Նիկոլայ Պետրով (նկարիչ, 1834)

Նիկոլայ Պետրով (ռուս.՝ Николай Филиппович Петров, մարտի 18, 1872(1872-03-18), Վորոնեժի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - 1941, Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս և խորհրդային գեղանկարիչ, գծանկարիչ, գեղանկարչության ակադեմիկոս (1916 թվական)։ Ժանրային նկարների, ինտերիերի, բնանկարների և նատյուրմորտների հեղինակ է[1]։

Նիկոլայ Պետրով
Ծնվել էմարտի 18, 1872(1872-03-18)
ԾննդավայրՎորոնեժի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է1941
Մահվան վայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն,  ՌԽՖՍՀ և  ԽՍՀՄ
Մասնագիտություննկարիչ
ԱշակերտներVladimir Seleznyov?
 Nikolai Filippovich Petrov Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1872 թվականի փետրվարի 28-ին, Վորոնեժ նահանգի Բեկետովո գյուղում` կալվածքի կառավարչի ընտանիքում։

1892 թվականին ավարտել է Վորոնեժի ռեալական ուսումնարանը։ 1892-1901 թվականներին սովորել է Գեղարվեստի կայսերական ակադեմիային կից Բարձրագույն գեղարվեստական ուսումնարանում[2]։ 1896 թվականին սկսել է մասնակցել գեղարվեստական ցուցահանդեսների[1]։ Ակադեմիայում ուսման ժամանակ ամեն ամառ մեկնել է Ռուսաստան։

Նա 1901 թվականին «Երեկոն գյուղում» նկարի համար նկարչի կոչում է ստացել։ Իսկ 1908 թվականին «Ռակշայի դահլիճում» նկարի համար Մյունխենի միջազգային գեղարվեստական ցուցահանդեսներում ստացել է ոսկե մեդալ[2]։ Նա 1911 թվականին մասնակցել է Հռոմում կազմակերպվող միջազգային ցուցահանդեսին[1]։ 1904 թվականին դարձել է Նկարիչների նոր միության հիմադիր անդամ[2], իսկ 1910 թվականից դարձել է Ռուս նկարիչների միության անդամ[3]։ 1916 թվականին ստացել է գեղանկարչության ակադեմիկոսի կոչումը[1]։

Ապրել է Լենինգրադում, իսկ 1910 թվականին մեկնել է Պենզա[2]։ 1910-1918 թվականներից տնօրեն է աշխատել Պենզայի Կոնստանտին Սավիցկու անվան գեղարվեստական ուսումնարանում, մինչև 1936 թվականը դասավանդել է այնտեղ[1]։ Վերադառնալով Լենինգրադ, 1936 թվականից դասավանդել է Ի. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտում։ 1937 թվականին դարձել է Գեղարվեստի բարձրագույն ակադեմիայի տնօրենի տեղակալ։ 1937-1939 թվականներին ղեկավարել է գեղանկարչության ամբիոնը[2]։ Մահացել է 1941 թվականի դեկտեմբերի 9-ին Լենինգրադի շրջափակման ժամանակ[1][4]։

Գեղարվեստական քննադատ Սերգեյ Մակովսկին 1911 թվականին այսպես է արտահայտվել նրա աշխատանքների մասին. «աչքի են ընկնում ինչպես մարգարիտներ... հնության հանդեպ իրական սիրով ու ջրաներկի իմացությամբ են նկարված Պետրովի նկարները»[4]։

Գեղանկարչական ստեղծագործություններ խմբագրել

Նրա գեղանկարչական ստեղծագործություններից մի քանիսն են.

  • «Հանգիստ» (1896 թվական, Տրետյակովյան պատկերասրահ)
  • «Մթնշաղը» (1898 թվական, Պենզայի պատկերասրահ)
  • «Պատշգամբի վրա» (1909 թվական, Տրետյակովյան պատկերասրահ)
  • «Ռակշայի դահլիճում» (1908 թվական)
  • «Այցելությունը» (1912 թվական, Ռուսական պետական թանգարան)
  • «Հյուրասենյակը» (1912 թվական, Ռուսական պետական թանգարան)
  • «Սև ծովի ափին» (1913 թվական, Պենզայի պատկերասրահ)
  • «Երեք տիկնայք» (1916 թվական, Պենզայի պատկերասրահ)
  • «Տոնավաճառ Վորոնեժ նահանգում» (1925 թվական, Պենզայի պատկերասրահ)
  • «Հնագույն Պենզան» (1926 թվական, Պենզայի գավառագիտական թանգարան)
  • «Նատյուրմորտ ճենապակյա գավաթով» (1930 թվական, Պենզայի պատկերասրահ)
  • «Նատյուրմորտ չորացած սինձով» (1939 թվական, Պենզայի պատկերասրահ)

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Петров Николай Филиппович». penzanews.ru. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 16-ին.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Петров Николай Филиппович // Живопись конца XIX-начала XX века. — М. : Гос. Третьяковская галерея, 2005. — 528 с. : ил. ISBN 5-93221-089-3
  3. Коновалов Э. Г. Новый полный биографический словарь русских художников. — М.: ЭКСМО, 2008. — 576 с.
  4. 4,0 4,1 «Петров Николай Филиппович». ГБУК ПОБ им. М.Ю. Лермонтова. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 14-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 16-ին.
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նիկոլայ Պետրով (նկարիչ, 1834)» հոդվածին։