Ֆահրատ
Ֆահրատ նաև Ֆեյրատի (իսկական անուն ազգանունը՝ Խաչատուր Գևորգյան,1867[1], Դիրաքլար, Ալեքսանդրապոլի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1] - 1921[1], Ալեքսանդրապոլ, Հայկական ԽՍՀ[1]), հայ աշուղ, ով երեք տարեկան հասակում կուրացել է։
| Ֆահրատ | |
|---|---|
| Ի ծնե անուն | Խաչատուր Գևորգյան[1] |
| Ծնվել է | 1867[1] Դիրաքլար, Ալեքսանդրապոլի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1] |
| Երկիր |  Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | 1921[1] Ալեքսանդրապոլ, Հայկական ԽՍՀ[1] |
| Մասնագիտություն | աշուղ |
Մանուկ հասակում ծնողները Խաչատուր Գևորգյանին հանձնել են աշուղ Ֆիզահու խնամքին, ով նրան սովորեցրել է սազ և ջութակ նվագել։ 1884 թվականին նշանավոր աշուղներ Ջիվանին, Զահրին և Ջամալին նրան շնորհել են վարպետի կոչում՝ տալով Ֆեյրատի մականունը։
Հորինել է հերոսապատման թեմայով ասքեր, գրել է երգեր Րաֆֆու, Խաչատուր Աբովյանի, Ծերենցի, Մուրացանի գրվածքների հիման վրա։ Ստեղծագործել է հայերեն և թուրքերեն, սակայն թուրքերեն երգերը չեն պահպանվել և մոռացվել են։ Գրել է մաքուր գրական հայերենով՝ համեմված իր ժամանակի կենդանի լեզվի բառ ու բանով։
Ֆահրատը համարվում է Ալեքսանդրապոլի աշուղների վերջին նշանավոր ներկայացուցիչը։
Գրականություն
խմբագրել«Երգիչ Ֆահրատի ողբերն ու հառաչները», Ալեքսանդրապոլ, 1906
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Ֆահրատ Արխիվացված 2022-05-05 Wayback Machine
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 614)։ 
|