Սեբաստիայի գավառ
Սեբաստիա, գավառ Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթում։ Գտնվում էր վիլայեթի արևելյան և հյուսիսարևելյան կողմում։ Կենտրոնը Սեբաստիա քաղաքն էր։
Աշխարհագրություն
խմբագրելԳավառը հյուսիսից սահմանակից էր Թոկատին և Շապին Գարահիսարի, արևելքից Երզնկայի գավառներին, հարավ-արևելքից` Խարբերդի, հարավից` Կեսարիայի վիլայեթներին։
Պատմություն
խմբագրելՏեղի հայերի զգալի մասը ոչնչացվեց 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Կենդանի մնացածները ապաստանեցին տարբեր երկրներում։
Բնակչություն
խմբագրելՍեբաստիան հանդիսանում էր վիլայեթի ամենախիտ բնակեցված գավառը։ 1914 թվականին հայերի թիվը կազմում էր 55 000։
Տնտեսություն
խմբագրելԲնակչության հիմնական զբաղմունքը հացահատիկի մշակություն, անասնապահություն, արհեստներն ու առևտուրն էր։
Վարչական բաժանում
խմբագրելՍեբաստիայի գավառը բաժանված էր 11 գավառակի՝
Պատմամշակութային կառույցներ
խմբագրելՍեբաստիայի գավառն ուներ հայկական 6 վանք և 46 եկեղեցի[1]։
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 4, էջ 554
Աղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն