Վիքիպեդիա

Պոլ Ռիկյոր

ֆրանսիացի փիլիսոփա

Ժան Պոլ Գուստավ Ռիկյոր (ֆր.՝ Jean Paul Gustave Ricœur, փետրվարի 27, 1913(1913-02-27)[1][2][3][…], Վալանս, Դրոմ, Ֆրանսիա[4] - մայիսի 20, 2005(2005-05-20)[5][1][6][…], Շատնե-Մալաբրի, Օ-դը-Սեն, Ֆրանսիա[4]), ֆրանսիացի փիլիսոփա, որը երևութաբանական նկարագրությունը միացրել է հերմենևտիկային։ Որպես այդպիսին նրա գաղափարները համընկնում են այն ավանդության հետ, որի հիմքը դրել է հերմենևտ երևութաբանների մեծամասնությունը՝ Մարտին Հայդեգերը և Հանս-Գեորգ Գադամերը։ 2000 թվականին նա պարգևատրվել է Կյոտոյի Արվեստի և Փիլիսոփայության մրցանակով «հերմենևտիկ երևութաբանության մեթոդների հեղափոխական փոփոխությունների, ինչպես նաև տեքստային մեկնության ուսումանսիրության ընդլայնման, դիցաբանության տարրերի, աստվածաշնչյան մեկնության, հոգեվերլուծության, փոխաբերության տեսության և նարատիվի տեսության ընդգրկման համար»[17]։

Պոլ Ռիկյոր
ֆր.՝ Paul Ricœur
Ծնվել էփետրվարի 27, 1913(1913-02-27)[1][2][3][…] Վալանս, Դրոմ, Ֆրանսիա[4]
Մահացել էմայիսի 20, 2005(2005-05-20)[5][1][6][…] (92 տարեկան) Շատնե-Մալաբրի, Օ-դը-Սեն, Ֆրանսիա[4]
ԳերեզմանQ83375988?
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Դավանանքբողոքականություն
Մասնագիտությունփիլիսոփա, համալսարանի դասախոս, աստվածաբան և թարգմանիչ
Հաստատություն(ներ)Փարիզի արվեստների ֆակուլտետ, Ստրասբուրգի համալսարան (1538-1970), Փարիզի բողոքական աստվածաբանության ֆակուլտետ, Փարիզ-Նանթեր համալսարան, Լուվենի կաթոլիկ համալսարան, Չիկագոյի համալսարան և Dupuy-de-Lôme High School?
Գործունեության ոլորտփիլիսոփայություն և ֆենոմենոլոգիա[7]
ԱնդամակցությունԺամանակակից լեզվի միություն[8], Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա և Նիդերլանդական արվեստների և գիտությունների թագավորական ակադեմիա
Ալմա մատերՌենի համալսարան[9], Émile Zola school in Rennes?, Փարիզի արվեստների ֆակուլտետ[10] և Փարիզի համալսարան
Գիտական աստիճանփիլիսոփայության դասավանդման իրավունք (agrégation)[11] (1935) և դոկտոր[10] (1950)
Տիրապետում է լեզուներինֆրանսերեն[5] և անգլերեն[5]
Եղել է գիտական ղեկավարMaurice Lagueux?, André Moreau?, Maurice Bellet?[12], Bernard Quelquejeu?, Jacques Poulain?[13], Bernard Sichère?, Jean-Michel Palmier?, Nicolas Grimaldi?, Paulin Hountondji?, Pierre Caussat?, Francis Kaplan?, Jean-François Marquet?, Alain Houziaux?, Robert Nadeau?, Paul Valadier?, Jean-René Ladmiral?, François Laruelle?, Francis Jacques?, Didier Franck?, Marcien Towa?, Jacques Garelli?, Néstor García Canclini?, Gilbert Romeyer-Dherbey?, Serge Valdinoci?, Gwendoline Jarczyk?[12], Pierre-Jean Labarrière?, Monique Schneider?, Jean Borella?, Olivier Abel?, Éric Blondel?, Fatma Chamakh Haddad? և Monique Castillo?
Պարգևներ
Ակադեմիկական արմավենիների շքանշանի կոմանդոր

Բալցանի մրցանակ

Karl Jaspers Prize?

Օսկար Պֆիստերի մրցանակ

Հեգելի մրցանակ

Դոկտոր Լեոպոլդ Լուկասի մրցանակ

[14]

Paul VI Prize?

