Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Լազարյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Հովակիմ Աղազարի Լազարյան (1743[1][2], Նոր Ջուղա, Աֆշարյան կայսրություն, Իրան[1][2] - հունվարի 2, 1826(1826-01-02)[1][2], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2]), հայ ազգային-ազատագրական շարժման գործիչ է։

Հովակիմ Լազարյան
Դիմանկար
Ծնվել է1743[1][2]
ԾննդավայրՆոր Ջուղա, Աֆշարյան կայսրություն, Իրան[1][2]
Մահացել էհունվարի 2, 1826(1826-01-02)[1][2]
Մահվան վայրՄոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2]
Մասնագիտությունհասարակական գործիչ
ԱմուսինԱննա Լազարևա
Ծնողներհայր՝ Աղազար Լազարյան, մայր՝ Աննա Լազարյան
ԵրեխաներԵղիսաբեթ Լազարյան-Հայրապետյան, Մարիա Լազարյան-Դելյանովա, Մարֆա Աբամելիկ, Հովհաննես Լազարյան, Խաչատուր Հովակիմի Լազարյան, Եղիազար Լազարյան, Արտեմի Լազարև և Եկատերինա Լազարևա
 Ekim Lazarev Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Եղբոր՝ Հովհաննես Լազարյանի կտակի համաձայն, 1815 թվականին Մոսկվայում հիմնադրել է Լազարյան ճեմարանը։ Պաշտպանել է Հայոց եկեղեցու շահերն ու ինքնուրույնությունը, ինչպես նաև միջնորդել ռուսական կառավարության մոտ՝ անձեռնմխելի թողնելու ռուսահայ գաղութներին նախկինում տրված առանձնաշնորհներն ու արտոնությունները։ Մոսկվայի Վագանկովո գերեզմանոցում կառուցել է տվել Սուրբ Հարություն եկեղեցին։ Գրել է հայրենասիրական և երգիծական բանաստեղծություններ (անտիպ)։ Լազարյանի նամակները արժեքավոր տեղեկություններ են պարունակում XVIII դարի վերջի և XIX դարի սկզբի հայ հասարակական կյանքի վերաբերյալ։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

 Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հովակիմ Լազարյան» հոդվածին։
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հովակիմ Լազարյան» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 470