Всемирное наследие խմբագրել

30 января 2009 года Республика Кирибати направила в ЮНЕСКО запрос о включении Заповедной территории островов Феникс в список Всемирного наследия. Номинация стала первой с момента ратификации страной в 2000 году Конвенции об охране всемирного культурного и природного наследия.

1 августа 2010 года на 34 сессии в Бразилиа, столице Бразилии, Комитет Всемирного наследия поддержал решение о включении заповедника в список. Таким образом, он стал самым большим и самым глубоким объектом Всемирного наследия в мире.

Поиски Амелии Эрхарт խմբագրել

С 1988 года The International Group for Historic Aircraft Recovery (TIGHAR) проверяла гипотезу, что пропавшие в 1937 году пилот Амелия Эрхарт и штурман Фред Нунан приземлились на острове Никумароро.[1] Многочисленные свидетельства из архивные изысканий и экспедиций на острова показывали, что самолёт мог совершить посадку на окаймляющем атолл рифе, а затем утонуть во время прилива. Эрхарт и Нунан при этом оставались на необитаемом острове, не имеющем источников пресной воды. В 1940 году представитель Британской колониальной службы обнаружил на юго-восточном берегу острова частично сохранившийся скелет и нечто похожее на лагерь. Кости и другие свидетельства были направлены в штаб-квартиру британской администрации на Фиджи, но впоследствии затерялись. По современным оценкам измерений, сделанных британским врачом в 1941 году, скелет предположительно принадлежал женщине из северной Европы ростом примерно соответствующим росту Эрхарт[2]. Другие предметы, найденные на том месте, где предположительно находился лагерь, предположительно принадлежали женщине 1930-х годов. Среди них также находились вещи, которые Эрхарт обычно носила с собой.[3][4] Серийные номера, которые, как утверждается, находились на ящике с секстантом, найденном рядом со скелетом, соответствовали типу прибора, которым пользовался Нунан.[5]

Примечания խմբագրել

  1. «Earhart Project Hypothesis, Summer 2009». TIGHAR[en] (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017-11-02-ին. Վերցված է 2014-02-14-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  2. Burns, K R., R.L. Jantz, T. F. King, and R.E. Gillespie. 1998. Amelia Earhart’s Bones and Shoes? Current Anthropological Perspectives on an Historical Mystery. TIGHAR Tracks: Journal of The International Group for Historic Aircraft Recovery 14(2):4-11. TIGHAR, Wilmington.
  3. Smoking Guns(անգլ.) // TIGHAR Tracks : ежеквартальный журнал. — Oxford, PA[en]: TIGHAR[en], 2008. — Т. 24. — № 4.
  4. «Niku V: Research & Analysis». TIGHAR[en] (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2010-12-25-ին. Վերցված է 2014-02-14-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  5. «Numbers Game, Preface». TIGHAR[en] (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2010-12-25-ին. Վերցված է 2014-02-14-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)



Քյոսլին (Վարչական շրջան) խմբագրել

Քյոսլին վարչական շրջան (Քյոսլինյան շրջան, գերմ.՝ Regierungsbezirk Köslin, ավելի վաղ` Քյոսլին գերմ.՝ Cöslin), երկրորդ մակարդակի վարչատարածքային միավոր Պրուսիայում, գոյություն է ունեցել 1816-1945 թվականներին: Վիեննայի վեհաժողովից հետո անցկացված վարչական բարեփոխումներից հետո հանդիսացել է Պոմերանիա նահանգի շրջաններից մեկը: Վարչական կենտրոնը Քյոսլինն է (ներկայումս լեհական քաղաք Կոշալին): Այսօր տարածքն ամբողջությամբ պատկանում է Լեհաստանին:

Դիրք խմբագրել

Քյոսլին շրջանը հյուսիսում սահմանակից է Բալթիկ ծովին, արևելքում` Արևմտյան Պրուսիա նահանգին պատկանող Դանցիգ և Մարիենվերդեր շրջաններին, հարավում` Բրանդենբուրգ նահանգի Ֆրանկֆուրտ շրջանին, արևմուտքում սահմանակցում է Պոմերանիա նահանգի կազմի մեջ մտնող Շտետտին շրջանին:

