Անժելիկան և թագավորը
Անժելիկան և թագավորը (ֆրանս.՝ Angélique et le Roi), ֆրանսիական պատմա-արկածային ռոմանտիկ գեղարվեստական կինոնկար, որը նկարահանվել է 1966 թվականին, ռեժիսոր Բեռնար Բորդերիի կողմից[5]։ Այն Անն և Սերժ Գոլոն ամուսինների՝ Անժելիկայի մասին պատմող վիպաշարի երրորդ՝ համանուն գրքի էկրանավորումն է։
Սյուժեն խմբագրել
Անժելիկայի ամուսինը՝ Ֆիլիպ դը Պլեսսի-Բելյերը զոհվում է Հոլանդական պատերազմի ժամանակ, որից հետո Անժելիկան վերադառնում է ամուսնու կալվածք։ Վերսալում այդ ժամանակ իշխում էր թագավորի սիրուհին՝ մարքիզուհի դը Մոնտեսպանը, ով հայտնի էր իր պերճանքով ու անպատկառությամբ։
Ֆրանսիա է ժամանում Սեֆյան Պարսկաստանի դեսպան Բաչիար Բեյը, ում հետ Լյուդովիկոս XIV թագավորը ցանկանում էր պայմանագիր ստորագրել։ Տեսնելով, որ իր դիվանագետները ի վիճակի չեն ինչ-որ բան անելու, թագավորը որոշում է դեսպանի մոտ ուղարկել գեղեցիկ կնոջ՝ Անժելիկային։ Տատանվելուց հետո այնուամենայնիվ Անժելիկան որոշում է օգնել թագավորին և գաղտնի կերպով ժամանում է Վերսալ։ Մարքիզուհի դը Մոնտեսպանը կարծում է, որ Անժելիկան այլ նպատակով է եկել, այն է՝ իրենից խլել թագավորին։
Լյուդովիկոսը գթասրտություն դրսևորելով, Անժելիկային է վերադարձնում նրա մահապատժի ենթարկված առաջին ամուսնու՝ Ժոֆրեյ դը Պեյրակի Փարիզում գտնվող տունը։ Հին ու լքված տանը Անժելիկան գտնում է ծերուկ ալքիմիկոս Սավարիին։ Բացի այդ, նա գտնում է նաև Ժոֆրեյի արյունոտ վերնաշապիկը, որով իբր նրան այրել էին։ Անժելիկան աղոտ, բայց գիտակցում է, որ Ժոֆրեյը, Սավարիի ընկերը, ողջ է և հեռվից հետևում է իրեն։ Սավարին համառորեն պնդում է, որ Ժոֆրեյը մեռած է։
Անժելիկան մեծ տպավորություն է թողնում պարսիկ դեսպանի վրա և վերջինս կարգադրում է, որ նա ներկայանա իր պալատ։ Այդ ժամանակ Լյուդովիկոսը սարսափած լսում է գլխավոր ոստիկան Դեգրեի զեկույցը այն մասին, որ Փարիզում գտել են դեսպանի կողմից սպանված տասնյակ կանանց։ Նա հրամայում է հարյուրավոր դրագուններ ուղարկել Անժելիկային փրկելու համար, սակայն վերջին պահին փոխում է հրամանը, մտածելով, որ դեսպանը կարող է վիրավորվել և լքել Ֆրանսիան։
Պարսիկ դեսպանը համաձայնվում է Ֆրանսիայի հետ պայմանագիր ստորագրել՝ փոխարենը պահանջելով Անժելիկային։ Այդ ժամանակ ներխուժում է կողոպտիչների մի խումբ, որոնց առաջնորդը առևանգում է Անժելիկային և տանում իր ապաստարանը։ Պարզվում է, որ դա հունգարական շնորհազուրկ իշխան Ֆերենց Ռակոցին էր, ով սիրահարված էր Անժելիկային։
Դեսպանը ցանկանում է հեռանալ, սակայն Անժելիկան տեղի ունեցածը ներկայացնում է այնպես, որ իբր իրեն առևանգել են ավազակները և ինքը նրանց փրկագին է վճարել։ Դեսպանը իր պատվիրակներով ներկայանում է թագավորին, ստորագրում պայմանագիրը և պահանջում Անժելիկային։ Թագավորը հայտնվում է դժվար դրության մեջ, բայց նրան օգնության է հասնում նախարար Կոլբերը, բոլորի ներկայությամբ հայտարարելով, որ Անժելիկան թագավորի սիրուհին է։ Թագավորական պալատը ցնցվում է այդ նորությունից...
Անժելիկան դառնում է Ֆերենցի սիրուհին։ Լյուդովիկոսը զայրացած է, փոխանակ Անժելիկան կրկին շարունակի դեսպանի Վերսալ այցելելուն նպաստել, զվարճանում է Ֆրանսիայի համար անցանկալի անձնավորության հետ։ Լյուդովիկոսը Դեգրեին ուղարկում է Ռակոցիին ձերբակալելու, սակայն վերջինիս հաջողվում է հեռանալ գաղտնի մուտքով։
Մարքիզուհի դը Մոնտեսպանը ատում է Անժելիկային և երազում է վերջ տալ նոր սիրուհու կյանքին։ Այդ ժամանակ Անժելիկայի և թագավորի միջև զրույց է տեղի ունենում։ Անժելիկան համակրում է երիտասարդ միապետին, բայց չի կարող ներել իր սիրելի ամուսնու՝ Ժոֆրեյ դը Պեյրակի մահը։ Լյուդովիկոսը խոստովանում է, որ Ժոֆրեյին մահապատժի չեն ենթարկել, այլ գաղտնի կերպով ներում է ստացել թագավորի կողմից և տեղափոխվել է առանձին բանտ։ Ճանապարհին փորձել է փախչել, սակայն խեղդվել է Սենի մեջ, քանի որ ուժ չուներ լողալու, իսկ խարույկի վրա՝ նրա փոխարեն այրել են ուրիշ հանցագործի։ Անժելիկան ավելի շատ հակված էր հավատալու, որ իր ամուսինը ողջ է և արդյունքում պարզ է դառնում, որ նա իրավացի էր...
