Սեբաստիայի գավառ
Սեբաստիա, գավառ Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթում։ Գտնվում էր վիլայեթի արևելյան և հյուսիսարևելյան կողմում։ Կենտրոնը Սեբաստիա քաղաքն էր։
Գավառ | |
---|---|
Սեբաստիա | |
Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
Վիլայեթ | Սեբաստիայի վիլայեթ |
Այլ անվանումներ | Կաբիրա, Կապիրա, Սևաստ, Սիվաս, Սիվաս էլի, Սվազ, Սվաս |
Մակերես | 34000 կմ² |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն, այլ |
Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)[1], այլ |
Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)[1], այլ |
Տեղաբնականուն | Ամասիեցի |
Ժամային գոտի | UTC+3 |
ԱշխարհագրությունԽմբագրել
Գավառը հյուսիսից սահմանակից էր Թոկատին և Շապին Գարահիսարի, արևելքից Երզնկայի գավառներին, հարավ-արևելքից` Խարբերդի, հարավից` Կեսարիայի վիլայեթներին։
ՊատմությունԽմբագրել
Տեղի հայերի զգալի մասը ոչնչացվեց 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Կենդանի մնացածները ապաստանեցին տարբեր երկրներում։
ԲնակչությունԽմբագրել
Սեբաստիան հանդիսանում էր վիլայեթի ամենախիտ բնակեցված գավառը։ 1914 թվականին հայերի թիվը կազմում էր 55 000։
ՏնտեսությունԽմբագրել
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը հացահատիկի մշակություն, անասնապահություն, արհեստներն ու առևտուրն էր։
Վարչական բաժանումԽմբագրել
Սեբաստիայի գավառը բաժանված էր 11 գավառակի՝
Պատմամշակութային կառույցներԽմբագրել
Սեբաստիայի գավառն ուներ հայկական 6 վանք և 46 եկեղեցի[1]։
ԱղբյուրներԽմբագրել
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն