Վիքիպեդիա

Վալերի Գերասիմով

Այս հոդվածը կարող է վիքիֆիկացման կարիք ունենալ Վիքիպեդիայի որակի չափանիշներին համապատասխանելու համար։
Դուք կարող եք օգնել հոդվածի բարելավմանը՝ ավելացնելով համապատասխան ներքին հղումներ և շտկելով բաժինների դասավորությունը, ինչպես նաև վիքիչափանիշներին համապատասխան այլ գործողություններ կատարելով։

Վալերի Վասիլի Գերասիմով (սեպտեմբերի 8, 1955(1955-09-08), Կազան, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս զորահրամանատար։ Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ, Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ 2012 թվականի նոյեմբերի 9-ից, Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի անդամ։ Բանակի գեներալ (2013), Ռուսաստանի Դաշնության հերոս (2016)։

Վալերի Գերասիմով
 
Կրթություն՝ 94th gymnasium?, Qazan Suvorov military school?, Kazan Higher Military Command School?, Զրահատանկային զորքերի ռազմական ակադեմիա և ՌԴ ԶՈւ Գլխավոր շտաբի զինվորական ակադեմիա
Մասնագիտություն՝ սպա և զորավար
Ծննդյան օր սեպտեմբերի 8, 1955(1955-09-08) (68 տարեկան)
Ծննդավայր Կազան, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
 
Պարգևներ

Կենսագրություն խմբագրել

Աշխատողների ընտանիքից։ Ավարտել է Կազանի Սուվորովի ռազմական ուսումնարանը (1971-1973) գերազանցությամբ, թաթարի ՀԽՍՀ Գերագույն Խորհրդի Կազանի բարձրագույն տանկային հրամանատարական ուսումնարանը (1973-1977) ոսկե մեդալով, Խորհրդային Միության մարշալ Ռ. Յ. Մալինովսկու անվան զրահատանկային զորքերի ռազմական ակադեմիան (1984-1987) գերազանցությամբ, ՌԴ Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիա (1995-1997)[7]։

1977 թվականից ծառայել է որպես դասակի, վաշտի հրամանատար և գումարտակի շտաբի պետ՝ Լեհաստանի Հյուսիսային զորքերի խմբի (Բորնե-Սուլինովո) 90-րդ գվարդիական տանկային դիվիզիայի 80-րդ տանկային գնդում։ 1982-1984 թվականներին եղել է հեռավորարևելյան ռազմական օկրուգում գումարտակի շտաբի պետ և 29-րդ մոտոհրաձգային դիվիզիայի գումարտակի հրամանատար (Ս.Տրոիցկոյե (Պրիմորսկի շրջան))։ Ակադեմիան ավարտելուց հետո 1987 թվականից ծառայել է որպես տանկային գնդի շտաբի հրամանատարի տեղակալ, տանկային գնդի հրամանատար, շտաբի պետի տեղակալն է, իսկ 1993 թվականից ՝ Մերձբալթյան ռազմական օկրուգում 144-րդ գվարդիական մոտոհրաձգային դիվիզիայի և զորքերի հյուսիս-արևմտյան խմբի հրամանատար։ 1994 թվականի օգոստոսին ղեկավարել է դիվիզիայի դուրսբերումը Մոսկվայի ռազմական օկրուգից (Ելնյա քաղաք)։ 1995 թվականից սովորել է ակադեմիայում։

1997 թվականից ծառայել է Մոսկվայի ռազմական օկրուգում (1997-1998թթ.) 1-ին գվարդիական տանկային բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալ, 1998 թվականի փետրվարից՝ շտաբի պետ-հրամանատարի տեղակալ, իսկ 2001 թվականի փետրվարից՝ Հյուսիս-Կովկասյան ռազմական օկրուգում 58-րդ համազորային բանակի հրամանատար։ 1999 թվականի օգոստոսից բանակի ստորաբաժանումները լայնածավալ մարտական գործողություններ էին իրականացնում երկրորդ չեչենական պատերազմի ընթացքում։ Ծառայել է որպես հեռավորարևելյան ռազմական օկրուգի շտաբի պետ 2003 թվականի մարտից, 2005 թվականի ապրիլից՝ զինված ուժերի զորքերի մարտական պատրաստության և ծառայության գլխավոր վարչության պետ։ 2006 թվականի դեկտեմբերին ստանձնել է Հյուսիսկովկասյան ռազմական օկրուգի շտաբի պետի պաշտոնը։

 
ՌԴ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ, գեներալ-գնդապետ Վ. Վ. Գերասիմով Գլխավորել է 2011 թվականի մայիսի 9-ի հաղթանակի շքերթը։

