Չճանաչված կամ մասամբ ճանաչված պետությունների ցանկ
Վիքիմեդիայի նախագծի ցանկ
(Վերահղված է Չճանաչված կամ մասամբ ճանաչված պետություններից)
Տարածքներ, որոնք ինքնահռչակվել են, որպես անկախ պետություններ, վերահսկում են իրենց տարածքը և միևնույն ժամանակ չունեն դիվանագիտական հարաբերություններ ՄԱԿ-ի անդամ երկրների կամ նրանց մի մասի հետ։
Մասամբ ճանաչված պետություններ
խմբագրել
Աբխազիայի Հանրապետություն — ինքնահռչակվել է 1992 թ.։ 2008 թ-ից ճանաչվել է Ռուսաստանի, Սիրիայի, Վենեսուելայի, Նիկարագուայի և Նաուրուի կողմից[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]։
Հարավային Օսիայի Հանրապետություն — ինքնահռչակվել է 1991 թ.։ 2008 թ-ից ճանաչվել է Ռուսաստանի, Սիրիայի, Վենեսուելայի, Նիկարագուայի և Նաուրուի կողմից[13][14][15]։
Հյուսիսային Կիպրոս — հռչակվել է 1983 թ. այն ճանաչվում է միայն Թուրքիայի և Աբխազիայի կողմից։ Փաստացի մտնում է ԵՄ կազմի մեջ[18][19][20][21]։
Թայվան — ընդգրկում է Թայվան կղզու տարածքը, ճանաչվում է 23 երկրների կողմից։
Պաղեստին — հիմնադրվել է 1949 թ, և ճանաչվում է 110 պետությունների կողմից։ Ներկա պահին փաստացի բաժանված է 2 մասի[22][23][24][25][26]։
Սահարայի Արաբական Դեմոկրատական Հանրապետություն Սահարայի Հանրապետություն — ճանաչվում է 49 երկրի կողմից և հանդիսանում է Աֆրիկյան Միության անդամ։
Չճանաչված պետություններ
խմբագրել
Արցախ — հռչակվել է 1991 թ. սեպտեմբերի 2-ին։ Ներկայումս պետության ողջ տարածքը ժամանակավորապես գտնվում է Ադրբեջան կոչված արհեստածին պետության վերահսկողության տակ[27][28]
Սոմալիլենդ — հռչակվել է 1991 թ.։ Փաստացի Սոմալիից բաժանված երկրամաս[27][29]։
ՄԱԿ-ի անդամ երկրներ, որոնք չեն ճանաչվում որոշ պետությունների կողմից
խմբագրել
Հայաստան — հռչակվել է 1991 թ.։ Չի ճանաչվում Պակիստանի կողմից, որպես օժանդակություն Ադրբեջանի[30][31]։
Իսրայել — հռչակվել է 1948 թ.։ Չի ճանաչվում 24 մուսուլմանական պետությունների կողմից[32][33][34][35]
[36]։
Կիպրոս — հռչակվել է 1960 թ.։ Չի ճանաչվում Թուրքիայի կողմից։
Հյուսիսային Կորեա — հռչակվել է 1948 թ.։ Չի ճանաչվում Հարավային Կորեայի, Ճապոնիայի, ԱՄՆ-ի, Էստոնիայի[փա՞ստ] և Ֆրանսիայի կողմից[37][38][39][40][41][38][39][40][42][43][41]։
Հարավային Կորեա — հռչակվել է 1948 թ.։ Չի ճանաչվում Հյուսիսային Կորեայի կողմից[44][45]։
Չինաստան - հռչակվել է 1949 թ.։ Չի ճանաչվում ՄԱԿ-ի 13 անդամ երկրների կողմից[46]։- Պակիստան - Չի ճանաչվում Հայաստանի և Իսրայելի կողմից։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Regions and territories: Abkhazia». BBC news. 2011 թ․ փետրվարի 8. Վերցված է 2011 թ․ մարտի 31-ին.
