Կոնրադ III (Գերմանիայի արքա)
Կոնրադ Հոհենշտաուֆեն (գերմ.՝ Konrad der Dritte, 1093, Բամբերգ, Սրբազան Հռոմեական կայսրություն – 1152, փետրվարի 15), Գերմանիայի առաջին թագավորը (1138-1152) Հոհենշտաուֆենների թագավորական դինաստիայից։
Կոնրադ III Konrad der Dritte | |
|---|---|
| Գերմանիայի արքա | |
 | |
| Իշխանություն | 1138-1152 |
| Ծնվել է՝ | 1093[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Բամբերգ, Վերին Ֆրանկոնիա, Բավարիա |
| Մահացել է՝ | փետրվարի 15, 1152 |
| Վախճանի վայր | Բամբերգ, Վերին Ֆրանկոնիա, Բավարիա |
| Բամբերգի տաճար | |
| Երկիր | Գերմանիա |
| Տոհմ | Հոհենշտաուֆեններ |
| միապետ | |
| Հայր | Ֆրիդրիխ I[4] |
| Մայր | Agnes of Germany?[4] |
| Երեխաներ | Ֆրեդերիկ IV[2], Հենրիխ Բերենգար[4], Agnes von Staufen? և Sophie Staufer?[2] |
| Հավատք | քրիստոնեություն |
1116 թվականից սկսված Կոնրադ Հոհենշտաուֆենը համարվում էր ոչ միայն Սրբազան Հռոմեական Կայսրության, այլ նաև Ֆրանկոնիայի թագավորը։
Ֆրանկոնիայի դուքս խմբագրել
1116 թվականին Կոնրադ Հոհենշտաուֆենը փոխարինելով եղբորը՝ Ֆրիդրիխ II Հոհենշտաուֆենին, ստանում է Ֆրանկոնիայի դուքս արքայական տիտղոսը։
Չնայած սրան, այն հանգամանքը թե Ֆրանկոնիայի դքսությունը կանցներ Կոնրադին, թե ոչ, դա հայտնի չէր։ Հենրի V-ի մահից հետո Շվաբիայի և Ֆրանկոնիայի կառավարությունները Գերմանիայի և Սրբազան Հռոմեական կայսրության արքա Կոնրադ III-ին ընտրում են իրենց արքա։
Նրա կառավարությունը օրհնում են գերմանացի եպիսկոպոսները, իսկ որոշ ժամանակ անց նաև Հռոմի պապը Միլանում։
Գերմանիայի արքա խմբագրել
Սրբազան Հռոմեական կայսրության արքա Լոթարի մահից հետո 1138 թվականի մարտի 7-ին Կոնրադ III-ը օծվում է արքա, դառնալով անկախ Գերմանական թագավորության առաջին արքան։
Նրա իշխանությունը բացի բուն գերմանական հողերից տարածվում էր նաև Բավարիայի, Շվաբիայի և Ֆրանկոնիայի վրա։
1138 թվականին Կոնրադ III-ը ռազմակալում է Սաքսոնիան և միացնում Գերմանիային։ Սակայն այստեղ ստեղծվում է ոչ թե Կոնրադի, այլ նրա ազգական Ալբրեխտ Արջի կառացարությունը։
1146 թվականին Կոնրադը կարողանում է վերադարձնել Բոհեմիայի արտաքսված դուքս Վլադիսլավ II-ին, ով էլ ընդունում է Կոնրադ III Հոհենշտաուֆենին իր թագավոր։
1147 թվականին Կոնրադ III-ի զորքերը՝ գերմանացի խաչակիրները, Ուրբանոս III պապի կոչով մասնակցում են Երկրորդ խաչակրաց արշավանքին, որը անհաջողության է մատնվում։
Այն բանից հետո, երբ Կոնրադը վերադարձավ Սիրիայից, այստեղ վերսկսեցին ռազմական գործողությունները։ 1152 թվականին արքան մահացել է և քանի որ նրա որդին անչափահաս էր, նրան փոխարինում է իր զարմիկը՝ Ֆրեդերիկ Բարբարոսան, ով պատմությանը հայտնի է դառնում Ֆրիդրիխ I Շիկամորուս անունով։
Ընտանիք խմբագրել
Կանայք և երեխաներ խմբագրել
- Առաջին կին: (1115 թվականից) — Հերտրուդա ( 1095 — 1130), Հենրիխի դուստրը (մահ. 1116) Երեխաներ։
- Երկրորդ կին: (1135 թվականից) — Հերտրուդա ֆոն Զուլցբախ (1114 — ապրիլի 14 1146), Հերենգարա II-ի դուստրը (մահ.՝ 1125),
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Գրականություն խմբագրել
- Gerd Althoff: Konrad III. (1138–1152). In: Bernd Schneidmüller, Stefan Weinfurter (Hrsg.)։ Die deutschen Herrscher des Mittelalters. Historische Portraits von Heinrich I. bis Maximilian I. (919–1519). Beck, München 2003, S. 217–231, ISBN 3-406-50958-4.
- Wilhelm Bernhardi: Konrad III. Jahrbücher der Deutschen Geschichte. Duncker & Humblot, Berlin 1975. (Neudruck der 1. Auflage von 1883 aus den Jahrbüchern der Deutschen Geschichte)
- Ferdinand Geldner: Kaiserin Mathilde, die deutsche Königswahl von 1125 und das Gegenkönigtum Konrads III. In: Zeitschrift für bayerische Landesgeschichte. Band 40, 1977, S. 3–22.
- Gesellschaft für staufische Geschichte (Hrsg.)։ Konrad III. (1138–1152). Herrscher und Reich (= Schriften zur staufischen Geschichte und Kunst. Band 30). Göppingen 2011, ISBN 978-3-929776-22-5.
- Knut Görich: Fürstenstreit und Friedensstiftung vor dem Aufbruch Konrads III. zum Kreuzzug. In: Zeitschrift für die Geschichte des Oberrheins. Band 158, 2010, S. 117–136.
- Klaus Höflinger: Konrad III. In: Karl Rudolf Schnith (Hrsg.)։ Mittelalterliche Herrscher in Lebensbildern. Von den Karolingern zu den Staufern. Styria, Graz 1990, ISBN 3-222-11973-2, S. 261–271.
- Jan Paul Niederkorn: Konrad III. als Gegenkönig in Italien. In: Deutsches Archiv für Erforschung des Mittelalters. Band 49, 1993, S. 589–600 (Digitalisat).
- Hubertus Seibert, Jürgen Dendorfer (Hrsg.)։ Grafen, Herzöge, Könige. Der Aufstieg der frühen Staufer und das Reich (1079–1152) (= Mittelalter-Forschungen. Band 18). Thorbecke, Ostfildern 2005, ISBN 978-3-7995-4269-2. (Rezension)
- Bernd Schütte: König Konrad III. und der deutsche Reichsepiskopat. Kovač, Hamburg 2004, ISBN 3-8300-1600-X. (Rezension)
- Wolfram Ziegler: König Konrad III. (1138–1152). Hof, Urkunden und Politik (= Forschungen zur Kaiser- und Papstgeschichte des Mittelalters. Band 26). Böhlau, Wien u. a. 2008, ISBN 978-3-205-77647-5. (Rezension).
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կոնրադ III (Գերմանիայի արքա)» հոդվածին։ |