2007 թվականի դեկտեմբերի 11-ից մինչև 2009 թվականի փետրվարի 5-ը՝ Լենինգրադի ռազմական օկրուգի զորքերի հրամանատար, 2009 թվականի փետրվարի 5-ից մինչև 2010 թվականի դեկտեմբերի 23-ը՝ Մոսկվայի ռազմական օկրուգի զորքերի հրամանատար։

2010 թվականի դեկտեմբերի 23-ին ՌԴ նախագահի հրամանագրով նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ[8]։

2009-2012 թվականներին ղեկավարել է Կարմիր հրապարակում Հաղթանակի օրվա առթիվ կազմակերպված շքերթները։

2012 թվականի ապրիլի 26-ից՝ Կենտրոնական ռազմական օկրուգի զորքերի հրամանատար[9]։

 
Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը և Վալերի Գերասիմովը Կենտրոնական ռազմական օկրուգի «Կենտրոն-2019» զորավարժություններին: Օրենբուրգի մարզ։ 2019 թվականի սեպտեմբերի 20
 
Վալերի Գերասիմովը Կենտրոնական ռազմական օկրուգի «Կենտրոն-2019» զորավարժություններին: Օրենբուրգի մարզ։2019 թվականի սեպտեմբերի 20

2012 թվականի նոյեմբերի 9-ին Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարի պաշտոնից Անատոլի Սերդյուկովի հրաժարականից հետո պաշտպանության նոր նախարար Սերգեյ Շոյգուն Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին ներկայացրեց Վալերի Գերասիմովի թեկնածությունը Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի՝ Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալի պաշտոնում։

Նախագահ Վալերի Գերասիմովի հետ հանդիպմանը հայտարարել է։

  Կարծում եմ, որ գլխավոր շտաբի ողջ գործունեությունը պետք է ուղղված լինի մեկ գլխավոր նպատակի իրագործմանը. դա զինված ուժերի մարտունակության պահպանումն է այնպիսի վիճակում, որը երաշխավորում է Զինված ուժերի վրա դրված բոլոր խնդիրների կատարումը։ Եվ կանեմ այն ամենը, ինչ կարող եմ անել այդ նպատակին հասնելու համար[10]։.  

2012 թվականի նոյեմբերի 9-ին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ, Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ 2019 թվականի սեպտեմբերի 20-ին[11][12]։

2012 թվականի նոյեմբերի 13-ից հանդիսանում է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի անդամ։ Պաշտպանության նախարար Սերգեյ Շոյգուի բացակայության ժամանակ բանակի գեներալ Վալերի Գերասիմովը Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարի ժամանակավոր պաշտոնակատար է[13]։

2013 թվականի հունվարին ռազմական գիտությունների ակադեմիայի ընդհանուր ժողովի առջև հանդես եկավ զեկույցով «Զինված ուժերի կիրառման ձևերի և եղանակնների զարգացման հիմնական միտումնները, ռազմական գիտության արդի խնդիրները դրանց կատարելագործման ուղղությամբ» թեմայով[14]։

Բանակի գեներալ Վալերի Գերասիմովը մարշալ Գ. Կ. Ժուկովի անվան պետական մրցանակի միջգերատեսչական հանձնաժողովի նախագահն է։

Ռուսաստանի ռազմական գործողության կազմակերպիչը Սիրիայում, որը սկսվել է 2015 թվականի սեպտեմբերին։ Զինվորական պարտքը կատարելիս ցուցաբերած արիության և հերոսության համար 2016 թվականի մայիսին Ռուսաստանի նախագահի փակ հրամանագրով արժանացել է բարձրագույն պետական պարգևի՝ Ռուսաստանի Դաշնության Հերոսի կոչման։

Մի շարք արտասահմանյան ռազմական մասնագետների կարծիքով՝ նա համարվում է այսպես կոչված «Գերասիմովի դոկտրինի» ստեղծողը, որը դրվել է նոր սերնդի Պատերազմի Ռուսական հայեցակարգի հիմքում[15]։

Իրադարձությունները Ուկրաինայում 2014-2015 խմբագրել

2014 թվականի ապրիլին Ուկրաինայի ճգնաժամի հետևանքով, որը հաջորդեց Ղրիմի բռնակցումը Ռուսաստանի Դաշնությանը և Ուկրաինայի արևելքում զինված հակամարտությանը, ընդգրկվեց Եվրոպական միության պատժամիջոցների ցուցակում, մայիսին՝ Կանադայի պատժամիջոցների ցուցակում[16][17]։ «Bellingcat» կայքի ստեղծողները Վալերի Գերասիմովին դասում են այն ռուսաստանցիների թվին, որոնք, հնարավոր է, պատասխանատու են եղել «Բուկ» ԶՀՀ-ն Դոնբասի տարածք տեղափոխելու համար, որն անվերահսկելի է Ուկրանիայի կողմից, և այն հրթիռի արձակման համար, որը 2014 թվականի հուլիսի 17-ին խոցել էր MH17 չվերթի Բոինգ 777 ինքնաթիռը[18][19]։