Լուվենի կաթոլիկ համալսարանի պատվավոր դոկտոր

Գորդոն Ջ. Լենգի մրցանակ

Մադրիդի Կոմպլուտենսե համալսարանի պատվավոր դոկտոր

Կիոտո մրցանակ արվեստի և փիլիսոփայության բնագավառում

[15]

Պադուայի համալսարանի պատվավոր դոկտոր

Սանտյագո դե Կոմպոստելայի համալսարանի պատվավոր դոկտոր

[16]

Ամերիկայի արվեստների և գիտությունների ակադեմիայի անդամ

Օտտավայի համալսարանի պատվավոր դոկտոր

Չիկագոյի համալսարանի պատվավոր բժշկի կոչում

 և

Grand prix de philosophie?

ՈւսուցիչRoland Dalbiez? և Գաբրիել Մարսել
ԱշակերտներMarguerite Léna?
Կայքricoeursociety.org
 Paul Ricœur Վիքիպահեստում

Կյանքը խմբագրել

Պոլ Ռիկյորը ծնվել է 1913 թվականին Ֆրանսիայի Դրոմ նահանգի Վալանս քաղաքում Լեոն Ժյուլ Ռիկյորի (23 դեկտեմբերի 1881- 26 սեպտեմբերի 1915) և Ֆլորենտին Ֆավրի (17 սեպտեմբերի 1878- 3 հոկտեմբերի 1913)[18], ընտանիքում։ Նրա ծնողներն ամուսնացել էին 1910 թվականի դեկտեմբերի 30-ին Լիոնում[19]։ Ռիկյորների ընտանիքում բոլորը նվիրված հուգենոտներ էին (ֆր.՝ Protestants), դա նշանակում էր, որ Պոլը կրոնական փոքրամասնության անդամ էր կաթոլիկ Ֆրանսիայում։ Պոլի հայրը՝ Ժյուլը, ով ծառայել էր որպես սերժանտ ֆրանսիական բանակի 75-րդ հետևակային գնդում Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին, կորել էր Պեր-լը-Ուրլուում՝ Շամպանյի երկրորդ ճակատամարտի ժամանակ (սեպտեմբեր 25-նոյեմբեր 6, 1915)։ 1915 թվականի սեպտեմբերի 26-ին ֆրանսիացի ռազմական հեղինակությունները հայտարարեցին, որ Ժյուլը հավանաբար սպանվել էր ճակատամարտում։ Նրա մարմինը չգտնվեց մինչև 1932 թվականը, երբ մի դաշտ վարելիս գտնված մարմինը ճանաչեցին որոշ նշաններից[20][21]։ Որոշ գրողներ պնդում են, որ մինչև Առաջին համաշխարհայինը, Պոլի հայրը՝ Լեոն Ժյու Ռիլկյորը, անգլերենի դասախոս է եղել Վալանսի Էմիլ Լուբ լիցեյում։ Այնուամենայնիվ խոսքը այլ մարդու՝ Ժյուլ Պոլ Ռիկյորի մասին է (1887–1918), ով զբաղեցրել է վերոնշյալ պաշտոնը[22][23][24][25] : Պոլի հայրը մահացել է, երբ նա դեռ երկու տարեկան էր։ Հետագայում Պոլը մեծացել է Ռենում, իր հոր ծնողների՝ Լուի Ռիկյորի (1856–1932) և նրա կնոջ Մարի Սարրադի (1856–1928) և հորաքրոջ՝ Ժուլիեթ Ադել Ռիկյորի (Դեկտեմբերի 20, 1892 - 1968) մոտ[26][27][28]՝ այն փոքրիկ թոշակով, որը հատկացվում էր Պոլին՝ որպես պատերազմի որբի։

