Վիքիպեդիա

Կոնստանտին Բորովոյ

Կոնստանտին Բորովոյ (հունիսի 30, 1948(1948-06-30), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս գործարար և քաղաքական գործիչ, 2-րդ գումարման Պետդումայի պատգամավոր (1995-2000), «Տնտեսական ազատություն» կուսակցության նախկին նախագահ (1992-2003), «Արևմտյան ընտրություն» քաղաքական կուսակցության նախագահ (2013-ի մարտի 17-ից)[1]։

Կոնստանտին Բորովոյ
ռուս.՝ Константин Натанович Боровой
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 30, 1948(1948-06-30) (75 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունՄոսկվայի տրանսպորտի ինժեներների ինստիտուտ (1970) և ՄՊՀ մեխանիկա-մաթեմատիկական ֆակուլտետ (1974)
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, իրավապաշտպան, ձեռնարկատեր և Պետական Դումայի անդամ
Զբաղեցրած պաշտոններՊետական Դումայի անդամ
ԿուսակցությունQ15614455? և Party of Economic Freedom?
Անդամություն2nd State Duma of the Russian Federation?
Կայքwestchoice.ru
 Konstantin Borovoi Վիքիպահեստում
Կոնստանտին Բորովոյը Վալերիա Նովոդվորսկայայի հետ

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1948 թվականի հունիսի 30-ին Մոսկվայում, որպես ուշ, կրտսեր երեխա, Մոսկվայի տրանսպորտային ճարտարագետների ինստիտուտի պրոֆեսոր-մաթեմատիկոս Նաթան Եֆիմի Բորովոյի (1909-1981) և Ժելեզնոդորոժնիի շրջանի կուսակցական կոմիտեի հատուկ բաժանմունքի վարիչ Ելենա Կոնստանտինովնա Բորովայայի (ի ծնե՝ Անդրիանովա, 1912-1993) ընտանիքում[2]։

1965 թվականին ավարտել է մաթեմատիկական հատուկ դպրոցը։ Ընդունելության փաստաթղթերը համալսարան տալու համար նա մտավ Կոմերիտմիության շարքերը[3]։ 1967 թվականին ամուսնացավ, ծնվեց առաջին դուստրը։ Ամուսնությունը, սակայն, ավարտվեց ամուսնալուծությամբ։ 1972 թվականին նա հանդիպեց իր երկրորդ կնոջը՝ Թամարա Վլադիմիրովնային։

1970 թվականին ավարտել է Մոսկվայի տրանսպորտային ճարտարագետների ինստիտուտի հաշվողական տեխնիկայի ֆակուլտետը, իսկ 1974 թվականին՝ Մոսկվայի պետական համալսարանի մեխանիկամաթեմատիկական ֆակուլտետը։ Նա իր թեզը պաշտպանեց 1983 թվականին (թեմա՝ «Մետրոյի գնացքների շարժման դինամիկայի ուսումնասիրություն՝ օպերատիվ հսկողության համար էլեկտրոնային հաշվողական մեքենաների (ԷՀՄ) օգնությամբ»), ստացավ դոցենտի կոչում։ Մինչև 1989 թվականը աշխատել է գիտահետազոտական ինստիտուտներում և դասավանդել ուսումնական ինստիտուտներում և համալսարաններում (Լիխաչյովի ավտոմոբիլային գործարանի բարձրագույն տեխնիկական ուսումնական հաստատություն)։

1989 թվականից մինչև 1993 թվականը, որպես փորձագետ և կառավարիչ, մասնակցել է ժամանակակից տնտեսության համար նոր ձեռնարկությունների ստեղծմանը՝ բորսաներ, բանկեր, ներդրումային ընկերություններ, հեռուստաընկերություններ, լրատվական գործակալություններ և այլ ձեռնարկություններ։ Լավագույնս հայտնի է որպես առաջին և ամենամեծ ռուսական բորսայի նախագահ։ Միևնույն ժամանակ, նա չի ստեղծել անձնական և մասնավոր ձեռնարկություններ։

1990-1993 թվականներին՝ Ռուսաստանի առևտրահումքային բորսայի նախագահ։ 1991 թվականին Ռուսաստանի Ռինակո ներդրումային բաժնետիրական ընկերության նախագահ։ Մասնակցեց Արտակարգ դրության պետական կոմիտեի դիմակայությանը։ Բորսայի ևս երկու հազար աշխատակիցների հետ միասին նա օգոստոսի 20-ին Մոսկվայի կենտրոնով տարավ Ռուսաստանի հսկայական դրոշը։