2015 թվականի օգոստոսի 5-ին Ուկրաինայի զինվորական դատախազությունը Վալերի Գերասիմովին հայտարարել էր «Դոնբասի պատերազմի գլխավոր գաղափարախոսը»[20][21]։ Ուկրաինայի անվտանգության ծառայությունը հայտնել է Գերասիմովի և ՌԴ ռազմաօդային ուժերի 98-րդ դիվիզիայի ևս 10 զինվորականների՝ Ուկրաինայի տարածքում զինված հակամարտության կազմակերպման, նախապատրաստման և սանձազերծման կասկածների մասին (Իլովայսկի իրադարձությունների փաստով)[22]։ Կիևի Շևչենկովի շրջանային դատարանը որոշում է կայացրել նշված 11 զինվորականների հեռակա կալանավորման մասին[23]։ Իր հերթին, Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարությունը հայտարարել է, որ Վալերի Գերասիմովի և այլ Ռուս զինվորականների հետախուզման հեռակա ձերբակալման մասին ուկրաինական իշխանությունների որոշումները քաղաքական և սադրիչ որոշում են, իսկ Ուկրաինայի անվտանգության ծառայությունն այդ կապակցությամբ կոչվել է« իդոտիզմի արգելոց»[24]։

Զինվորական կոչումներ խմբագրել

Ընտանիք խմբագրել

Ամուսնացած է ունի մեկ դուստր, մեկ որդի՝ ՌԴ Զու սպա։

Մրցանակներ խմբագրել

ԽՍՀՄ և Ռուսաստան խմբագրել

  • Ռուսաստանի Դաշնության Հերոս (2016)[26][27]
  • Սուրբ Գեորգի III աստիճանի շքանշան (2017)[27]
  • Սուրբ Գեորգի IV աստիճանի շքանշան (2015)[27]
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի շքանշան (2021)[28]
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 3-րդ աստիճանի շքանշան սրերով (2014)[27]
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան սուրերով (2002)[27]
  • Ալեքսանդր Նևսկու շքանշան (2020)[29]
  • «Ռազմական ծառայությունների համար» շքանշան (2000)[27]
  • Պատվո շքանշան (2012)[27]
  • «ԽՍՀՄ զինված ուժերում Հայրենիքին մատուցած ծառայության համար» 3-րդ աստիճանի շքանշան[27]
  • «Մարտական ծառայություն» մեդալ
  • «Ի հիշատակ Կազանի 1000-ամյակի» մեդալ
  • «ԽՍՀՄ զինված ուժերի 60 տարի» մեդալ
  • «ԽՍՀՄ զինված ուժերի 70 տարի» մեդալ
  • «Մարտական գերազանցության» մեդալ
  • «Մարտական խիզախության համար» 1-ին աստիճանի մեդալ
  • «Մարտական համագործակցության ամրապնդման համար» մեդալ
  • «200 տարի Պաշտպանության նախարարության» մեդալ
  • «Ի տարբերություն զինվորական ծառայության» 1-ին աստիճանի մեդալ
  • «Անբասիր ծառայության համար» 2-րդ աստիճանի մեդալ
  • «Անբասիր ծառայության համար» 3-րդ աստիճանի մեդալ
  • «Հաղթանակի օրվա զորահանդեսին մասնակցելու համար» մեդալ
  • «Ղրիմի վերադարձի համար» մեդալ
  • «Արկտիկայում ծովային ծառայությունների համար» մեդալ
  • «Տեղեկատվության պաշտպանության պետական համակարգի ամրապնդման համար»1-ին աստիճանի մեդալ
  • «Ազգային անվտանգության ապահովման գործում ունեցած վաստակի համար» մեդալ
  • «Հանուն համագործակցության հանուն փրկության» մեդալ
  • Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր ռազմական մասնագետ (2009)[30]

Иностранные награды խմբագրել

  • Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան (Բելառուս, 2010 թվականի մարտի 31) Բելառուսի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության միջև խաղաղության, բարեկամական հարաբերությունների և համագործակցության ամրապնդման գործում ներդրած նշանակալի անձնական ավանդի համար[31]։
  • Նիկարագուա բանակի շքանշան (Նիկարգուա, 2013)[32]
  • «Ռազմական համագործակցության ոլորտում մատուցած ծառայությունների համար» մեդալ (Ադրբեջան, 2014)[33]։
  • «Մարշալ Բաղրամյան» մեդալ (ՀՀ ԶՈՒ, 2015 թվական)
  • «Մարտական ընկերակցություն» մեդալ (Սիրիա, 2016)
  • Մարտական Կարմիր Դրոշի շքանշան (Մոնղոլիա, 2021)[34]

