Սիրիական Դաշնություն
Սիրիական Դաշնություն (արաբ․՝ الاتحاد السوري՝ ալ-իթթիհադ աս-սուրի, ֆր.՝ Fédération syrienne), պաշտոնապես՝ Սիրիայի Ինքնավար Պետությունների Դաշնություն (ֆր.՝ Fédération des États autonomes de Syrie), ստեղծվել է 1922 թվականի հունիսի 28 -ին Գերագույն կոմիսար Գուրոյի կողմից[1]։ Այն ներառում էր Հալեպի, Դամասկոսի և Ալավիների պետությունները[2], որոնք ընդգրկում էին 119,000-120,000 կմ2 տարածք[3]։ Այն պաշտոնապես լուծարվել է 1924 թվականի դեկտեմբերի 5-ի հրամանագրով, «որն իր հայտը ստացել է 1925 թվականի հունվարի 1-ից»[4]։
| Ստեղծում | 28 Հունիսի 1922 | |
|---|---|---|
| Երկիր | Ֆրանսիայի գաղութներ | |
| Մայրաքաղաք | Հալեպ, Դամասկոս | |
| Աշխարհագրական կոորդինատներ | 36°12′0″N 37°9′0″E, 33°31′0″N 36°18′0″E | |
| Երկրի ղեկավարի պաշտոն | Սիրիական Դաշնության նախագահ | |
| Երկրի ղեկավար | Սուբհի բեյ Բարաքաթ | |
| Օրենսդրական մարմին | Սիրիական Դաշնային խորհուրդ | |
| Վարչականորեն բաժանվում է | Հալեպի պետություն, Դամասկոսի պետություն, Ալավիների պետություն | |
| Արժույթ | լիբանանա-սիրիական ֆունտ | |
| Հաջորդող | Սիրիայի պետություն, Ալավիների պետություն | |
| Լուծարման ամսաթիվ | 1 հունվարի 1925 | |
| Մակերես | 119 000 կմ² | |
Պատմություն
խմբագրելՍիրիական Դաշնությունը հիմնադրվել է 1922 թվականի հունիսի 28-ին Լևանտի գերագույն հանձնակատար Անրի Գուրոյի 1459 հրամանագրի արդյունքում[5]։ Դաշնային կառավարությունը բաղկացած էր Դաշնության նախագահից և Դաշնային խորհրդից, որոնք սկզբում հերթափոխով նստում էին Հալեպում և Դամասկոսում[6][7]: Հոմսը նույնպես համարվում էր պոտենցիալ մայրաքաղաք[8]: Դաշնային խորհրդի առաջին նիստը բացվեց Հալեպում 1922 թվականի հունիսի 28-ին Գուրոյի ելույթով[9]: 1923 թվականի հունվարի 8-ին Դամասկոսը դարձավ կառավարության մշտական նստավայրը, որը պառակտումներ առաջացրեց երկրի քաղաքական ղեկավարության մեջ[7]: Սիրիայի Դաշնության միակ նախագահը Սուբհի բեյ Բարաքաթն էր, ով իր առաջին երեք նախագահական հրամանագրերում պնդում էր, որ ընտրվել է Դաշնային խորհրդի կողմից 1922 թվականի հունիսի 29-ին[10]: Այնուամենայնիվ, ըստ սիրիացի պատմաբան և իրավաբան Էդմոնդ Ռաբբաթի, Բարաքաթն իրականում «իրավասու չէր իր նախագահության ավարտին հաջորդող տարում» և, հետևաբար, «նշանակվեց և չընտրվեց» 1923 թվականի դեկտեմբերի 17-ին[11] Barakat was nevertheless formally elected president by the Federal Council on 17 December 1923.[12]։
Սիրիական Դաշնությունը պաշտոնապես լուծարվեց 2980 հրամանագրով, որը հրապարակվեց 1924 թվականի դեկտեմբերի 5-ին Գերագույն հանձնակատար Մաքսիմ Վեյգանդի կողմից և ուժի մեջ մտավ 1925 թվականի հունվարի 1-ին[13]: Հրամանագրով Հալեպ և Դամասկոս պետությունները միավորվեցին Սիրիայի պետության մեջ և Բարաքաթը նշանակվեց նոր երկրի նախագահ[14]:
Կառավարություն
