Միխայիլ Իլյիչ Ունդրիցով (ռուս.՝ Михаил Ильич Ундрицов, նոյեմբերի 21, 1910(1910-11-21), Q13210930?, Կուրմիշսկիյ շրջան, Նիժնի Նովգորոդի մարզ, Ռուսական կայսրություն - օգոստոսի 27, 1998(1998-08-27), Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային, ռուս ախտաֆիզիոլոգ, բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, Չուվաշական Սովետական Սոցիալական Հանրապետության գործիչ (1982)[1]:

Միխայիլ Ունդրիցով
Ծնվել էնոյեմբերի 21, 1910(1910-11-21)
ԾննդավայրQ13210930?, Կուրմիշսկիյ շրջան, Նիժնի Նովգորոդի մարզ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել էօգոստոսի 27, 1998(1998-08-27) (87 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն,  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունԿազանի պետական բժշկական համալսարան
Մասնագիտությունբժիշկ
Գիտական աստիճանբժշկական գիտությունների դոկտոր
ԱշխատավայրChuvash State University?
Պարգևներ
Հայրենական պատերազմի II աստիճանի շքանշան

Կենսագրություն խմբագրել

Ավարտել է Խոդարի միջնակարգ դպրոցը[2]։ 1935 թվականին ավարտել է Կազանի բժշկական համալսարանը։ 1936-1940-ական թվականներին ախտաբանական ֆիզիոլոգիայի ամբիոնի օգնական է եղել[1]։ 1940-1941 և 1945-1959 թվականներին դասավանդել է Կույբիշևի բժշկական համալսարանում[1]։

Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ ծառայել է որպես գնդային բժիշկ Անդրբայկալի ռազմական օկրուգում[3]։

1959-1970 թվականներին ղեկավարել է ԽՍՀՄ բժշկական գիտությունների ակադեմիայի ռևմատիզմի ԳՀԻ փորձարարական լաբորատորիան (Մոսկվա)[1]։ 1970 թվականից դասավանդել է Չուվաշի պետական համալսարանում՝ 1974-1984 թվականներին՝ պաթոլոգիական ֆիզիոլոգիայի ամբիոնի վարիչ[4], այնուհետև նույն տեղում պրոֆեսոր (մինչև 1991 թվական)[1]։

Գիտական գործունեություն խմբագրել

1965 թվականին պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսություն[5]։

Հետազոտության հիմնական ուղղությունները[3]

1930-ական թվականներին Ադոյի հետ համատեղ ԽՍՀՄ-ում առաջին անգամ սկսել է զարգացնել բժշկության մեջ նոր գիտական ուղղություն, որը հետագայում ստացել է «ալերգիաբանություն» անվանումը[6]։

Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ Ռուսաստանում առաջին անգամ բարձրացրել է գործող բանակի զինծառայողների համար վիտամինոթերապիայի հարցը, ինչը թույլ է տվել կանխել ցինկի ու դրա հետ կապված բարդությունները, միլիոնավոր զորքերում[7]։

Աշխարհում առաջին անգամ ապացուցել է, որ շատ վարակիչ հիվանդությունների դեպքում մանրէային հակածինները արտազատվում են մեզի հետ՝ անցնելով երիկամների ապարատի միջով։

Մշակել է մարդու մարմնում տարիքային փոփոխություններին հակազդելու գաղափարներ և մեթոդներ (ռեյունենոլոգիա), ներառյալ հորմոնների փոփոխման և հորմոնների փոխարինման թերապիայի մեթոդները։

300-ից ավելի գիտական աշխատանքների հեղինակ է։

Աշխատանքներ խմբագրել

Մրցանակներ խմբագրել

  • Չուվայի ինքնավար Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության վաստակավոր գիտնական (1982)[1]
  • Հայրենական պատերազմի կարգ, 2-րդ աստիճանի (6.4.1985)[8]
  • Մեդալներ։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Чувашская энциклопедия
  2. «Старейшая школа Шумерлинского района отметит свой 145-летний юбилей». Чебоксары онлайн. 2015 թ․ նոյեմբերի 26. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  3. 3,0 3,1 «Ундрицов Михаил Ильич». Юбиляры 2010 г. (21 ноября). Национальная библиотека Чувашской Республики. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 16-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  4. «Кафедре патофизиологии, патологической анатомии с клинической патологической анатомией и судебной медицины — 40 лет». Чебоксары : Главные новости. 2014 թ․ սեպտեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  5. Ундрицов М. И. О механизме выделения почками бактериальных антигенов : Автореф. дис. … д-ра мед. наук. — М.: [б. и.], 1965. — 24 с.
  6. Одна из первых их статей в этой области: Ундрицов М. И., Адо А. Д. О некоторых закономерностях анафилактизации гладкой мускулатуры кишечника // Бюлл. эксперим. биологии и медицины. — 1939. — Вып. 6.
  7. Ундрицов М. И. Содержание витамина С в пайке пограничников Забайкальского округа // Сборник работ санитарной службы погранвойск Забайкальского округа. — 1947.
  8. «Ундрицов Михаил Ильич». Подвиг народа. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 3-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել