Վիքիպեդիա:Շաբաթվա հոդված
Շաբաթվա հոդված
«Շաբաթվա հոդված» նախագծի նպատակն է Գլխավոր էջում ամեն շաբաթ ներկայացնել հետաքրքիր և ուշագրավ մի հոդված։ Նախագիծը համագործակցության հարթակ է. պետք է ոչ միայն ամեն շաբաթ նոր հոդված ընտրել, այլև՝ յուրաքանչյուր ընտրություն առիթ է հոդվածի բովանդակությունը շտկելու և համալրելու համար։ Եթե ինքներդ հանդիպել եք հետաքրքիր հոդված, ապա կանոնակարգին և չափանիշներին։ այն «թեկնածու» առաջարկելու համար, սակայն մինչ այդ ծանոթացի՛րՆախագիծը վերահսկվում է ակտիվ մասնակիցների կողմից (տե՛ս աջում⇒): |
Նախագծի ենթաէջեր Կաղապարներ Վերահսկող մասնակիցներ |
«Շաբաթվա հոդված» նախագիծ
Գլխավոր էջ • Չափանիշներ • Կանոնակարգ • Թեկնածուներ • Արխիվ |
Այս շաբաթվա հոդված
- | «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ
Տաշիր-Ձորագետի թագավորություն, հայտնի է նաև որպես Լոռու թագավորություն կամ Կյուրիկյանների թագավորություն, Բագրատունիների ենթակայության ներքո գտնվող ավատատիրական պետություն միջնադարյան Հայաստանում, որը գոյություն է ունեցել 982-ից 1113 թվականներին։ Զբաղեցրել է Մեծ Հայքի Գուգարք նահանգի հարավային և արևելյան հատվածները, ինչպես նաև հյուսիսային Ուտիքը, այդ թվում՝ Գարդմանը և Փառիսոսը։ Թագավորությունը հիմնադրվել է 982 թվականին՝ Բագրատունյաց հայոց արքա Սմբատ Տիեզերակալի կողմից Գուրգեն Ա Կյուրիկեի թագադրումից հետո։ Ի սկզբանե այն եղել է Բագրատունիներից վասալական կախվածության մեջ գտնվող ենթակա թագավորություն։ Գուրգեն Ա-ի հիմնադրած թագավորությունը ձգվում էր Փամբակի ու Աղստևի հովիտներից մինչև Տփղիսի մերձակայք, Ծաղկունյաց լեռնաշղթա և Նիգ գավառ։ Հյուսիսում սահմանակցում էր Վրաց թագավորությանը և Տփղիսի արաբական ամիրայությանը, հարավից` Պահլավունիների իշխանությանը, արևելքից` Շադադյանների տիրապետության տակ գտնված հայկական շրջաններին, իսկ արևմուտքից՝ Անիի Բագրատունիների բուն տիրույթներին։ Կյուրիկեն պատվով կատարում է Սանահինի ու Հաղբատի վանական համալիրների կառուցապատումը, իսկ մահվանից հետո՝ 989 թվականին, թաղվում դրանից առաջինում...Ավելին⇒ |
- |
Անցած 10 շաբաթվա հոդվածները | Հաջորդ 10 Շաբաթվա հոդվածները |
---|---|
Տաշիր-Ձորագետի թագավորություն, հայտնի է նաև որպես Լոռու թագավորություն կամ Կյուրիկյանների թագավորություն, Բագրատունիների ենթակայության ներքո գտնվող ավատատիրական պետություն միջնադարյան Հայաստանում, որը գոյություն է ունեցել 982-ից 1113 թվականներին։ Զբաղեցրել է Մեծ Հայքի Գուգարք նահանգի հարավային և արևելյան հատվածները, ինչպես նաև հյուսիսային Ուտիքը, այդ թվում՝ Գարդմանը և Փառիսոսը։ Թագավորությունը հիմնադրվել է 982 թվականին՝ Բագրատունյաց հայոց արքա Սմբատ Տիեզերակալի կողմից Գուրգեն Ա Կյուրիկեի թագադրումից հետո։ Ի սկզբանե այն եղել է Բագրատունիներից վասալական կախվածության մեջ գտնվող ենթակա թագավորություն։ Գուրգեն Ա-ի հիմնադրած թագավորությունը ձգվում էր Փամբակի ու Աղստևի հովիտներից մինչև Տփղիսի մերձակայք, Ծաղկունյաց լեռնաշղթա և Նիգ գավառ։ Հյուսիսում սահմանակցում էր Վրաց թագավորությանը և Տփղիսի արաբական ամիրայությանը, հարավից` Պահլավունիների իշխանությանը, արևելքից` Շադադյանների տիրապետության տակ գտնված հայկական շրջաններին, իսկ արևմուտքից՝ Անիի Բագրատունիների բուն տիրույթներին։ Կյուրիկեն պատվով կատարում է Սանահինի ու Հաղբատի վանական համալիրների կառուցապատումը, իսկ մահվանից հետո՝ 989 թվականին, թաղվում դրանից առաջինում...Ավելին⇒ |
|
Տաշիր-Ձորագետի թագավորություն, հայտնի է նաև որպես Լոռու թագավորություն կամ Կյուրիկյանների թագավորություն, Բագրատունիների ենթակայության ներքո գտնվող ավատատիրական պետություն միջնադարյան Հայաստանում, որը գոյություն է ունեցել 982-ից 1113 թվականներին։ Զբաղեցրել է Մեծ Հայքի Գուգարք նահանգի հարավային և արևելյան հատվածները, ինչպես նաև հյուսիսային Ուտիքը, այդ թվում՝ Գարդմանը և Փառիսոսը։ Թագավորությունը հիմնադրվել է 982 թվականին՝ Բագրատունյաց հայոց արքա Սմբատ Տիեզերակալի կողմից Գուրգեն Ա Կյուրիկեի թագադրումից հետո։ Ի սկզբանե այն եղել է Բագրատունիներից վասալական կախվածության մեջ գտնվող ենթակա թագավորություն։ Գուրգեն Ա-ի հիմնադրած թագավորությունը ձգվում էր Փամբակի ու Աղստևի հովիտներից մինչև Տփղիսի մերձակայք, Ծաղկունյաց լեռնաշղթա և Նիգ գավառ։ Հյուսիսում սահմանակցում էր Վրաց թագավորությանը և Տփղիսի արաբական ամիրայությանը, հարավից` Պահլավունիների իշխանությանը, արևելքից` Շադադյանների տիրապետության տակ գտնված հայկական շրջաններին, իսկ արևմուտքից՝ Անիի Բագրատունիների բուն տիրույթներին։ Կյուրիկեն պատվով կատարում է Սանահինի ու Հաղբատի վանական համալիրների կառուցապատումը, իսկ մահվանից հետո՝ 989 թվականին, թաղվում դրանից առաջինում...Ավելին⇒ |
|
Հեզբոլլահ (/ˌhɛzbəˈlɑː/, արաբ․՝ حزب الله Ḥizbu 'llāh, բառացի՝ «Ալլահի կուսակցություն», տառադարձվում է նաև Հիզբուլլահ կամ Հիզբալլահ), շիա իսլամիստական քաղաքական կուսակցություն և զինյալ խումբ՝ տեղակայված Լիբանանում: Կազմակերպության ռազմական թևը Ջիհադի խորհուրդն է, իսկ քաղաքական թևը՝ Լիբանանի խորհրդարանի «Հավատարմություն» դիմադրության դաշինքը։ 1992 թվականին Աբբաս ալ-Մուսավի մահից հետո խումբը ղեկավարում է գլխավոր քարտուղար Հասան Նասրալլահը։ Հեզբոլլահը պնդում է, որ այն օրինական դիմադրության շարժում է, որը պայքարում է հանուն Լիբանանի տարածքի ազատագրության։ 2006 թվականից ի վեր կազմակերպության ռազմական ուժն այնքան է մեծացել, որ ռազմական թևն ավելի հզոր է համարվում, քան Լիբանանի բանակը։ Հեզբոլլահը հաճախ նկարագրում են իբրև «պետություն պետության մեջ»․ այն տեղ է զբաղեցնում Լիբանանի կառավարությունում, ունի ռադիո և արբանյակային հեռուստաալիք, տրամադրում է սոցիալական ծառայություններ, Լիբանանի սահմաններից դուրս տեղակայում է մեծաքանակ ռազմական ուժեր։ Մի շարք երկրներում համարվում է ահաբեկչական կազմակերպություն։ 2012 թվականից ի վեր Հեզբոլլահը ներգրավվել է Սիրիական քաղաքացիական պատերազմի մեջ՝ աջակցելով Սիրիայի կառավարությանը սիրիական ընդդիմության դեմ կռվում։ Վերջինս Հեզբոլլահը դիտարկում էր որպես սիոնիստական և «վահաբիական-սիոնիստական դավադրություն», որի նպատակն է վերացնել Հեզբոլլահի և Բաշար ալ-Ասադի դաշինքն ընդդեմ Իսրայելի։ Իր ռազմական ուժերին տեղակայել է Սիրիայում և Իրաքում՝ տեղական ուժերին վարժեցնելու կամ Իրաքի և Լևանտի իսլամական պետության դեմ կռվելու...Ավելին⇒ |
|
Հեզբոլլահ (/ˌhɛzbəˈlɑː/, արաբ․՝ حزب الله Ḥizbu 'llāh, բառացի՝ «Ալլահի կուսակցություն», տառադարձվում է նաև Հիզբուլլահ կամ Հիզբալլահ), շիա իսլամիստական քաղաքական կուսակցություն և զինյալ խումբ՝ տեղակայված Լիբանանում: Կազմակերպության ռազմական թևը Ջիհադի խորհուրդն է, իսկ քաղաքական թևը՝ Լիբանանի խորհրդարանի «Հավատարմություն» դիմադրության դաշինքը։ 1992 թվականին Աբբաս ալ-Մուսավի մահից հետո խումբը ղեկավարում է գլխավոր քարտուղար Հասան Նասրալլահը։ Հեզբոլլահը պնդում է, որ այն օրինական դիմադրության շարժում է, որը պայքարում է հանուն Լիբանանի տարածքի ազատագրության։ 2006 թվականից ի վեր կազմակերպության ռազմական ուժն այնքան է մեծացել, որ ռազմական թևն ավելի հզոր է համարվում, քան Լիբանանի բանակը։ Հեզբոլլահը հաճախ նկարագրում են իբրև «պետություն պետության մեջ»․ այն տեղ է զբաղեցնում Լիբանանի կառավարությունում, ունի ռադիո և արբանյակային հեռուստաալիք, տրամադրում է սոցիալական ծառայություններ, Լիբանանի սահմաններից դուրս տեղակայում է մեծաքանակ ռազմական ուժեր։ Մի շարք երկրներում համարվում է ահաբեկչական կազմակերպություն։ 2012 թվականից ի վեր Հեզբոլլահը ներգրավվել է Սիրիական քաղաքացիական պատերազմի մեջ՝ աջակցելով Սիրիայի կառավարությանը սիրիական ընդդիմության դեմ կռվում։ Վերջինս Հեզբոլլահը դիտարկում էր որպես սիոնիստական և «վահաբիական-սիոնիստական դավադրություն», որի նպատակն է վերացնել Հեզբոլլահի և Բաշար ալ-Ասադի դաշինքն ընդդեմ Իսրայելի։ Իր ռազմական ուժերին տեղակայել է Սիրիայում և Իրաքում՝ տեղական ուժերին վարժեցնելու կամ Իրաքի և Լևանտի իսլամական պետության դեմ կռվելու...Ավելին⇒ |
|
