Պինկուս Գրին
Պինկուս Գրին (անգլ.՝ Pincus Green, 1936, Բրուքլին, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ)，նավթի և գազի ամերիկացի թրեյդեր։ Մականունը՝ Փինկի, «փոքրիկ» (անգլ.՝ pinkie-ից․ ոտքի փոքր մատ)։ Սկանդալային հայտնի վաճառող Մարկ Ռիչի երկարամյա բիզնես գործընկերը։ 1983 թվականին Գրինին և Մարկ Ռիչին մեղադրանք է առաջադրվել Իրանի հետ ապօրինի առևտրի հետ կապված հարկերից խուսափելու մեղադրանքով։ Այնուամենայնիվ, 2001 թվականին Գրինին և Ռիչին նախագահական ներում է շնորհվել նախագահ Բիլ Քլինթոնից։
| Պինկուս Գրին | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1936 |
| Ծննդավայր | Բրուքլին, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ |
| Քաղաքացիություն |  ԱՄՆ |
| Մասնագիտություն | ֆինանսիստ |
Կենսագրություն
խմբագրելՎաղ տարիներ
խմբագրելԾնվել է ուղղափառ հրեական ընտանիքում[1][2][3][4], հրուշակեղենի վաճառականի ութ երեխաներից յոթերորդը։ Մեծացել է Բրուքլինում[3]։ Նրա հայրը հրուշակեղենի մատակարար էր[3]։ Մանուկ հասակում հաճախել է խեղեր[Ն 1]․ չի ավարտել միջնակարգ դպրոցը, քանի որ 16 տարեկանից ստիպված է եղել աշխատել՝ ընտանիքին օգնելու համար[3]։
Կարիերա
խմբագրել1953 թվականին՝ 17 տարեկանում, աշխատանքի է ընդունվել Philipp Brothers[Ն 2] թրեյդինգային ընկերության մուտքային նամակագրության մշակման բաժնում[3]։ 1954 թվականին այնտեղ է ժամանել նավթի ապագա հայտնի վաճառող Մարկ Ռիչը, և նրանք շուտով ընկերացել են[3]։ Ընկերներն արագորեն բարձրացել են ընկերության կարիերայի սանդուղքով և շուտով դարձել Եվրոպայում նավթի առևտրի ամենահաջողակ մասնագետներից մեկը, Ռիչը՝ Իսպանիայում, Գրինը՝ Philipp Brothers-ի գրասենյակում՝ Ցուգում[3]։
Marc Rich & Co
խմբագրել1974 թվականին Գրինը և Ռիչը հեռացել են Philipp Brothers ընկերությունից՝ հիմնելով իրենց սեփական ընկերությունը՝ Marc Rich AG-ն, որի կենտրոնակայանը գտնվում էր Շվեյցարիայի Ցուգ քաղաքում[2]։ Ի թիվս այլ բաների՝ Գրինը և Ռիչն ակտիվորեն վաճառել են իրանական ծագման նավթ, ինչի շնորհիվ Գրինը տիրապետում էր պարսկերենին[5]։ 1978 թվականին շահի տապալումից հետո բիզնեսը չի դադարել. արդեն 1979 թվականի փետրվարի 1-ին, վտանգելով իր ազատությունը, Գրինը մեկնել է Թեհրան առաջին հասանելի թռիչքներից մեկով[Ն 3]։ ԱՄՆ-ն և Իսրայելը տարհանել են իրենց քաղաքացիներին Իրանից, և Գրինը նույնպես ստիպված է եղել շտապ լքել երկիրը։ Միջազգային ընկերությունների մեծ մասը փակել է իրենց իրանական գրասենյակները, սակայն Marc Rich & Co-ն բաց է պահել իր գրասենյակը և խախտելով ԱՄՆ կառավարության կողմից Իրանի նկատմամբ սահմանված պատժամիջոցները՝ շարունակել է իրանական նավթի արտահանումը[5][Ն 4]։
«Marc Rich & Co» թրեյդինգային ընկերությունը այժմ կոչվում է «Glencore»․ ընկերության վերահսկողությունը Ռիչը կորցրել է 1993 թվականին։
Մեղադրանք և ներում
