Նիկոլայ Սիդելնիկով
Նիկոլայ Նիկոլաևիչ Սիդելնիկով (ռուս.՝ Никола́й Никола́евич Сиде́льников, հունիսի 5, 1930[1], Տվեր, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - հունիսի 20, 1992[1], Մոսկվա, Ռուսաստան[2]), խորհրդային կոմպոզիտոր, ՌՍՖՍՌ ժողովրդական արտիստ (1992 թ.)[3]:
| Նիկոլայ Սիդելնիկով | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունիսի 5, 1930[1] Տվեր, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Երկիր |  ԽՍՀՄ և .svg){kind=small} Ռուսաստան |
| Մահացել է | հունիսի 20, 1992[1] (62 տարեկան) Մոսկվա, Ռուսաստան[2] |
| Գերեզման | Տրոեկուրովյան գերեզմանատուն |
| Ժանրեր | օպերա |
| Մասնագիտություն | կոմպոզիտոր, համալսարանի դասախոս, ֆիլմերի երաժշտությունների հեղինակ և երաժշտության ուսուցիչ |
| Աշխատավայր | Մոսկվայի կոնսերվատորիա |
| Կրթություն | Մոսկվայի կոնսերվատորիա |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ կոմպոզիտորների միություն |
| Պարգևներ |  և  |
Կենսագրություն
խմբագրելՆիկոլայ Սիդելնիկովը ծնվել է 1930 թվականի հունիսի 5-ին Տվերում։ 1957 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Չայկովսկու անվան պետական կոնսերվատորիան՝ Եվգենի Մեսների դասարանը[4], ասպիրանտուրան՝ Յուրի Շապորինի դասարանը, 1958 թվականից եղել է Շապորինի և Արամ Խաչատրյանի ասիստենտը, 1961 թվականից Մոսկվայի Չայկովսկու անվան պետական կոնսերվատորիայում վարել է կոմպոզիցիայի դասարանը։ Եղել է Մոսկվայի կոնսերվատորիայի առաջատար պրոֆեսորներից (1981 թվականից) դասավանդման տեսության և պրակտիկայի իր յուրահատուկ մեթոդով։ Նրա դասարանն են ավարտել բազում երիտասարդ կոմպոզիտորներ, որոնք հետագայում դարձել են ճանաչված անուններ, այդ թվում՝ Վյաչեսլավ Արտյոմով, Էդուարդ Արտեմև, Դմիտրի Սմիրնով, Վլադիմիր Տարնոպոլսկի, Վլադիմիր Կոմարով, Մարկ Մինկով, Վլադիմիր Մարտինով, Իվան Սոկոլով, Իրաիդա Յուսուպովա, Ջամիլյա Ջազիլբեկովա, Տատյանա Կոմարովա, Սերգեյ Պավլենկո, Վլադիմիր Բիտկին, Ալեքսանդր Ուդալցով, Կիրիլ Ումանսկի, Անտոն Ռովներ և այլք։
Սիդելնիկովը մահացել է 1992 թվականի հունիսի 20-ին։ Թաղված է Մոսկվայի Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը։
Ընտրված գործեր
խմբագրել- Ալ ծաղիկ, օպերա, ըստ՝ Սերգեյ Ակսակովի (1974)
- Գաղտնի զրույցներ, կանտատա երգչախմբի և ժողովրդական տեքստերի համար (1975 թ.)
- Чертогон, օպերային դիալոգ ըստ Նիկոլայ Լեսկովի, Շվայտություն, Զարթխում (1978- 1981 թթ.)
- Վազք, օպերա ըստ Միխայիլ Բուլգակովի (1987 թ.)
- Ստեպան Ռազին, բալետ
- 6 սիմֆոնիա
- Ռուսական հեքիաթներ, համերգ 12 կատարողների համար (1968 թ.)
- Ռոմանսերո սիրո և մահվան մասին (Գարսիա Լորկայի «Գնչուական ռոմանսերո» բանաստեղծության հիման վրա, 1981 թ.), խառը երգչախմբի և գործիքների համար
- Սիչուան էլեգիաներ, խառը երգչախմբի, ֆլեյտայի, տավիղի և վիբրաֆոնի համար (1980 թ.)
- Սիչուան էլեգիաներ կամ մտքեր՝ ուղղված ընկերոջը (երկրորդ տետր), խառը երգչախմբի, մենակատարների և գործիքային համույթի համար (1984 թ.)
Ֆիլմագրություն
խմբագրել- 1957 թ.- «Երազանքների իրականացում»
- 1958 թ. - «Հեռավոր կղզու գաղտնիքը»
- 1959 թ. - «Շինել»
- 1962 թ. - «Գետավարարում»
- 1965 թ. - «Ես 20 տարեկան եմ»
- 1966 թ. - «Երեք հաստլիկները»
- 1968 թ. - «Ջամիլյա»
- 1968 թ. - «Ինչպե՞ս սա կոչել»
- 1969 թ. - «Վարկինայի հողը»
- 1969 թ. - «Գլխավոր վկա»
- 1970 թ. - «Երկնագույն տափաստանում»
- 1970 թ. - «Գողություն»
- 1970 թ. - «Կուսակցության քարտուղար»
- 1970 թ. - «Քամին չկար»
- 1972 թ. - «Քաղաքականության այց»
- 1972 թ. - «Նայե՛ք, այս դեմքին»
- 1974 թ. - «Փնտրում եմ ճակատագիրս»
- 1976 թ. - «Դուք ինձ գրել եք…»
- 1977 թ. - «Քիթ»
- 1977 թ. - «Գոտեմարտ բքի մեջ»
- 1979 թ. - «Տեսարաններ ընտանեկան կյանքից»
- 1982 թ. - «Մարդը, որը փակել էր քաղաք»
- 1983 թ. - «Ես, աշխատավոր ժողովրդի զավակս...»
- 1985 թ. - «Զոմբի» տարբերակ»
- 1985 թ. - «Բալենու հորձանուտ»
- 1986 թ. - «Փրկագին»
- 1988 թ. - «Ներիր մեզ, պարտեզ»
- 1989 թ. - «Ուղևորություն դեպի Վիսբադեն»
- 1990 թ. - «Ֆուտբոլիստ»
Պարգևներ և մրցանակներ
խմբագրել- ՌՍՖՍՌ ժողովրդական արտիստ (փետրվարի 4, 1992 թ.)
- Գլինկայի անվան ՌՍՖՍՌ պետական մրցանակ (1984 թ.)
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Freebase տվյալների վերբեռնում — Google.
- ↑ Награждён указом президента России № 106 от 4 февраля 1992 года
- ↑ МГК им. Чайковского: Месснер Евгений Иосифович
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Academic.ru: биография Н. Н. Сидельникова
- Мемориальная веб-страница Արխիվացված 2009-06-26 Wayback Machine(ռուս.),(անգլ.)