Հեզբոլլահ (/ˌhɛzbəˈlɑː/, արաբ․՝ حزب الله Ḥizbu 'llāh, բառացի՝ «Ալլահի կուսակցություն», տառադարձվում է նաև Հիզբուլլահ կամ Հիզբալլահ), շիա իսլամիստական քաղաքական կուսակցություն և զինյալ խումբ՝ տեղակայված Լիբանանում: Կազմակերպության ռազմական թևը Ջիհադի խորհուրդն է, իսկ քաղաքական թևը՝ Լիբանանի խորհրդարանի «Հավատարմություն» դիմադրության դաշինքը։ 1992 թվականին Աբբաս ալ-Մուսավի մահից հետո խումբը ղեկավարում է գլխավոր քարտուղար Հասան Նասրալլահը։ Հեզբոլլահը պնդում է, որ այն օրինական դիմադրության շարժում է, որը պայքարում է հանուն Լիբանանի տարածքի ազատագրության։ 2006 թվականից ի վեր կազմակերպության ռազմական ուժն այնքան է մեծացել, որ ռազմական թևն ավելի հզոր է համարվում, քան Լիբանանի բանակը։ Հեզբոլլահը հաճախ նկարագրում են իբրև «պետություն պետության մեջ»․ այն տեղ է զբաղեցնում Լիբանանի կառավարությունում, ունի ռադիո և արբանյակային հեռուստաալիք, տրամադրում է սոցիալական ծառայություններ, Լիբանանի սահմաններից դուրս տեղակայում է մեծաքանակ ռազմական ուժեր։ Մի շարք երկրներում համարվում է ահաբեկչական կազմակերպություն։ 2012 թվականից ի վեր Հեզբոլլահը ներգրավվել է Սիրիական քաղաքացիական պատերազմի մեջ՝ աջակցելով Սիրիայի կառավարությանը սիրիական ընդդիմության դեմ կռվում։ Վերջինս Հեզբոլլահը դիտարկում էր որպես սիոնիստական և «վահաբիական-սիոնիստական դավադրություն», որի նպատակն է վերացնել Հեզբոլլահի և Բաշար ալ-Ասադի դաշինքն ընդդեմ Իսրայելի։ Իր ռազմական ուժերին տեղակայել է Սիրիայում և Իրաքում՝ տեղական ուժերին վարժեցնելու կամ Իրաքի և Լևանտի իսլամական պետության դեմ կռվելու...Ավելին⇒ |
|
Սուրբ Եկատերինայի վանք Սինա լեռան վրա (հուն․՝ Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, արաբ․՝ دير سانت كاترين, ինչպես նաև Աստվածաշնչող Սինա լեռան վանք հուն․՝ Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά), Երուսաղեմի ուղղափառ եկեղեցու վանք, որը գտնվում է Եգիպտոսի Հարավային Սինայի մուհաֆազայում՝ Սանտա Կատարին քաղաքի մոտ։ Աշխարհի ամենահին մշտապես գործող քրիստոնեական վանքերից մեկը։ Հիմնադրվել է 4-րդ դարում Սինայի թերակղզու կենտրոնում Սինայ լեռան ստորոտում (բիբլիական Հորեբ) 1570 մ բարձրության վրա։ Վանքի ամրացված շինությունը կառուցվել է Հուստինիանոս կայսեր հրամանով 6-րդ դարում։ Վանքի բնակիչները հիմնականում ուղղափառ հավատքի հույներ են...Ավելին⇒ |
|
