Հիպերօսմոլյար հիպերգլիկեմիկ վիճակ
Հիպերօսմոլյար հիպերգլիկեմիկ վիճակը շաքարային դիաբետի բարդություն է, երբ հիպերգլիկեմիան հանգեցնում է բարձր օսմոլյարության` առանց նշանակալի կետոացիդոզի[1]։ Ախտանիշերը ներառում են ջրազրկման նշաններ, թուլություն, ոտքերի խոցեր, տեսողության խանգարումներ և գիտակցության փոփոխություն[2]։ Սկիզբը սովորաբար տևում է օրեր և շաբաթներ[3]։ Բարդությունները կարող են ներառել՝ ցնցում, դիսիմինացված ներանոթային մակարդման համախտանիշ, մեզենտերիալ անոթների թրոմբոզ կամ ռաբդոմիոլիզ[2]։
Հիպերօսմոլյար հիպերգլիկեմիկ վիճակ | |
---|---|
Բժշկական մասնագիտություն | էնդոկրինոլոգիա |
ՀՄԴ-9 | 250.2 |
ՀՄԴ-10 | E11.0 |
Ռիսկի հիմնական գործոնը տիպ 2 շաքարային դիաբետն է[1]։ Երբեմն այն կարող է առաջանալ առանց շաքարախտի կլինիկայի կամ 1-ին տիպի շաքարային դիաբետով հիվանդների մոտ[1][3]։ Խթանող գործոններն են՝ վարակները, կաթվածը, վնասվածքը, որոշակի դեղորայքներ,սրտամկանի ինֆարկտը[1]։ Ախտորոշումը հիմնվում է արյան բիոքիմիական հետազոտության վրա՝ 30մմոլ/լ (600)մգ/դլ) -ից բարձր գլյուկոզայի մակարդակ արյան մեջ, 320 մՕսմ/կգ-ից բարձր արյան օսմոլյարություն և 7.3-ից բարձր pH[2][3]։
Սկզբնական բուժումը հիմնականում ներառում է՝ ներերակային հեղուկների ներմուծում՝ դեհիդրատացիան կարգավորելու նպատակով, ներերակային ինսուլին (զգալի կետոացիդոզի դեպքում), ցածր մոլեկուլային հեպարին՝ արյան մակարդման ռիսկի նվազեցման նպատակով և հակաբիոտիկներ, ինֆեկցիայի առկայության դեպքում[3]։ Նպատակը արյան գլուկոզայի մակարդակը դանդաղ նվազեցնելն է[3]։ Կալիումի փոխարինումը հաճախ կիրառվում է նորմալ նյութափոխանակություն ապահովելու համար[3]։ Դիաբետիկ ոտքի խոցերի կանխարգելմանն ուղղված միջոցառումները նույնպես կարևոր են[3]։
Չնայած հիվանդության ճշգրիտ հաճախականությունն անհայտ է,այնուամենայնիվ հիվանդությունը համեմահտաբար հաճախ է հանդիպում[1][2]։ Ծերերն ավելի հաճախ են հիվանդանում[1]։ Մահվան ռիսկը կազմում է մոտ 15%[1]։ Այն առաջին անգամ նկարագրվել է 1880-ականներին[1]։
Նշաններ և ախտանիշներ
խմբագրելՀիպերգլիկեմիայի ախտանիշներն են՝ ծարավի զգացողություն (պոլիդիպսիա), շատամիզություն (պոլիուրիա) և սովի զգացողություն(պոլիֆագիա)[4]։
Ախտանիշները ներառում են `
- Գիտակցության փոփոխություն
- Նյարդային նշաններ, ներառյալ` տեսողության խանգարում, գլխացավ, միոկլոնուս, պարալիզ[4]
- Շարժողական խանգարումներն են`մկանային թուլությունը, թուլացած ռեֆլեքսները, ցնցումները կամ ֆաստիկուլացիաները
- Թրոմբոզի բարձր ռիսկ
- Դեհիդրատացիա[4]
- Քաշի կորուստ[4]
- Սրտխառնոց, փսխում և որովայնի ցավ[4]
- Թուլություն[4]
- Ցածր արյան ճնշում կանգնած ժամանակ[4]
Պատճառներ
խմբագրելՌիսկի հիմնական գործոնը 2-րդ տիպի շաքարային դիաբետն է[1]։ Երբեմն այն կարող է առաջանալ առանց դիաբետի կլինիկական պատմության կամ 1-ին տիպի շաքարային դիաբետով հիվանդների մոտ[1][3]։ Խթանիչներն են հանդիսանում՝ վարակները, կաթվածը, վնասվածքները, սրտամկանի ինֆարկտն ու որոշ դեղամիջոցներ[1]։
Ռիսկի այլ գործոններ.
