Հարություն Թումանյան
հայ գրող, թատերագիր
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Թումանյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին:
Հարություն Օհանջանի Թումանյան (հոկտեմբերի 14, 1869, Ներքին Ագուլիս[1][2] - 1943[1][2]), հայ գրող, թատերագիր[3]։ Եղել է ուսուցիչ։
Հարություն Թումանյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 14, 1869 |
| Ծննդավայր | Ներքին Ագուլիս[1][2] |
| Վախճանվել է | 1943[1][2] |
| Մասնագիտություն | գրող և ուսուցիչ |
| Ազգություն | հայ |
| Հարություն Թումանյան Վիքիդարանում | |
Ստեղծագործություններ խմբագրել
Սկսել է տպագրվել 1890-ական թվականներին «Աղբյուր», «Տարազ», «Լումա» և այլ պարբերականներում։ Լույս է ընծայել «Խոլեր» (1892) վոդևիլը, «Ամուրին» (1898) երգիծաբանական պատկերը, «Բանաստեղծություններ» (1899) ժողովածուն, «Մելիք Բեգլար» (1900), «Մելիք Ցուսուֆը» (1900), «Գալի Մահրասան» (1902), «Մուսա» (նվագ 1-2, 1902-1904), «Հազարան բլբուլ» (1903) պոեմները։ Գրել է նաև «Արտավազդ Բ» (1904) պատմական ֆեերիան և «Համառոտ ստուգաբանություն հայոց աշխարհաբար լեզվի» (1904) աշխատությունը։
Պիեսներ խմբագրել
- «Ալք»
- «Աշխարհի կործանում»
- «Արտավազդ Բ»
- «Խելքի տոպրակներ»
- «Խոլերա»
- «Կնյազի շաշկեն»
- «Հազարան բլբուլ»
- «Պըլը-Պուղի»[4]
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 4. — էջ 233.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Հայկական համառոտ հանրագիտարան (հայ.) — 1990. — հատոր 2.
- ↑ Ա․ Ա․ Այվազյան, ՆԱԽԻՋԵՎԱՆ․ պատկերազարդ բնաշխարհիկ հանրագիտակ, Երևան, «Հուշարձան», 1995, էջ 252 — 368 էջ. — 2700 հատ, ISBN 5-8079-0911-9։
- ↑ Հարությունյան Բաբկեն (1980)։ 19-20 դարերի Հայ թատրոնի տարեգրություն։ Երևան: ՀՍՍՀ ԳԱ
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 233)։ 
|