1992 թվականից` Ռելկոմ բաժնետիրական ընկերության տնօրենների խորհրդի համանախագահ[4]։

1991 թվականի սեպտեմբերի վերջից նա ԽՍՀՄ նախագահին առընթեր ձեռնարկատիրության խորհրդի անդամ էր, Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահին առընթեր ձեռնարկատիրության խորհրդի անդամ, Ռուսաստանի արտաքին քաղաքականության հիմնադրամի համանախագահ։ Բաց ռուս կինոփառատոնի (Կինոտավր) ֆինանսական տնօրեն։

1992 թվականին նա ստեղծեց Տնտեսական ազատության կուսակցությունը։ Նույն թվականին կուսակցության կողմից առաջադրվեց որպես Մոսկվայի քաղաքապետի թեկնածու, բայց ընտրությունները չկայացան։

1992 թվականի մարտից՝ Ռուսաստանի ազգային բանկի նախագահ։

1992 թվականի հոկտեմբերին անհաջող հանդես եկավ Կրասնոդարի թիվ 17 տարածքային ընտրատարածքի պատգամավորության համար։

1993 թվականի հունիսի 18-ից նա ղեկավարում էր ВКТ հեռուստաընկերության ժամանակավոր կառավարման խումբը։ Բաժնետերերի ընդհանուր ժողովում ձայների մեծամասնությամբ նա հեռացվեց հեռուստաընկերության տնօրենների խորհրդի կազմից։

1994 թվականի մարտի 12-ին Յարոսլավլ-Կոստրոմա ավտոճանապարհի 31-րդ կիլոմետրի վրա Բորովոյի մեքենայի վրա կրակել են, ապա պայթեցվել է և այրվել։ Բորովոյն իր փրկությունը բացատրել է նրանով, որ դուրս է թռչել մեքենայից և թաքնվել անտառում, այնուամենայնիվ, այս պատմությունը հաճախ կասկածի տակ է առնվում, ենթադրելով, որ Բորովոյը ինքնագովազդման համար է արել[5]։

1994 թվականի ապրիլից՝ Մոլնիա գիտաարտադրական միավորման տնօրենի տեղակալ։ 1995 թվականից՝ «Բորովոյ-թրաստ» ընկերության ղեկավար, գործընկերը՝ Ինվեստպրոմբանկի նախագահ Լեոնիդ Ռոզենբլյումը[6][7]։ 1995 թվականի սեպտեմբերից մինչև հոկտեմբերը «Բումերանգ» ռադիոկայանի սեփականատերն էր[8]։

1996 թվականի ապրիլի 21-ին ինքնահռչակ Իչկերիայի Չեչենական Հանրապետության առաջին նախագահ Ջոխար Դուդաևի հետ հեռախոսազրույցի ընթացքում ռուսական հատուկ ծառայությունների կողմից իրականացվել է գործողություն, որի արդյունքում Դուդաևը սպանվել է օդանավից արձակված հրթիռից[9]։

Մինչև 1999 թվականի դեկտեմբերը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության երկրորդ գումարման Պետդումայի պատգամավոր (ընտրված 17-ին 1995 թվականի դեկտեմբերին Տուշինոյի շրջանի ընտրատարածքում (Մոսկվա)) և Պետական դումայի բյուջեի, հարկերի, բանկերի և ֆինանսների կոմիտեի անդամ։

Այնուհետև զբաղվել է բիզնեսով։ 2000-2003 թվականներին՝ Ամերիկա Illustrated ամսագրի հրատարակիչ և գլխավոր խմբագիր[10][11]։

2010-ի գարնանը նա ստորագրել է ռուսական ընդդիմության «Պուտինը պետք է հեռանա» դիմումը։ Վալերիա Նովոդվորսկայայի հետ միասին թողարկել է տեսանյութեր, որոնք հրապարակել են Live Journal -ում, Ֆեյսբուքում և ՅուԹյուբում։

«Արևմտյան ընտրություն» կուսակցություն խմբագրել

2013-ին Վալերիա Նովոդվորսկայայի հետ միասին ձեռնամուխ եղավ ստեղծել «Արևմտյան ընտրություն» լիբերալ քաղաքական կուսակցությունը[12]։ Մարտի 17-ին կուսակցության հիմնադիր համագումարում Բորովոյն ընտրվեց կուսակցության նախագահ[1]։