- Ինսուլինի պակաս[4]
- Երիկամի գործունեության անկում[4]
- Ջրազրկում[4]
- Մեծ տարիք (50-70 տարեկան)[4]
- Որոշակի բժշկական վիճակներ (ուղեղի անոթների վնասվածքներ, սրտամկանի ինֆարկտ, սեպսիս )[4]
- Որոշ դեղամիջոցներ (գլյուկոկորտիկոիդներ, բետտա-պաշարիչներ, թիազիդային միզամուղներ, կալցիումական անցուղիների պաշարիչներ և ֆենիտոին)[4]
Ախտաֆիզիոլոգիա
խմբագրելՀիպերօսմոլյար հիպերգլիկեմիկ վիճակը սովորաբար առաջանում է վարակի[5], սրտամկանի ինֆարկտի, ինսուլտի կամ այլ սուր հիվանդությունների դեպքում։ Հարաբերական ինսուլինի պակասը հանգեցնում է շիճուկի գլյուկոզի ավելացման (սովորաբար բարձրաում է 33մմոլ/լ (600մգ /դլ)), որը հանգեցնում է շիճուկի օսմոլյարության (հասնում է ավելի քան 320 մՕսմ-ի)։ Սա հանգեցնում է շատամիզության (ավելի կոնկրետ oսմոտիկ դիուրեզի), որը, իր հերթին, հանգեցնում է հեմոկոնցենտրացիայի։ Կետոզը բացակայում է, ի շնորհիվ որոշ ինսուլինի ինհիբիտորների հորմոն զգայուն լիպազ միջնորդված լիպոլիզի։
Ախտորոշում
խմբագրելՉափանիշներ
խմբագրելԱմերիկյան շաքարախտի ասոցիացիայի կարծիքով՝ ախտորոշիչ չափանիշները ներառում են.[6][7]
- Պլազմայի գլյուկոզայի մակարդակը > 30մմոլ/լ (> 600մգ/դլ)
- Շիճուկի օսմոլյարությունը > 320 մՕսմ/կգ
- Ընդհանուր դեհիդրատացիա, մինչև 9լ ( սրա հետևանքով ծարավի զգացում ( պոլիդիպսիա))
- Շիճուկի pH > 7.30[7]
- Բիկարբոնատները > 15մԷք/լ
- Քիչ կետոնուրիա և ցածր կետոնեմիայի բացակայություն (<3 մմոլ/լ)
- Գիտակցության փոփոխություններ
- Կրեատին > 1.5 մգ/դլ (ավելացած)[4]
Պատկերում
խմբագրելԿրանիալ պատկերումը չի օգտագործվում ախտորոշման համար։ Այնուամենայնիվ, եթե Մագնիսառեզոնանսային շերտագրություն կատարվի, այն կարող է ցույց տալ կեղևային սահմանափակ դիֆուզիա T2 հիպոինտենսիվություն սպիտակ նյութում[8]։
Դիֆերենցիալ ախտորոշում
խմբագրելՀիմնական դիֆերենցիալ ախտորոշումն ընթանում է դիաբետիկ կետոացիդոզնի հետ։ Ի տարբերություն դիաբետիկ կետոացիդոզի, հիպերօսմոլյար հիպերգլիկեմիկ վիճակի դեպքում շիճուկի գլյուկոզի մակարդակը չափազանց բարձր է, սովորաբար ավելի քան 40-50 մմոլ/լ (600) մգ/դլ)[4]։ Մետաբոլիկ ացիդոզը բացակայում է կամ թույլ է արտահայտված[4]։ Դելիրիումն ավելի հաճախ հանդիպում է հիպերօսմոլյար հիպերգլիկեմիկ վիճակի դեպքում։ Հիպերօսմոլյար հիպերգլիկեմիկ վիճակն առավել հաճախ հանդիպում է բարձր տարիքում։ Դիաբետիկ կետոացիդոզի դեպքում հիվանդն ունենում է արագ և խորը շնչառություն[4]։
ԴԿԱ-ի ժամանակ շիճուկի գլյուկոզի մակարդակը բարձր է 300 մգ/դլ-ից (ՀՀՎ > 600 մգ/դլ)[4]։ ԴԿԱ-ը հանդիպում է տիպի 1 շաքարային դիաբետով,իսկ ՀՀՎ-ն առավել հաճախ տիպի 2 շաքարային դիաբետով անձանց մոտ[4]։ ԴԿԱ- ն զարգանում է արագ, ՀՀՎ- ն աստիճանաբար մի քանի օրվա ընթացքում[4]։
ԴԿԱ-ի և ՀՀՎ-ի ընթացքում կարող են առաջանալ ջրազրկման նշաններ, ծարավի զգացում, քաղցի զգացում, քաշի կորուստ, սրտխառնոց, փսխում, որովայնի ցավ, տեսողության աղավաղում, գլխացավ, թուլություն և կանգնելիս արյան ճնշուման իջեցում[4]։
Վարում
խմբագրելՆերերակային հեղուկներ