Գրականություն խմբագրել

Գրքեր
  • Don Idhe, 1971. Hermeneutic Phenomenology: The Philosophy of Paul Ricœur. Evanston: Northwestern University Press.
  • David E. Klemm, 1983. The Hermeneutical Theory of Paul Ricoeur: A Constructive Analysis. Lewisburg, PA: Bucknell University Press.
  • Pamela Sue Anderson, 1993. Ricœur and Kant: philosophy of the will. Atlanta: Scholars Press.
  • Bernard P. Dauenhauer, 1998. Paul Ricœur: The Promise and Risk of Politics. Boulder: Rowman and Littlefield.
  • Richard Kearney, ed., 1996. Paul Ricoeur: The Hermeneutics of Action. SAGE.
  • Kuruvilla Pandikattu, 2000. Idols to Die, Symbols to Live: Dynamic Interaction between Language, Reality, and the Divine. New Delhi: Intercultural Publications.
  • Henry Isaac Venema, 2000. Identifying Selfhood: Imagination, Narrative, and Hermeneutics in the Thought of Paul Ricoeur (Mcgill Studies in the History of Religions), SUNY Press.
  • Dan Stiver, 2001. Theology after Ricœur, Louisville: Westminster John Knox Press.
  • Karl Simms, 2002. Paul Ricœur, Routledge Critical Thinkers. New York: Routledge.
  • Gregory J. Laughery, 2002. Living Hermeneutics in Motion: An Analysis and Evaluation of Paul Ricoeur's Contribution to Biblical Hermeneutics. Lanham: University Press of America.
  • Richard Kearney, 2004. On Paul Ricœur: The Owl of Minerva. Hants, England: Ashgate.
  • Salvioli, Marco, 2006, "Il Tempo e le Parole. Ricoeur e Derrida a "margine" della fenomenologia", ESD, Bologna.
  • W. David Hall, 2007. Paul Ricoeur and the Poetic Imperative. Albany: SUNY Press.
  • Gaëlle Fiasse, 2008. Paul Ricœur. De l'homme faillible à l'homme capable. Paris : Presses Universitaires de France.
  • Alison Scott-Baumann, 2009. Ricoeur and the Hermeneutics of Suspicion. Continuum.
  • Fredric Jameson, 2009. "The Valences of History." In Valences of the Dialectic. London and New York: Verso. 475-612.
  • Larisa Cercel (ed.), "Übersetzung und Hermeneutik / Traduction et herméneutique Արխիվացված 2009-07-23 Wayback Machine" (Zeta Series in Translation Studies 1), Bucharest, Zeta Books 2009, ISBN 978-973-199-706-3 (paperback), 978-973-1997-07-0 (ebook).
  • Boyd Blundell, 2010. Paul Ricoeur between Theology and Philosophy: Detour and Return. Bloomington, IN: Indiana University Press.
  • Haggag Ali, 2011. Paul Ricoeur and the Challenge of Semiology. Saarbrücken:VDM Verlag Dr. Müller.
  • William C. Dowling, 2011. Ricoeur on Time and Narrative: an Introduction to Temps et Recit. Notre Dame: University of Notre Dame Press (online excerpt).
  • Francis J. Mootz III and George H. Taylor (eds.), 2011. Gadamer and Ricoeur: Critical Horizons for Contemporary Hermeneutic. Continuum.
  • Kuruvilla Pandikattu, 2013. Between Before and Beyond: An Exploration of the Human Condition Inspired by Paul Ricoeur. Pune: CreatiVentures.
Հոդվածներ
  • Ruthellen Josselson, "The hermeneutics of faith and the hermeneutics of suspicion" Արխիվացված 2016-02-06 Wayback Machine, Narrative Inquiry, 14(1), 1–28.
  • Gaëlle Fiasse, Paul Ricoeur, lecteur d'Aristote, in Éthique à Nicomaque VIII-IX, ed. Guy Samama, Paris: Ellipses, 185-189, 2001.
  • George H. Taylor, "Ricoeur's Philosophy of Imagination", Journal of French Philosophy, Vol. 16, p. 93, 2006.
  • Gaëlle Fiasse, Paul Ricœur et le pardon comme au-delà de l’action, Laval théologique et philosophique 63/2 363-376, 2007.
  • Gaëlle Fiasse, The Golden Rule and Forgiveness. In A Passion for the Possible. Thinking with Paul Ricœur, ed. Brian Treanor and Henry Venema, Series: Perspectives in Continental Philosophy, New York: Fordham University Press, 77-89, 2010.
  • Gaëlle Fiasse, Ricœur's Medical Ethics: the Encounter between the Physician and the Patient, in Reconceiving Medical Ethics, ed. by C. Cowley, New York: Continuum Press, 30-42, 2012.
  • Rita Felski, "Critique and the Hermeneutics of Suspicion", M/C Journal, Vol. 15, No. 1, 2012.
  • Gaëlle Fiasse, Ricœur's Hermeneutics of the Self. On the In-Between of the Involuntary and the Voluntary, and Narrative Identity, Philosophy Today, 58, 39-51, 2014.

Աղբյուրներ խմբագրել

  • François Dosse. Paul Ricœur. Les Sens d'une Vie. Paris: La Découverte, 1997.
  • ——— (2014), Castoriadis. Une vie [Castoriadis, a life] (ֆրանսերեն), Paris: La Découverte.
  • David M. Kaplan, 2003. Ricœur's Critical Theory. Albany, SUNY Press.
  • ———, ed. (2008), Reading Ricoeur, Albany: SUNY Press.
  • Charles E. Reagan, 1996. Paul Ricœur: His Life and Work. Chicago: University of Chicago Press.