2019 թվականի ապրիլին նա կոչ արեց Ուկրաինայի ընտրված նախագահ Վլադիմիր Զելենսկուն Ռուսաստանին ներկայացնել «վերջնագիր մեկ շաբաթվա ընթացքում ռուսաստանյան զորքերը գրավյալ տարածքներից, Ղրիմից և Ուկրաինայի արևելքից դուրս բերման պահանջով»[13]։

Արտագաղթ ԱՄՆ խմբագրել

2019 թվականի հուլիսի վերջին Ամերիկայի ձայնին տված հարցազրույցում Կոնստանտին Բորովոյը պատմեց այն մասին, որ 2014 թվականի վերջին որոշում է կայացրել շտապ հեռանալ Ռուսաստանից՝ նրա նկատմամբ անընդհատ հետապնդման պատճառով։ Լոս Անջելեսում նա դիմել է քաղաքական ապաստան ստանալու համար[14]։

Ընտանիք խմբագրել

  • երկու դուստր. ավագը՝ Յուլիան (զոհվել է 2008 թվականին), կրտսերը՝ Ելենան։
  • երեք թոռ. Անաստասիա (1990), Մարիա (1996), Սոֆիա (2004).
  • հայր՝ Նաթան Եֆիմովիչ Բորովոյ (1909—1981), պրոֆեսոր։ Մինչև 1937 թվականը եղել է գրող է, Պրոլետար գրողների Ռուսաստանի միության քարտուղար։
  • մայր՝ Ելենա Կոնստանտինովնա Բորովայա (1912—1993, ի ծնե՝ Անդրիանովա), Ժելեզնոդորոժնիի շրջանի կուսակցական կոմիտեի հատուկ բաժանմունքի վարիչ։
  • պապ մայրական գծով՝ Ալեքսեյ Վլադիմիրովիչ Սնեգով (Իոսիֆ Իզրաիլևվիչ Ֆալիկզոն), հեղափոխական, 20 տարեկանում դարձել է Վիննիցայի հեղկոմի նախագահ, 18 տարի անց է կացրել ստալինյան ճամբարներում։

Գրքերի հեղինակ խմբագրել

  • Боровой К., Цена свободы. Люди. События. Чувства. — М.: Новости, 1993. — 240 с., 100 000 экз. — ISBN 5-7020-0829-4.
  • Боровой К., Двенадцать самых успешных. Как стать богатым. — М.: Вагриус, 2003. — 224 с. — ISBN 5-264-00881-7.
  • Боровой К., Проституция в России. Репортаж со дна Москвы Константина Борового. М.: Вагриус, 2007 г. — 272 стр. — ISBN 978-5-9697-0405-3, ISBN 978-5-9697-0393-3

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 «Партия «Западный Выбор», руководство, К. Н. Боровой». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունիսի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 28-ին.
  2. ↑ Где дремлют мёртвые
  3. ↑ Грани недели. Эхо Москвы. Վերցված է 08.02.2018-ին. {{cite AV media}}: Unknown parameter |date2= ignored (օգնություն)
  4. ↑ «Ситуация вокруг АО "Релком" и ФАПСИ». 1995 թ․ մայիսի 7. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  5. ↑ «Мы вошли в опасную пору, когда уже нельзя отличить настоящее от мнимого» «Независимая газета» от 23.09.2019
  6. ↑ Что было на неделе. // Коммерсантъ. — № 191. — 14.10.1995.
  7. ↑ Президент банка не отвернулась от мужа. // Коммерсантъ. — № 189. — 12.10.1995.
  8. ↑ Как продавали FM-радиостанции
  9. ↑ Народ Чечни молчит, но это пока Արխիվացված 2009-12-17 Wayback Machine. // Власть : журнал. — № 45 (848). — 16.11.2009. Алла Дудаева, вдова первого президента Ичкерии Джохара Дудаева: «А потом Джохар начал говорить с Боровым».
  10. ↑ «"Страна умереть не может". Константин БОРОВОЙ». 2001 թ․ հունվարի 1.
  11. ↑ «В чем причины кризиса российско-американского сотрудничества?». Радио Свобода. 2013 թ․ հունվարի 30.
  12. ↑ Видео: Боровой и Новодворская о своей партии «Западный Выбор»// Youtube. 18 марта 2013.
  13. ↑ Константин Боровой. «Блоги / Константин Боровой: Ответный подарок Зеленского» (ռուսերեն). Эхо Москвы. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 3-ին.
  14. ↑ «Константин Боровой попросил политическое убежище в США». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 23-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կոնստանտին Բորովոյ» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Կոնստանտին_Բորովոյ&oldid=9793271» էջից