Պիեռ Լուիջի Բերսանի
Պիեռ Լուիջի Բերսանի (իտալ.՝ Pier Luigi Bersani [pjɛr luˈiːdʒi berˈsaːni], սեպտեմբերի 29, 1951[1], Բետոլա, Պիաչենցա, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիա), իտալացի պետական և քաղաքական գործիչ, 1996 թվականից մինչև 2001 թվականը և 2008 թվականից մինչև 2008 թվականը ձախ կենտրոնամետների կաբինետում զբաղեցրել է նախարարի պաշտոնը։ 2009 թվականից մինչև 2013 թվականի ապրիլի 30-ը եղել է Իտալիայի դեմոկրատական կուսակցության նախագահ։
| Պիեռ Լուիջի Բերսանի իտալ.՝ Pier Luigi Bersani | |||
.jpg)
| |||
| Պիեռ Լուիջի Բերսանին 2013 թվականին | |||
| |||
|---|---|---|---|
| 2009 թվականի հոկտեմբերի 25 - 2013 թվականի ապրիլի 20 | |||
| Նախորդող | Դարիո Ֆրանչեսկինի | ||
| Հաջորդող | Գուլիելմո Էլպիֆանի | ||
| |||
| 2006 թվականի մայիսի 17 - 2008 թվականի մայիսի 8 | |||
| Նախորդող | Կլուդիո Սկայոլա | ||
| Հաջորդող | Կլուդիո Սկայոլա | ||
| |||
| 1999 թվականի դեկտեմբերի 22 - 2001 թվականի հունիսի 11 | |||
| Նախորդող | Տիցիանո Տրեու | ||
| Հաջորդող | Պիետրո Լունարդի | ||
| |||
| 1996 թվականի մայիսի 18 - 1999 թվականի դեկտեմբերի 22 | |||
| Նախորդող | Ալբերտո Կլո | ||
| Հաջորդող | Էնրիկո Լետա | ||
| |||
| 2001 թվականի մայիսի 30-ին մինչև 2004 թվականի հուլիսի 19-ը 2006 թվականի ապրիլի 28-ից | |||
| Կուսակցություն՝ | Իտալական կոմունիստական կուսակցություն, Դեմոկրատական կուսակցություն, Democrats of the Left? և Դեմոկրատական ձախ ուժերի կուսակցություն | ||
| Կրթություն՝ | Բոլոնիայի համալսարան | ||
| Գիտական աստիճան՝ | Փիլիսոփայական գիտությունների թեկնածու | ||
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ | ||
| Ազգություն |  Իտալիա
| ||
| Դավանանք | Կաթոլիկ | ||
| Ծննդյան օր | սեպտեմբերի 29, 1951[1] (72 տարեկան) | ||
| Ծննդավայր | Բետոլա, Պիաչենցա, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիա | ||
| Քաղաքացիություն | Իտալիա
| ||
| Ի ծնե անուն | իտալ.՝ Pier Luigi Bersani | ||
| Կայք՝ | www.pierluigibersani.it | ||
| Ինքնագիր | 
| ||
| Պարգևներ | |||
Կենսագրություն խմբագրել
Պիեռ Լուիջի Բերսանին ծնվել է Էմիլիա Ռոմանիա մարզի Բետոլա քաղաքում։ Բոլոնիայի համալսարանում փիլիսոփայություն է սովորել։ Հանդիսացել է Իտալիայի կոմունիստական կուսակցության և Դեմոկրատական ձախ ուժերի կուսակցության անդամ։
1993 թվականից մինչև 1996 թվականը զբաղեցրել է Էմիլիա Ռոմանիա մարզի նախագահի պաշտոնը։ 1996 թվականից մինչև 2001 թվականը հաջորդաբար Ռոմանո Պրոդիի, Մասիմո Դ'Ալեմի և Ջուլիանո Ամատոյի կաբինետներում հանդիսացել է արդյունաբերության, առևտրի և զբոսաշրջության նախարար, իսկ հետո՝ տրանսպորտի նախարար (1999-ից)։ Ձախ կենտրոնամետների ընդդիմություն անցնելուց հետո զբաղեցրել է տարբեր կուսակցական պաշտոններ։ 2004 թվականից մինչև 2006 թվականը նաև եղել է Եվրախորհրդարանի պատգամավոր, մասնակցել տնտեսական և դրամական քաղաքականության հանձնաժողովի (ECON) աշխատանքներին։
2006 թվականից մինչև 2008 թվականը Ռոմանո Պրոդիի կաբինետում զբաղեցրել է տնտեսական զարգացման նախարարի պաշտոնը։
2009 թվականի հոկտեմբերի 25-ին կայացած դեմոկրատական կուսակցության առաջնորդի ընտրություններում, որոնց մասնակցել են 2,5 մլն մարդ, Բերսանին ընտրվել է նախագահ[2]։
2012 թվականի նոյեմբերի 25-ին «Իտալիա։ Ընդհանուր բարիք» կոալիցիայից հաղթել է Իտալիայի վարչապետի պաշտոնի թեկնածուի նախնական ընտրությունների առաջին փուլում՝ ձայների 44,9 % արդյունքով[3][4]։ 2012 թվականի դեկտեմբերի 2-ին ստացել է 60,9%՝ նրա հետ երկրորդ փուլ դուրս եկած Մատեո Ռենցիի 39,1%-ի դեմ[5]։
