Մաքսիմ Վեյգան (ֆր.՝ Maxime Weygand, հունվարի 21, 1867(1867-01-21)[1][2][3][…], Բրյուսել[4] - հունվարի 28, 1965(1965-01-28)[4][1][2][…], Փարիզ[4]), ֆրանսիական գեներալ, ֆրանսիական գիտությունների ակադեմիայի անդամ (1931 թվական)։

Մաքսիմ Վեյգան
ֆր.՝ Maxime Weygand
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 21, 1867(1867-01-21)[1][2][3][…]
ԾննդավայրԲրյուսել[4]
Մահացել էհունվարի 28, 1965(1965-01-28)[4][1][2][…] (98 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզ[4]
ԳերեզմանMorlaix
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա և  Բելգիա
Կրոնկաթոլիկություն[5]
ԿրթությունՀատուկ Ռազմական Դպրոց Սեն Սիր, Տիեր լիցեյ, Լյուդովիկոս Մեծի լիցեյ, Armoured Cavalry Branch Training School?, Centre des hautes études militaires? և Lycée Michelet, Vanves?
Մասնագիտությունռազմական գործիչ և քաղաքական գործիչ
ԱմուսինRenée Weygand?
Զբաղեցրած պաշտոններնախագահ, նախագահ, Minister of National Defence?, փոխնախագահ, Ֆրանսիական բանակի շտաբի պետ, ընկերության նախագահ, seat 35 of the Académie française?, High Commissioner of the Levant? և Minister of the Armed Forces?
Պարգևներ և
մրցանակներ
Մեդալ նշանակալի ավանդի համար Ռազմական մեդալ Մարտական խաչ 1914-1918 Ռազմական գործողությունների արտասահմանյան թատերաբեմերի ռազմական խաչ Մարտական խաչ (Ֆրանսիա) Cross of the Order of Lāčplēšis, 2nd class Պատվո լեգեոնի Մեծ խաչի ասպետ Պատվո լեգեոնի շքանշանի մեծ սրահ Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ Պատվավոր լեգեոնի շքանշանի սպա Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ Սուրբ Միքայելի և Սուրբ Գևորգի շքանշանի ասպետ-կոմանդոր Բատի շքանշանի ասպետ Ազատության խաչ Լաչպլեսիսի ռազմական շքանշան Թագի շքանշանի կոմանդոր Արիության խաչ Ռազմական սխրագործության շքանշանի կոմանդորի խաչ Մարտական սխրանքի արծաթե խաչ Ալաուիթյան գահի շքանշանի Մեծ խաչ Order of Ouissam Alaouite
Ֆրանցիսկայի շքանշան
Ռազմական խաչ և Հաղթանակի մեդալ
ԱնդամությունՖրանսիական ակադեմիա, Արտաքին գիտությունների ակադեմիա, Société des amis de la Russie nationale?, Centre d'études politiques et civiques?, Comité européen pour le progrès économique et social? և Association for the Defence of the Memory of Marshal Pétain?
ԵրեխաներJacques Weygand?
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Maxime Weygand Վիքիպահեստում

Մասնակցել է առաջին համաշխարհային պատերազմին, 1918 թվականի մարտից՝ Գերագույն գլխավոր հրամանատարության շտաբի պետ։ 1920—1922 թվականներին՝ լեհական բանակի ուսուցման և մատակարարման գծով ռազմական միսիայի ղեկավար Լեհաստանում։ 1930-1935-թվականներին գլխավոր շտաբի պետ, բարձրագույն ռազմական խորհրդի փոխնախագահ։ 1937 թվականին մասնակցել է կագուլյարների ֆաշիստական շարժմանը։ 1940 թվականի մայիսի 19-ից՝ Ազգային պաշտպանության շտաբի պետ և գերագույն գլխավոր հրամանատար, Ֆրանսիայի կապիտուլյացիայի կազմակերպիչներից։ 1940 թվականի հուլիս-սեպտեմբերին կառավարության ազգային պաշտպանության մինիստր, ապա կառավարության գլխավոր լիազոր Աֆրիկայում։ 1941 թվականներին համաձայնագիր է կնքել ԱՄՆ-ի հետ։ 1942—1945 թվականներին գտնվել է գերմանական ճամբարում։ Ազատագրումից հետո հանձնվել է ռազմական դատարանին, սակայն 1948 թվականին արդարացվել է։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 11, էջ 364