Վլադիմիր Պոլյանով

Վլադիմիր Պոլյանով (իրական անունը և ազգանունը՝ Գեորգի Իվանով Տոդորով, բուլղար․՝ Георги Иванов Тодоров, մայիսի 6, 1899(1899-05-06), Ռուսե, Բուլղարիա - դեկտեմբերի 4, 1988(1988-12-04), Սոֆիա, Բուլղարիա), բուլղարացի գրող, ռեժիսոր, թատերական գործիչ։

Վլադիմիր Պոլյանով
Ծնվել է	մայիսի 6, 1899(1899-05-06)
Ծննդավայր	Ռուսե, Բուլղարիա
Մահացել է	դեկտեմբերի 4, 1988(1988-12-04) (89 տարեկան)
Մահվան վայր	Սոֆիա, Բուլղարիա
Քաղաքացիություն	Բուլղարիա
Կրթություն	Ազգային և համաշխարհային տնտեսագիտության համալսարան
Մասնագիտություն	գրող և թատերական ռեժիսոր
Vladimir Polyanov Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

Վլադիմիր Պոլյանովը ծնվել է 1899 թվականի մայիսի 6-ին Ռուսեում։ Ավարտել է Սոֆիայի գիմնազիան, որից հետո, 1919-1921 թվականներին, բժշկագիտություն է սովորել Սոֆիայի, Գրացի (Ավստրիա) (1921) և Մյունխենի (1922-1923) համալսարաններում։ 1922 թվականին փիլիսոփայության կուրս է հաճախել Վիեննայում։ 1928 թվականին ավարտել է Սոֆիայի Ազգային և համաշխարհային տնտեսության համալսարանի դիվանագիտական-հյուպատոսային բաժանմունքը, ինչպես նաև 1939 թվականին ռեժիսորական կուրսեր է հաճախել Վարշավայում։

Աշխատել է Սոֆիայի ժողովրդական գրադարանում, Բուլղարիայի երկաթուղիների գլխավոր վարչությունում (քարտուղար, 1924-1934), Ժողովրդական կրթության նախարարությունում (պետական պաշտոնյա, 1937, 1939-1941), Սոֆիայի ժողովրդական թատրոնում (տնօրեն, 1941-1944) և պետական թատերական դպրոցում (1942-1945)։

Որպես կամավոր մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին։

Եղել է Բուրգասի (1946-1947) և Ռուսեի թատրոնների (1947), Սոֆիայի ժողովրդական երիտասարդական թատրոնի, (1947-1951), Պլովդիվի (1951-1957) և Պերնիկի (1957-1960) թատրոնների ռեժիսոր։

Սլիվենի (1961-1963) և Ռազգրադի (1963-1965) թատրոնների տնօրեն-ռեժիսոր, Սմոլյանի թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր (1965-1970)։

Բուլղարական PEN-ակումբի հիմնադիրներից և քարտուղարներից մեկը (1926-1932)։

Վլադիմիր Պոլյանովը մահացել է 1988 թվականի դեկտեմբերի 4-ին Սոֆիայում՝ 89 տարեկան հասակում։

Ընտրյալ մատենագրություն

Պատմվածքների, վեպերի, կատակերգությունների, դրամաների հավաքածուների հեղինակ։

• Смърт. Разкази. 1922.
• Комедия на куклите. Разкази. 1923.
• Момичето и тримата. Разкази. 1927.
• Рицари. Разкази. 1927.
• Човекът в огледалото. Драм. ескиз. 1927 (1931).
• Двете страни на медала. Комедия. 1928 (1934).
• Слънцето угаснало. Роман. 1928 (2. изд. С.: Кралица Маб, 1995). ISBN 954-533-003-15
• Четири разказа. 1928 (1933).
• Вик. Роман. (1933).
• Черните не стават бели. Роман. 1932.
• Звезди в прозореца. Разкази. 1935.
• Гладният вълк. Роман. 1936.
• Бащи и синове. Драма. 1937 (1938, 1948, 1962).
• Крали Марко. Очерк по народни мотиви. 1937.
• От крилатия змей до самолета. Кратка история на въздухоплаването. 1938 (1948).
• Ероика. Драма. 1940.
• Веднъж тъй, после тъй. Комедия. 1948.
• Случаят Иван Андреев. Повести и разкази. 1978.
• Хроника на узряването. Роман. 1979.
• Срещи по дългия път. Мемоарни импресии.
• Пътеки през неуловимото. Разкази, миниатюри. 1988.
• Вик. Повести и новели. Ранни диаболистични разкази. 1989.
• Диаболични повести и разкази. 1990.
• Зад завесата на театъра, литературата и обществения живот. Спомени за събития и личности. 1905-1945. С.: Университетско изд. Св. Климент Охридски и Кралица Маб, 1997. ISBN 954-07-1061-8

Աղբյուրներ

• Александър Пиндиков, Владимир Полянов. Лит. Анкета. С.: БАН, 1988
• Величков, Петър. Импулсът да пиша. При писателя Владимир Полянов. Интервю. В: в. "АБВ", год. 9, 4.08.1987, бр. 31, с. 3
• Николай Аретов, Българският диаболизъм в европейски контекст. Ранните разкази на Вл. Полянов в светлината на спомените на писателя. – Езиците на европейската модерност. Български и словашки прочити. С.: Институт за литература, Издателски център Б. Пенев, С.: 2000, с. 70-81
• Николай Аретов. След заник слънце. Първите “постдиаболистични” романи на Владимир Полянов. – Критика, № 2-4, 2000, с. 48-53
• Николай Аретов. Георги Цанев и спора за романа “Слънцето угаснало” от Владимир Полянов. – Критика, 2006, № 1-2

Արտաքին հղումներ

• Владимир Полянов. Биографични бележки(բուլղ.)