Կուբայի տնտեսություն

Կուբայի տնտեսություն, Կուբան հայտնագործվել է 1494 թվականին՝ Կոլումբոսի կողմից։ Հետագայում այն դարձել է իսպանական գաղութ։ Առաջին բիզնեսն այստեղ սիգարի արտադրությունն էր, ինչի շնորհիվ Կուբան դարձավ հայտնի ամբողջ աշխարհում։

Ծխախոտի դաշտ Կուբայում

Ընդհանուր բնութագիր

Նախքան Կուբայի հեղափոխությունը Կուբան ուներ մեկ բուսաբուծական տնտեսություն, որի ներքին շուկան նեղացվել էր։ Դրա բնակչությունը բնութագրվում էր խրոնիկական գործազրկությամբ և խորը աղքատությամբ։ Միացյալ Նահանգների մենաշնորհները, ինչպիսին էր BETHLEHEM STEEL Corporationand Speyer, ձեռք էր բերել վերահսկողություն Կուբայի ազգային ռեսուրսների վրա, ինչից նրանք ստանում էին հսկայական շահույթ։ Բանկերը և երկրի ողջ ֆինանսական համակարգը, ամբողջ էլեկտրաէներգիայի արտադրությունն ու արդյունաբերությունը գերակշռված էր ԱՄՆ կապիտալով։ ԱՄՆ մոնոպոլիաներին էր պատկանում Կուբայի լավագույն հողերի 25 տոկոսը և բոլոր գյուղացիական հողերի ավելի քան 80 տոկոսը զբաղվոած էին շաքարի աճեցմամբ և անասունների բուծմամբ զբաղվող latifundia կոչվող տնտեսություններով։ Երկրի ծխախոտային արտադրության և շաքարավազի 90 տոկոսը ուղարկվել է ԱՄՆ։ Մինչեւ հեղափոխությունը Կուբայի երեխաները չէին ընդգրկվում կրթական համակարգում։ Չկար գրեթե ոչ մի մեքենաշինական արդյունաբերության։ 1950 ին Կուբայում մեկ շնչի հաշվով նույն թվերն էին, ինչ Իտալիայում և անգամ ավելին՝ քան Ճապոնիայում։ Հեղափոխական ժամանակահատվածի ընթացքում Կուբան մեկն էր այն հատուկենտ զարգացող երկրներից, որը ապահովված էր արտաքին օգնությամբ։ Արտաքին օգնությունը սկսվեց վեց հիվանդանոցների կառուցմամբ Պերույում՝ վաղ 1970-ական թվականներին։ Արտաքին օգնությունն ընդլայնվեց 1970-ականներին։ Կուբացիները կառուցում էին բնակարանային, ճանապարհների, օդանավակայանների, դպրոցների եւ այլ օբյեկտների հարմարություններ Անգոլայում , Եթովպիայում, Լաոսում, Գվինեայում, Տանզանիայում եւ այլ երկրներում։ 1985 թվականին 35,000 կուբայացի աշխատողները օգնել են կառուցել ծրագրեր 20 ասիական, աֆրիկյան եւ լատինամերիկյան երկրներում։

