Անտոն Իվանովիչ Դենիկին (ռուս.՝ Антон Иванович Деникин, դեկտեմբերի 16, 1872(1872-12-16)[1][2][3][…], Szpetal, Վլոցլավսկյան նեղուց, Վարշավայի նահանգ, Լեհական թագավորություն, Ռուսական կայսրություն[6] - օգոստոսի 8, 1947(1947-08-08)[4][5][1][…], Էն Արբոր, Միչիգան, ԱՄՆ[4]), ռուսական կայսերական բանակի գեներալ-լեյտենանտ (1916), Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմում Սպիտակ շարժման առաջնորդ։

Անտոն Դենիկին
Denikin1.PNG
դեկտեմբերի 16, 1872(1872-12-16)[1][2][3][…] - օգոստոսի 8, 1947(1947-08-08)[4][5][1][…] (74 տարեկան)
ԾննդավայրSzpetal, Վլոցլավսկյան նեղուց, Վարշավայի նահանգ, Լեհական թագավորություն, Ռուսական կայսրություն[6]
Մահվան վայրԷն Արբոր, Միչիգան, ԱՄՆ[4]
ԳերեզմանԴոնսկոե գերեզմանատուն և Դոնսկոյ վանք
ՔաղաքացիությունFlag of Russia.svg Ռուսական կայսրություն
Զորատեսակհետևազոր
Կոչումգեներալ-լեյտենանտ
Հրամանատարն էրՍպիտակ գվարդիա, Արևմտյան ռազմաճակատ (Առաջին համաշխարհային պատերազմ), Q500399?, Western Front?, Southwestern Front? և Կամավորական բանակ
Մարտեր/
պատերազմներ
Առաջին համաշխարհային պատերազմ, Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ և Ռուս-ճապոնական պատերազմ
ԿրթությունՌԴ ԶՈւ Գլխավոր շտաբի զինվորական ակադեմիա և Military Institute of Telecommunications and Informatization?
Պարգևներ
Սուրբ Գեորգիի 3-րդ աստիճանի շքանշան, Սուրբ Գեւորգի 4-րդ դասի շքանշան, Սուրբ Վլադիմիրի 3-րդ աստիճանի շքանշան, Սուրբ Վլադիմիրի 4-րդ աստիճանի շքանշան, Order of St. Anna 2nd class with swords, Սուրբ Ստանիսլավի 2-րդ աստիճանի շքանշան թրերով, Սուրբ Ստանիսլավի 2-րդ աստիճանի շքանշան, Order of St. Anne 3rd class with swords and bow, Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշան, Մարտական խաչ 1914-1918, Բաղնիքի շքանշանի ասպետ կոմանդոր, Միխայ Խիզախի շքանշան, Order of Glory Ribbon Bar.png, Ոսկե զենք «Քաջության համար», «Ի հիշատակ Ռոմանովների արքայատոհմի գահակալման 300-ամյակի» մեդալ, Medal 100 year 1812 և

Honorary Citizen of the Russian Empire?

ԿենսագրությունԽմբագրել

1917 թվականին ակտիվորեն մասնակցել է կոռնիլովշչինային։ 1918 թվականի աշնանից դարձել է հակաբոլշևիկյան Ռուսաստանի հարավի զինված ուժերի գլխավոր հրամանատար։ 1919 թվականի ամռան-աշնանը գլխավորել է դեպի Մոսկվա արշավանքը։ Սպիտակգվարդիականների կրած պարտությունից հետո, 1920 թվականի մարտին, անցել է Ղրիմ, ապրիլի 4-ին հրամանատարությունը հանձնել գեներալ Պ․ Վրանգելին և մեկնել Կ․ Պոլիս։

Քաղաքական հայացքներով հարել է կադետներին, եղել պառլամենտական հանրապետության ջատագովը։

ԾանոթագրություններԽմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 3, էջ 349