Անժելիկային փորձում են սպանել թունավորված գիշերազգեստի միջոցով։ Նա հրաշքով փրկվում է և իր հավատարիմ Բարկարոլի օգնությամբ պարզում է, որ դա թագավորի սիրուհու ձեռքի գործն է։ Մարքիզուհի դը Մոնտեսպանը Սատանային երկրպագողների աղանդի մեջ էր, որին աղոթելիս խնդրում էր, որպեսզի թագուհուն անպտղություն պարգևի։ Անժելիկան խանգարում է նորածին երեխային զոհաբերելու գործընթացին, որի ժամանակ զոհվում է իր հավատարիմ Բարկարոլը։ Դավադիրների մասին Անժելիկան պատմում է Դեգրեին, սակայն վերջինս համոզում է, որ այդ մասին նա չպատմի թագավորին։ Դրա փոխարեն Դեգրեն հայտնում է, որ իրեն հաջողվել է տեղեկություն հավաքել Ժոֆրեյի փրկվելու մասին։ Պարզվում է, որ նա գետի մեջ չի խեղդվել, նրան բուժել են վանականները, որից հետո նա գաղտնի մուտքով գնացել է իր Փարիզում գտնվող տուն, որտեղից վերցրել է ոսկին ու թաքնվել Ֆրանսիայի հարավում։ Անժելիկան ցանկանում է անմիջապես նետվել ամուսնուն որոնելու, սակայն Դեգրեն համոզում է սպասել մինչև առավոտ։
Այդ գիշեր Ժոֆրեյը խավարի միջով թափանցում է դղյակ, որպեսզի վերջին անգամ տեսնի իր սիրելիին։ Նա չի ցանկանում նոր փորձությունների ենթարկել կնոջը, ուստի գերադասում է նրա համար մեռած մնալ։ Այդ նույն ժամանակ դղյակ է մտնում մարքիզուհի դը Մոնտեսպանի կողմից ուղարկված մարդասպանը՝ Անժելիկային սպանելու նպատակով։ Սակայն Ժոֆրեյը սպանում է չարագործին։ Անժելիկան արթնանում է և տեսնում է Ժոֆրեյին, վազում է դեպի նա, բայց Ժոֆրեյն հեռանում է գաղտնի մուտքով, թողնելով հեկեկացող Անժելիկային դռան ետևում։
Անժելիկան ի վերջո Սավարիից կորզում է ճշմարտությունը։ Վերջինս հաստատում է, որ Ժոֆրեյը ողջ է և նրան է հանձնում Ժոֆրեյի երկտողը։ Այնտեղ գրված էր, որ նա սիրում է Անժելիկային, սակայն Անժելիկայի բարօրության համար իսկ՝ պետք չէ փնտրել իրեն։ Սակայն Անժելիկան Ժոֆրեյին սիրում էր կյանքից առավել և Սավարիի հետ ուղևորվում է իր սիրեցյալին որոնելու...
Դերասանական կազմ խմբագրել
| Դերակատար | Կերպար |
|---|---|
| Միշել Մերսյե | Անժելիկա Սանսե դե Մոնտելու |
| Ռոբեր Հոսեյն | Ժոֆրեյ դը Պեյրակ |
| Ժան Ռոշֆոր | Ֆրանսուա Դեգրե |
| Կլոդ Ժիրո | Ֆիլիպ դը Պլեսսի-Բելյեր |
| Սամի Ֆրեյ | Բաչիար Բեյ |
| Ժակ Տոժա | Լյուդովիկոս XIV |
| Էստելլա Բլեն | մարքիզուհի դը Մոնտեսպան |
| Ֆրեդ Ուիլյամս | Ֆերենց Ռակոցի |
| Պասկուալե Մարտինո | Սավարի |
| Ռենե Լեֆևր | Ժան Բատիստ Կոլբեր |
| Միշել Գալաբրյու | Բոնտան |
| Կլեր Ատանա | թագուհի Մարիա Թերեզա Իսպանացի |
Նկարահանող խումբ խմբագրել
| Կինոգործիչ | Ներդրումը |
|---|---|
| Ալեն Դեկո, Բեռնար Բորդերի, Ֆրանսիս Կոն, Պասկալ Ժարդեն | սցենարիստ |
| Բեռնար Բորդերի | ռեժիսոր |
| Ֆրանսիս Կոն, Ռայմոն Բորդերի | պրոդյուսեր |
| Անրի Պերսեն | օպերատոր |
| Միշել Ման | կոմպոզիտոր |
Հետաքրքիր փաստեր խմբագրել
- Ֆիլմն առաջին անգամ Ֆրանսիայում ցուցադրվել է 1966 թվականի հունվարի 31-ին։
- 1968 թվականին կինոնկարն արժանացել է գերմանական «Ոսկե էկրան» մրցանակին։
Տես նաև խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ http://www.imdb.com/title/tt0058909/
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 http://www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=44440.html
- ↑ filmportal.de — 2005.
- ↑ 4,0 4,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
- ↑ «Sorti le 31 janvier 1966». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 12-ին. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 12-ին.