Պատմություն խմբագրել

 
Պոմերանիա նահանգի վարչական կառուցվածքը, 1913 թվական:

  Վարչական շրջան Շտրալզունդ

  Վարչական շրջան Շտետտին

  Վարչական շրջան Քյոսլին


Քյոսլինյան շրջանը ձևավորվել է 1815 թվականի ապրիլի 30-ին անցկացված վարչական բարեփոխումների ժամանակ` Պրուսիայում Վիեննայի վեհաժողովից հետո` նահանգային կառավարումը հեշտացնելու համար: 1820 թվականին շրջանի տարածքի վրա ձևավորվել են ինը շրջաններ (Բելգրադ, Դրամբուրգ, Ֆյուրստենտում, Լաուէնբուրգ-Բյուտով, Նոյշտետտին, Ռումելսբուրգ, Շիֆելբայն, Շլավե և Շտոլպ): 1845 թվականին Լաուէնբուրգ-Բյուտով շրջանը բաժանվել է առանձին շրջանների` Լաուէնբուրգ և Բյուտով, իսկ 1872 թվականին Ֆյուրստենում շրջանը` Բուբլից, Քյոսլին և Քոլբերգ-Քյորլին շրջանների: 1898 թվականին Շտոլպ քաղաքը դարձել է ինքնուրույն քաղաքային շրջան: Վերսալի պայմանագրի համաձայն` Բյուտով, Լաուէնբուրգ և Շտոլպ ոչ մեծ շրջանների տարածքները 1920 թվականի հունվարի 1-ին մտել են Լեհաստանի կազմի մեջ` «լեհական միջանցք» ստեղծելու համար: 1920 և 1923 թվականներին համապատասխանաբար նույնանուն շրջաններից անջատվել են Քոլբերգ և Քյոսլին քաղաքները` որպես շրջաններից դուրս քաղաքներ: 1932 թվականին Շիֆելբայն և Բուբլից շրջանները լուծարվել են և համապատասխանաբար միացվել են Բելգրադ և Քյոսլին շրջաններին: Պոզեն-Արևմտյան Պրուսիա նահանգի լուծարման արդյունքում և նույնանուն օկրուգի ստեղծման արդյունքում Պոմերանիա նահանգի կազմում 1938 թվականին Դրամբուրգ և Նոյշտետտին անցել են նոր շրջանին: Միաժամանակ Քյոսլինը ստացել է Գրայֆենբերգ և Ռեգենվալդե հարևան Շտետտին շրջանին պատկանող շրջանները: 1945 թվականից հետո նախկին Քյոսլին շրջանի տարածքը ամբողջությամբ անցել է Լեհաստանի հսկողության տակ Շչեցինյան վոյեվոդութայն տեսքով: Հետագայում Լեհաստանում անցկացված վարչական բարեփոխումների արդյունքում օտարվել է և այսօր համապատասխանում է Արևմտյան-Պոմորյան վոյեվոդությանը:


Վարչական բաժանում խմբագրել

 

Քյոսլին օկրուգի շրջաններն իրենց վարչական կենտրոններով

Քաղաքային շրջաններ խմբագրել

Գյուղական շրջաններ խմբագրել

Բնակչություն խմբագրել

1820 թվականին Քյոսլին օկրուգի բնակչությունը կազմել է 264 565 մարդ: 1850 թվականին այստեղ ապրել է 455 073 բնակիչ: Օկրուգի տարածքը և բնակչություը 1900 և 1925 թվականներին և 1939 թվականի մայիսի 17-ից 1941 թվականի հունվարի 1-ի սհմաններում.

Տարեթիվ Տարածք, կմ² Բնակչություն, մարդ Շրջանների քանակը
գյուղական քաղաքային
1900 14.030,73 587.783 12 1
1925 14.108,00 680.664 12 3
1939 12.765,64 676.790 10 3

Ծանոթագրություններ խմբագրել


Արտաքին հղումներ խմբագրել