Սուրբ Եկատերինայի վանք Սինա լեռան վրա (հուն․՝ Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, արաբ․՝ دير سانت كاترين, ինչպես նաև Աստվածաշնչող Սինա լեռան վանք հուն․՝ Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά), Երուսաղեմի ուղղափառ եկեղեցու վանք, որը գտնվում է Եգիպտոսի Հարավային Սինայի մուհաֆազայում՝ Սանտա Կատարին քաղաքի մոտ։ Աշխարհի ամենահին մշտապես գործող քրիստոնեական վանքերից մեկը։ Հիմնադրվել է 4-րդ դարում Սինայի թերակղզու կենտրոնում Սինայ լեռան ստորոտում (բիբլիական Հորեբ) 1570 մ բարձրության վրա։ Վանքի ամրացված շինությունը կառուցվել է Հուստինիանոս կայսեր հրամանով 6-րդ դարում։ Վանքի բնակիչները հիմնականում ուղղափառ հավատքի հույներ են...Ավելին⇒ |
|
Սուրբ Եկատերինայի վանք Սինա լեռան վրա (հուն․՝ Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, արաբ․՝ دير سانت كاترين, ինչպես նաև Աստվածաշնչող Սինա լեռան վանք հուն․՝ Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά), Երուսաղեմի ուղղափառ եկեղեցու վանք, որը գտնվում է Եգիպտոսի Հարավային Սինայի մուհաֆազայում՝ Սանտա Կատարին քաղաքի մոտ։ Աշխարհի ամենահին մշտապես գործող քրիստոնեական վանքերից մեկը։ Հիմնադրվել է 4-րդ դարում Սինայի թերակղզու կենտրոնում Սինայ լեռան ստորոտում (բիբլիական Հորեբ) 1570 մ բարձրության վրա։ Վանքի ամրացված շինությունը կառուցվել է Հուստինիանոս կայսեր հրամանով 6-րդ դարում։ Վանքի բնակիչները հիմնականում ուղղափառ հավատքի հույներ են...Ավելին⇒ |
|
Սուրբ Եկատերինայի վանք Սինա լեռան վրա (հուն․՝ Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, արաբ․՝ دير سانت كاترين, ինչպես նաև Աստվածաշնչող Սինա լեռան վանք հուն․՝ Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά), Երուսաղեմի ուղղափառ եկեղեցու վանք, որը գտնվում է Եգիպտոսի Հարավային Սինայի մուհաֆազայում՝ Սանտա Կատարին քաղաքի մոտ։ Աշխարհի ամենահին մշտապես գործող քրիստոնեական վանքերից մեկը։ Հիմնադրվել է 4-րդ դարում Սինայի թերակղզու կենտրոնում Սինայ լեռան ստորոտում (բիբլիական Հորեբ) 1570 մ բարձրության վրա։ Վանքի ամրացված շինությունը կառուցվել է Հուստինիանոս կայսեր հրամանով 6-րդ դարում։ Վանքի բնակիչները հիմնականում ուղղափառ հավատքի հույներ են...Ավելին⇒ |
|
Թուրքական ներխուժումը Կիպրոս (հուն․՝ Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, թուրքերեն՝ Kıbrıs Barış Harekâtı), թուրքերի ռազմական ներխուժումը Կիպրոս կղզի։ Այն սկսվել է 1974 թվականի հուլիսի 20-ին և ավարտվել 1974 թվականի օգոստոսի 18-ին՝ Կիպրոսի պետական հեղաշրջմամբ և կղզու մոտ 40 %-ը թուրքական զորքերի կողմից գրավմամբ։ 1974 թվականից Կիպրոսի թուրքական և հունական գոտիների բաժանման գիծը ՄԱԿ-ի կողմից որակվեց որպես բուֆերային գոտի։ Այն հաճախ անվանվում է նաև «Կանաչ գիծ»։ Կիպրոսի ավելի քան մեկ քառորդ բնակչությունը (այն կազմում է Հունական Կիպրոսի բնակչության 1/3-ը) տեղահանվեցին։ Արդյունքում Հյուսիսային Կիպրոսի բնակչության մոտ 80 %-ը կազմող հույները տեղահանվեցին թուրքերի կողմից զավթված հողերից...Ավելին⇒ |