- ↑ Government of Vanuatu (2011 թ․ հունիսի 17). «Vanuatu's recognition to the Republic of Abkhazia». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.
- ↑ Vanuatu's initial recognition was invalidated after the Kilman government was annulled by the Supreme Court. Kilman was subsequently re-elected and its recognition was re-confirmed by its Foreign Minister in July 2011: Natapei withdraws recognition of Abkhazia, Vanuatu Daily Post, 19 June 2011
- ↑ «Vanuatu official denies Abkhazia recognition». Solomon Star. 2011 թ․ հունիսի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 11-ին.
- ↑ «Transparency International Vanuatu press release on recognition of Abkhazia». TI Georgia.
- ↑ «Vanuatu annuls recognition of Abkhazia – report». Radio New Zealand International. 2011 թ․ հունիսի 19. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
- ↑ «Georgia Says Vanuatu Has Withdrawn Recognition of Abkhazia». Bloomberg L.P. 2013 թ․ մայիսի 20. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
- ↑ «South Ossetia opens embassy in Abkhazia». The Tiraspol Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ ապրիլի 22-ին.
- ↑ Government of Tuvalu (2011 թ․ սեպտեմբերի 20). «On the establishment of diplomatic relations between Republic of Abkhazia and Tuvalu». Ministry of Foreign Affairs. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ նոյեմբերի 11-ին. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.
- ↑ «Luhansk Recognizes Abkhazia». Civil Georgia. 2022 թ․ մարտի 10. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 10-ին.
- ↑ «Tuvalu takes back recognition of independence of Abkhazia and so-called South Ossetia». 2014 թ․ մարտի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 31-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 31-ին.
- ↑ «Ministry of Foreign Affairs of Georgia – Ministry's Statements». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
- ↑ 13,0 13,1 «Russia recognises Georgian rebels». 2008 թ․ օգոստոսի 26 – via news.bbc.co.uk.
- ↑ 14,0 14,1 «Venezuela's Chavez draws closer to Moscow». Reuters. 2009 թ․ սեպտեմբերի 10. Վերցված է 2009 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
- ↑ 15,0 15,1 «Syria formally recognizes Abkhazia and South Ossetia». Eurasianet. 2018 թ․ մայիսի 29. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 29-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
- ↑ Clogg, Rachel (2001). «Abkhazia: Ten Years On» (PDF). Conciliation Resources. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2016 թ․ փետրվարի 16-ին. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 26-ին.
- ↑ John Pike. «Georgia mocks Nauru's recognition of Abkhazia». Globalsecurity.org. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 25-ին.
- ↑ European Parliament Directorate-General External Policies Policy Department "Turkey and the problem of the recognition of Cyprus" 20 January 2005 Retrieved 3 February 2011
- ↑ CIA World Factbook (2008 թ․ փետրվարի 28). «Cyprus». Central Intelligence Agency. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 28-ին.
- ↑ «Cyprus exists without Turkey's recognition: president». Xinhua Online. XINHUA. 2005 թ․ հոկտեմբերի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ մարտի 13-ին. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 7-ին.
- ↑ European Parliament's Committee on Foreign Affairs "The influence of Turkish military forces on political agenda-setting in Turkey, analysed on the basis of the Cyprus question" 18 February 2008 Retrieved 3 February 2011
- ↑ «International Recognition of the State of Palestine». Official website of the Palestinian National Authority. 1988 թ․ նոյեմբեր. Արխիվացված է օրիգինալից 2003 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.. The PNA has publicly acknowledged recognition from 94 states, including the former Yugoslavia.
- ↑ "Costa Rica Recognizes 'Palestine'" Արխիվացված 15 Փետրվար 2016 Wayback Machine, The Journal of Turkish Weekly 26 February 2008 Retrieved 7 February 2011
- ↑ «South African Representative Office to the Palestinian National Authority». Sarep.org. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 25-ին.
- ↑ «Embassies of Palestine». Webgaza.net. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 25-ին.