2013 թվականի մարտի 22-ին Իտալիայի նախագահ Ջորջո Նապոլիտանոն հանձնարարել էր Բերսանիին նոր կառավարություն ձևավորել, սակայն նա կոալիցիայի ստեղծման համար չի կարողացել ստանալ մյուս կուսակցությունների անհրաժեշտ աջակցությունը, և նոր կաբինետը գլխավորել է Էնրիկո Լետան։
2013 թվականի ապրիլի 20-ին նախագահական ընտրություններում կուսակցության պառակտման պատճառով դեմոկրատական կուսակցության ազգային քարտուղարի պաշտոնից հրաժարական է տվել. Ֆրանկո Մարինիի և Ռոմանո Պրոդիի թեկնածություններն ընտրողների բավարար աջակցություն չեն ստացել, և իրավիճակը կարողացել է փրկել միայն Ջորջո Նապոլիտանոն, որն Իտալիայի պատմության մեջ դարձել է երկրորդ ժամկետով վերընտրված առաջին նախագահը[6]։
2014 թվականի հունվարի 6-ին Պարմայի համալսարանական հիվանդանոցում Բերսանին ուղեղի վիրահատություն արվել[7]։
2015 թվականի մայիսի 4-ին Բերսանին Պատգամավորների պալատի վերջնական քվեարկության ժամանակ չի աջակցել մեծամասնության կողմից հավանած «Իտալիկում» ընտրական օրենքը, որը նախաձեռնել էր Դեմոկրատական կուսակցության կողմից վերահսկվող Ռենցիի կառավարությունը[8]։
Մասիմո Դ'Ալեմայի հետ աջակցել է 2017 թվականի փետրվարի 25-ին Ռոբերտո Սպերանցի և Տոսկանայի նահանգապետ Էնրիկո Ռոսիի ջանքերով ստեղծված Articolo 1 - Movimento Democratico e Progressista շարժումը («Հոդված 1՝ Դեմոկրատական և առաջադեմ շարժում»)։ Նոր քաղաքական միավորումը հայտարարել Է Մատեո Ռենցիի քաղաքականության ձախ այլընտրանքի անհրաժեշտության մասին[9] և ավելի ուշ ձևակերպվել է որպես Articolo Uno քաղաքական կուսակցություն (հոդված մեկ, կամ առաջին հոդված)։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ «У крупнейшей итальянской оппозиционной партии сменился лидер». Lenta.ru. 26 октября 2009. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 13-ին.
- ↑ «Italia. Bene Comune». Enciclopedie on line (իտալերեն). Treccani. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 9-ին.
- ↑ «SPECIALE PRIMARIE Centrosinistra». Riepilogo Risultati Primo Turno (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 9-ին.
- ↑ Monica Rubino (2012 թ․ դեկտեմբերի 2). «Primarie, vince Bersani: sarà candidato premier. Renzi: "Successo netto, regole non c'entrano"» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2016 թ․ մարտի 25-ին.
- ↑ «Bersani si commuove: «Grazie Giorgio»» (իտալերեն). Corriere della Sera. 2013 թ․ ապրիլի 21. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 6-ին.
- ↑ «Bersani, nessun danno neurologico I medici: "Il decorso resta positivo"» (իտալերեն). La Stampa.it. 2014 թ․ հունվարի 6. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 6-ին.
- ↑ «L'Italicum è legge, il via libera senza opposizioni» (իտալերեն). la Stampa. 2015 թ․ մայիսի 4. Վերցված է 2016 թ․ մարտի 25-ին.
- ↑ Francesca Schianchi (2017 թ․ փետրվարի 25). «Nasce "Articolo 1 - Democratici e progressisti": "Non ci facciamo mettere sulla ridotta"» (իտալերեն). la Stampa. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Personal profile of Pier Luigi Bersani in the European Parliament's database of members
- Declaration (PDF) of financial interests (in Italian)
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պիեռ Լուիջի Բերսանի» հոդվածին։ |