Վերականգնում

Շնորհիվ շարունակական զբոսաշրջության աճի, որը սկսվեց 1999 թվականին, 6.2% աճով երկրի ՀՆԱ-ն աճեց 11,8% ըստ 2005 թ. պաշտոնական Կուբայի տեղեկատվության։ 2007-ին Կուբայի տնտեսությունը աճել է 7,5%, սպասվող 10%-ի փոխարեն, սակայն դա ավելի բարձր էր, քան Լատինական Ամերիկայի միջին աճը։ Ըստ այդմ, ՀՆԱ-ի կուտակային աճը 2004 թվականին կազմել է 42.5 %։ 2011 թվականի տնտեսական բարեփոխումները կամ «neos lineamientos economicos» ստեղծեցին արդյունավետ նոր տնտեսական համակարգ, որը հիշատակվում է որպես Նոր Կուբայի Տնտեսություն։ Այդ ժամանակից ի վեր, ավելի քան 400 հազար կուբացիներ դարձել են անկախ գործարարներ։ 2012-ին կառավարությունը թվարկում է 181 պաշտոնական աշխատատեղեր, որոնք այլևս իրենց վերահսկողության տակ չէին, ինչպես օրինակ, տաքսու վարորդ, շինարար կամ խանութպան։ Մարդիկ կարող էին նաև ձեռք բերել լիցենզիա և աշխատել որպես ջորիի վարորդ, լավ փոս փորող, կոճակ ծածկող և «հիանալի» ջենտլմեն՝ ավանդական էլեգանտ սպիտակ կոստյումով և գլխարկով։ Փաստորեն, տնտեսական համակարգը շատ նման էր կապիտալիստական համակարգին, սակայն, ի տարբերություն իսկական կապիտալիստական համակարգի, այն դեռևս պահպանում էր ազգայնացված ընկերությունները, որոնք արտադրում բոլոր էական հարմարությունները (ջուր, էներգիա), և այլ կարևոր ծառայություններ, որոնք ապահովում էին առողջ բնակչություն։ Ներմուծումը երկու անգամ պակաս էր արտահանումից։ Նախկինում տան սեփականատերերին թույլատրվում էր միայն փոխանակել իրենց ունեցվածքը, այժմ անշարժ գույքի առքն ու վաճառքը ստեղծեց գույքի իրական բում։ 2008 թվականին Ռաուլ Կաստրոյի վարչակազմը ակնարկել է, որ համակարգիչների, DVD նվագարկիչներ եւ միկրոալիքային վառարանների գնումը կդառնա օրինական։ Սակայն, ամսական աշխատավարձը մնում էր պակաս, քան 20 ԱՄՆ դոլար։ Բջջային հեռախոսները, որոնք մի ժամանակ արգելված էին այն կուբացիների համար, ովքեր աշխատում էին արտասահմանյան ընկերություններում և որպես պետական պաշտոնյաներ, դարձան թույլատրված։ Նոր ծրագիրը կարող էր հեռախոսներ դնել հարյուր հազարավոր կուբացիների ձեռքում։ Տնտեսությունը Կուբայում հիմնականում պետության և կառավարության կողմից վերահսկվող պլանային համակարգ է, թեև Կուբայում դեռ մնում են զգալի օտարերկրյա ներդրումներ եւ մասնավոր ձեռնարկություններ։ Արտադրության միջոցների մեծ մասը պատկանում և կառավարվում են կառավարության կողմից, գրեթե ամբողջ աշխատուժը աշխատում է պետության համար։ 2000 թվականին, հանրային սեկտորի զբաղվածությունը կազմել է 76%, իսկ մասնավոր հատվածի զբաղվածությունը կազմել է 23%, համեմատած 1981-ի հարաբերակցության՝ 91%-ից մինչեւ 8%։ Կապիտալ ներդրումները արգելված են և պահանջում են կառավարության հավանությունը։ Կուբայի կառավարությունն է սահմանում գները ապրանքների մեծամասնության վրա։ 2009 թվականին Կուբան 51-րդ տեղում էր 182-ից 0,863 մարդկային զարգացման ինդեկսով։ Հաշվի առնելով չտեսնված բարձր ՀՆԱ-ն մեկ շնչի հաշվով՝ Կուբան 95-րդ տեղում է։ Կուբան նաև զգալիորեն գերազանցում է Լատինական Ամերիկային նորածինների եւ մանկահասակ երեխաների մահացության, հիվանդացության, կրթական ձեռքբերումների և այլ սոցիալական ու առողջապահական ցուցանիշները։ 1950 թվականին Կուբան ուներ կենսունակ բայց չափազանց անհավասար տնտեսություն՝ մեծ կապիտալի արտահոսքով օտարերկրյա ներդրողների համար։ Երկիրը զգալի առաջընթաց է ապրել, հեղափոխությունից հետո դեպի եկամուտների ավելի լավ բաշխման շնորհիվ։ Չնայած Միացյալ Նահանգների կողմից տնտեսական պատժամիջոցներին՝ տնտեսության աճի տեմպերը ավելի բարձր էին, քան Լատինական Ամերիկայի մյուս երկրներինը։ Սակայն Խորհրդային Միության փլուզումից հետո, որը նրա հիմնական առևտրային գործընկերն էր, ամեն ինչ փոխվեց։ 1990-1993 թվականներին Կուբայի համախառն ներքին արդյունքը իջել է 33 %։ Սակայն Կուբային հաջողվում է պահպանել առողջապահության և կրթության մակարդակները, և 2000 թվականից ի վեր տնտեսությունը արագորեն վերականգնվում է։ Կուբան ունի զարգացած մասնագիտական աշխատուժ սպասարկման ոլորտում, որը խոշորագույնն է աշխարհում։ Բժիշկների թիվը մեկ շնչի հաշվով զբաղեցնում է առաջին տեղը աշխարհում։ Կուբացիները ստանում են ցածր բնակարանային և տրանսպորտային գներ, անվճար կրթություն, առողջապահական և սննդի սուբսիդիաներ։ Կոռուպցիան տարածված է, սակայն շատ ավելի ցածր է, քան Լատինական Ամերիկայի այլ երկրներում։