Ծառայողական սիրավեպ
Ծառայողական սիրավեպ (ռուս.՝ Служебный роман), խորհրդային կատակերգական գեղարվեստական կինոնկար, որը նկարահանվել է 1977 թվականին՝ Էլդար Ռյազանովի կողմից։ Ֆիլմը նկարահանվել է Էլդար Ռյազանովի և իր մշտական համահեղինակ Էմիլ Բրագինսկու կողմից 1971 թվականին գրված «Ծառայակիցները» պիեսի հիման վրա։
 ռուս.՝ Служебный роман | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | ռոմանտիկ կատակերգություն, դրամա և կինոկատակերգություն |
| Թվական | հոկտեմբերի 26, 1977[1] |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Էլդար Ռյազանով[2] |
| Սցենարի հեղինակ | Էմիլ Բրագինսկի և Էլդար Ռյազանով |
| Դերակատարներ | Ալիսա Ֆրեյնդլիխ, Անդրեյ Մյագկով, Օլեգ Բասիլաշվիլի, Սվետլանա Նեմոլյաևա և Լիա Ախեջակովա |
| Օպերատոր | Վլադիմիր Նախաբցև |
| Երաժշտություն | Անդրեյ Պետրով |
| Պատմվածքի վայր | Մոսկվա |
| Նկարահանման վայր | Մոսկվա |
| Կինոընկերություն | Մոսֆիլմ |
| Տևողություն | 151 րոպե |
Կինոնկարը 1978 թվականին խորհրդային կինովարձույթի առաջատարն էր (ավելի քան 58 միլիոն հանդիսատես)։ 1979 թվականին արժանացել է Վասիլև եղբայրների անվան ՌԽՖՍՀ Պետական մրցանակին[3]։
Սյուժե
խմբագրելՖիլմի գործողություններն ընթանում են Մոսկվայում՝ 1976 թվականի աշնանը։ Անատոլի Նովոսելցևը աշխատում էր վիճակագրական հաստատությունում, որպես ավագ վիճակագիր։ Նա ամուսնալուծված էր և միայնակ մեծացնում էր երկու որդիներին։ Նշված հաստատության տնօրենը՝ Լյուդմիլա Կալուգինան, նույնպես միայնակ էր և անձնական կյանքում դժբախտ, ուստի խույս էր տալիս բոլոր տեսակի ընկերական շփումներից։
Հաստատության նորանշանակ փոխտնօրենը՝ Յուրի Սամոխվալովը, ով Նովոսելցևի ուսանողական ընկերն էր, օգտվելով իր ծառայողական դիրքից, փորձում է իր հին ընկերոջը առաջ քաշել՝ նշանակելով բաժնի պետի պաշտոնին, սակայն որևէ արդյունքի չի հասնում, քանի որ Կալուգինան Նովոսելցևին համարում էր միջակ ու ոչ ձեռներեց աշխատող։
Սամոխվալովը Նովոսելցևին առաջարկում է սիրատածել տնօրենին, որպեսզի ստանա բաղձալի պաշտոնը։ Սկզբում Նովոսելցևը հրաժարվում է, քանի որ վախենում էր տնօրենից, սակայն ի վերջո համաձայնվում է։
Շուտով Սամոխվալովը իր տանը երեկույթ է կազմակերպում` ցանկանալով Նովոսելցևին ու Կալուգինային «մտերմացնել»։ Սակայն Կալուգինան ամբողջ երեկոյի ընթացքում պահպանում է գործնական ու պաշտոնական դիրքը և հեգնանքով վերաբերվում Նովոսելցևի սիրահետման ապարդյուն ջանքերին։ Չդիմանալով Նովոսելցևը բոլորի ներկայությամբ Կալուգինային անվանում է «անսիրտ», «չորուկ կին»։
Հաջորդ առավոտ, Սամոխվալովի խորհրդով, Նովոսելցևը գնում է Կալուգինայի աշխատասենյակ, որպեսզի ներողություն խնդրի նրանից, սակայն դա անում է անշնորհք ձևով և վիրավորում Կալուգինային։ Նա սկսում է հանգստացնել արտասվող տնօրենին, իսկ վերջինս պատմում է իր միայնության թախծոտ պատմությունը։ Նովոսելցևը հասկանում է, որ սխալվել էր իր ղեկավարի «անսիրտ» ու «դաժան» կին լինելու վերաբերյալ պատկերացումներում և սիրահարվում է նրան։
Այժմ արդեն Նովոսելցևը անկեղծորեն սկսում է սիրատածել Կալուգինային։ Տնօրենի մեջ արթնանում է կինը և նա աստիճանաբար սկսում է սիրել իր ենթակային։ Որոշ ժամանակ անց նա Նովոսելցևին հրավիրում է իր բնակարան և նրան դիմավորում հիասքանչ կնոջ կերպարանքով, որը ոչ մի կապ չուներ «մռայլ» տնօրենի հետ։