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,0 2,1 ՎԱԳԹԱ նախկին անդամներ
  3. ↑ 3,0 3,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Fichier des personnes décédées
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Gran Enciclopèdia Catalana (կատ.) — Grup Enciclopèdia, 1968.
  7. ↑ Czech National Name Authority Database as Linked Data, Báze národních jmenných autorit v podobě propojených dat
  8. ↑ http://www.mla.org/honmemb_past
  9. ↑ http://www.lefigaro.fr/livres/2017/05/10/03005-20170510ARTFIG00171-qui-est-paul-ricoeur-le-philosophe-qui-influenca-emmanuel-macron.php
  10. ↑ 10,0 10,1 Agence bibliographique de l'enseignement supérieur (France) Système universitaire de documentation (ֆր.) — Montpellier: ABES, 2001.
  11. ↑ Chervel A. Les agrégés de l'enseignement secondaire. Répertoire 1809-1960
  12. ↑ 12,0 12,1 Agence bibliographique de l'enseignement supérieur (France) Système universitaire de documentation (ֆր.) — Montpellier: ABES, 2001.
  13. ↑ https://www.worldcat.org/title/490680836?oclcNum=490680836
  14. ↑ https://uni-tuebingen.de/fakultaeten/evangelisch-theologische-fakultaet/fakultaet/lucas-preis/preistraeger/bisherige-preistraeger/
  15. ↑ https://www.kyotoprize.org/en/laureates/paul_ricoeur/
  16. ↑ http://www.usc.es/es/info_xeral/honoris/
  17. ↑ «Paul Ricœur». Inamori Foundation. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 23-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
  18. ↑ Encyclopedia of World Biography: 20th century supplement, Volume 13, J. Heraty, 1987: "Paul Ricoeur".
  19. ↑ «Genealogy of the Ricœur family». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 24-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 7-ին.
  20. ↑ Paul Ricoeur - La critique et la conviction: entretien avec François Azouvi et Marc de Launay (Paris: Calmann-Lévy, 1995), p. 11
  21. ↑ "On an Impact of WWI" - by Cherine Marie Veronique Munkholt (blog entry dated April 16, 2016)
  22. ↑ Jules Paul Ricoeur (April 28, 1887 - November 7, 1918) was a son of Paul Lucien Auguste Ricoeur (a.k.a. Paul Lucien Augustin Ricoeur) and Elisabeth "Mina" Elzer, who were married on December 4, 1886 in Poussay. Jules was born in Montbéliard, Doubs, and died from gas poisoning in World War I at Baccarat, Meurthe-en-Moselle. He was a Private in the 356th Infantry Regiment (2nd Class) of the French army. Before fighting in World War I he was a professor of English in the Lycée Emile Loubet in Valence. He had a brother named Louis Charles Adrien Ricoeur (October 1, 1889 - August 20, 1914) who was born in Épinal, Vosges. Louis was a Private in the 153rd Infantry Regiment of the French army. He was killed in W.W.I in 1914 at Morhange, Moselle.
  23. ↑ "La Guerre et le lycée Loubet" (The War and Lycée Loubet) Արխիվացված 2017-04-27 Wayback Machine - These are photos of commemorative plaques in the entrance hall of the Lycée Emile Loubet in Valence. The lycée started operating and enrolling students about 1904. The plaques list all the professors and students from the lycée who died in various wars (including W.W.I and W.W.II) in which France was involved. Scroll down the page to the chart which is titled "Ancien Professeurs" (Former Professors) in the upper left-hand corner of the chart. At the bottom of the chart you will see information on Jules Paul Ricœur (1887–1918), who was not the same person as Paul Ricœur's father Léon "Jules" Ricœur (1881–1915).
  24. ↑ MémorialGenWeb - Ricoeur, Jules Paul (1887–1918)
  25. ↑ «MémorialGenWeb - Ricoeur, Louis Charles Adrien (1889–1914)». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 7-ին.
  26. ↑ «Genealogy of the Ricoeur and Sarradet families». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 7-ին.
  27. ↑ Paul Ricoeur - La critique et la conviction: entretien avec François Azouvi et Marc de Launay (Paris: Calmann-Lévy, 1995), p. 14
  28. ↑ "Recognition, Reciprocity and Representation: Background presentation to a discussion of 3 Ricoeur texts," p. 9 (dated Nov. 17, 2016) by Cherine Munkholt

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 
Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են
Պոլ Ռիկյոր հոդվածին
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պոլ Ռիկյոր» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Պոլ_Ռիկյոր&oldid=9549948» էջից