- ↑ «Embassy of the State of Palestine in Bratislava». Palestine.sk. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ օգոստոսի 9-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 25-ին.
- ↑ 27,0 27,1 Ker-Lindsay, James (2012). The Foreign Policy of Counter Secession: Preventing the Recognition of Contested States. Oxford University Press. էջ 53. ISBN 9780199698394. «...there are three other territories that have unilaterally declared independence and are generally regarded as having met the Montevideo criteria for statehood but have not been recognized by any states: Transnistria, Nagorny Karabakh, and Somaliland.»
- ↑ BBC Country Profiles: Regions and territories: Nagorno-Karabakh. Retrieved 14 September 2009.
- ↑ BBC Country Profiles: Regions and territories: Somaliland. Retrieved 14 September 2009.
- ↑ Pakistan Worldview – Report 21 – Visit to Azerbaijan Senate of Pakistan — Senate foreign relations committee, 2008
- ↑ Nilufer Bakhtiyar: "For Azerbaijan Pakistan does not recognise Armenia as a country" 13 September 2006 [14:03] – Today.Az
- ↑ Government of Israel (1948 թ․ մայիսի 14). «Declaration of Israel's Independence 1948». Yale University. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 28-ին.
- ↑ United States Congress (2008 թ․ հունիսի 5). «H. RES. 1249» (PDF).
- ↑ «'Reply' Online Book Chapter 1». Mythsandfacts.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 25-ին.
- ↑ «Khartoum Resolution». Council on Foreign Relations. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին.
- ↑ Government of Israel. «Israel's Diplomatic Missions Abroad: Status of relations». Ministry of Foreign Affairs. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 4-ին.
- ↑ Seung-Ho Joo, Tae-Hwan Kwak – Korea in the 21st Century
- ↑ 38,0 38,1 «Treaty on Basic Relations between Japan and the Republic of Korea». Վերցված է 2008 թ․ հոկտեմբերի 27-ին.
- ↑ 39,0 39,1 Commission de la défense nationale et des forces armées (2010 թ․ մարտի 30). «Audition de M. Jack Lang, envoyé spécial du Président de la République pour la Corée du Nord» (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ մայիսի 2-ին.
- ↑ 40,0 40,1 Goodman, David (2015). Handbook of the Politics of China. ISBN 9781782544371. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 29-ին. "Seoul recognized Taiwan as the sole legitimate government of China"
- ↑ 41,0 41,1 Wertz, Oh, էջեր 1–2
- ↑ «Declaration of Independence». TIME. 1966 թ․ օգոստոսի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 29-ին.
- ↑ Scofield, David (2005 թ․ հունվարի 4). «Seoul's double-talk on reunification». Asia Times. Արխիվացված օրիգինալից 2005 թ․ հունվարի 4. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 29-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link) - ↑ US Library of Congress (2000 թ․ հոկտեմբերի 7). «World War II and Korea». Country Studies. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 28-ին.
- ↑ Sterngold, James (1994 թ․ սեպտեմբերի 3). «China, Backing North Korea, Quits Armistice Commission». The New York Times. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 29-ին.
- ↑ «Constitution of the People's Republic of China». International Human Rights Treaties and Documents Database. Արխիվացված է օրիգինալից 2000 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 28-ին.
Գրականություն
խմբագրել- Adrian Florea, "De Facto States: Survival and Disappearance (1945–2011)." International Studies Quarterly, Volume 61, Issue 2, June 2017, Pages 337–351
- Florea, Adrian (2020 թ․ մայիսի 6). «Rebel governance in de facto states». European Journal of International Relations. SAGE Publishing. 26 (4): 1004–1031. doi:10.1177/1354066120919481. S2CID 53365477.
- Geldenhuys, Deon (2009). Contested States in World Politics. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-23418-5.
- Ker-Lindsay, James (2012). The Foreign Policy of Counter Secession: Preventing the Recognition of Contested States (1st ed.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 9780199698394.
- Nationalities Papers. Special Issue on the Emergence and Resilience of Parastates.