Հաջորդ առավոտ հաստատությունում բոլորը ցնցված էին։ Կալուգինան աշխատանքի է գալիս բոլորովին կերպարանափոխված` առաջին անգամ ուշանալով աշխատանքից։ Նովոսելցևը նույնպես փոխվել էր, դարձել էր ավելի ինքնավստահ։ Այդ ժամանակ Սամոխվալովը բողոքում է հաստատության աշխատակից Օլգա Ռիժովայից։ Վերջինս ուսանողական տարիներից սիրահարված էր նրան։ Ցանկանալով պաշտպանել Ռիժովային և Սամոխվալովի բողոքը համարելով ստոր արարք, Նովոսելցևը Կալուգինայի ներկայությամբ ապտակում է Սամոխվալովին։ Վրեժխնդիր լինելու համար Սամոխվալովը պատմում է, որ Նովոսելցևը Կալուգինային սիրատածում էր սոսկ պաշտոն ստանալու համար։ Կալուգինան ապշում է ճշմարտությունը լսելով։ Նա այլևս չի հավատում Նովոսելցևի զգացմունքների անկեղծությանը։ Նրանց երջանկությունը վտանգված է... Սակայն կարճատև վիճաբանությունից հետո նրանք ի վերջո հաշտվում են։
Դերասանական կազմ
խմբագրել| Դերակատար | Կերպար |
|---|---|
| Ալիսա Ֆրեյնդլիխ | Լյուդմիլա Կալուգինա, տնօրեն |
| Անդրեյ Մյագկով | Անատոլի Նովոսելցև |
| Սվետլանա Նեմոլյաևա | Օլգա Ռիժովա |
| Օլեգ Բասիլաշվիլի | Յուրի Սամոխվալով, փոխտնօրեն |
| Լիա Ախեջակովա | Վերոչկա, Կալուգինայի քարտուղարուհին |
| Լյուդմիլա Իվանովա | Շուրա |
Նկարահանող խումբ
խմբագրել| Կինոգործիչ | Ներդրումը |
|---|---|
| Էմիլ Բրագինսկի, Էլդար Ռյազանով | սցենարիստ |
| Էլդար Ռյազանով | ռեժիսոր |
| Վլադիմիր Նախաբցև | օպերատոր |
| Անդրեյ Պետրով | կոմպոզիտոր |
Երաժշտություն և երգեր
խմբագրել| Թիվ | Երգի անվանումը | Երգիչները | Տևողությունը |
|---|---|---|---|
| 1 | Նախերգանք (Увертюра) | Ալիսա Ֆրեյնդլիխ | 4:05 |
| 2 | Հիշողությունների պարը (Танец воспоминаний) | գործիքային | 3:37 |
| 3 | Իմ հոգում հանգիստ չկա (В моей душе покоя нет) | Ալիսա Ֆրեյնդլիխ | 2:17 |
| 4 | Ընդհատվում են սիրահարների խոսքերը (Обрываются речи влюблённых) | Ալիսա Ֆրեյնդլիխ | 1:47 |
| 5 | Աշուն (Осень) | գործիքային | 2:04 |
| 6 | Թռչում են վերջին կակաչները (Облетают последние маки) | Անդրեյ Մյագկով | 3:33 |
| 7 | Իմ հոգում հանգիստ չկա (В моей душе покоя нет) կրկնում-реприза | Անդրեյ Մյագկով | 3:07 |
| 8 | Առավոտ (Утро) | գործիքային | 2:38 |
| 9 | Մեզ լեփլեցուն տրամվայների մեջ ճոճում է (Нас в набитых трамваях болтает) | Անդրեյ Մյագկով | 2:05 |
| 10 | Երգ եղանակի մասին (Песенка о погоде) | Ալիսա Ֆրեյնդլիխ | 2:54 |
| 11 | Նորաձև պար (Модный танец) | գործիքային | 2:21 |
| 12 | Անձրև (Дождь) | գործիքային | 2:50 |
| 13 | Ավարտ (Финал) | Անդրեյ Մյագկով, Ալիսա Ֆրեյնդլիխ | 1:45 |
Հետաքրքիր փաստեր
խմբագրել- Ֆիլմում հնչող երգերը գրվել են Ռոբերտ Բյոռնսի, Սամուիլ Մարշակի, Նիկոլայ Զաբոլոցկու, Եվգենի Եվտուշենկոյի և Էլդար Ռյազանովի բառերով։
- Երաժշտությունը կատարել է ԽՍՀՄ Պետկինոյի նվագախումբը՝ Էմին Խաչատրյանի ղեկավարությամբ։
- Կինոնկարը համարվել է 1978 թվականի լավագույն ֆիլմը, իսկ Ալիսա Ֆրեյնդլիխն ու Անդրեյ Մյագկովը՝ տարվա լավագույն դերասաններ[4]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Freebase տվյալների վերբեռնում — Google.
- ↑ http://www.imdb.com/title/tt0076727/
- ↑ Служебный роман Արխիվացված 2017-09-11 Wayback Machine // Энциклопедия отечественного кино
- ↑ описание фильма на russiandvd.com (Ստուգված է 26 Դեկտեմբերի 2009)