Միխայիլ Շուֆուտինսկի
Միխայիլ Զախարովիչ Շուֆուտինսկի (ռուս.՝ Михаил Захарович Шуфутинский, ապրիլի 13, 1948, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս էստրադային երգիչ։
Միխայիլ Շուֆուտինսկի | |
---|---|
Ծնվել է | ապրիլի 13, 1948 (76 տարեկան) Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
Երկիր | ԽՍՀՄ, Ռուսաստան և ԱՄՆ |
Ժանրեր | ռուսական շանսոն |
Մասնագիտություն | երգիչ, երաժշտական պրոդյուսեր, կոմպոզիտոր, պրոդյուսեր և դաշնակահար |
Երգչաձայն | բարիտոն |
Գործիքներ | ակորդեոն, բայան, դաշնամուր, ակորդեոն և վոկալ |
Գործունեություն | 1988–ներկա |
Լեյբլ | Nikitin |
Կրթություն | Մ Իպոլիտով-Իվանովի անվան երաժշտական մանկավարժական ինստիտուտ |
Կապված | Իրինա Ալեգրովա, Վյաչեսլավ Դոբրինին, Իգոր Կրուտոյ, Արտաշ Ասատրյան, Ալեքսանդր Մորոզով, Սյուզաննա Թեփեր |
Պարգևներ | |
Կայք | shufutinsky.ru |
Mikhail Shufutinsky Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է 1948 թվականի ապրիլի 13-ին Մոսկվայում, հրեական ընտանիքում։ Նրա հայրն էր Զախար Շուֆուտինսկին՝ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից էր, մասնագիտությամբ բժիշկ։ Երբ Միխայիլը 5 տարեկան էր, զոհվում է նրա մայրը, և երեխայի դաստիարակությամբ սկսում է զբաղվել նրա տատիկ Բերտա Դավիդովնան և պապիկ Դավիթ Յակովլևիչը[1]։ Ավարտել է երաժշտական դպրոցի ակորդեոնի բաժինը, այնուհետև Մոսկվայի Իպպոլիտով-Իվանովի անվան երաժշտական ուսումնարանի դիրիժորական բաժինը, ուր իր հետ նույն բաժնում էր սովորում ապագա երգչուհի Ալլա Պուգաչովան։ Տարբեր համույթների հետ ելույթներ էր ունենում Մոսկվայի և Մագադանի ռեստորաններում, երգելով հիմնականում Ալեքսանդր Վերտինսկու և Պյոտր Լեշչենկոի երգերը։ Ավելի ուշ դառնում է «Լեյսյա, պեսնյա» (ռուս.՝ Лейся, песня) համույթի ղեկավարը, որը հիմնականում կատարում էր Վյաչեսլավ Դոբրինինի երգերը։
1981 թ.-ին Մ. Շուֆուտինսկին ընտանիքի հետ Սովետական Միությունից տեղափոխվում է ԱՄՆ, և այնտեղ, գործիքավորողի կարգավիճակով թողարկում է Անատոլի Մոգիլևսկու «У нас в Одессе это не едят» (1983 թ.) և «Я Вас люблю, мадам» (1984 թ.) ալբոմները։ Մոտ տասը տարի նվագում էր տարբեր համույթների հետ ռեստորաններում, ստեղծում է «Ատաման-բէնդ-շոու» խումբը և բացում «Ատաման» ռեստորանը։
1980-ականների վերջում մեկնում է Լոս Անջելես՝ ուր սկսում է աշխատել Հոլիվուդի «Արբատ» ռուսական ռեստորանում։ 1990 թվականին էմիգրացիայից հետո առաջին անգամ մեկնում է ԽՍՀՄ, որտեղ մի քանի համերգներ է ունենում։ 1998 թ.-ին գրում է «И вот стою я у черты…» ինքնակենսագրական գիրքը։ 2003 թվականից սկսած մշտապես բնակվում է Ռուսաստանում։
Ընտանիք
խմբագրել- կինը՝ Մարգարիտա Շուֆուտինսկայա (ամուսնացել են 1971 թ. հունվարի 2-ին[2]
- ավագ զավակը՝ Դավիթ Շուֆուտինսկի (1972 թ.) ամուսնացած է, կնոջ անունը՝ Անժելա
- թոռը՝ Աննա (2006 թ.)
- թոռը՝ Անդրեյ (1997 թ.)
- թոռը՝ Միխայիլ (2009 թ.)
- կրտսեր զավակը՝ Անտոն Շուֆուտինսկի (1976 թ.), եղել է ԱՄՆ հատուկ զորքերի սպա, ամուսնացած է աֆրոամերիկուհի Բրենդիի հետ
- թոռը՝ Դմիտրի Շուֆուտինսկի, դպրոցական համույթում սաքսոֆոն է նվագում
- թոռը՝ Նոյ Շուֆուտինսկի (2002 թ.) երգով է զբաղվում
- թոռը՝ Զախար Շուֆուտինսկի (2009 թ.)
- ավագ զավակը՝ Դավիթ Շուֆուտինսկի (1972 թ.) ամուսնացած է, կնոջ անունը՝ Անժելա
Սկավառակագրություն
խմբագրել- 1982 - «Побег»
- 1983 - «Атаман»
- 1984 - «Гулливер»
- 1984 - «Атаман - 2» (ԽՍՀՄ-ում չի թողարկվել)
- 1985 - «Амнистия»
- 1986 - «Атаман - 3»
- 1987 - «Белый аист»
- 1988 - «Нет проблем»
- 1989 - «Ты у меня единственная» (Սյուզաննա Թեփերի հետ)
- 1990 - «Подмосковные вечера»
- 1991 - «Моя жизнь»
- 1992 - «Тихий Дон»
- 1993 - «Киса - киса»
- 1994 - «Гуляй, душа»
- 1995 - «О, Женщины»
- 1996 - «Добрый вечер, господа»
- 1998 - «Однажды в Америке» (Իգոր Կրուտոյի երգերը)
- 1999 - «Ну и ради Бога»
- 2001 - «Я родился в Москве»
- 2002 - «Наколочка»
- 2003 - «Бум-Бум»
- 2004 - «Пополам» (Իրինա Ալեգրովայի հետ)
- 2005 - «Соло»
- 2006 - «Дуэты разных лет»
- 2007 - «Москва-Владивосток»
- 2009 - «Брато»
- 2010 - «Дуэты разных лет 2»
- 2013 - «Love Story»
- 2016 - «Я просто медленно люблю»
- 2020 - «Ты моя жизнь»
Ծանուցումներ
խմբագրել- ↑ Семейный альбом Михаила Шуфутинского
- ↑ «Официальный сайт Михаила Шуфутинского: Пресса». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ սեպտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 3-ին.