Կառլ VII (ֆր.՝ Charles VII le Victorieux, փետրվարի 22, 1403, Փարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն - հուլիսի 22, 1461, Մեէն սյուր Յևր), 1422 թվականից թագավոր։ Վալուաների դինաստիայից։

Շառլ Հաղթանակող
Ծնվել է՝փետրվարի 22, 1403
ԾննդավայրՓարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն
Մահացել է՝հուլիսի 22, 1461 (58 տարեկան)
Վախճանի վայրՄեէն սյուր Յևր
Սեն Դենի աբբայություն
Երկիր Ֆրանսիա
ՏոհմՎալուաներ
գերիշխան և միապետ
ՀայրՇառլ Խելագար[1]
ՄայրIsabeau of Bavaria?[1]
ԵրեխաներԼյուդովիկոս XI[1], Քեթրին Վալուացին, Քարոլայի կոմսուհի[1], Իոլանդա Վալուա, Joan of Valois, Duchess of Bourbon?, Magdalena of Valois?[1], Charles de Valois, Duc de Berry?, Շարլոտտա դե Վալուա, Radegonde de France?, Marie de France?, Մարիա Մարգարիտա Վալուա[2], Jean de France?[2], Jacques de France?[2], Marguerite de France?[2], Jeanne de France?[2], Ժաննա Վալուա[2] և Jeanne de Maignelais?
Հավատքքրիստոնեություն
Պարգևներ

Հակառակ Տրուայի պայմանագրի, հոր՝ Շառլ VI-ի մահից հետո, իրեն թագավոր է հռչակել, սակայն փաստորեն իշխում էր միայն Լուարայից հարավ ընկած տարածքում։ Ժողովրդական ազատագրական շարժման առաջնորդ Ժաննա դ՚Արկի օժանդակությամբ 1429 թվականին թագադրվել է, 1437 թվականին մտել Փարիզ։ Նա անցկացրել է թագավորական իշխանությունն ամրապնդող մի շարք բարեփոխումներ, ստեղծել կանոնավոր բանակ, սահմանել մշտական ուղղակի հարկ։ 1435 թվականից դադարեցրել է Գլխավոր շտատների հրավիրումը։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 325