խմբագրել1983 թվականին Գրինը և Ռիչը[6] փախել են Միացյալ Նահանգներից այն բանից հետո, երբ ԱՄՆ դաշնային դատախազ և Նյու Յորքի ապագա քաղաքապետ Ռուդոլֆ Ջուլիանին նրանց մեղադրանք է ներկայացրել հարկերից խուսափելու և Իրանի հետ ապօրինի առևտրի համար[2][7]։ Հետաքննությունն ընդգծել է, որ Ռիչն ու Գրինը առևտուր են արել իրանական նավթով՝ անտեսելով Իրանի նկատմամբ ԱՄՆ-ի էմբարգոն այն դեպքում, երբ ԱՄՆ քաղաքացիները պատանդ են պահվել Թեհրանում․ Ջուլիանին հայտարարել է, որ այս գործը Նահանգների պատմության մեջ հարկերի վճարումից խուսափելու խոշորագույն դեպքն է, և որ Ռիչն ու Գրինը իրենց կյանքի մնացած մասը կանցկացնեն ճաղերի հետևում, սակայն մինչ այդ և՛ նրանք, և՛ նրանց ընտանիքներն արդեն Շվեյցարիայում էին[8]։ Այնուհետև նրանք վաճառել են Marc Rich AG-ի ամերիկյան դուստր ձեռնարկությունը (վերանվանվել է Clarendon Ltd) իրենց գործընկեր Ալեք Հեքելին։ ԱՄՆ իրավապահ մարմինները պարզել են, որ գործարքը կեղծ է, և սառեցրել են ընկերության ակտիվները՝ վնաս հասցնելով Marc Rich AG-ին[2]։ 1984 թվականին Clarendon-ը 150 միլիոն դոլար է վճարել ԱՄՆ կառավարությանը՝ հարկային պարտավորությունները մարելու համար, և Marc Rich AG-ի առևտրի ծավալը վերականգնվել է[2]։
Տարագրության մեջ երեք գործընկերներ շարունակել են իրենց հաջող աշխատանքը՝ իրենց պարտականությունները բաժանելով այնպես, որ Ռիչը զբաղվում էր գործարքների կնքմամբ և նավթավաճառությամբ, Հեքելը առևտուր էր անում մետաղներով և հանքանյութերով, իսկ Գրինը պատասխանատու էր լոգիստիկայի, ֆինանսների և ընկերության կառավարման համար[2]։
Գրինը և Ռիչը նախագահական ներում են ստացել Միացյալ Նահանգների նախագահ Բիլ Քլինթոնի կողմից 2001 թվականին, ինչը մեծ սկանդալ է առաջացրել[9]։
2005 թվականին Գրինի անձնական կարողությունը, ըստ Ֆորբս ամսագրի, կազմել է 1,2 միլիարդ դոլար[6]։
Նշումներ
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Reich, Walter (2001 թ․ փետրվարի 25,). «Pardon Reignites Jewish Stereotypes». The Los Angeles Times.
{{cite news}}: CS1 սպաս․ հավելյալ կետադրություն (link) - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Fortune Magazine: "The Lifestyle of Rich, the Infamous (Fortune Classics, 1986)" by Shawn Tully 2011 թ․ մայիսի 22
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Sherman, William (2001 թ․ մարտի 18). «Rich Partner A Major Player in Minor Key». The New York Daily News. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 5-ին – via Wayback Machine.
- ↑ Jewish Telegraph Agency: "At least 139 of the Forbes 400 are Jewish" By Jacob Berkman 2009 թ․ հոկտեմբերի 5
- ↑ 5,0 5,1 Амманн, 2018, էջ 78—90
- ↑ 6,0 6,1 «Pincus Green, The 400 Richest Americans». Forbes.
- ↑ Article at www.counterpunch.org 3 October 2016 Արխիվացված 19 Հունվար 2018 Wayback Machine accessed 2017 թ․ հունվարի 30
- ↑ Амманн, 2018, էջ 16
- ↑ «Financier's Partner Remained Loyal Lieutenant Throughout». The New York Times. 2001 թ․ փոտրվարի 20. Վերցված է 2010 է․ մայիսի 22-ին.
Գրականություն
խմբագրել- Дэниел Амман Нефтяной король. Секретная жизнь Марка Рича = Daniel Ammann. The King of Oil: The Secret Lives of Marc Rich.. — М.: Альпина Нон-фикшн, 2018. — 236 p. — ISBN 978-5-9614-6391-0