Ստեֆանո Ռոնկետտի-Մոնտևիտի
Ստեֆանո Ռոնկետտի-Մոնտևիտի (իտալ.՝ Stefano Ronchetti-Monteviti, սեպտեմբերի 18, 1814[1], Աստի, Պիեմոնտ, Իտալիա[1] - հոկտեմբեր 1882[1], Կազալե Մոնֆերատո, Ալեսանդրիա, Պիեմոնտ, Իտալիա և Casale Monferrato, Ալեսանդրիա, Պիեմոնտ, Իտալիա[1]), իտալացի կոմպոզիտոր և երաժշտության ուսուցիչ։
| Ստեֆանո Ռոնկետտի-Մոնտևիտի | |
|---|---|
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 18, 1814[1] Աստի, Պիեմոնտ, Իտալիա[1] |
| Երկիր | _crowned.svg){kind=small} Իտալիայի թագավորություն |
| Մահացել է | հոկտեմբեր 1882[1] (68 տարեկան) Կազալե Մոնֆերատո, Ալեսանդրիա, Պիեմոնտ, Իտալիա կամ Casale Monferrato, Ալեսանդրիա, Պիեմոնտ, Իտալիա[1] |
| Ժանրեր | օպերա, դասական երաժշտություն և պատարագի երաժշտություն |
| Մասնագիտություն | կոմպոզիտոր և երաժշտության ուսուցիչ |
| Աշխատավայր | Միլանի կոնսերվատորիա |
Կենսագրություն խմբագրել
Սովորել է Միլանում՝ Բենեդետտո Ներիի մոտ։ 1850 թվականից ուսուցանել է Միլանի կոնսերվատորիայում, իսկ 1878 թվականից մինչև իր կյանքի գրեթե վերջը զբաղեցրել է տնօրենի պաշտոնը։ Նրա աշակերտներից են եղել Արրիգո Բոյտոն, Ջակոմո Պուչինին, Վիտորիո Վանզոն և Իվան Զայցը։ Ռոնկետտի-Մոնտևիտին իր կյանքը նվիրել է եկեղեցական երգչախմբին։ Նրան հայտնիություն է բերել Ջուլիո Կարկանոյի բառերի հիման վրա գրված հայրենասիրական ազգային հիմնը[2]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
|
Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |