեքսպիրագետների բարձր գնահատանքին: 1992 թվականին Արմեն Խանդիկյանն առաջին անգամ հայ թատրոն բերեց «Հուլիոս Կեսար» ողբերգության բեմադրությունը, որտեղ Հուլիոսի դերում հանդես եկավ Վլադիմիր Մսրյանը: Բեմադրությունն արժանացել է ՀՀ Պետական մրցանակի: Այս ներկայացումով թատրոնը 2014 թվականին մասնակցեց Ռումինիայում տեղի ունեցող շեքսպիրյան փառատոնին:
1996 թվականին թատրոնի խաղացանկում համալրվեց «Ռոմեո և Ջուլիետ» ողբերգությունը` Արմեն Խանդիկյանի բեմադրությամբ: 2004 թվականին Արմեն Խանդիկյանը բեմադրեց «Մակբեթ» ողբերգությունը, որով թատրոնը մասնակցեց Լեհաստանում և Հունգարիայում կայացած շեքսպիրյան փառատոններին: Մակբեթի դերում հանդես եկավ ՀՀ ժողովրդական արտիստ Արթուր Ութմազյանը [1][2][3]։
Բեմադրություններ
խմբագրել«Ուղևորն առանց ծանրոցի» | 1971թ․ |
«Մոռանալ Հերոստրատին» | 1976թ․ |
«Համլետ» | 1979թ․ |
«Արտույտը» | 1982թ․ |
«Մեծ լռություն» | 1984թ․ |
«Փոքրիկ ողբերգությունները» | 1985թ․ |
«Ավտոբուս» | 1986թ․ |
«Անվերջ վերադարձ» | 1988թ․ |
«Ռոմեո Ջուլիետ» | 1996թ․ |
«Հուլիոս Կեսար» | 1992թ․ 2010թ. |
«Հիսուս Նազովրեցին և նրա երկրորդ աշակերտը» | 1999թ․ |
«Մակբեթ» | 2004թ․ |
«Կանգ առ, երկրագունդ» | 2005թ. |
«Չեզոք գոտի» | 2005թ. |
«Ձուկն առանց ջրի կամ Suicide» | 2011թ․ |
«Փարիզյան դատավճիռ» | 2015թ․ |
«Տիկնայք և Պարոնայք» | 2019թ․ |
«Լորենցաչչո» | 2023թ. |
Դերեր
խմբագրելԷդուարդ | «Սեր և ծիծաղ» |
Հենրի | «Հենրի վեցերորդ» |
Նիկո | «Ատամնաբույժն արևելյան» |
Մրցանակներ
խմբագրել- ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ, 1990
- Մովսես Խորենացու մեդալ, 1997
- ՀՀ ժողովրդական արտիստ, 2005
- ՀՀ Պետական մրցանակ, 2011[4]
- «Լավագույն ռեժիսոր» ՀԹԳՄ «Արտավազդ» մրցանակ
- «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի մեդալ, 2016[5]
Ընտանիք
խմբագրել- Եղբայրը՝ Տիգրան Լևոնյան
- Կինը՝ Գոհար Իգիթյան
Մեջբերումներ Արմեն Խանդիկյանից
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
- ↑ «Արմեն Խանդիկյանի կենսագրությունը zarkfoundation.com կայքում».
- ↑ Արմեն Խանդիկյանի մասին ԵԴԹ կայքում
- ↑ Հայաստանի Հանրապետության 2011 թվականի պետական մրցանակներ շնորհելու մասին
- ↑ «ՀՀ Նախագահի հրամանագրերը - Փաստաթղթեր - Հայաստանի Հանրապետության Նախագահ». նախագահ.հայ. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 28-ին.