Հանրային մրցանակներ խմբագրել

  • Սուրբ Նիկոլայ Հրաշագործի Կայսերական Զինվորական շքանշան։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ https://archive.is/20170728231729/http://structure.mil.ru/management/info.htm?id=11113936@SD_Employee
  2. ↑ Сирия добавила России героев (ռուս.) // Коммерсантъ — Коммерсантъ, 2016. — 125000 экз. — ISSN 1563-6380; 1561-347X
  3. ↑ Начальник Генштаба Валерий Герасимов получил высшую воинскую награду за операцию в Сирии
  4. ↑ http://pravo.by/document/?guid=2012&oldDoc=2010-81/2010-81(004-006).pdf&oldDocPage=2
  5. ↑ Глава Генштаба ВС России награжден медалью минобороны Азербайджана - ФОТО (ադրբ.) // Day.az — 2014.
  6. ↑ https://function.mil.ru/news_page/country/more.htm?id=12396412
  7. ↑ Горячие будни генерала Герасимова
  8. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 23.12.2010 № 1587 «Об освобождении от должности, назначении на должность и увольнении с военной службы военнослужащих Вооруженных Сил Российской Федерации».
  9. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 26 апреля 2012 года № 515 «О назначении на должность и освобождении от должности военнослужащих Вооружённых Сил Российской Федерации».
  10. ↑ Генштаб возглавил Валерий Герасимов - Интерфакс
  11. ↑ http://news.kremlin.ru/media/events/files/41d4272e9c1f01a8c99f.pdf
  12. ↑ Путин одобрил кандидатуру Герасимова на должность начальника Генштаба KM.RU
  13. ↑ Врио Министра обороны России генерал армии Валерий Герасимов поздравил военнослужащих и ветеранов с Днём Сухопутных войск : Министерство обороны Российской Федерации
  14. ↑ «Ценность науки в предвидении | Еженедельник «[[Военно-промышленный курьер]]»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 20-ին. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 24-ին.
  15. ↑ Chambers J. (2016 թ․ հոկտեմբերի 18). «Countering Gray-Zone Hybrid Threats. An Analysis of Russia's 'New Generation Warfare' and implications for the US Army» (PDF) (անգլերեն). Modern War Institute at West Point. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2017 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 16-ին.
  16. ↑ «Council Implementing Regulation (EU) No 433/2014 of 28 April 2014». Official Journal of the European Union. 29.04.2014.
  17. ↑ Канадский санкционный список // Эхо Москвы
  18. ↑ Кто и как расследовал крушение рейса MH17: западные и российские отчёты
  19. ↑ Bellingcat назвал имена вероятно причастных к крушению MH17
  20. ↑ «Военная прокуратура назвала главного идеолога конфликта в Донбассе». Корреспондент.нет. 5.08.2015, 11:43.
  21. ↑ «Украина назвала имя россиянина, развязавшего против неё войну». Апостроф. Среда, 05 августа 2015, 11:45.
  22. ↑ «Україна оголосила в міжнародний розшук начальника Генштабу РФ і 10 військових за події в Іловайську». Уніан. 05.08.2015 | 12:01.
  23. ↑ «Киевский суд заочно арестовал начальника Генштаба России». Корреспондент.нет. 7.08.2015, 11:43.
  24. ↑ Минобороны прокомментировало объявление Герасимова в розыск на Украине. ИА REGNUM
  25. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 20 февраля 2013 года № 151 «О присвоении воинских званий высших офицеров военнослужащим Вооружённых Сил Российской Федерации» Արխիվացված 2015-06-30 Wayback Machine
  26. ↑ «Сирия добавила России героев». Коммерсантъ. 2016 թ․ մայիսի 4. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 4-ին.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 27,5 27,6 27,7 «Герасимов Валерий Васильевич». Министерство обороны Российской Федерации. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 29-ին.
  28. ↑ «Герасимов Валерий Васильевич : Министерство обороны Российской Федерации». Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 24-ին.
  29. ↑ «Герасимов Валерий Васильевич : Министерство обороны Российской Федерации». structure.mil.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 8-ին.
  30. ↑ «на сайте Минобороны». Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 19-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 8-ին.
  31. ↑ «Указ Президента Республики Беларусь от 31 марта 2010 года № 165 «О награждении государственными наградами Республики Беларусь»». Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 19-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 19-ին.
  32. ↑ Фото с лентой ордена Армии Никарагуа
  33. ↑ Глава Генштаба ВС России награждён медалью минобороны Азербайджана — ФОТО
  34. ↑ Начальник Генштаба ВС РФ награжден орденом Боевого Красного Знамени Монголии


Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վալերի_Գերասիմով&oldid=9380010» էջից