Յան Ռայնիս (լատիշ․՝ Rainis, իսկական անունը՝ Պլիեկշանս Յանիս (լատիշ․՝ Jānis Pliekšāns), օգոստոսի 30 (սեպտեմբերի 11), 1865[1], Dunava Parish, Լատվիա - սեպտեմբերի 12, 1929(1929-09-12)[1][2][3][…], Յուրմալա, Լատվիա), լատիշ բանաստեղծ, դրամատուրգ, հասարակական գործիչ։

Յան Ռայնիս
լատիշ․՝ Rainis
Ծննդյան անունլատիշ․՝ Jānis Pliekšāns
Ծնվել էօգոստոսի 30 (սեպտեմբերի 11), 1865[1]
ԾննդավայրDunava Parish, Լատվիա
Վախճանվել էսեպտեմբերի 12, 1929(1929-09-12)[1][2][3][…] (64 տարեկան)
Վախճանի վայրՅուրմալա, Լատվիա
ԳերեզմանՌայնիսի գերեզմանատուն
Գրական անունRainis
Մասնագիտությունբանաստեղծ, դրամատուրգ, քաղաքական գործիչ, գրող, թարգմանիչ և լրագրող
Լեզուլատիշերեն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  Լատվիա
ԿրթությունՌիգայի առաջին պետական գիմնազիա (1884)[4], Սանկտ Պետերբուրգի կայսերական համալսարան և Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան
Գրական ուղղություններNew Current?
Ուշագրավ աշխատանքներAve sol!?
ԿուսակցությունLatvian Social Democratic Workers' Party?
Պարգևներ
Երեք աստղի շքանշան, 1-ին կարգ
ԱմուսինԱսպազիա
Յան Ռայնիս Վիքիքաղվածքում
 Rainis Վիքիպահեստում

Գործունեություն խմբագրել

Մեծ է եղել Ռայնիսի հետաքրքրությունը հայ ժողովրդի պատմության ու մշակույթի նկատմամբ։ Նա թարգմանել է հայ գրողների ստեղծագործությունները, հրապարակախոսական ելույթներ ունեցել հայ գրականության մասին, ինչը հնարավորություն է տվել լատիշ հասարակայնությանը ծանոթանալ Հայաստանի, նրա բազմադարյան գրականության հետ։ Հայ ժողովրդի տառապանքը, նրա գրականության ու մշակույթը առավել հանգամանորեն են ներկայացված Ռայնիսի «Ամենադժբախտ երկիրը և ամենադժբախտ ժողովուրդը» ակնարկում (1927), որտեղ տեղեկություններ կան հայ ժողովրդի պատմության մասին՝ հնագույն ժամանակներից մինչև 1915 թվականի ցեղասպանությունը։ Խաղաղ հայ բնակչության բնաջնջումը Ռայնիսը համարել է թուրքական կառավարող շրջանների ծրագրված քաղաքականություն, որն իրագործվել է Գերմանիայի հովանավորությամբ։ Ըստ Ռայնիսի՝ հայկական հարցը «չի կարող հեշտությամբ լուծվել», քանի որ Արևմտյան Հայաստանը «պետք է Եվրոպային՝ ստատուս քվոն պահպանելու համար»[5], իսկ թուրքական իշխանությունները կօգտագործեն այդ իրավիճակը իրենց շահերի համար։ Ինչպես նշել է Ռայնիսը, անգամ այն բանից հետո, «երբ ընդունվել է ժողովուրդների ինքնորոշման իրավունքը, երբ փոքր, մինչև այժմ ճնշված ժողովուրդները հասել են գոնե տեսական ազատության..., ժամանակակից հայերը և Հայաստանը ոչ միայն առավել ապերջանիկ են, քան առաջ, այլև կարող են համարվել աշխարհի ամենադժբախտ ազգը»[6]։ Դրա հետ մեկտեղ Ռայնիսը հայ ժողովրդին բնորոշել է որպես կենսունակ ու քաջարի, որ պահպանել է ազգային կերպը, ոգին և արժանապատվությունը։

«Կաստանյոլա» հուշերի գրքում Յան Ռայնիսը հայ ժողովրդին անվանել է պանդխտության հարցում գիտակ, թարգմանել է հայկական ժողովրդական երգեր[7]։

Գրականություն խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 Encyclopædia Britannica
  3. 3,0 3,1 3,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  4. https://www.literatura.lv/personas/rainis
  5. Յան Ռայնիս, Ընտիր երկեր, էջ 639։
  6. Նույն տեղում, էջ 626-627
  7. Ашот Григорян Дорога в Латвию. — Эдитус, 2022. — 110 с. — ISBN 9785001497974
 Վիքիքաղվածքն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յան Ռայնիս» հոդվածին։
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յան Ռայնիս» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է «Հայկական հարց» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։