Աղբերականաց
Աղբերականաց, Աղբերականց, Աղբերականք[1], Արծաթաղբերան, Արծաթաղբերս, Արծաթադբերք, Արծաթաղբյուր, դաշտ Թուրքիայում, Հասանկալա քաղաքից հարավ։ Այս անունով առաջին անգամ հիշատակել է Ղազար Փարպեցին, ըստ որի դաշտի հիմնական անունը Արծաթաղբերս էր։ Այստեղ է գտնվել պատմական Դու գյուղը (Բասենի գավառ)[2]. Փավստոս Բուզանդը վկայում է, որ Բասենի եպիսկոպոսի բնակավայրը դարձել է Որդորու (Որդորի կամ Որդրու) գյուղը, որը գտնվում էր Աղբերականաց դաշտում և նույնացվում էր Դու գյուղի հետ։ Հայաստանի 387 թվականի բաժանման ժամանակ այս դաշտով է անցել պարսկա-բյուզանդական սահմանը[3]։
| Աղբերականաց | |
|---|---|
| Տեսակ | հարթավայր |
| Երկիր |  Թուրքիա |
| Վարչատարածք | Էրզրումի մարզ |
 | |
 | |
Աղբերականց հովիտը շրջապատված է Ծիրանյաց և Այգորդ կանաչ լեռներով և նմնացնում է փոքրիկ դրախտ։ Մուրց և Արաքս գետերի միախառնման տեղում գտնվում է յոթ կամարներով Հովվի կամուրջը, որը բասենցիների մոտ պահպանված ավանդույթի համաձայն կառուցվել է Վաղարշակ թագավորի օրը։
Կարաբազար լեռներից բխում են զով ու թարմ աղբյուրներ, որոնք կոչվում են Աղբերականք կամ Արսատ-աղբերք։ Այս աղբյուրների ջրերը միավորվում են Գուռնիճ գետի մեջ և թափվում Արաքսի Մուրց վտակը։ Հովտի բնակիչները ջուրն օգտագործել են խմելու, ոռոգելու դաշտերը և ջրաղացները շահագործելու նպատակով[4]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Հանդէս Ամսորեայ N5 1906
- ↑ Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 1 [Ա-Գ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի համալսարանի հրատարակչություն», 1986, էջ 162 — 992 էջ։
- ↑ Հովհաննես ԶԱՏԻԿՅԱՆ ԿԱՐԻՆԻ ՆԱՀԱՆԳԸ XIX ԴԱՐԻ ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԵՍԻՆ
- ↑ ՀԱՅԱՍՏԱՆ. ԱՐՄԱՏՆԵՐ ԵՒ ԱԶԳԱԳՐԱԿԱՆ ԱՌԱՆՁՆԱՅԱՏԿՈՒԹԻՒՆՆԵՐ / Aztag daily