խմբագրելԴաշնության նախագահն ընտրվել է Դաշնային խորհրդի բացարձակ մեծամասնությամբ և պաշտոնավարել մեկ տարի ժամկետով։ Այնուհետև նախագահը պաշտոնից հեռանալուց հետո մեկ տարի չի կարող վերընտրվել[11]: Նրանք իրականացնում էին գործադիր լիազորություններ, ինչպիսիք են դաշնային բյուջեի պատրաստումը, պետական պաշտոնյաների առաջադրումը և պայմանագրերի բանակցությունները ոչ դաշնային պետությունների հետ, որոնք բոլորն էլ ենթակա էին Լևանտի Գերագույն կոմիսարիատի վավերացմանը: Դաշնային խորհուրդը խորհրդակցական մարմին էր՝ բաղկացած հինգ ներկայացուցիչներից։ Այն ուսումնասիրում էր օրենսդրության ընդունմանը տանող առաջարկները և զբաղվում տնտեսական հարցերով, ինչպիսիք են հասարակական աշխատանքները[15]:
Ծանոթագրություններ
խմբագրել
- ↑ Malsagne 2011, էջ. 62; Annales des sciences politiques 1924; Joffre 1924.
- ↑ Annales des sciences politiques 1924 ; Sartre & Sartre-Fauriat 2016.
- ↑ Le Conte 1923, էջ. 287
- ↑ Malsagne 2011, էջ. 62; Rapport sur la situation de la Syrie et du Liban 1925, էջ. 9.
- ↑ Malsagne 2011, էջ. 62; Annales des sciences politiques 1924; Joffre 1924.
- ↑ Albert-Sorel, Jean (1929). Le mandat français et l'expansion economique de la Syrie et du Liban (ֆրանսերեն). M. Giard.
- ↑ 7,0 7,1 Travaux de droit, d'économie et de sociologie (ֆրանսերեն). Librairie Droz. 1963.
- ↑ Damas: miroir brisé d'un Orient arabe (ֆրանսերեն). Autrement. 1993. ISBN 978-2-86260-394-0.
- ↑ Menassa, Gabriel (1924). Les mandats A et leur application en Orient: il faut convoquer les assemblées constituantes (ֆրանսերեն). Jouve.
- ↑ «Bulletin mensuel ["puis" officiel] des actes administratifs du Haut Commissariat ["puis" administratifs de la Délégation]». Gallica (անգլերեն). 1922-10-08. Վերցված է 2022-07-12-ին.
- ↑ 11,0 11,1 Rabbāṭ, Idmūn (1928). L'évolution politique de la Syrie sous mandat (ֆրանսերեն). M. Rivière.
- ↑ L'Illustration (ֆրանսերեն). 1925.
- ↑ Malsagne 2011
- ↑ étrangères, France Ministère des affaires (1926). Rapport à la Société des Nations sur la Situation de la Syrie et du Liban (ֆրանսերեն).
- ↑ Albert-Sorel, Jean (1929). Le mandat français et l'expansion economique de la Syrie et du Liban (ֆրանսերեն). M. Giard.
Աղբյուրներ
խմբագրել- Annales des sciences politiques. 1924.
- Le Conte, René (5 May 1923). Géographie administrative du Levant français.
{{cite book}}:|periodical=ignored (օգնություն) - Joffre, Alphonse (1924). Le mandat de la France sur la Syrie et le Grand-Liban.
- Sartre, Maurice; Sartre-Fauriat, Annie (12 May 2016). Palmyre. Place des éditeurs. ISBN 9782262067892.
- Rapport sur la situation de la Syrie et du Liban. 1925.
- Malsagne, Stéphane (2011). Fouad Chéhab, 1902-1973: une figure oubliée de l'histoire libanaise (ֆրանսերեն). KARTHALA Editions. ISBN 9782811105167.