Սեյտնաֆե Սեյտվելև (Ղրիմի թաթարերեն՝ Seytnafe Seytveliyev, մայիսի 29, 1919(1919-05-29), Բելոգորսկի շրջան - մարտի 13, 1983(1983-03-13), Խուջանդ, Տաջիկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), Խորհրդային բանակի զորավարը, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից, Խորհրդային Միության հերոս (1944 թվական)։

Սեյտնաֆե Սետվելև
մայիսի 29, 1919(1919-05-29) - մարտի 13, 1983(1983-03-13) (63 տարեկան)
ԾննդավայրԲելոգորսկի շրջան
Մահվան վայրԽուջանդ, Տաջիկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Զորատեսակհրետանի
Կոչումբանակի ենթասպա
Մարտեր/
պատերազմներ
Հայրենական մեծ պատերազմ
Պարգևներ
Խորհրդային Միության հերոս
Լենինի շքանշան Կարմիր դրոշի շքանշան «Հայրենական պատերազմի» I աստիճանի շքանշան «Խիզախության համար» մեդալ (ԽՍՀՄ) «Մարտական ծառայությունների» մեդալ «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ և «Աշխատանքի վետերան» մեդալ

Կենսագրություն խմբագրել

Սեյտնաֆե Սեյտվելևը ծնվել է 1919 թվականի մայիսի 29-ին, Տավ-Կիպչակ գյուղում (Ղրիմի Բելոգորսկի շրջան)[1]:: Ավագ դպրոցը ավարտելուց հետո նա աշխատել է կոլեկտիվ ֆերմայում։ 1939 թվականին Սեյտնաֆեն կանչվել է ծառայելու բանվորական և գյուղացիական կարմիր բանակում[2]։ Ավարտել է կրտսեր հրամանատարների դպրոցը։ Հայրենական մեծ պատերազմի սկզբից եղել է նրա ճակատներում։ Վիրավորվել է մարտում։ Ավագ սերժանտը մինչև 1944 թվականի հունիսը ղեկավարել է 1-ին Բելառուսական ճակատի 48-րդ բանակի 96-րդ հետևակային բաժնի, 350-րդ հետևակային բաժնի և 350-րդ հետևակային գնդերը։ Աչքի է ընկել Բելոռուսական ԽՍՀ ազատագրման ժամանակ[3][4]։

Պատերազմական գործունեություն խմբագրել

Սեյտվելևը 1944 թվականի հունիսի 25-ին մասնակցել է գերմանական պաշտպանության ճեղքումին Ժլոբինի շրջանում, իսկ 1944 թվականի հուլիսի 2-3-ի գիշերը Մարինա Գորկա քաղաքի մոտ տեղի ունեցած մարտերին։ Իր անձնակազմի հետ միասին նոկաուտի Է ենթարկել տասնհինգ գերմանական տանկեր[1]։ ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի նախագահության 1944 թվականի սեպտեմբերի 25-ի հրամանագրով «ճակատում գերմանական զավթիչների դեմ հրամանատարության մարտական առաջադրանքների օրինակելի կատարման և միաժամանակ ցուցաբերած արիության ու հերոսության համար» ավագ սերժանտ Սեյտնաֆե Սեյտվելևին շնորհվել է Խորհրդային Միության հերոսի բարձր կոչում՝ Լենինի շքանշան և Ոսկե Աստղ մեդալ[1]։ 1946 թվականին Սեյտվելևը զորացրվել է վարպետի կոչումով։

  Ես չկարողացա վերադառնալ Ղրիմ Ղրիմի թաթարների՝ Միջին Ասիա արտաքսվելու պատճառով և ստիպված մեկնեցի Լենինաբադ քաղաք (այժմ՝ Խուջանդ՝ Տաջիկստանում
- Սեյտնաֆե Սեյտվելև
 

:

Ավարտել է գյուղատնտեսական դպրոցը։ Մինսկի պատվավոր քաղաքացի է։ Պարգևատրվել է նաև Կարմիր դրոշի և Հայրենական պատերազմի 1-ին աստիճանի շքանշաններով, մի շարք մեդալներով։

Մահ խմբագրել

Սեյտնաֆե Սեյտվելևը մահացել է 1983 թվականի մարտի 13-ին[1][1]։

Պարգևներ խմբագրել

Գրականություն խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել