Պիետրո Ջերմի (իտալ.՝ Pietro Germi, սեպտեմբերի 14, 1914(1914-09-14)[1], Ջենովա, Իտալիա[2] - դեկտեմբերի 5, 1974(1974-12-05)[1][3], Հռոմ, Իտալիա), իտալացի դերասան, կինոռեժիսոր։

Պիետրո Ջերմի
Ծնվել էսեպտեմբերի 14, 1914(1914-09-14)[1]
ԾննդավայրՋենովա, Իտալիա[2]
Մահացել էդեկտեմբերի 5, 1974(1974-12-05)[1][3] (60 տարեկան)
Մահվան վայրՀռոմ, Իտալիա
ԿրթությունCSC?
Քաղաքացիություն Իտալիա և  Իտալիայի թագավորություն
Մասնագիտությունկինոռեժիսոր, դերասան, կինոպրոդյուսեր, սցենարիստ և ռեժիսոր
Պարգևներ և մրցանակներ

Սովորել է Հռոմի փորձարարական կինոկենտրոնում։ Նեոռեալիզմի սկզբնավորողներից։ Առաջին ֆիլմերից են՝ «Վկան» (1946) և «Մոլորյալ երիտասարդություն» (1947)։ Ջերմիի ստեղծագործությանը բնորոշ են սոցիալական թեման, վավերականությունը։ Հասարակական մեծ հնչողություն են ունեցել «Հանուն օրենքի» (1949, սովետական էկրանում՝ «Միցիլիայի երկնքի տակ») և «Հույսի ճանապարհ» (1950) ֆիլմերը։ Նեոռեալիզմի ավանդույթները զարգացրել է «Մեքենավար» (1956) և «Թուլակամ տղամարդը» (1958) կինոնկարներում (կատարել է նաև հերոսների դերերը)։ 1960-ական թթ․ անցել է իր համար նոր՝ սոցիալական և ռեալիստական երգիծական կատակերգության ժանրին՝ «Ամուսնալուծություն իտալական ձևով» (1961), «Գայթակղվածն ու լքվածը» (1964), «Տիկնայք և պարոնայք» (1965), «Բարոյազուրկը» (19661969 թվականին ստեղծել է ուրախ, ժողովրդական ոգով տոգորված «Մերաֆինո» կատակերգությունը (Ոսկե մրցանակ Մոսկվայի միջազգային VI կինոփառատոնում, 1969

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Internet Movie Database — 1990.
  2. 2,0 2,1 2,2 Джерми Пьетро // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. 3,0 3,1 3,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։