Քնար հայկական (ընկերություն)
«Քնար հայկական», առաջին հայկական երաժշտական ընկերությունը։ Հիմնադրվել է Կ. Պոլսում 1862 թվականի[1] մարտին՝ կոմպոզիտոր Գաբրիել Երանյանի նախաձեռնությամբ։
| Քնար հայկական | |
|---|---|
| Տեսակ | կազմակերպություն |
| Երկիր |  Թուրքիա |
| Հիմնադրված | 1862 թվական |
| Լուծարված | 1863 թվական |
| Նպատակներ | ժողովրդի մեջ արթնացնել երաժշտական ոգին |
| Գլխադասային գրասենյակ | Կոստանդնուպոլիս |
Ընկերությանն անդամակցել են երաժիշտներ Գաբրիել Երանյանը, Տիգրան Չուխաճյանը, Եղիա Տնտեսյանը, Նիկողոս Թաշչյանը, Հ. Չերչյանը, Գ. Խանջյանը, Գրիգոր Սինանյանը, Ռ. Փափազյանը և ուրիշներ, գրողներ, գրականագետներ, թատերական ու քաղաքական գործիչներ Մկրտիչ Պեշիկթաշլյանը, Գրիգոր Օտյանը, Նահապետ Ռուսինյանը, Հարություն Սվաճյանը, Գրիգոր Աղաթոնը, Սրապիոն Հեքիմյանը և ուրիշներ։
«Քնար հայկական» ընկերության հիմնական նպատակը եղել է ժողովրդի մեջ երաժշտական ոգին արթնացնելը՝ «Քնար հայկական» հանդեսի, անվճար դասախոսությունների, եվրոպական նոտագրություն և նոր հայկական ձայնագրություն սովորեցնելու և այլնի միջոցով։
Հիմնադրել են 35-հոգանոց սիմֆոնիկ նվագախումբ (դիրիժոր՝ Գրիգոր Սինանյան), հանդես եկել համերգներով. երկացանկում ընդգրկված են եղել հիմնականում եվրոպացի դասական կոմպոզիտորների գործերից։ Ստեղծել ու տարածել են նաև ազգային-հայրենասիրական երգեր, պարերգեր, թատերական երաժշտություն։ Գաբրիել Երանյանը և Տիգրան Չուխաճյանը գրել են նոր ազգային-հայրենասիրական երգեր («Կիլիկիա», «Եղբայր եմք մեք», «Ոհ, ինչ անուշ» և այլն)։
Ընկերությունը նպաստել է ազգային ինքնագիտակցության զարթոնքին, ժողովրդի հասարակական-քաղաքական, գեղագիտական դաստիարակությանը։
1863 թվականին ավարտել է իր գործունեությունը։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատված վերցված է «Հայ երաժշտության հանրագիտարանից», որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ 
|