խմբագրելՀՀՎ-ի բուժումն սկսվում է ներերակային հեղուկների ներմուծմամբ։ ՀՀՎ- ով մարդիկ կարող են ջրազրկվել 8-12 լիտրով։ Սովորաբար այն կարգավորելը պահանջում է ավելի քան 24 ժամ[9]։
Էլեկտրոլիտների փոխարինում
խմբագրելՀաճախ կալիումի փոխարինման կարիք է լինում ՝ առաջացած նյութափոխանակային խնդիրները շտկելու նպատակով[3]։ Այն սովորաբար փոխարինվում է ժամում 10 մէկ-ով[10]։
Ինսուլին
խմբագրելԻնսուլինը տրվում է արյան գլյուկոզի կոնցենտրացիան նվազեցնելու համար։ Այնուամենայնիվ, քանի որ այն առաջացնում է կալիումի անցում դեպի բջիջներ, շիճուկում կալիումի մակարդակը պետք է լինի բավարար, այլապես հիպոկալեմիայի վտանգ կարող է առաջանալ։ Կալիումի մակարդակը ստուգվելուց հետո ավելի քան 3.3 մԷգ/լ լինելու պարագայում միայն սկսվում է 0.1 միավոր/կգ/ժամ ինսուլինի ներարկումը[10]։ Նպատակը 200մգ/դլ-ից պակաս արյան գլյուկոզայի մակարդակի ստացումն է[4]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Pasquel, FJ; Umpierrez, GE (November 2014). «Hyperosmolar hyperglycemic state: a historic review of the clinical presentation, diagnosis, and treatment». Diabetes Care. 37 (11): 3124–31. doi:10.2337/dc14-0984. PMC 4207202. PMID 25342831.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Stoner, GD (2005 թ․ մայիսի 1). «Hyperosmolar hyperglycemic state». American Family Physician. 71 (9): 1723–30. PMID 15887451.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Frank, LA; Solomon, A (2016 թ․ սեպտեմբերի 2). «Hyperglycaemic hyperosmolar state». British journal of hospital medicine (London, England : 2005). 77 (9): C130-3. doi:10.12968/hmed.2016.77.9.C130. PMID 27640667.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 Henry, McMichael (2016). ATI RN Adult Medical Surgical Nursing 10.0. Assessments Technology Institutes. էջեր 537–538. ISBN 9781565335653.
- ↑ Stoner, GD (May 2005). «Hyperosmolar hyperglycemic state». American Family Physician. 71 (9): 1723–30. PMID 15887451. Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ հուլիսի 24-ին.
- ↑ Lewis P. Rowland; Timothy A. Pedley (2010). Merritt's Neurology. Lippincott Williams & Wilkins. էջեր 369–370. ISBN 978-0-7817-9186-1. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 24-ին.
- ↑ 7,0 7,1 «Management of decompensated diabetes. Diabetic ketoacidosis and hyperglycemic hyperosmolar syndrome». Crit Care Clin. 17 (1): 75–106. 2001. PMID 11219236.
- ↑ Neuroradiology 2007 Apr;49(4):299-305.
- ↑ Tintinalli, Judith E.; Kelen, Gabor D.; Stapczynski, J. Stephan; American College of Emergency Physicians (2004). Emergency Medicine: A Comprehensive Study Guide (6th ed.). McGraw-Hill Prof Med/Tech. էջ 1309. ISBN 978-0-07-138875-7. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 24-ին.
- ↑ 10,0 10,1 Tintinalli, Kelen & Stapczynski 2004
Արտաքին հղումներ
խմբագրելԴասակարգում | |
---|---|
Արտաքին աղբյուրներ |